Fernando Daquilema (1848-1872) był Ekwadorem pamiętanym jako przywódca jednego z najważniejszych powstań tubylczych, dlatego obecnie uważany jest za bohatera narodu. Jego walka miała na celu uzyskanie równego traktowania oraz bardziej uczciwej i lepiej płatnej pracy dla swojego ludu, maltretowanego i zmuszanego do płacenia wysokich podatków..
Z introspekcyjnym i cichym charakterem, typowym dla tych, którzy mieszkają w zimnych górach i oblodzonych szczytach Ekwadoru, Fernando Daquilema został wybrany na przywódcę i przedstawiciela mieszkańców Cacha 18 grudnia 1871 roku..
Na początku tego procesu Daquilema nie uważał siebie za osobę, która przewodzi rdzennej rebelii; Miał jednak dużą odwagę i determinację, co doprowadziło do tego, że został wybrany przez lud..
Od najmłodszych lat Fernando był świadkiem nieludzkiego zachowania, jakim traktowano jego lud; Młody tubylec był nawet zmuszony zobaczyć, jak jego ojciec i reszta pracowników jego społeczności byli chłostani na farmie Tungurahuilla, ponieważ mieszkał w tym miejscu..
Innymi słowy, Daquilema zdawał sobie sprawę z ciągłego poniżania ludności tubylczej i niewielkiej pensji, jaką otrzymywali w zamian za żmudną pracę przez kilka dni z rzędu, bez uzyskiwania odpowiedniego wynagrodzenia za pracę bez odpoczynku..
W tamtym czasie, jeśli rdzenni pracownicy odmawiali wykonywania swojej pracy, byli karani więzieniem bez żadnego prawa, które by ich chroniło..
W związku z tym Daquilema postanowił przejąć stery swojej społeczności, przyjmując pozycję przywódcy i stając się symbolem wolności i podziwu dla uciśnionych..
Indeks artykułów
Fernando Daquilema urodził się 5 czerwca 1848 roku w Kera Ayllu. Jego rodzicami byli Ignacio Daquilema i María Ruiz, potomkowie Indian Puruhá.
Ignacio pracował na farmie Tungurahuilla, co spowodowało, że jego syn Fernando doświadczył na własnej skórze znęcania się nad jego miastem przez brygadzistów i właścicieli ziemskich..
Według badaczy stare nazwisko „Daquilema” wywodzi się z jednej z najstarszych i najszlachetniejszych rodzin na terytorium Ekwadoru..
Jest to odwieczna rodzina, która mieszkała w miastach Lincán, Cachabamba, Cacha, Punín, Yaruquíes, Cajabamba i Sicalpa, która jest obecnie znana jako prowincja Chimborazo.
Ze względu na jego możliwe szlacheckie pochodzenie, lata później Fernando Daquilema został odznaczony jako król w swojej społeczności; stało się to w momencie, gdy skierował pierwszy akt buntu przeciwko władzy rządu.
Fernando poślubił Martinę Lozano; jednak nie znaleziono żadnych informacji o potomstwie tego przywódcy.
W latach sześćdziesiątych XIX wieku doszło do nadmiernej eksploatacji rdzennej ludności, co pociągało za sobą drastyczny spadek liczby ludności tubylczej i nadmierny wzrost płacenia dziesięciny..
Społeczność Daquilema, znajdująca się w Yaruquíes pod jurysdykcją Riobamby, była jedną z najbardziej dotkniętych skutkami alienacji. Z tego powodu Fernando zdecydował się wziąć udział w powstaniach tubylców i został wybrany przez własny naród na przywódcę buntu..
Kiedy Gabriel García Moreno objął prezydenturę, zdecydował się na realizację ambitnego projektu modernizacji Ekwadoru, który powinien skupić się głównie na produkcji kakao i innej żywności opartej na międzynarodowym systemie kapitalistycznym..
Aby zrealizować swoje cele, Moreno musiał wyartykułować różne ekwadorskie regiony gospodarcze, co ułatwiłoby w ten sposób budowę rynku krajowego..
Chociaż początkowo wydawało się to zrównoważonym pomysłem, García potwierdził swój projekt poprzez eksploatację sektora tubylczego, co później drogo go kosztowało.
García zdołał opanować rynek, niszcząc małą produkcję rolną i rzemieślniczą społeczności tubylczych, zmuszając sektor do pracy dla dużych firm, a tym samym włączając go do produkcji ranczerskiej w surowych i nieludzkich warunkach..
W 1872 roku dziesięcina trafiła do tubylczej społeczności, aby jak zwykle zebrać dużą sumę od rdzennych mieszkańców..
Ludzie, którzy doświadczyli wystarczająco dużo nadużyć, zdecydowali się stanąć na czele Daquilemy. To wtedy zrzucili dziesięcinę z muła i postanowili go torturować, dając się ponieść zbiorowej furii i pragnieniu zemsty.
Prezydent García Moreno, który był wiernym przyjacielem porządku i kontroli, nie zawahał się przed całkowitym represjonowaniem zbuntowanych rdzennych ludów. Mimo to rodzime społeczeństwo Ekwadoru - pochodzące z różnych części regionu - mnożyło się wraz z powstaniami..
Ponad dwa tysiące rdzennych mieszkańców zebrało się, by podążać śladami Fernando Daquilemy, który w akcie pełnym adrenaliny i rozdrażnienia otrzymał szkarłatny płaszcz i metalową koronę odpowiadającą posągowi San José, który znajdował się na małym placu. de la Virgen del Rosario w Cacha. Celem było ogłoszenie Daquilemy królem.
Podobnie Indianin Juan Manzano dał Daquilema bicz wykonany z drewna chonta, na którym wyryto pierścienie Rumiñahui, symbolizujące sprawiedliwość..
W tym czasie Fernando mianował José Morocho na szefa armii rebeliantów, powierzając mu zadanie sformowania 300-osobowej kawalerii..
Daquilema postanowił wysłać ambasadorów do różnych społeczności, aby nieśli przesłanie buntu, aby przekonać ich do przyłączenia się do jego wojsk i złożenia przysięgi posłuszeństwa..
Na dom rządu tymczasowego wybrali chatę znajdującą się na szczycie góry; był wyposażony w artefakty wywłaszczone z kościoła. Tej nocy rebelianci byli poruszeni przygotowaniami do ataku.
We wtorek, 19 września, bunt tubylców zaatakował parafię Yaruquí. Jednak oddział musiał się wycofać dzięki obecności żołnierzy, którzy przybyli z Riobamby; dlatego ludzie Daquilemy musieli się przestawić, aby kontynuować bitwę..
Właśnie to przystosowanie wojowników pozwoliło społeczności tubylczej odnieść zwycięstwo przy tej okazji..
Następnie grupa rebeliantów zaatakowała Sicalpę, gdzie zamordowała szefa armii rządowej. Zaciekłość ludzi Fernanda pozwoliła im zająć to miejsce, a także miasta Punín. W tej walce wyróżniał się rdzenny wojownik znany jako Manuela León..
Kobieta ta pracowała ramię w ramię z Fernando Daquilema, prowadząc akcje w obronie praw swojego ludu i przeciwko silnemu uciskowi rządu Garcíi Moreno. W wyniku swoich działań została rozstrzelana 8 stycznia w roku powstania..
Pomimo początkowych sukcesów, kontyngenty rządowe z Riobamby i Ambato zaczęły przybywać w dużych ilościach. Korzystając z rodzimych przesądów, ludzie prezydenta przekonali tubylców, że zostaną ukarani przez San Sebastián.
To zdołało zaalarmować buntowników, którzy myśleli, że święty już zaczął karać członków buntu z powodu znacznej liczby zgonów podczas bitwy. Dzięki temu ludność tubylcza stopniowo dezerterowała, aż 27 grudnia zdecydowali się poddać..
8 stycznia Manuela León wraz z Juanem Manzano zostali rozstrzelani na oczach swoich ludzi, którzy zostali zmuszeni przez rząd do wzięcia udziału w ceremonii, aby dać im lekcję posłuszeństwa. Jeśli chodzi o Daquilema, został zabrany do więzienia Riobamba, gdzie został poddany specjalnemu procesowi i skazany na śmierć..
Fernando Daquilema przebywał w więzieniu do 8 kwietnia 1872 roku, kiedy to przeprowadzono jego egzekucję. Pomimo zabójstwa tego przywódcy, powstania tubylcze nie ustały; wręcz przeciwnie, nadal wyrażali się z większą gorliwością.
Posługując się swoim szlachetnym nazwiskiem i prestiżem swojej rodziny, w wieku 26 lat Fernando Daquilema był w stanie zebrać znaczną liczbę rdzennych mieszkańców, aby powstać przeciwko białym, którzy chcieli utrzymać hegemonię ustanowioną w Ekwadorze pod adresem. czas podboju hiszpańskiego.
Daquilema zdołał skonglomerować 3000 uzbrojonych tubylczych mężczyzn, pomimo strachu odczuwanego przez większość rdzennych społeczności w obliczu bata władz prezydenta Garcíi.
Ten rdzenny bohater jest pamiętany jako jeden z pierwszych ekwadorskich robotników XIX wieku, którzy walczyli z niesprawiedliwością w poszukiwaniu równości..
Prace Daquilema koncentrowały się na zbiorowym dobrobycie tych sektorów ludności Ekwadoru, które były poza prawem i nie były objęte żadną ochroną..
Innymi słowy, jego zachowanie miało charakter społeczny, dlatego dziś uważany jest za jedną z najważniejszych postaci w historii Ekwadoru..
Jeszcze bez komentarzy