Flora i fauna Kordoby (Argentyna) charakteryzuje się takimi gatunkami jak kuchnia, pekari z kołnierzem, espinillo lub piquillín. Prowincja Córdoba jest jednym z 23 regionów tworzących Republikę Argentyny. Stolicą jest miasto Córdoba, drugie pod względem liczby ludności miasto w kraju, po Buenos Aires.
Prowincja ta położona jest na zachód od centralnej strefy kraju. Ze względu na położenie geograficzne Kordoba wyróżnia się na dwa obszary. Najpierw jest Równina Pampejska, która zajmuje wschodnią część. Drugi region to Sierras Pampeanas, rozciągnięty w kierunku północno-zachodniej części prowincji.
Warunki klimatyczne są różne w każdym regionie, chociaż we wszystkich klimatach umiarkowanych może dominować. Jednak na wyżynach, takich jak Sierras Grandes, co roku występują obfite opady śniegu. W ten sposób te lokalne mikroklimaty prowadzą do różnorodności biologicznej, która została dostosowana do cech każdego obszaru..
Indeks artykułów
To zwierzę to gryzoń należący do rodziny Caviidae. Zwykle zamieszkuje półpustynne lub pustynne równiny Chile i Argentyny. Pod względem wielkości samce mogą ważyć od 200 do 300 gramów, osiągając 170 do 245 milimetrów..
Ma krótką sierść w żółtawo-szarym odcieniu, w przeciwieństwie do jaśniejszej okolicy brzucha. Ma dwa zaokrąglone uszy, a oczy są duże, otoczone białym kółkiem. Ogon jest krótki i bezwłosy.
Ich dieta opiera się na owocach, pędach, liściach i kwiatach, dzięki czemu są w stanie wspinać się na drzewa, aby jeść pędy i owoce. W porze suchej może jeść korę chañara i samicy jarilli.
Gatunek ten, znany również jako świnia rosillo, jest ssakiem parzystokopytnym należącym do rodziny Tayassuidae. Jego rozprzestrzenianie sięga od południowych Stanów Zjednoczonych po Argentynę, gdzie zamieszkuje lasy, równiny zalewowe i sawanny..
Ma wysokość 150 centymetrów i całkowitą długość łącznie z ogonem od 72 do 115 centymetrów. Jego szata składa się z włosia o ciemnobrązowej tonacji, prawie czarnej, z białą plamką u nasady szyi, podobną do kołnierza..
Pekari obrożny żywi się trawami, owocami i bulwami, a także zwierzętami bezkręgowymi i drobnymi kręgowcami. Ich nawyki są dzienne, mogą tworzyć grupy składające się z maksymalnie 20 zwierząt.
Jaszczurka overo należy do rodziny Teiidae. Geograficznie występuje od południowo-środkowej Brazylii na południe od Amazonki. Tak więc występuje w Boliwii, Paragwaju, Urugwaju i Argentynie..
To zwierzę może mierzyć około 140 centymetrów. Ciało jest koloru czarnobrązowego z niebieskawymi refleksami. Poprzecznie ma kilka pasm utworzonych przez żółte plamy. Na szyi, głowie i kończynach również białe i żółte plamy.
Jest wszystkożerny, obejmuje w swojej diecie jaja, mięso, robaki, ptaki, małe ślimaki, węże, a nawet inne jaszczurki. Uzupełnij swoją dietę w warzywa i owoce.
Pająk o czarnej twarzy to ptak z Nowego Świata, należący do rodziny Parulidae. Występuje w Ameryce Środkowej i Południowej.
Ten ptak mierzy 13 centymetrów i waży około 13 gramów. Jeśli chodzi o pióra na grzbiecie, są one zielonkawożółte, a na brzuchu mają żółty odcień. Na tych ubarwieniach wyróżnia się dziób, który jest czarny.
Samiec ma czarną maskę z szarą obwódką. Wręcz przeciwnie, samica ma mniej świecące kolory niż samiec, z szarymi odcieniami po obu stronach głowy..
Ponadto ma żółte zabarwienie w dwóch obszarach: wokół oczu oraz w paskach biegnących od dzioba do oczu..
Plik Geothlypis aequinoctialis żywi się owadami i gąsienicami, które polują w gęstej roślinności, w której żyją.
Espinillo lub churqui to drzewo należące do rodziny bobowatych (Fabaceae). W prowincji Córdoba jest jednym z najpospolitszych gatunków w kręgosłupie Pampejskim iw górach.
Ma przybliżoną wysokość 6 metrów, przedstawiając zaokrągloną koronę. Ponadto kora jest koloru ciemnobrązowego z ukośnie ułożonymi pęknięciami. Liście są liściaste i dwubiegunowe.
Jeśli chodzi o jego gałęzie, są one rozmieszczone parami w każdym z węzłów. Są kręte, z kolcami w jasnoszarym odcieniu. Zaskórnik charakteryzuje się bardzo pachnącymi kwiatami. Ponadto są małe i mają żółty kolor..
Pojawiają się w kulistym kwiatostanie z krótką szypułką. Owoce są grube i zdrewniałe, koloru brązowego. Nasiona są twarde i zielone.
Ten ciernisty krzew należy do rodziny Rhamnaceae. Jest to gatunek kserofilny, endemiczny dla Argentyny, osiągający do 3,2 metra wysokości. W stosunku do liści jest wieloletni i kolczasty.
Liście są ciemnozielone, małe. Podobnie charakteryzują się siedzeniem i eliptycznym kształtem. Pojawiają się one w mniejszych gałęziach, w postaci bukietów. Jeśli chodzi o kwiaty, są uszypułowane i żółtawe..
Owoce są słodkie i jadalne. Mają czerwonawy odcień i owalny kształt, o przybliżonej średnicy od 5 do 11 milimetrów. Piquillín znajduje się w ekoregionach gór równinnych. Dzięki temu można go było spotkać m.in. w suchym i wilgotnym Chaco oraz w górach..
Samica jarilla to gatunek fanerogamiczny, członek rodziny Zygophyllaceae. Pod względem rozmieszczenia jest krzewem endemicznym występującym w Boliwii, Peru, Argentynie i Chile. Wysokość tej rośliny może dochodzić do 3 metrów.
Łodyga jest zdrewniała, a liście mają dwa listki, rozbieżne i mało zespawane. Jeśli chodzi o okres kwitnienia Larrea divaricata, występuje od października do listopada. W tych miesiącach można zobaczyć jego żółte kwiaty. Z drugiej strony owoc ma kształt kapsułki, z białymi włoskami, podobnie jak płatek waty..
Występuje na murawach razem z roślinnością zielną, krzewami i lasami niskimi, dzieląc się tym samym z roślinami warstw otwartych.
To drzewo z rodziny bobowatych może osiągać od 3 do 10 metrów wysokości. Jeśli chodzi o pień, może mieć ponad 40 centymetrów średnicy. Kora jest gruba i ma żółtozielony kolor. Dodatkowo jest on bruzdowany głębokimi wyżłobieniami, co nadaje mu szorstką teksturę..
Liście trzciny są zielone, co oprócz obfitych gałęzi nadaje koronie tego drzewa zaokrąglony kształt. Jej owoce to bardzo mięsiste, słodkie i jadalne rośliny strączkowe. W stosunku do płatków kwiatowych są intensywnie żółte, kwitną od września do października..
Drzewo to występuje w suchych lasach środkowo-południowego regionu kontynentu południowoamerykańskiego..
Gatunek ten, znany również jako arrayán lub anacahuita, należy do rodziny Myrtaceae. Występuje endemicznie w Argentynie, Paragwaju, Urugwaju i południowej Brazylii.
Widelec molle ma od 3 do 6 metrów. W stosunku do pnia jest gruba i ciemna, z korą z bardzo cienkimi pęknięciami. Liście są trwałe i jasnozielone, chociaż z daleka wydają się szare..
Liście są lancetowate, proste i odwrotnie. Jego długość może wynosić od 3,5 do 5,5 centymetra. Z drugiej strony kwiaty są białe, prezentując się w formie bukietów.
Owoce to małe okrągłe jagody o średnicy 1 centymetra. Mogą różnić się kolorem, w zależności od ich dojrzałości. W ten sposób mogą mieć kolor od żółtego do czerwono-fioletowego. Są jadalne, używane w Urugwaju jako substytut pieprzu..
Jeszcze bez komentarzy