Georg stahl (1659-1734) był niemieckim lekarzem, chemikiem i teoretykiem, który zasłynął jako twórca teorii spalania flogistonu. Ponadto miał duże znaczenie w świecie nauki, ponieważ był autorem witalistycznych idei w dziedzinie medycyny..
Teoria flogistyczna, już obalona, była najbardziej istotnym wkładem, jaki miał w całej swojej karierze. Ta teoria, która dotyczyła spalania, stała się jedną z najbardziej niezwykłych zasad, które służyły ujednoliceniu chemii XVIII wieku.
Indeks artykułów
Pierwsze lata życia Georga Stahla spędził w parafii św. Jana w Ansbach w Brandenburgii w Niemczech. Tam urodził się w 1659 roku.
Georg Ernst Stahl był synem Johanna Lorentza Stahla, który służył na różnych ważnych stanowiskach. Był na przykład sekretarzem rady dworskiej w Ansbach, a także sekretarzem konsystorza kościoła Anhalt-Brandenburg.
Był trzykrotnie żonaty i niestety dwie jego pierwsze żony zmarły na poporodową gorączkę. Jest to choroba, która dotyka kobiety po porodzie, z powodu infekcji, która występuje z ran powstałych podczas ciąży.
Pietyzm był fundamentalną częścią jego życia. Była to doktryna religijna, która była częścią ruchu luterańskiego i chociaż rozpoczęła się w XVII wieku, jej największy szczyt przypadł na XVIII wiek, czas, w którym żył niemiecki lekarz..
Pierwszą wiedzę Stahl zdobył w swoim rodzinnym mieście, gdzie wykazał się dużym zainteresowaniem chemią dzięki wpływowi wywieranemu na niego przez profesora medycyny Jacoba Barnera, a także chemika Johanna Kunckela..
W 1679 roku Stahl zapisał się na uniwersytet w Jenie, aby studiować medycynę. Wydział ten był wówczas jednym z najbardziej rozpoznawalnych ze względu na skupienie się na medycynie chemicznej, pogłębianiu zastosowań chemii w procesach lub zjawiskach medycznych..
Stahl ukończył szkołę w 1684 roku i rozpoczął pracę jako nauczyciel, aczkolwiek bez wynagrodzenia. Ten etap trwał trzy lata, aż został osobistym lekarzem księcia Johanna Ernsta z Saksonii-Weimaru.
Wiele lat później, w 1694 r., Stahl objął stanowisko profesora medycyny na Uniwersytecie Pruskim w Halle, który działał tylko przez krótki czas. Następnie, w 1716 roku Stahl zrezygnował z obowiązków nauczyciela, aby całkowicie poświęcić się byciu osobistym lekarzem króla Prus Fryderyka I, którą pełnił aż do śmierci w 1734 roku..
Najważniejszą teorią Georga Stahla była teoria flogistonu. W swoim rozwoju opierał się na pomysłach niemieckiego fizyka Johanna Joachima Bechera, który podniósł podstawowe zasady teorii, ale nie przeszedł do części eksperymentalnej. Flogiston narodził się wtedy jako zasada łatwopalności. Słowo w języku greckim oznaczało „spalić”.
Stahl był odpowiedzialny za eksperymentowanie z teorią flogistonu i możliwość jej zastosowania w chemii. Jego praca polegała na wykazaniu, że flogiston oddzielił się od pierwiastków, gdy zastosowano do nich proces spalania..
Stahl stwierdził, że flogiston może być uwalniany poprzez spalanie minerałów siarkowych (były to te utworzone przez siarkę i pierwiastki metaliczne). Flogiston był również uwalniany poprzez spalanie substancji roślinnych będących w trakcie fermentacji lub w kawałkach zwierząt znajdujących się w fazie gnicia..
Teoria flogistonu z czasem uległa mutacji i stała się teorią utleniania, zasadami zaproponowanymi przez francuskiego chemika Antoine-Laurenta Lavoisiera. Pomimo tej zmiany teoria Stahla dotycząca flogistonu była postrzegana jako przejście od alchemii do chemii, a zasługa niemieckiego chemika była szanowana pomimo faktu, że jego teoria została obalona..
Witalizm narodził się w XVIII wieku dzięki przemyśleniom Georga Stahla w jego studiach. Jedną z tez chemika, który podtrzymywał ten nowy trend, była mowa o różnicy, jaka istnieje między różnymi organizmami żywymi i ciałami nieorganicznymi..
Stahl wskazał, że ciała organiczne miały proces rozkładu, który był bardzo szybki po zakończeniu ich życia, podczas gdy twierdził, że ciała nieorganiczne mają raczej znacznie bardziej stabilną trwałość chemiczną.
Po tych stwierdzeniach doszedł do wniosku, że szybki rozkład ciał organicznych musi być bezpośrednią konsekwencją ich materialnej natury, czyli takiej samej, jak ich skład chemiczny..
Stahl nazwał tę analizę początkiem życia. Nadał jej też nazwę „natura” (wywodzącą się z natury), a innym razem używał terminu „anima” (co oznacza duszę). W tym przypadku anima funkcjonowała jako naturalny powód.
Ten naturalny powód, o którym mówił Stahl, odnosząc się do anima, był uważany za źródło nadające organizmowi moc samoleczenia. Kiedy naturalny rozum mylono z logicznym lub krytycznym rozumowaniem, jak to ma miejsce w przypadku emocji, prowadziło to do narodzin chorób.
Ta podwójna charakterystyka zasady życia Stahla położyła podwaliny pod fizjologię i patologię. Ustalono, że praca lekarzy powinna być ukierunkowana na przywrócenie mocy uzdrawiania dzięki uważnej obserwacji.
Stahl nigdy nie zgodził się z propozycjami i pomysłami lekarzy mechaników, lepiej znanych jako jatromechanika. Lekarze ci nie pełnili roli animy, ale istotnym, fizjologicznym lub patologicznym zjawiskiem, na którym się opierali, były zasady mechaniczne.
Dla Stahl był to błąd. Niemiec argumentował, że maszyny nigdy nie byłyby w stanie odpowiedzieć szybkością, dokładnością i naturalnością, z jaką organizm sam zareagował na jakiekolwiek zagrożenie lub potrzebę..
Mimo wszystko Stahl nie odrzucił całkowicie żadnego mechanicznego elementu funkcji życiowej, uznając znaczenie ruchu tonicznego. Odnosiło się to do skurczowego i rozluźniającego ruchu w częściach ciała (lub tkankach), które odegrały istotną rolę w metabolizmie. Chociaż dla Stahla to anima kierowała tymi ruchami.
Chociaż z biegiem czasu witaliści odrzucali idee dotyczące animi, niektórzy podkreślali tezę Stahla, w której rozróżniał między żywymi organizmami a maszynami bez życia..
Wkład Stahla w świat nauki można było zaobserwować dzięki dużej liczbie eksperymentów, które przeprowadzał na poziomie chemicznym na olejach, solach, kwasach i metalach. Wielokrotnie jego publikacje dotyczyły tematów związanych z praktyczną chemią..
Zajmował się między innymi takimi tematami, jak warzenie piwa, proces barwienia, produkcja saletry i przetwarzanie minerałów..
Jego praca koncentrowała się również na obronie wkładu nauki i przemysłu chemicznego w inne obszary, a zwłaszcza korzyści, jakie przyniosła ona gospodarce na poziomie krajowym..
Stahl był wiernym zwolennikiem istnienia alchemicznej transmutacji metali, kiedy rozpoczynał swoją karierę. Ta myśl zmieniała się wraz z upływem czasu i ostatecznie stał się sceptykiem alchemii.
Jako nauczyciel miał duży wpływ na tych, którzy szukali jego wiedzy. Niektórzy z jego uczniów byli obecni w niemieckich instytucjach akademickich, a także na stanowiskach rządowych.
Jego sława jako myśliciela medycznego nie osiągnęła wyższych szczytów dzięki obecności Hermanna Boerhaave'a i Albrechta von Hallera, odpowiednio z Uniwersytetu Stanowego w Leiden w Holandii i Uniwersytetu w Getyndze w Niemczech. Pomysły tych lekarzy wywarły ogromny wpływ na Europę i stały się głównym nurtem, co przyćmiło postać Stahla.
Teoria flogistonu zaproponowana przez Stahla została kategorycznie zaakceptowana w Europie, ale wkrótce została wyparta przez rewolucję chemiczną, która rozpoczęła się w latach osiemdziesiątych XVIII wieku z rąk francuskiego chemika Antoine-Laurenta Lavoisiera..
Wśród najważniejszych dzieł, które Georg Stahl zrobił w swojej karierze, wyróżnia się pięć publikacji wydanych w latach 1697-1730..
W 1702 opublikował Okaz Becquerian była to praca, w której Stahl zajął korzystne stanowisko wobec teorii Bechera w odniesieniu do spalania. To tutaj Stahl uchwycił swoje pomysły na temat teorii flogistonu.
Pomimo swojego znaczenia, jego historia nie została szeroko nagłośniona, w rzeczywistości nie ma odpowiednich opracowań dotyczących życia Stahla w języku angielskim. Tylko autorzy tacy jak John Stillma i James Partington mówili o swoim wkładzie w dziedzinę chemii w niektórych swoich pracach..
Jeszcze bez komentarzy