Plik leki przeciwdrgawkowe stosowane są głównie przy napadach padaczkowych, niektórych zaburzeniach psychopatologicznych, takich jak choroba afektywna dwubiegunowa, a przede wszystkim przy bólu neuropatycznym. Czasami nazywane lekami przeciwpadaczkowymi lub przeciwdrgawkowymi.
Istnieją leki przeciwdrgawkowe klasyczne lub pierwszej generacji oraz leki drugiej generacji. Najnowocześniejsze mają zwykle mniej skutków ubocznych, chociaż oba typy są generalnie równie skuteczne..
Leki te działają poprzez eliminację nadmiernej aktywności elektrycznej neuronów, która jest typowa dla napadów padaczkowych. Pomagają również zapobiegać rozprzestrzenianiu się zmienionej aktywności w mózgu. Podobnie zmniejszają ból i wywołują relaksację poprzez różne mechanizmy..
Pierwszym lekiem przeciwdrgawkowym był brom, który pojawił się w 1857 roku. W tamtym czasie sądzono, że padaczka jest wynikiem nadmiernego pożądania seksualnego. Odkryli, że bromek był skuteczny w leczeniu epilepsji, ale powodował impotencję i zaburzone zachowanie.
Później, w 1910 roku, zdali sobie sprawę, że fenobarbital, który był używany do wywoływania snu, miał działanie przeciwdrgawkowe. W ten sposób przez długi czas stał się lekiem pierwszego wyboru.
W 1930 r. Opracowano fenytoinę do leczenia napadów padaczkowych bez wywoływania tak dużej sedacji..
Indeks artykułów
Leki przeciwpadaczkowe są często stosowane w przypadku różnych typów padaczki, bólu neuropatycznego i niektórych zaburzeń psychopatologicznych. Niektóre z nich były również pomocne w zmniejszaniu objawów odstawienia lub problemów z uzależnieniem od narkotyków..
Wykazano, że około 70% pacjentów z padaczką udaje się opanować napady lekami przeciwdrgawkowymi. Jednak leki te działają na objawy, a nie na pochodzenie choroby, dlatego nie są w stanie wyleczyć epilepsji, a leczenie należy stosować przez długi czas..
Leki przeciwpadaczkowe były początkowo szeroko stosowane u osób z padaczką. Później odkryli, że może złagodzić ból spowodowany uszkodzeniem nerwów.
Nerwy mogą zostać uszkodzone przez uraz, ucisk, chorobę, operację ... W ten sposób są aktywowane, gdy nie powinny wysyłać sygnałów bólu bez użytecznego celu. Nazywa się to neuropatią..
Dokładny mechanizm działania leków przeciwdrgawkowych nie jest w pełni poznany. Wydaje się, że leki te zapobiegają przenoszeniu sygnałów bólowych z uszkodzonych lub wrażliwych nerwów..
Ponadto każdy rodzaj leku działa lepiej w niektórych warunkach niż w innych. Na przykład karbamazepina jest szeroko stosowana w leczeniu neuralgii nerwu trójdzielnego, stanu, w którym odczuwasz silny ból twarzy..
Leki przeciwpadaczkowe są również szeroko stosowane w zaburzeniach psychicznych, takich jak dwubiegunowość, zaburzenie osobowości typu borderline lub zaburzenia lękowe..
Wykazano, że leki te leczą ostrą manię, agresywne i impulsywne zachowania związane z zaburzeniami osobowości, zaburzeniami odżywiania lub pobudzeniem związanym z demencją. Jednym z leków stosowanych w tym celu jest okskarbazepina..
Istnieją dwa główne rodzaje środków przeciwdrgawkowych: klasyczna lub pierwsza generacja i druga generacja. Każdy z nich ma lepsze efekty w określonych warunkach. Te ostatnie zostały stworzone w celu ograniczenia skutków ubocznych tego pierwszego.
Leki te działają głównie poprzez blokowanie kanałów sodowych lub wapniowych, zmniejszając aktywność neuronalną.
Wśród klasycznych leków wyróżnia się karbamazepina. Jest to najlepiej przebadany lek przeciwdrgawkowy w leczeniu bólu neuropatycznego. Działa poprzez blokowanie kanałów sodowych bramkowanych napięciem, stabilizując aktywność błon neuronowych. Z drugiej strony blokuje receptor NMDA, który jest aktywowany przez sód i wapń..
Jego najczęstszymi skutkami ubocznymi są senność, nudności, zawroty głowy, podwójne widzenie (podwójne widzenie) itp..
Inne klasyczne leki przeciwdrgawkowe to fenytoina i kwas walproinowy. Pierwsza z nich stabilizuje również błony neuronalne. Ponadto hamuje uwalnianie wapnia i kalmoduliny oraz modyfikuje przewodnictwo potasu.
Zwykle nie jest stosowany ze względu na liczne interakcje z innymi substancjami i skutki uboczne. Wśród nich znalazły się zawroty głowy, ataksja, uspokojenie, dyzartria (problemy z artykulacją), zmiany w funkcjach poznawczych, trądzik, arytmie itp..
Z drugiej strony wydaje się, że kwas walproinowy działa na układ GABA-ergiczny, czyli nasilając hamowanie wytwarzane przez GABA. Dodatkowo blokuje przenoszenie substancji pobudzających, takich jak asparaginian i glutaminian..
Jego skutki uboczne obejmują nudności, wymioty, drżenie, przyrost masy ciała i rzadziej występujące choroby wątroby i zapalenie trzustki.
Nowe leki przeciwdrgawkowe mają bardziej wyraźny wpływ na neuroprzekaźniki, zwiększając działanie GABA na różne sposoby. Mają również działanie antyglutaminergiczne. Jednak działają one na większej liczbie poziomów, które nie zostały jeszcze w pełni zrozumiane..
Istnieje wiele mechanizmów działania, takich jak agoniści receptora GABA, które są lekami naśladującymi ten neuroprzekaźnik poprzez wiązanie się z jego specyficznymi receptorami. Należą do nich klobazam, klonazepam (który jest benzodiazepiną, która działa również w leczeniu mioklonii i lęku), fenobarbital i prymidon..
Z drugiej strony istnieją leki, które hamują odbiór GABA, to znaczy, że GABA jest wchłaniany przez komórki w celu późniejszej eliminacji. Najpopularniejsza jest tiagabina, która została wprowadzona do praktyki klinicznej około 1998 roku..
Istnieją również inhibitory transaminazy GABA, enzymatyczny proces metabolizujący ten neuroprzekaźnik. Te leki przeciwdrgawkowe hamują aktywność enzymu zwiększającego zewnątrzkomórkowe stężenie GABA. Przykładem jest bigamatryna. Jednak jego stosowanie jest ograniczone przez poziomy toksyczności. W rzeczywistości nie został zatwierdzony w Stanach Zjednoczonych..
Z drugiej strony inne leki wzmacniają działanie enzymu dekarboksylazy kwasu glutaminowego (GAD), który przekształca glutaminian (główny neuroprzekaźnik pobudzający) w GABA. Do tego typu zalicza się gabapentyna, pregabalina i walproinian.
Ten ostatni jest jednym z najczęściej stosowanych leków przeciwdrgawkowych na świecie, zwłaszcza w przypadku padaczki uogólnionej i napadów częściowych..
Wreszcie istnieją leki, których głównym działaniem jest blokowanie glutaminianu, który jest pobudzającym neuroprzekaźnikiem. Należą do nich felbamat, który ma bardzo ograniczone zastosowanie ze względu na skutki uboczne (niedokrwistość aplastyczna i niewydolność wątroby) oraz topiramat..
Inne leki o różnych lub słabo poznanych mechanizmach działania to lewetyracetam, brywaracetam i rufinamid..
Wybór każdego leku przeciwdrgawkowego będzie zależał od indywidualnych cech każdego pacjenta (wiek, objawy itp.).
Nowsze leki przeciwdrgawkowe mają zwykle mniej skutków ubocznych, dlatego często są stosowane jako pierwsza opcja. Jeśli nie są skuteczne dla pacjenta, można przepisać starsze.
Jeszcze bez komentarzy