Plik Cieśnina Beringa Jest to ramię wody morskiej, które oddziela skrajny północny wschód Azji od północno-zachodniej części Ameryki Północnej. To ramię morza łączy położone na południu Morze Beringa i Morze Czukocki na północy, o szerokości 82 km i głębokości 50 m..
Dla Europy zostało oficjalnie odkryte przez duńskiego nawigatora Vitusa Beringa podczas wypraw zleconych przez cara Piotra Wielkiego w latach 1724-1741. Z przeprowadzonych badań wiadomo, że to wąskie ramię morza wyschło co najmniej 20 000 lat temu..
Stało się to z powodu obniżenia się poziomu morza, gdy woda zamarzła z powodu ekstremalnego obniżenia temperatury. Nie był to wąski pas lądu, ale rozległy wyłaniający się obszar obejmujący całą cieśninę i okoliczne obszary..
Ten rozległy region, obejmujący obszary Syberii, Alaski oraz Mórz Beringa i Czukockiego, nosi nazwę Beringia. Gdy dno morskie zostało odsłonięte, skolonizowały je rośliny i zwierzęta, tworząc w ten sposób pomost lądowy między Azją a Ameryką Północną..
Trwało to tysiące lat, więc przez ten most przechodziły z jednej strony na drugą różne rośliny i zwierzęta. W ten sam sposób istota ludzka, która powstała w Afryce i skolonizowała Europę i Azję, mogła przedostać się do Ameryki.
Gdy temperatura wzrosła 10 000 lat temu, lód stopił się, a poziom wody podniósł się, powodując zniknięcie mostu. Obecnie istnieją wyspy, które niegdyś były najwyższymi częściami mostu lądowego Beringii, takie jak wyspy Diomedes w centrum Cieśniny Beringa.
Indeks artykułów
Znajduje się dokładnie na wysokości koła podbiegunowego na 66 ° 33'52 "szerokości geograficznej północnej i 166 ° długości geograficznej zachodniej. Znajduje się między Przylądkiem Dezniewem na Półwyspie Czukockim na Syberii (Rosja) a Przylądkiem Księcia Walii w Alaska (Stany Zjednoczone).
Cały otaczający region nazywa się Beringia i obejmuje Cieśninę, Alaskę, wschodnią Syberię oraz Morze Czukockie i Beringa..
Łączy Morze Beringa (Ocean Spokojny) z Morzem Czukockim (Ocean Arktyczny) kanałem o szerokości 82 km i głębokości od 30 do 50 m..
Prąd Anadyr to zimny prąd oceaniczny, który przenosi składniki odżywcze z głębokich wód szelfu Morza Beringa. Z tego powodu wody Cieśniny Beringa są bardzo bogate w składniki odżywcze, a tym samym w faunę morską..
Maksymalne dzienne temperatury mieszczą się w przedziale od 10 ° C do -11 ° C, natomiast dzienne minimum waha się od 16 ° C do 5 ° C. Z drugiej strony opady są rzadkie, ze średnią roczną 375 mm oraz w postaci śniegu, przy silnych wiatrach.
W tych warunkach obszar ten charakteryzuje się długimi i mroźnymi zimami, a lata są krótkie i mroźne..
Po stronie rosyjskiej jest dzielnica Czukotka na północy, a po południowej stronie krais lub Kamczatka. Z drugiej strony w centrum cieśniny znajdują się wyspy Diomedes, Great Diomedes lub Gvozdev (Rosja) i Little Diomedes lub Krusenstern (USA)..
Zimą między dwiema wyspami tworzy się most lodowy, a Little Diomedes jest zamieszkane przez niewielką populację tubylców Iñupiat. Natomiast na południowy wschód od tych wysp znajduje się wysepka Fairway Rock (USA)..
Ponadto, zwrócona w stronę południowej cieśniny na Morzu Beringa, znajduje się wyspa St. Lawrence (USA), na której znajdują się dwie wioski zamieszkałe przez rodzimego Syberyjskiego Yupika, Savoongę i Gambell. Dalej na południowy wschód znajdują się Wyspy Pribilof (USA) z wyspami San Pablo i San Jorge, obie zamieszkane, oraz wysepki Wydra i Wairus..
Na samej wysepce Faiway Rock żyje 35 000 ptaków morskich, w tym 25 000 małych aukletów (Aethia pusilla) i auklet czubaty (Aethia cristatella). Jest też lew morski Stellera (Eumetopias jubatus), a także morsy (Odobenus rosmarus) i wieloryby grenlandzkie.
Ogólnie rzecz biorąc, ptaki i ssaki morskie zamieszkują wszystkie wyspy i wysepki regionu Beringia. Z drugiej strony na krańcach kontynentu występują różne gatunki lądowe, np. Niedźwiedź polarny (Ursus maritimus) i karibu (Rangifer tarandus).
Obfity jest również wół piżmowy (Ovibos moschatus), lis polarny (Vulpes lagopus) i niedźwiedź Kodiak (Ursus arctos middendorffi). Aby chronić tę bioróżnorodność na Alasce, utworzono Rezerwat Narodowy Mostu Beringa.
Jeśli chodzi o roślinność, biomem regionu jest tundra, w której dominują gatunki ziół i krzewów, z bardzo małą liczbą drzew. Wśród ziół i krzewów jest wełnista wszy (Pedicularis dasyantha), arnika alpina (Arnika alpejska) i rododendron kamczacki (Rhododendron camtschaticum).
Inne gatunki to herbata Labrador (Ledum palustris), różne wierzby (Salix spp.) i brzoza karłowata (Betula nana). Drzewem w okolicy jest topola balsamiczna (Populus balsamifera).
Jest to wyimaginowana linia, która służy do dostosowania odpowiedniej daty na każdej półkuli. Linia ta przechodzi przez środek Cieśniny Beríng, aby umożliwić terytoriom rosyjskim taką samą datę ich przedłużenia.
To powoduje, że wyspy Diomedes mają różnicę dni w datach, oddzielone tylko o 3,8 km. Dlatego nazywane są wyspami jutra (Wielkie Diomedes) i wczoraj (Małe Diomedes)..
Od czasu odkrycia Ameryki istnieje ciekawość, aby dowiedzieć się, w jaki sposób ludność przybyła na ten kontynent. Obecnie najpowszechniej akceptowaną teorią jest to, że ludzie przeszli przez most lądowy między Syberią (Azja) a Alaską (Ameryka Północna).
Ta przełęcz powstałaby, gdy dno morskie wynurzyło się w Cieśninie Beringa. Pierwszym, który wymyślił tę teorię, był hiszpański misjonarz Fray José de Acosta, a następnie przedstawiono dowody na poparcie tej możliwości, szczególnie w przypadku prac Davida Hopkinsa..
Jest to region znajdujący się obecnie między rzeką Leną w Rosji na zachodzie a rzeką Mackenzie w Kanadzie na wschodzie. Na północy dochodzi do 72 równoleżnika na Morzu Czukockim, a na południu do Półwyspu Kamczatka i Morza Beringa..
W tym rejonie w okresie od 1,75 mln lat temu do 10 000 lat temu (plejstocen) Ziemia wyłaniała się kilkakrotnie. Wynikało to z faktu, że w tym okresie nastąpiło ochłodzenie Ziemi, zwane epoką lodowcową..
W tamtej epoce planeta przechodziła okresy ochładzania i ocieplania trwające tysiące lat. Gdy planeta ostygła, wody zamarzły, tworząc lodowce, obniżając poziom morza i odsłaniając płytkie dno morskie.
Należy wziąć pod uwagę, że poziom mórz spadł do 100 m, na obszarach o głębokości zaledwie 50 m. Działo się to w okresie od około 125 000 lat temu do około 14 500 lat temu..
W taki sposób, że ten rozległy region Beringii stał się wielką równiną z pewnymi wzniesieniami lub niskimi górami. Szacuje się, że w okresie największego rozszerzenia, wynurzona równina osiągnęła około 1 600 000 km².
W rzeczywistości wyspy, które obecnie znajdują się w cieśninie lub w jej otoczeniu, były częścią tego lądowego mostu. Obecnie między wyspą Great Diomedes i Little Diomedes powstaje lodowy most, który umożliwia przechodzenie od jednego do drugiego.
Z badań archeologicznych i paleontologicznych wynika, że obecność ludzi w Ameryce Północnej jest znana od co najmniej 16 000 lat. Jest więc całkowicie wykonalne, że grupy ludzkie z Azji migrowały do Ameryki przez Cieśninę Beringa, a raczej przez Beringię..
W każdym razie możliwy jest również dostęp z jednego kontynentu na drugi drogą morską, ponieważ odległość jest zmniejszona i występują wyspy pośrednie. W rzeczywistości, zanim Duńczyk Vitus Bering odkrył cieśninę, tubylcy już od tysięcy lat przechodzili od jednej skrajności do drugiej..
Co więcej, nie tylko ludzie migrowali przez most lądowy w Cieśninie Beringa, ale także inne żywe istoty. W taki sposób, że rośliny i zwierzęta kolonizowały ten obszar, który wyłonił się, a tym samym gatunki przenosiły się z jednej strony na drugą..
W rzeczywistości migracje roślin i zwierząt przez cieśninę miały miejsce w różnych okresach, przed pojawieniem się ludzi. Dzieje się tak, ponieważ przez cały plejstocen miało miejsce kilka epizodów powstawania i zanikania mostu lądowego.
Jeszcze bez komentarzy