Franklin D. Roosevelt (1882-1945) był politykiem, prawnikiem i mężem stanu odpowiedzialnym za kierowanie Stanami Zjednoczonymi podczas II wojny światowej. Był 32. prezydentem tego kraju i jedynym, który został wybrany na cztery kadencje. Był członkiem Partii Demokratycznej, był też jednym z przywódców mocarstw zwanych aliantami i jednym z głównych budowniczych zwycięstwa tej koalicji w walce z Niemcami i Państwem Osi..
Do polityki wszedł jako senator z Nowego Jorku i od tamtej pory buduje swoją drogę do prezydentury. Służył jako sekretarz marynarki wojennej od 1913 do 1920 roku. Tam zdobył ogromne wpływy jako sekretarz obrony w administracji Woodrowa Wilsona..
Na jakiś czas wycofał się ze sceny politycznej i pojawił się ponownie w wyborach na gubernatora Nowego Jorku w 1928 roku. Pełnił urząd do 1933 roku, a stamtąd zaczął borykać się z trudnościami gospodarczymi, przez które przechodził naród..
W 1932 roku Franklin D. Roosevelt zdecydował się wziąć udział w wyścigu o prezydenturę Stanów Zjednoczonych Ameryki, w którym wygrał ze swoim republikańskim przeciwnikiem Herbertem Hooverem..
Tak więc Roosevelt przeprowadził politykę, która stała się znana jako Nowa umowa, co przekłada się na New Deal. Próbował ulżyć biednym i bezrobotnym, ożywić gospodarkę i zapobiec powtórzeniu się wydarzeń Wielkiego Kryzysu..
Plan Roosevelta polegał na odwróceniu trwającego od 1929 roku w kraju kryzysu poprzez interwencjonizm gospodarczy państwa przejawiający się w programach pomocowych, przepisach, reformach finansowych i robotach publicznych..
Począwszy od 1938 r. Roosevelt pomagał RKP, kierowanemu przez Partię Nacjonalistyczną. Współpracował także z Wielką Brytanią i jej premierem Winstonem Churchillem, jeszcze zanim Stany Zjednoczone zaczęły aktywnie uczestniczyć w II wojnie światowej..
Pierwszym priorytetem Roosevelta było pokonanie nazistowskiego reżimu, pomimo ataku Japonii na Pearl Harbor. Aby to osiągnąć, ściśle współpracował nie tylko z Wielką Brytanią, ale także ze Związkiem Radzieckim..
Franklin D. Roosevelt zapewnił niezbędny bodziec do rozpoczęcia prac nad pierwszą bombą atomową. Promował także utworzenie Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Wygrał swoją czwartą reelekcję w 1944 roku; zmarł jednak w kwietniu 1945 r., na krótko przed zwycięstwem aliantów w II wojnie światowej..
Indeks artykułów
Franklin Delano Roosevelt urodził się 30 stycznia 1882 roku w Hudson Valley w Hyde Parku w Nowym Jorku. Jego rodzicami byli James Roosevelt ze swoją drugą żoną, Sarą Ann Delano.
Ojciec Roosevelta był prawnikiem, ale nigdy nie wykonywał zawodu, ponieważ otrzymał dziedzictwo rodzinne. Miał innego syna ze swojego pierwszego związku o imieniu James Roosevelt.
Najbliższy związek, jaki Franklin miał w swojej rodzinie, był z Sarą, jego matką, która powiedziała, że jej syn wziął więcej od Delano niż od Rooseveltów.
Chociaż więź między ojcem a synem nie była zbyt silna, twierdzono, że ich związek był bliższy niż to było w zwyczaju w tamtym czasie.
Franklin mówił biegle po francusku i niemiecku. Przez pewien czas uczył się w szkole w Niemczech i nieustannie podróżował z rodzicami po kontynencie europejskim. Ćwiczył również różne zajęcia, takie jak tenis, polo, strzelectwo, a nawet nauczył się żeglować..
Rodzina Rooseveltów została podzielona na dwie wielkie gałęzie: z Hyde Parku, do którego należał Franklin, oraz z Oyster Bay. Z tych ostatnich jednym z najbardziej znanych nazwisk jest Theodore Roosevelt, który był 26. prezydentem Stanów Zjednoczonych i kuzynem piątego stopnia Franklina D..
Franklin D. Roosevelt uczęszczał do szkoły z internatem Groton School w Massachusetts. Była to szkoła religijna, która promowała w swoich uczniach wartości służby społecznej i współpracy z tymi, którzy byli mniej uprzywilejowani.
Następnie uczęszczał na Uniwersytet Harvarda, gdzie występował jako przeciętny student wśród swoich rówieśników. Roosevelt był członkiem bractwa Alpha Delta Phi w latach, kiedy był studentem.
Jego najbardziej znaczącym udziałem w Harvardzie było stanowisko redaktora naczelnego gazety uniwersyteckiej. Harvard Crimson.
Kiedy Roosevelt miał 18 lat, zmarł jego ojciec. Trzy lata później uzyskał tytuł licencjata z historii, aw 1904 roku wstąpił do Columbia University School of Law. W 1907 roku przeszedł na emeryturę, ale zdał egzamin uprawniający do wykonywania zawodu w Nowym Jorku.
Od tego czasu Roosevelt rozpoczął pracę w prestiżowej kancelarii prawnej Carter Ledyard & Milburn na Wall Street..
Kiedy Franklin Roosevelt miał niewiele ponad 20 lat, zaczął udawać młodą Eleanor Roosevelt. Chłopcy byli daleko spokrewnieni, oddaleni od siebie o pięć pokoleń i znali się od dzieciństwa.
Eleanor była siostrzenicą Theodore'a Roosevelta i należała do rodziny Oyster Bay.
Zaczęli często pisać w 1902 roku, a dwa lata później Franklin oświadczył się Eleanor, która była wówczas mocno zaangażowana w pracę społeczną na północy stanu Nowy Jork..
W 1905 roku para wyszła za mąż. Jednak matka Franklina nie w pełni zgodziła się na związek, nie dlatego, że nie lubiła Eleanor, ale dlatego, że nie chciała, aby jej syn opuścił ją w tak młodym wieku..
Odkąd zmarł ojciec Eleonory, jej wujek Teodor zajął jego miejsce na weselu. Para przeprowadziła się do posiadłości rodziców Franklina w Springwood, gdzie mieszkali z Sarą Delano, która miała dom obok..
Eleonora była odpowiedzialna za wychowanie dzieci pary. Mieli sześcioro dzieci, ale drugi chłopiec zmarł w niemowlęctwie. Pierwsza córka urodziła się w 1906 roku i otrzymała imię Anna, rok później James, Elliott w 1910 roku, Franklin urodził się w 1914 roku, a John dwa lata później..
Dla Franklina D. Roosevelta jego kuzyn Teodor był wzorem do naśladowania. Postanowił jednak zachować linię ojca i wstąpić do Partii Demokratycznej. Nie czuł się komfortowo uprawiając prawo, więc próbował spróbować szczęścia w polityce.
W 1910 roku Demokraci próbowali skłonić Roosevelta do kandydowania do Zgromadzenia Stanu Nowy Jork, ale ostatecznie zdecydował się kandydować do Senatu. Okręg wyborczy, w którym się zapisał, był tradycyjnie republikański.
Przeprowadził agresywną kampanię w strefie i była owocna, ponieważ Roosevelt odniósł szerokie zwycięstwo, czego wielu się nie spodziewało. Od początku wyróżniał się na swoim stanowisku i zaczął traktować politykę jako zajęcie na całe życie..
Poparł kandydaturę Woodrowa Wilsona, który został prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki w 1912 roku, stając się tym samym pierwszym Demokratą, który dotarł do premiera od 20 lat.
Roosevelt został ponownie wybrany na stanowisko senatora w 1912 r. I rozpoczął służbę w komitecie ds. Rolnictwa. Następnie opracował wizję polityk publicznych, która później stała się Nowa umowa Co zastosował, gdy został prezydentem?.
W 1913 r. Franklin D. Roosevelt został zastępcą dowódcy Sekretarza Marynarki Wojennej, po Josephus Daniels. Jego zamiłowanie do marynarki wojennej było powszechnie znane, podobnie jak chęć stworzenia silnych sił morskich w Stanach Zjednoczonych..
Nowa administracja była odpowiedzialna za promowanie systemu merytokratycznego w instytucji i wzmacnianie pozycji cywilów w organizacji..
W tym czasie Roosevelt wchłonął całą niezbędną wiedzę na temat działania Marynarki Wojennej i jej zarządzania w czasie wojny, która wybuchła w 1914 roku między różnymi mocarstwami..
Roosevelt uważał za konieczne wzmocnienie amerykańskich sił zbrojnych, ale Wilson nie był tego samego zdania.
To właśnie po niemieckim ataku na RMS Lusitania zaczęło się zagęszczanie sił morskich Stanów Zjednoczonych Ameryki, a Roosevelt aktywnie współpracował w tym procesie. Wreszcie w 1917 roku Stany Zjednoczone przystąpiły do pierwszej wojny światowej.
Franklin D. Roosevelt był jednym z głównych koordynatorów działań Marynarki Wojennej w czasie wojny. W 1918 r. Wyjechał do Europy, aby nadzorować bazy morskie na Starym Kontynencie oraz spotkać się z przedstawicielami Francji i Wielkiej Brytanii..
Podczas tej podróży załoga zachorowała na grypę, ale Roosevelt zdołał wyzdrowieć, gdy byli jeszcze na morzu. Osobiście dopilnował, aby dywizja lotnictwa marynarki wojennej istniała po I wojnie światowej..
Po nieudanej kandydaturze na wiceprezydenta kampanii gubernatora Ohio, Jamesa M. Coxa, Roosevelt poświęcił się przez pewien czas praktyce prawniczej w Nowym Jorku..
Planował powrót na scenę polityczną w 1922 roku, ale choroba przeszkodziła mu w karierze. Kiedy był na wakacjach z rodziną, zaczęły go atakować pewne objawy.
Roosevelt miał gorączkę, symetryczny i wstępujący paraliż kończyn, miał również paraliż twarzy i drętwienie brzucha i pleców. Jednak później częściowo wyzdrowiał i był sparaliżowany tylko od pasa w dół..
Później dowiedział się, że nabawił się polio, prawdopodobnie podczas kąpieli w stawie w okolicy. Mimo to inne źródła potwierdzają, że może to być błędnie zdiagnozowany przypadek zespołu Guillain Barré.
Przez pewien czas poświęcał się próbom rehabilitacji, ale jego choroba nie była uleczalna, więc nauczył się stosować metody chodzenia na krótkie odległości wspomagane urządzeniami. Ponadto zawsze uważał, aby nie być widzianym publicznie na wózku inwalidzkim.
W rzeczywistości, kiedy musiał wygłosić przemówienie, był trzymany przez jedno ze swoich dzieci w przebraniu lub przylgnął do mównic, aby móc wstać podczas swojego udziału.
Al Smith i inni członkowie Partii Demokratycznej przekonali Franklina D. Roosevelta do kandydowania na gubernatora stanu Nowy Jork i, choć początkowo niechętnie, Roosevelt ustąpił i wystąpił przeciwko republikaninowi Albertowi Ottingerowi..
Chociaż byłemu gubernatorowi Nowego Jorku, Smithowi, nie udało się zapewnić prezydentury, Roosevelt został wybrany niewielkim marginesem na stanowisko gubernatora. Dzięki temu zwiększyły się jego szanse na kandydowanie na prezydenta..
W styczniu 1929 roku Roosevelt objął urząd i jedną z jego pierwszych propozycji było utworzenie elektrowni wodnych i poszukiwanie rozwiązań dla trwającego w tym czasie kryzysu rolnego..
Kiedy pod koniec roku wybuchł kryzys w 1929 r., Roosevelt był jednym z pierwszych, którzy potraktowali go poważnie i zaczęli stosować politykę mającą na celu odwrócenie negatywnych skutków dla gospodarki..
Wśród jego planów znalazła się pomoc dla rolnictwa, promocja całkowitego zatrudnienia, ubezpieczenie na wypadek bezrobocia i emerytury. Pracował także nad zmniejszeniem korupcji w aparacie publicznym stanu Nowy Jork..
Kampania Franklina D. Roosevelta była zorientowana na poprawę koniunktury w Stanach Zjednoczonych. Obniżenie ceł, ulgi w rolnictwie, prace publiczne finansowane przez rząd i zniesienie prohibicji to tylko niektóre z jego propozycji.
Wreszcie w wyborach w 1932 r. Rooseveltowi udało się uzyskać poparcie 42 stanów, oprócz 57% głosów oddanych przeciwko swojemu republikańskiemu przeciwnikowi, który ubiegał się o reelekcję na prezydenta Stanów Zjednoczonych Herberta Hoovera..
Dzięki zwycięstwu Roosevelta Partia Demokratyczna dokonała wielkich zmian demograficznych, ponieważ w okolicach Nowa umowa zebrało się wiele grup, takich jak drobni rolnicy, katolicy, Żydzi, Amerykanie z Afryki Północnej, liberałowie, związkowcy i intelektualiści, którzy od tego momentu identyfikowali się z Demokratami.
Na miesiąc przed objęciem urzędu Roosevelt był ofiarą ataku Giuseppe Zangary. Burmistrz Chicago Anton Cermak został zamordowany w tym incydencie.
4 marca 1933 r. Franklin D. Roosevelt objął stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki w środku wielkiej recesji gospodarczej. Wtedy jedna czwarta populacji była bezrobotna.
Kryzys dotknął niemal wszystkich sektorów kraju i pilna była potrzeba podjęcia przez nowy rząd działań zmierzających do zmiany sytuacji ludności, dlatego niemal natychmiast zaczęto stosować pierwszą część planu Roosevelta..
Popierany przez większość Partii Demokratycznej Franklin D. Roosevelt ubiegał się o reelekcję. Jego przeciwnikiem był wówczas republikanin Alf Landon. Poparcie wyborcze Roosevelta wzrosło i został ponownie wybrany z 60,8% głosów i zdobył przedstawicieli w 46 stanach.
Tam uwidoczniła się zmiana, jaką polityka gospodarcza i społeczna rządu Roosevelta wywołała u podstaw Partii Demokratycznej. Zjawisko to stało się znane jako koalicja Nowa umowa.
Na nowym etapie Kongres i Senat nie stanowiły problemu dla polityki Roosevelta, ale był nim Sąd Najwyższy, ponieważ składał się wyłącznie z członków, którzy zostali powołani przed jego administracją i wykorzystywali do uchylania jego najbardziej istotnych środków..
Próbował gwałtownie ciąć wydatki publiczne w 1937 r., A reakcją gospodarki była nowa recesja. Następnie rząd ponownie wprowadził politykę, która zwiększyła deficyt publiczny, ale szybko ożywiła gospodarkę..
Choć początkowo wydawało się, że Franklin D.Roosevelt nie weźmie udziału w wyborach w 1940 r., Skoro żaden prezydent od czasów Jerzego Waszyngtona nie powtórzył więcej niż dwóch okazji na urząd, to gdy w Europie rosło zagrożenie nazistowskie, zdecydował, że powinien wziąć udział w wyborach. kraj w czasie tej okazji.
Demokraci wierzyli, że Roosevelt był jedynym, który był w stanie pokonać Wendella Willkiego, który był kandydatem republikanów. Ten ostatni był zdecydowanie przeciwny udziałowi Stanów Zjednoczonych w wojnie europejskiej, a Roosevelt obiecał trzymać się z dala od konfliktu.
Zwyciężył Franklin D. Roosevelt, który uzyskał 55% głosów i 38 stanów na swoją korzyść.
W 1940 roku Stany Zjednoczone przygotowywały się do II wojny światowej. Rozpoczął się etap przezbrojenia. Ponadto służyli jako dostawcy dla aliantów, dzięki czemu kraj zyskał przydomek „Arsenał Demokracji”..
Zatwierdzono program pomocy wojskowej i gospodarczej Wielkiej Brytanii i Republice Korei. Po najechaniu Związku Radzieckiego przez Niemcy pomoc została w równym stopniu udzielona temu krajowi..
Roosevelt promował politykę dobrych sąsiadów, z którymi dążył do lepszych stosunków z Ameryką Łacińską.
W tym czasie stosunki między amerykańskim prezydentem a brytyjskim premierem Winstonem Churchillem były dość bliskie. Obaj przywódcy rozmawiali o międzynarodowej przyszłości po wojnie i działaniach, jakie należy podjąć w czasie wojny..
Churchill chciał, aby Stany Zjednoczone Ameryki przyłączyły się do wojny; Kongres nie był jednak zwolennikiem przystąpienia do konfliktu.
Po tym, jak Niemcy zaatakowali amerykański statek, kraj zareagował polityką, w której poparłby aliantów jako eskortę między Wielką Brytanią a Stanami Zjednoczonymi. Ponadto strzelaliby do każdego niemieckiego statku, który zbliżyłby się zbyt blisko do statku amerykańskiego..
7 września 1941 roku Japonia zaatakowała z zaskoczenia amerykańską bazę morską na Hawajach, Pearl Harbor. W tym samym czasie doszło do ataków w Tajlandii i brytyjskich dominium w Hongkongu, na Filipinach i na innych terytoriach..
Prawie 2500 Amerykanów zginęło w tym ataku, a część floty Pacyfiku została zniszczona. Następnego dnia Roosevelt zwrócił się do Kongresu i uzyskał wypowiedzenie wojny Cesarstwu Japońskiemu..
Wraz z przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do konfliktu, Roosevelt i Churchill opracowali wspólną strategię i od 1 stycznia 1942 r. Dwadzieścia sześć krajów dołączyło do strony aliantów, aby pokonać mocarstwa sprzymierzone z Państwem Osi..
W obliczu możliwości, że Niemcy poczyniły postępy w rozwoju broni jądrowej, Roosevelt zatwierdził rozpoczęcie programu nuklearnego, któremu nadano imię Projekt Manhattan.
Kampania w Afryce Północnej zakończyła się sukcesem aliantów, a po niej nastąpiła inwazja na Sycylię w lipcu 1943 r. Dzięki tej okupacji uzyskali rozejm z Włochami. Jednak kampania włoska trwała do 1945 roku.
Roosevelt powierzył Dwightowi D. Eisenhowerowi prowadzenie operacji wojskowych na terytorium Francji. Lądowanie w Normandii miało miejsce 6 czerwca 1944 r. Rozlokowano największą kiedykolwiek użytą flotę morską, której towarzyszyło 12 000 samolotów..
W lipcu Stany Zjednoczone Ameryki uznały Charlesa de Gaulle'a za szefa tymczasowego rządu Francji.
Po tym, jak dzięki wysuniętej alidadzie odzyskano terytoria będące w posiadaniu nazistów, rząd Gaulle'a uzyskał oficjalny status..
Następnie rozpoczęła się inwazja na terytorium Niemiec, aw kwietniu 1945 r. Niemiecki opór został osłabiony przez próby podtrzymania wojny na obu frontach, ponieważ został zaatakowany przez aliantów na zachodzie, a Związek Radziecki naciskał na wschodzie..
Roosevelt nie brał udziału w planowaniu taktycznym wojny, ale zajmował się tylko strategiami stosowanymi podczas konfliktu.
Amerykanie domagali się skierowania głównych działań w stronę Japonii, która była głównym agresorem. Jednak Roosevelt uznał, że Niemcy były pierwszym wrogiem, którego należy wyeliminować, a wtedy jego zwolennicy będą łatwym łupem..
Prawdziwym rozwiązaniem kryzysu gospodarczego w Stanach Zjednoczonych było przystąpienie narodu do wojny. Kiedy rozpoczęły się działania wojenne, stało się to głównym celem rządu Franklina D. Roosevelta..
Kiedy ustalono politykę rozwoju militarnego, gospodarka poszybowała w górę. Przemysł odniósł duże korzyści, w 1941 roku połowa z 7,7 miliona bezrobotnych znalazła pracę, aw następnym roku w całym kraju było tylko 1,5 miliona bezrobotnych.
W strefach przemysłowych potrzebnych było wielu pracowników, co spowodowało dużą migrację Afroamerykanów z południa na zachodnie wybrzeże..
W tym czasie na osoby o bardzo wysokich dochodach nakładano wysokie podatki. Chodziło o to, by kupcy nie odnosili korzyści z wojny i nie decydowali się na zachęcanie jej do ekonomicznego wykorzystania..
Roosevelt promował również prawo, które zapewniało weteranom wojennym świadczenia, takie jak edukacja na uczelniach, ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenie na wypadek bezrobocia oraz niskooprocentowane pożyczki..
Ten projekt stał się znany jako ŻOŁNIERZ AMERYKAŃSKI. Rachunek i został jednolicie zatwierdzony przez Kongres Stanów Zjednoczonych Ameryki w połowie 1944 roku.
Franklin D. Roosevelt został nominowany na czwartą kadencję na stanowisko prezydenta, a Harry S. Truman na wiceprezydenta. Republikańskim przeciwnikiem był Thomas Dewey, który służył jako gubernator Nowego Jorku.
Demokraci uzyskali 53,4% poparcia społecznego i 36 stanów na 48 na ich korzyść.
W tym czasie zdrowie Roosevelta nie było w najlepszym stanie. Był palaczem przez całe życie iw 1944 roku odkryto, że cierpiał na nadciśnienie, zablokowane tętnice, dusznicę bolesną i niewydolność serca..
Jednak wszystkie te fizyczne problemy zostały ukryte podczas jego kampanii wyborczej na reelekcję w czwartej kadencji. Głównym zmartwieniem Roosevelta był kierunek kraju w końcowej fazie II wojny światowej..
W marcu 1945 roku wygląd fizyczny Roosevelta ujawnił jego problemy zdrowotne. W tym czasie miał konflikty ze Stalinem, przywódcą Związku Radzieckiego, który nie przestrzegał porozumień, które oba narody koordynowały w Jałcie..
Franklin Delano Roosevelt zmarł 12 kwietnia 1945 roku w Warm Springs w stanie Georgia w wieku 63 lat. Przyczyną jego śmierci był potężny krwotok mózgu. Na chwilę przed śmiercią stwierdził, że ma straszny ból głowy, a następnie zemdlał i stracił przytomność..
Następnego dnia jego ciało zostało przewiezione do Waszyngtonu w trumnie owiniętej flagą Stanów Zjednoczonych Ameryki na pokładzie prezydenckiego pociągu. Tysiące ludzi tłoczyło się wokół, aby okazać szacunek szczątkom prezydenta Roosevelta.
Pogrzeb odbył się 14 kwietnia w Białym Domu, a jego szczątki przeniesiono do Hyde Parku, majątku jego rodziny, gdzie został pochowany 15 kwietnia, zgodnie z wyraźnym żądaniem..
Roosevelt był pierwszym niepełnosprawnym prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki. Jednak nigdy nie użył tego, aby sprawić publicznie ból, ale postanowił pokazać się jako człowiek pełen siły. Prawdopodobnie był to jeden z powodów, dla których w ostatnich miesiącach trzymał w tajemnicy swój pogarszający się stan zdrowia..
Niemcy skapitulowały miesiąc po śmierci Franklina D. Roosevelta, a prezydent Truman był wówczas na czele kraju. Pierwszy prezydent postanowił poświęcić Dzień Zwycięstwa w Europie Rooseveltowi i przez trzydzieści dni utrzymywano żałobę narodową.
Roosevelt wystąpił przed Kongresem z planem zapewnienia znacznej krótkoterminowej pomocy biednej i bezrobotnej populacji, która w tamtym czasie liczyła miliony. Ponadto wezwał do reformy tych aspektów, które doprowadziły kraj do upadku..
Jednym z pierwszych środków było zamknięcie wszystkich banków w kraju do czasu zaplanowanej sesji Kongresu na kilka dni później. Kiedy krok został zakończony i istoty ponownie się otworzyły, populacja powróciła do spokojnego i desperackiego wycofywania się stopniowo się ustabilizowała..
Zatwierdzono plan dostosowania administracyjnego rolnictwa, w którym ustalono, że produkty sektora będą stale zwiększać swoje koszty. Ponadto przeznaczył większy procent budżetu na ten sektor gospodarki w formie dotacji.
Ponadto na terenie całego kraju podjęto tworzenie robót publicznych przy jednoczesnym zwiększeniu wydatków publicznych. Jednocześnie ustalono standardy, aby relacje między pracownikami a firmami nie były niesprawiedliwe, takie jak płaca minimalna i limity godzin pracy..
Praca była promowana przez organizacje, takie jak Korpus Ochrony Cywilnej, które zajmowały się ponownym zalesianiem rozległych obszarów. Innym planem było refinansowanie dla tych, którzy mieli kredyt hipoteczny na swoim domu i nie mogli anulować płatności.
Po 100 dniach poprawa koniunktury była minimalna. Wystarczyło jednak, że elektorat zaufał Demokratom, którzy w wyborach 1934 roku zwiększyli swoją reprezentację w Kongresie i Senacie..
W tym okresie zatwierdzono takie środki, jak Ubezpieczenie Społeczne, w ramach którego oprócz emerytur dla osób starszych, które nie mogły pracować, przyznano wszystkim Amerykanom ubezpieczenie na wypadek niezdolności do pracy i bezrobocia..
Podobnie zrealizowano programy prac, z których miesięcznie skorzystało około 2 mln osób przy budowie dróg, lotnisk, mostów, budynków publicznych i działalności kulturalnej..
Przeformułowano również parametry poboru podatków. Osoby, które otrzymały najwyższe dochody lub duże firmy, musiały zapłacić wyższą część niż ci, którzy otrzymali najmniej.
Roosevelt zawsze twierdził, że nie jest do końca pewien, która polityka faktycznie zadziała, zamiast tego spojrzał na Nowa umowa jako ciągły eksperyment, w którym odrzucał to, co nie działało, i zachowywał to, co było skuteczne.
Jeszcze bez komentarzy