Ekspresjonizm literacki Początki, cechy, przedstawiciele

3895
Simon Doyle
Ekspresjonizm literacki Początki, cechy, przedstawiciele

Plik ekspresjonizm literacki Był to jeden z głównych nurtów artystycznych, które rozwinęły się w XX wieku, podczas I wojny światowej i po jej zakończeniu. Charakteryzował się przyjęciem subiektywnych i spontanicznych form wypowiedzi, które były również kluczowe dla innych awangard tamtych czasów..

Pisarze ekspresjonistyczni nie starali się przedstawić obiektywnej rzeczywistości, ale raczej emocje, jakie fakty i natura wzbudzały w bohaterach. Aby osiągnąć ten cel, zastosowali takie strategie, jak przesada, prymitywizm i fantazja..

Federico García Lorca, przedstawiciel ekspresjonizmu literackiego

W rezultacie ekspresjoniści przedstawiali rzeczywistość w sposób żywy, poruszony, gwałtowny i dynamiczny..

początek

Ekspresjonizm literacki pojawił się jako reakcja na materializm, dobrobyt i wartości ówczesnej burżuazji.

Pisarze tego nurtu sprzeciwiali się w swoich tekstach mechanizacji, urbanizacji i dominacji rodziny burżuazyjnej w społeczeństwie europejskim.

Wpływy ekspresjonizmu pochodziły głównie z filozofii. Na przykład niemiecki filozof Friedrich Nietzsche położył ważny fundament dla ruchu, wykraczając poza tradycyjne idee dotyczące rozumowania i moralności..

Ze swojej strony Spake Zaratustra wywarł również istotny wpływ na myśl ekspresjonistyczną, podobnie jak poeci symbolistyczni, tacy jak Arthur Rimbaud i Charles Baudelaire, dzięki swoim eksploracjom mrocznych, emocjonalnych krajobrazów..

Głównymi prekursorami literatury ekspresjonistycznej byli August Strindberg i Frank Wedeking. Jednak pierwszą właściwą ekspresjonistyczną sztuką był „Der Bettler” Reinharda Johannesa Sorge, napisany w 1912 roku, ale grany tylko do 1917 roku..

Charakterystyka

Pisarze ekspresjonistyczni stworzyli styl społecznego protestu, za pomocą którego starali się przekazać swoje krytyczne idee społeczeństwa.

Starali się wypaczyć obiektywne cechy rzeczywistości. Aby to zrobić, użyli w swoich pracach elementów symbolicznych i onirycznych, aby zilustrować ludzką wrażliwość wyalienowaną przez krytykowane przez nich społeczeństwo..

Jego krytyka dotyczyła ogólnych sytuacji, a nie konkretnych postaci. Dlatego używali w swoich pracach aluzji do symbolicznych typów postaci, zamiast nawiązywać do pojedynczych postaci.

Ekspresjonistyczna dramaturgia

Dramaturgia była jednym z głównych gatunków, nad którymi pracowali ekspresjoniści.

Nie interesowało go portretowanie wydarzeń ze świata zewnętrznego, ale wnętrze, czyli emocje i myśli jednostek. Z tego powodu jego prace interesowały się subiektywnym portretowaniem stanów psychicznych.

Zwykle główny bohater dzieła ekspresjonistycznego manifestuje swoje wewnętrzne zło poprzez długie monologi.

W tych wyrażeniach wyraża duchowe złe samopoczucie młodzieży, bunt przeciwko poprzednim pokoleniom oraz możliwe ścieżki polityczne i rewolucyjne..

Poezja ekspresjonistyczna

Poezja ekspresjonistyczna pojawiła się w tym samym czasie co dramaturgia i miała z nią pewne cechy. Przede wszystkim odsunął się od narracji rzeczywistości i natury i był nastawiony na eksplorację emocji.

Z drugiej strony estetyka poematów ekspresjonistycznych poszukiwała wysoce ekspresyjnego liryzmu o dużej sile asocjacyjnej.

Jej celem było wyeliminowanie narracji i opisów, aby spróbować wyrazić istotę uczuć: była to skondensowana poezja, w której używano ciągów rzeczowników, przymiotników i czasowników w bezokoliczniku..

Główne tematy poruszane w poezji ekspresjonistycznej koncentrowały się na horrorze miejskiego życia i upadku cywilizacji. Pewna część tych poetów była pesymistyczna i wyrażała to poprzez satyry wartości burżuazyjnych.

Byli jednak inni ekspresjonistyczni poeci, którzy byli zaniepokojeni przemianami politycznymi i społecznymi tamtych czasów. Dlatego wykorzystali swoją poezję, aby wyrazić nadzieję na nadchodzącą rewolucję..

Przedstawiciele

Federico Garcia Lorca

Federico García Lorca urodził się w Hiszpanii w czerwcu 1898 roku, zmarł w sierpniu 1936 roku. Pierwszą książkę opublikował w 1918 roku, aw 1919 roku przeniósł się do Madrytu, gdzie poświęcił się teatrowi i zaczął pisać sztuki. Jednak jego awangardowe prace nie zostały docenione przez publiczność.

Z biegiem czasu nadal pisał sztuki, ale bardziej poświęcił się poezji. Jego pierwszym sukcesem literackim była książka pt.Cygańskie ballady", Opublikowany w 1928 r.

Później był dyrektorem studenckiego zespołu teatralnego, który objeżdżał wiejską Hiszpanię i wyróżniał się swoimi wersjami klasycznych dzieł w nowoczesnych wersjach.

W tym czasie napisał swoją ekspresjonistyczną sztukę "Krwawe wesele„Który został opublikowany w 1933 roku i stanowi jego najbardziej znane dzieło.

W 1936 r. Został aresztowany i z nieznanych powodów rozstrzelany przez milicję nacjonalistyczną. Jednak jego morderstwo przypisuje się jego lewicowemu myśleniu i homoseksualizmowi. Jego ciało wrzucono do bezimiennego grobu.

Franz kafka

Franz Kafka urodził się w Pradze w 1883 r., A zmarł w Austrii w czerwcu 1924 r. W 1906 r. Kafka zaczął pisać i publikować opowiadania w czasopiśmie literackim swojego przyjaciela Maxa Broda..

Jego historie i powieści przedstawiały absurdalną wizję rzeczywistości poprzez symbole i metafory. Udawały się jednak niezwykle klarowne i klarowne, dlatego można je było porównać z przypowieściami czy baśniami.

Jak w przypadku Metamorfoza, jego najbardziej rozpoznawalne dzieło, bohaterowie Kafki są często zanurzeni w niezrozumiałych światach, z dala od rzeczywistości, ale w kontakcie z ich najgłębszymi uczuciami.

Kafka zmarł na gruźlicę w czerwcu 1924 roku, prosząc swojego przyjaciela Broda o spalenie wszystkich rękopisów jego niedokończonych opowieści. Jednak wbrew jego woli, jego przyjaciel poświęcił się publikowaniu ich przez następnych kilkadziesiąt lat..

Frank Wedekind

Frank Wedekind urodził się w Hanowerze w Niemczech w lipcu 1864 r. I zmarł w Monachium w marcu 1918 r. Był jednym z pierwszych niemieckich dramaturgów, którzy eksperymentowali z technikami ekspresjonistycznymi..

W jego pracach widoczna była pogarda dla społeczeństwa burżuazyjnego. Atakował hipokryzję i represyjne obyczaje seksualne. W pracach typu „puszka Pandory„Otwarcie reprezentował represje seksualne i zachęcał do wyzwolenia społeczeństwa.

Jego podejście było dydaktyczne, dlatego zawierało wysoce stylizowane dialogi i dziwaczne postacie. Ponadto fabuły i odcinki były darmowe i kontrowersyjne, a ich celem było zaszokowanie publiczności i wyrwanie jej z samozadowolenia..

Bibliografia

  1. Franz Kafka Online. (S.F.). Biografia Franza Kafki. Odzyskany z: kafka-online.info
  2. Ruchy literackie dla studentów: prezentacja analizy, kontekstu i krytyki ruchów literackich. (2009). Ekspresjonizm. Odzyskane z: encyclopedia.com
  3. Poets.org. (S.F.). Federico García Lorca. Odzyskane z: poets.org
  4. Redaktorzy British Encyclopaedia. (2017). Ekspresjonizm. Odzyskany z: britannica.com

Jeszcze bez komentarzy