Dzwonek Gertrudy (1868-1926) była brytyjską archeologiem, podróżniczką i pisarką, uznaną za osobę odpowiedzialną za rysowanie mapy Iraku po upadku Imperium Osmańskiego w 1919 roku. Pomogła również w utworzeniu Muzeum Narodowego Iraku, będąc przekonana, że znaleziska archeologiczne powinny znajdować się w miejscu ich pochodzenia i nie powinny być przenoszone do Europy.
Zakochana w podróżach odwiedziła takie miejsca jak Syria, Jerozolima, Petra, Palmyra, zawsze szukając miejsc do wykopalisk i uczenia się od nauczycieli i badaczy, takich jak David Hogarth, z Muzeum Brithis..
Indeks artykułów
Gertrude Bell nie miała problemów finansowych w swoim życiu dzięki temu, że jej ojciec, Hugh Bell, był spadkobiercą Sir Isaaca Lowlluana Bella, dziadka Gertrude, jednego z najsłynniejszych magnatów w branży stalowej.
Lowlluan wywarł wpływ na swoją wnuczkę, ponieważ od najmłodszych lat interesował ją sprawami międzynarodowymi i polityką, zachęcał ją także do poznawania świata i podróży, które są jedną z jej pasji przez całe życie..
Bell urodziła się w 1868 roku w angielskim hrabstwie Durham, ale jej matka, Mary Shield, straciła życie po urodzeniu brata Maurice'a, trzy lata później. Utrata matki w tak młodym wieku zmusiła małą Bellę do ścisłego przylgnięcia do ojca.
Jej uczucie do tego mężczyzny, który od najmłodszych lat wspierał ją we wszystkich jej przygodach, trwało praktycznie całe jej życie. Niektórzy twierdzą, że utrata matki doprowadziła do dzieciństwa z okresami depresji i udręki.
Hugh Bell później poślubił w 1876 roku Florence Olliffe, pisarkę, która w Gertrudzie rozwinęła pasję do orientalnych opowieści. Olliffe był autorem bajek dla dzieci i miał duży wpływ na Bella, zwłaszcza w kwestiach przyzwoitości i prawidłowego odrabiania lekcji..
Podobnie Gertrude widziała pracę swojej macochy z żonami kowali w Eston, Middlesbroug i była zalążkiem, dzięki któremu mogła w przyszłości pracować, pomagając w kształceniu kobiet w Iraku..
W wyniku miłości między ojcem a macochą urodziło się troje dzieci: Molly, Elsa i Hugo. W tych wczesnych latach Gertrude Bell, oprócz spędzania kilku dni z wujami i kuzynami, otrzymywała lekcje w domu..
Od najmłodszych lat Gertrude była bardzo niespokojnym dzieckiem. Talent był oczywisty dla jej ojca, więc w okresie dojrzewania zdecydował, że jego córka powinna wstąpić do prestiżowego Queen's College, instytucji założonej w 1448 roku przez Małgorzatę z Anjou. Dorastający Bell miał tak wielkie doświadczenie, że jeden z jej nauczycieli historii poprosił ją o zapisanie się do Oksfordu.
Była wzorową uczennicą, sumienną i z najlepszymi ocenami, więc jej wejście do Oksfordu było zapewnione. Jednak obecne czasy nie były najlepsze dla kobiet.
Mimo to specjalizowała się w historii nowożytnej w czasach, gdy studiowanie tej gałęzi nauk społecznych było dla kobiety bardzo dziwne. Niewielu może wiedzieć, że ukończył szkołę z wyróżnieniem pierwszej klasy i zrobił to w ciągu zaledwie dwóch lat. Uczniami tej klasy było 11, dziewięciu mężczyzn i dwie dziewczynki, Gertrude Bell i Alice Greenwood.
Opuszczając Oksford w 1892 roku, zdecydował się na podróż do Persji, ponieważ miał wujka w ambasadzie brytyjskiej w Teheranie, Sir Franka Lascellesa. Bell spotkał tam Henry'ego Cadogana, który był sekretarzem w ambasadzie.
Chociaż był kulturalnym i inteligentnym człowiekiem, miał, według swojego ojca, Hugh Bella, wadę; był biedny, więc nie wyraził zgody na małżeństwo. W wyniku tej pierwszej podróży opublikował w 1894 roku, Zdjęcia perskie.
Następnie zdecydował się wrócić do Anglii i rozpocząć kilka wycieczek, aby poświęcić się wspinaczce górskiej i nauce języków. Wiadomo, że Gertruda mówiła aż siedmioma językami, w tym francuskim, włoskim, arabskim, perskim, niemieckim i tureckim, wielu z nich nauczyło się podczas swoich licznych podróży i dzięki bezpośredniemu kontaktowi z różnymi ludźmi w różnych miejscach..
W 1899 r. Powrócił na Wschód i udał się do Jerozolimy i Damaszku. Spędzili także kilka lat, przygotowując się do wyjątkowej przygody przemierzającej pustynię, wyprawy, którą zorganizowała sama Bell i która doprowadziła ją do zanurzenia się w dziwnym i nowym dla niej świecie, spotykając koczownicze plemiona. W 1906 roku podróż ta znalazła odzwierciedlenie w książce, Syria: The Desert and the Sown.
Odkrycie arabskich pustyń jest częściowo zasługą Gertrudy Bell, która w 1907 r. Podróżowała do takich miast jak Jerozolima, Damaszek, Bejrut, Antiochia i Aleksandria..
Bell interesował się pozostawieniem zarówno pisemnego, jak i graficznego świadectwa, dlatego książka Syria: pustynia i siew jest cennym dokumentem dzięki bogatym opisom i towarzyszącym zdjęciom.
Później, w towarzystwie archeologa Sir Williama M. Ramsaya, odkryli pole ruin w północnej Syrii, w kierunku górnego brzegu Eufratu..
Oprócz zamiłowania do wykopalisk archeologicznych, Gertrude Bell kochała wspinaczkę górską. Lubiła wspinać się na kilka europejskich szczytów, w tym jeden nazwany jej imieniem Gertrudspitze, który ma wysokość 2632, który sama przekroczyła z dwoma swoimi przewodnikami..
W ciągu pięciu lat podbił szczyty takie jak La Meije i Mont Blanc. W jednym z nich jednak potknęła się z powodu warunków pogodowych, z deszczem i obfitymi opadami śniegu, które zmusiły ją do przebywania z towarzyszami dosłownie zawieszonymi na skale przez około dwa dni, niesprzyjające okoliczności, które prawie kosztowały ich życie..
Mezopotamia była jeszcze terytorium do podboju. Jego miasta przyciągały archeologów z całego świata, więc Gertrude postanowiła również zanurzyć się w świecie miast zbudowanych z surowej cegły i na kopcach w kształcie stożka..
Forteca, którą znalazł Bell, jego głównym odkryciem, była forteca-pałac Ujaidi, który miał okrągłe wieże i ściany z moździerza. Rysował również w skali plany wielkiego kamiennego zamku, którego strzegło kilku ludzi uzbrojonych w karabiny, gdyż panowała wówczas atmosfera niepokoju..
Przed wybuchem I wojny światowej na świecie panowały spiski, a jeszcze bardziej na Wschodzie. To właśnie w Karkemish Bell miał okazję spotkać się z T. E. Lawrence'em, który dopiero zaczynał prace wykopaliskowe.
W tym czasie rząd brytyjski zatrudnił Gertrudę jako agentkę do zbierania informacji o świecie arabskim, ponieważ podróżowała po nim i znała jego zwyczaje i sposoby życia na pustyni..
Jako jedyna kobieta w brytyjskim wywiadzie Arabowie nadali jej przydomek Jatun, ponieważ miała oczy i uszy w ciągłej gotowości. Po upadku Imperium Osmańskiego terytorium obecnego Iraku zostało podzielone między Francję i Anglię.
Zadaniem powierzonym mu przez rząd było narysowanie nowej mapy w celu uniknięcia maksymalnie możliwych konfrontacji między plemionami. Na spotkaniu w Kairze w 1921 roku, zwołanym przez Winstona Churchilla w celu określenia przyszłych kierunków nowego stanu, Gertrude Bell była jedyną kobietą spośród ponad czterdziestu mężczyzn..
Wielką pasją Bell była zawsze archeologia, która w dużej mierze powodowała, że wyjeżdżała w różne miejsca, aby zawsze dokonywać nowych wykopalisk i gromadzić przedmioty, które mówiły o kulturze Mezopotamii..
Była jedną z najbardziej entuzjastycznych przy tworzeniu tak zwanego Muzeum Archeologicznego w Bagdadzie, które z czasem zaczęto nazywać Muzeum Narodowym Iraku. Lokal został otwarty na krótko przed śmiercią Gertrudy. Emir po swojej śmierci i na jego cześć nadał swoje imię jednemu ze skrzydeł muzeum.
Niektóre spekulacje twierdziły, że Gertruda odebrała sobie życie, biorąc kilka tabletek nasennych. Wiadomo było jednak również, że przed zażyciem leku poprosiła pokojówkę, aby ją obudziła. Jego śmierć nastąpiła 12 lipca 1926 roku.
Filmy takie jak Królowa pustyni, w 2015 roku od znanego niemieckiego reżysera Wernera Herzoga. W 2016 roku pojawił się także film dokumentalny pt Listy z Bagdadu, na podstawie różnych pism podróżnika i niektórych jej współczesnych.
Jej postać wyróżnia się jako pionierka w świecie, w którym na początku XX wieku mężczyźni celowali w zawodach, których się podejmowała. Od studiowania historii po zdobywanie wielkich szczytów i bycie częścią wywiadu sprawiło, że Gertrude Bell stała się inspiracją dla wielu kobiet, które przyszły później.
Mówiono jednak, że ona sama nie opowiada się za głosowaniem kobiet, ponieważ argumentowała, że skoro kobiety nie są wykształcone, nie mogą prawidłowo decydować o swoim kursie..
Podobnie, pewne decyzje polityczne z czasem wpłynęły na to terytorium, które podejmował jego ręce, na którym mieszkali razem sunnici, szyici i Kurdowie..
Jeszcze bez komentarzy