Plik stalinizm, zwany też stalinizmem, termin ten odnosi się do okresu rządów Józefa Stalina w Związku Radzieckim. Niektórzy historycy twierdzą, że rozpoczęła się w 1922 r., Podczas gdy inni podali datę 1928 r. Jego koniec zbiegł się ze śmiercią Stalina w 1953 r., Chociaż w niektórych krajach byli władcy, którzy domagali się jego spuścizny..
Rewolucja rosyjska 1917 r. Obaliła reżim carski i ustanowiła komunistyczny rząd w kraju. Pierwszym przywódcą był Lenin, chociaż Stalin już zaczynał się wyróżniać jako jedna z silnych postaci reżimu..
Śmierć Lenina wywołała otwartą konfrontację między jego możliwymi spadkobiercami, zwłaszcza między samym Stalinem a Trockim. Według wielu historyków istniały ideologiczne różnice między leninizmem a stalinizmem. Dla niektórych Stalin odszedł od zasad rewolucji, aby ustanowić dyktaturę personalistyczną.
Konsekwencje stalinizmu były krwawe dla milionów mieszkańców Związku Radzieckiego. Stalin nie pozwolił na żaden rodzaj opozycji i zorganizował potężny i skuteczny system represji. Po jego śmierci przywódcy sowieccy potępili jego politykę i potępili jego praktyki.
Indeks artykułów
Rosja była jednym z nielicznych krajów europejskich, które ledwo zauważyły rewolucję przemysłową. Na początku XIX wieku był nadal wybitnie wiejski, w wielu przypadkach ze strukturami feudalnymi. Do tego należy dodać rząd carów, posiadający absolutną władzę nad poddanymi.
Pierwsza wojna światowa oraz sytuacja gospodarcza i społeczna kraju doprowadziły do kilku powstań ludowych. Dwie główne grupy przeciwne carowi Mikołajowi II - mieńszewicy i bolszewicy - zgodzili się co do chęci wprowadzenia socjalizmu..
To był drugi, najbardziej radykalny, który przewodził rewolucji październikowej 1917 r. Na czele tej grupy stali Lenin, Trocki i Stalin, choć istniały między nimi pewne różnice ideologiczne..
Triumf rewolucji przyniósł absolutną zmianę w kraju. Po kilku latach wojny domowej bolszewicy zasiedli w rządzie. W 1922 roku narodził się Związek Radziecki i ogłoszono nową Konstytucję opartą na Sowietach z trzema głównymi organami..
Pierwszym był Kongres Rad, który reprezentował rady (po rosyjsku zgromadzenie lub zarząd) każdego okręgu. Drugim organem był Kongres Sowietów, odpowiednik parlamentów. Ostatnią była Rada Komisarzy Ludowych, która była odpowiednikiem rządu ZSRR.
Lenin, jako pierwszy przywódca, szybko zdał sobie sprawę z sprzeczności marksizmu z sowiecką rzeczywistością. Marks rozwinął swoją teorię z myślą o społeczeństwach przemysłowych, nierolniczych. To skłoniło go do podjęcia próby pobudzenia produkcji na sposób kapitalistyczny. Najbardziej ortodoksyjni, na czele z Trockim, poczuli się zdradzeni.
Już za Stalina gospodarka zaczęła się poprawiać. To wzmocniło jego siłę i zaczęło pozbywać się przeciwników. Trocki został zmuszony do wygnania.
Stalinizm jest nierozerwalnie związany z jego twórcą, Iósifem Vissariónovichem Dzhugashvili, znanym jako Stalin. Urodzony w Gori, obecnie Georgia, w 1878 roku, od początku brał udział w rewolucyjnych ruchach bolszewickich. Już w 1922 roku został mianowany sekretarzem generalnym Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.
Dwa lata później próbował opuścić stanowisko na XII Zjeździe Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Jego prośba nie została zatwierdzona i pozostał na swoim stanowisku. Z Sekretariatu Generalnego, mimo że nie był formalnie najważniejszym stanowiskiem w kraju, udało mu się skonsolidować swoją władzę po śmierci Lenina.
Historycy twierdzą, że Stalin był najmniej teoretycznym z przywódców rewolucji. Bardziej zależało mu na praktyce niż pomysłach. Z władzy stworzył nacjonalistyczną i totalitarną wersję marksizmu, tworząc wielki kult jednostki i kończąc wszystkich przeciwników, zarówno wewnętrznych w partii, jak i zewnętrznych..
Podkreślił swoją determinację, by rozszerzyć obszar wpływów ZSRR na wszystkie sąsiednie kraje, a także wzmocnić nacjonalizm, zwłaszcza w okresie II wojny światowej (Wielka Wojna Ojczyźniana w ZSRR)..
Jednym z pierwszych kroków Stalina na drodze do władzy, a nawet wcześniej, było wyeliminowanie rywali. Głównym był Trocki, uważany za najwybitniejszego spośród możliwych spadkobierców Lenina..
Trocki opowiadał się za marksistowską ortodoksją i bronił trwałej międzynarodowej rewolucji. Dla niego Związek Radziecki nie mógłby odnieść sukcesu bez rozprzestrzeniania się ruchu robotniczego na całym świecie. Jednak Stalin był zwolennikiem tzw. Socjalizmu w jednym kraju.
Kiedy został wybrany na następcę Lenina, natychmiast rozpoczął politykę konsolidacji swojej władzy. W 1925 roku Trocki stracił swoje pozycje, a Stalin miał swobodną drogę do ustanowienia stalinizmu.
Stalin zorganizował totalitarny system oparty na absolutnej kontroli państwa. Najważniejsze czystki miały miejsce w latach trzydziestych XX wieku, a Konstytucja z 1936 r. Utrwaliła prawny model stalinizmu.
Jak wspomniano powyżej, Stalin nie był wielkim ideologiem. Jego wkład nie dotyczył myśli marksistowsko-leninowskiej, ale skupiał się na praktycznym zarządzaniu.
Ustrój polityczny ustanowiony przez Stalina jest klasyfikowany przez historyków jako totalitarny i autokratyczny. Teoretycznie władza w kraju była w rękach Sowietów, ale w rzeczywistości spoczywała na Partii Komunistycznej, a ostatecznie na samym Stalinie..
Stalin przyznał znaczną władzę wojsku, a także represyjnemu aparatowi państwowemu. Od 1929 r. Nie przestrzegał nawet norm prawnych ustanowionych przez Lenina. Zmonopolizował wszystkie uprawnienia (sądowe, ustawodawcze i wykonawcze).
Niektórzy eksperci nazywają politykę gospodarczą stalinizmu „kapitalizmem państwowym”, inni twierdzą, że kierowała się ona przesłankami socjalizmu..
Państwo zabroniło własności prywatnej, a przedsiębiorstwa stały się własnością publiczną. Tak było nie tylko z ziemią, ale także z bankami i usługami.
Stalin przywiązywał dużą wagę do przemysłu ciężkiego. Jego polityka zdołała poprawić sytuację gospodarczą, zmieniając kraj w światową potęgę i osiągając znacznie lepsze wyniki niż późniejszych przywódców..
W przeciwieństwie do tego rolnictwo przeżyło regres. Pola zostały skolektywizowane i stworzono pięcioletnie plany kontroli upraw. Były dwa rodzaje planów: kołchoz, ziemia, którą właściciele musieli oddawać państwu w zamian za pensję, oraz sowchozowe, socjalizowane gospodarstwa rolne..
Jedną z najskuteczniejszych metod stalinizmu do kontrolowania ludności było użycie mediów. Były one kontrolowane przez rząd, nie pozwalając na swobodne lub krytyczne informacje.
W przypadku stalinizmu władze usuwały nawet postacie ze zdjęć, gdy wypadły z łask. W praktyce starali się pokazać, że nigdy nie istnieli.
Korzystając z mediów i innych środków propagandy, reżim zbudował prawdziwy kult osobowości przywódcy. Było wiele portretów, fotografii czy flag z jego wizerunkiem i był opisywany jako Ojciec narodu. W rzeczywistości wielu mieszkańców nazywało Stalina „małym ojcem”.
Jedną z najbardziej znanych cech stalinizmu było wykorzystywanie przez niego represji i terroru do podtrzymywania swoich rządów. Już od dojścia do władzy Stalina zaczął organizować eliminację swoich politycznych rywali w partii i poza nią.
Podczas tych pierwszych czystek zamordowano przywódców rewolucji, wojsko, członków KPZR lub intelektualistów..
Najsilniejsze czystki miały miejsce w latach 1933–1939. Do przeprowadzenia tego aresztowania Stalin wykorzystał NKWD (Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych). Była to policja polityczna, a jej zadaniem było wykrywanie, aresztowanie, przesłuchiwanie i egzekucja domniemanych zdrajców.
Oprócz zamordowanych tysiące dysydentów zostało zamkniętych w gułagach, obozach „reedukacyjnych” (zgodnie z reżimem), gdzie musieli wykonywać prace przymusowe..
Przyczyny stalinizmu są związane z dojściem Stalina do władzy i jego osobowością. Wielu historyków wskazywało, że rozwinął on prawdziwą manię prześladowań i był przekonany o istnieniu spisków w celu zamordowania go.
Z drugiej strony, długości tego okresu nie można wyjaśnić bez aparatu represji ustanowionego przez państwo. Deportacje, zabójstwa, czystki i inne metody utrzymywały jego reżim aż do śmierci..
Propaganda była kolejnym powodem, dla którego jego rząd był tak długi. Stalinowi udało się stworzyć kult swojej osoby, który sprawił, że część ludności uznała go za prawdziwego ojca.
„Strzeżcie się Stalina” to rada udzielona przez Lenina przed śmiercią. Przywódca rewolucji znał charakter Stalina i jego cel zdobycia władzy za wszelką cenę.
Stalinowi udało się wyeliminować wszystkich swoich przeciwników. Skonfrontował się z Trostkim, zwolennikiem międzynarodowej rewolucji i nakazał jego zabójstwo na wygnaniu w Meksyku..
Z drugiej strony stalinizm skorzystał na poprawie gospodarczej kraju. Rozwój przemysłu sprawił, że Związek Radziecki stał się światową potęgą, co pomogło części ludności żyć lepiej niż w feudalizmie i absolutyzmie carów..
Procesy moskiewskie były innymi przyczynami zaszczepienia stalinizmu i jego trwania w czasie. Stalin zorganizował serię procesów, aby oczyścić swoich wewnętrznych przeciwników, wielu czołowych przywódców partyjnych. Oskarżenie dotyczyło próby zamachu na przywódcę i spisku przeciwko Związkowi Radzieckiemu.
Procesy toczyły się w latach 1936-1938, a wszystkich oskarżonych uznano za winnych i stracono. W ten sposób Stalin zapewnił, że nie spotka potężnych przeciwników swojego rządu..
Druga wojna światowa pochłonęła miliony ofiar radzieckich w walce z nazistami. Mimo to uzyskane zwycięstwo Stalin wykorzystał z bronią propagandową.
Z jednej strony służyło propagowaniu nacjonalizmu, nazywając konflikt Wielką Wojną Ojczyźnianą. Z drugiej strony pozwolił mu kontrolować szereg krajów satelickich w Europie Wschodniej..
Ten obszar wpływów był bardzo ważny dla Sowietów. Tylko Tito, przywódca Jugosławii, był w stanie sprzeciwić się dowództwu Stalina w wewnętrznych sprawach kraju..
Stalin, który nigdy nie był zwolennikiem międzynarodowej rewolucji jak Trostki, poświęcił się wzmocnieniu Związku Radzieckiego. Struktury carskie zostały zdemontowane, co stworzyło bardzo solidne ramy biurokratyczne dla nowych instytucji..
Zewnętrznie, zwłaszcza po drugiej wojnie światowej, Stalin utworzył prawdziwe imperium. Formalnie kraje Europy Wschodniej utrzymały własne rządy. W praktyce, z wyjątkami takimi jak Tito, wszyscy wykonywali rozkazy Moskwy.
Historycy rozróżniają między wielkim postępem przemysłowym osiągniętym przez stalinowską politykę a biedą, w jakiej żyli na wsi. Stworzyło to rodzaj kapitalizmu, w którym klasy społeczne zależały od wykonywanej pracy i miejsca zamieszkania..
W ciągu kilku lat dane makroekonomiczne urosły do tego stopnia, że w innych krajach zaczęto mówić o „sowieckim cudzie”. Pomogła w tym produkcja wojskowa, która dała znaczący impuls przemysłowi ciężkiemu.
W ten sposób ludność mogła uzyskać pewne wygody. W latach trzydziestych XX wieku, przed II wojną światową, nie było bezrobocia ani cykli koniunkturalnych. Nawet niektórym intelektualistom, urzędnikom czy inżynierom udało się zebrać małe fortuny.
Po zakończeniu II wojny światowej przywódcy zwycięskich krajów odbyli cykl spotkań w celu reorganizacji kontynentu europejskiego. Głównymi bohaterami byli Churchill, Roosevelt i sam Stalin.
Władca radziecki zdołał odzyskać część utraconych przez swój kraj terytoriów, a ponadto zdołał wcielić w siebie republiki bałtyckie, część Polski, Besarabię i północną połowę Prus..
Według historyków Stalin był pod wrażeniem bomby atomowej i chciał utrzymać blok między ZSRR a krajami zachodnimi..
Stopniowo Europa Wschodnia znalazła się pod wpływem Związku Radzieckiego. Rosnąca paranoja Stalina była jedną z przyczyn początku zimnej wojny, bezbronnego konfliktu między dwoma blokami geopolitycznymi.
Momentami największego napięcia była blokada Berlina i wojna koreańska, ale w końcu przerażająca wojna atomowa nie wybuchła..
Najbardziej tragiczną konsekwencją stalinizmu była liczba ofiar śmiertelnych w kraju. Represje rozpoczęły się w samej partii komunistycznej, którą Stalin ukształtował dla swojej wygody, wykorzystując ją do terroru. W ten sposób zapewnił sobie całkowitą kontrolę nad aparatem państwowym i Związkiem Radzieckim..
Tak zwane „wielkie czystki” rozpoczęły się w 1934 r., Kiedy to Kirow, poplecznik Stalina, został zamordowany. Potem przez kraj przetoczyła się fala represji. Wielu bohaterów rewolucji, towarzyszy Lenina, zostało osądzonych i straconych. Zeznania uzyskiwano po zażywaniu narkotyków i torturowaniu więźniów.
Historycy szacują, że do 1939 r. 70% członków Komitetu Centralnego z 1924 r. Zostało wyeliminowanych. 90% generałów armii spotkał ten sam los lub zostali wysłani do gułagów.
Represje dotknęły nie tylko tych, których Stalin uważał za niebezpiecznych w partii. Całe społeczeństwo poniosło jego skutki. Jednym z najgorszych lat był rok 1937, kiedy za domniemane przestępstwa polityczne aresztowano ponad 1,7 miliona ludzi. Ponad dwa miliony straciło pracę, a około 700 000 Sowietów zostało straconych.
Pomimo osiągnięć gospodarczych okrucieństwa popełnione przez Stalina były wielkim ciężarem dla Związku Radzieckiego. Z tego powodu po śmierci Stalina w 1953 r. Nowy prezydent kraju Nikita Chruszczow potępił zbrodnie popełnione podczas stalinizmu..
Reformy, które nowy władca podjął w celu złagodzenia szkód poprzedniej epoki, polegały na zlikwidowaniu gułagów, przyznaniu suwerenności państwom satelickim, zmianie części konstytucji i przystąpieniu do bardziej sprawiedliwej reformy rolnej..
Podobnie, z powodów ideologicznych uwolnił więźniów i pozwolił tysiącom uchodźców politycznych na powrót do kraju..
Chociaż niektórzy autorzy twierdzą, że przywódcy krajów takich jak Węgry, Bułgaria czy Mongolia za życia Stalina praktykowali politykę stalinowską, większość historyków wskazuje jedynie na Albanię jako rząd, który jest wyłącznie zwolennikiem ich polityki..
Stalin trzymał posąg w Tiranie jeszcze długo po swojej śmierci. Prezydent Albanii Enver Hoxha przyszedł, by zerwać stosunki ze Związkiem Radzieckim i resztą bloku wschodniego, biorąc pod uwagę, że po śmierci Stalina wszyscy stali się krajami rewizjonistycznymi.
Jeszcze bez komentarzy