Plik rząd Alberto Fujimoriego Został opracowany w Peru w latach 1990-2000. Jego mandat został podzielony na trzy etapy, z dwiema reelekcjami pośrednimi. Po odejściu ze stanowiska Fujimori był prześladowany przez wymiar sprawiedliwości swojego kraju pod różnymi zarzutami korupcji i łamania praw człowieka.
Alberto Fujimori startował w wyborach w 1990 roku bez wcześniejszego doświadczenia politycznego. Kierując stworzoną przez siebie drużyną Cambio 90, udało mu się pokonać Mario Vargasa Llosę, swojego rywala w drugiej rundzie..
Punktem zwrotnym tej pierwszej kadencji był zamach stanu, którego dokonał Fujimori, zamykając Kongres i przejmując wszelkie uprawnienia. Chociaż odniósł pewne sukcesy gospodarcze, jego rząd charakteryzował się autorytarnym wyglądem. Udało się zmniejszyć aktywność terrorystów, ale kosztem licznych naruszeń praw człowieka.
Fujimori ubiegał się o drugą kadencję w 1995 r. I trzecią w 2000 r. Po wygranych wyborach w 2000 r. Pojawiły się dowody na zaangażowanie rządu w poważne przypadki korupcji, głównie z udziałem jego doradcy Vladimiro Montesinosa. Powstała sytuacja zmusiła prezydenta do rezygnacji i wyjazdu na wygnanie do Japonii.
Indeks artykułów
Kariera polityczna Alberto Fujimoriego (Lima, 28 lipca 1938 r.) Rozpoczęła się wyborami prezydenckimi w 1990 r. Wcześniej ten agronom i były rektor Universidad Nacional Agraria La Molina nie był znany z działalności publicznej..
W ubiegłym roku stworzył ruch Cambio 90, który uzyskał poparcie kilku drobnych biznesmenów i części kościołów ewangelickich..
Ku zaskoczeniu wszystkich, Fujimori osiągnął 20% w pierwszej rundzie, więc wziął udział w drugiej, aby zmierzyć się z pisarzem Mario Vargasem Llosą.
Przy wsparciu niektórych ugrupowań lewicowych i ustępującego rządu Apristy Alana Garcíi, Fujimori wygrał głosowanie, uzyskując 60% głosów. W tym czasie zaczął współpracować z fundamentalną postacią podczas swojej prezydentury, prawnikiem i byłym wojskowym Vladimiro Montesinosem..
Alberto Fujimori rozpoczął swoją kadencję 28 lipca 1990 roku. Wkrótce zdystansował się od grup ewangelicznych, które go wspierały i zaczął otrzymywać porady ekonomiczne od Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Stanów Zjednoczonych, które wysłały doradców do Limy, aby zrealizowali jego szokujące plany..
Kiedy Fujimori rozpoczynał swoją pracę jako prezydent, zastąpił towarzyszący mu do tej pory zespół ekonomiczny grupą bardziej neoliberalnych ekonomistów..
Jako kandydat obiecał nie stosować żadnych szoków, ale po objęciu prezydentury zdecydował się zastosować zalecenia MFW. 8 sierpnia 1990 r. Rząd ogłosił restrukturyzację cen, popularnie zwaną „fujishock”.
Wśród pozytywnych skutków tych działań warto wspomnieć, że pozwoliły one na kontrolowanie inflacji, ale odbyło się to kosztem znacznej dewaluacji płac. Tą polityką gospodarczą Peru zaczęło kierować się tzw. Konsensusem Waszyngtońskim, który zalecał przeprowadzenie reformy podatkowej, przestrzeganie rygorystycznej dyscypliny fiskalnej i uwolnienie wszystkich sektorów gospodarki..
Podobnie przystąpił do prywatyzacji niektórych spółek, takich jak Compañía Peruana de Telefónica a la Española Telefónica. Jego krytycy twierdzili, że był to w rzeczywistości kapitalizm kliencki, ponieważ tworzył nowe monopole..
Fujimori ustabilizował życie gospodarcze kraju, co pozwoliło Peru na powrót do międzynarodowego systemu finansowego. Koszt miejsc pracy w przedsiębiorstwach publicznych i prywatnych był bardzo wysoki. Zabezpieczenia dla krajowego przemysłu zostały ograniczone do minimum, powodując upadek wielu firm.
Pierwszy poważny kryzys w rządzie Fujimori miał miejsce w lutym 1991 r. Minister Gospodarki i Prezes Rady Ministrów Juan Carlos Hurtado złożył rezygnację ze wszystkich stanowisk..
Przyczyną był skandal polityczny, który nastąpił po opublikowaniu przez Ministra Przemysłu, Handlu, Turystyki i Integracji alternatywnego planu stabilizacji gospodarki. Zaproponował stopniowe wprowadzanie środków, zwłaszcza że inflacja nie spada.
Reszta gabinetu oddała swoje stanowisko do dyspozycji Prezydenta, który próbując rozwiązać problem, szybko przedstawił swoich zastępców.
Chociaż Fujimori wygrał wybory prezydenckie wygodnie, jego partia nie miała takiego samego wyniku w głosowaniu na Kongres. Tym samym zdobyła tylko 32 mandaty, za APRA i FREDEMO. Spowodowało to ciągłe konfrontacje między Prezydentem a Izbą..
Kongres przyznał rządowi uprawnienia ustawodawcze, ale przeglądy projektów ustaw przez Izbę nie odwoływały się do Fujimoriego. Wykorzystał zły wizerunek Kongresu, aby rozpocząć kampanię oszczerstw, twierdząc, że jest to przeszkoda w naprawieniu problemów kraju.
To właśnie w tym czasie, zdaniem ekspertów, zaczął planować zamknięcie Kongresu i absolutne przejęcie władzy. Miało to miejsce 5 kwietnia 1992 r., Kiedy Fujimori oświadczył narodowi, że Kongres został zawieszony, podobnie jak działalność Władzy Sądowniczej..
Armia, z nielicznymi wyjątkami, poparła zamach stanu i została rozlokowana na ulicach. Podobnie atakowano niektóre media i porywano opozycjonistów..
Od tego momentu Fujimori przejął wszystkie moce. Jego rząd został ochrzczony jako Rząd ds. Nadzwyczajnych i Odbudowy Narodowej i od początku otrzymywał oskarżenia o autorytaryzm.
Naciski zewnętrzne zmusiły prezydenta do ogłoszenia wyborów w celu utworzenia Kongresu Ustawodawczego Demokratów, który ogłosił nową konstytucję, która zmieniła funkcjonowanie państwa, z większą władzą Prezydenta, a mniejszą Kongresem. Magna Carta została zatwierdzona w referendum w 1993 roku, uzyskując 52,24% głosów.
Wielkim wyzwaniem, oprócz ekonomii, przed jakim stanął rząd Fujimori, był terroryzm Świetlistej Ścieżki. Ataki miały miejsce od początku mandatu, powodując wiele ofiar.
Rząd opracował strategię zakończenia tych ataków, koncentrując się na działaniach armii i DIRCOTE. Obie grupy były odpowiedzialne za próby złapania przywódców organizacji terrorystycznych, pozostawiając Komitetom Obrony Cywilnej Antywywrotowej odpowiedzialnym za patrolowanie i walkę zbrojną.
Pierwszym skutkiem był spadek liczby działań terrorystycznych, chociaż łamanie praw człowieka było częste, a śmierć, w zasadzie przez pomyłkę, niewinnych.
W grudniu 1991 roku miała miejsce masakra w Barrios Altos, w której zginęło 15 osób. W następnym roku, w lipcu, rozstrzelano dziewięciu studentów i profesora.
Obie akcje przeprowadziła Grupa Colina, szwadron śmierci skupiony na walce ze Świetlistą Ścieżką..
Siły bezpieczeństwa mocno zaatakowały terroryzm. Jego największym sukcesem było schwytanie przywódcy Świetlistego Szlaku Abimaela Guzmána. Następnie organizacja terrorystyczna ograniczała swoje działania, aż została zredukowana do małych kolumn osiadłych w dżungli.
Oprócz schwytania Guzmána było jeszcze jedno wydarzenie, które ułatwiło Fujimoriemu zwycięstwo w kolejnych wyborach. Spór graniczny z Ekwadorem doprowadził do starć zbrojnych w marcu 1995 r. Przed eskalacją konfliktu oba kraje rozpoczęły rozmowy, podpisując dwa porozumienia o zawieszeniu broni..
Później Peru i Ekwador podpisały Deklarację Pokoju z Itamaraty, w której obiecały pokojowe rozwiązanie sporów. Ostatecznie w październiku 1998 r. Fujimori i Jamil Mahuad (prezydent Ekwadoru) podpisali Prezydencki Akt Brazylii, który ostatecznie ustalił granicę.
Nowa konstytucja pozwoliła na ponowny wybór prezydentów. Fujimori pojawił się w głosowaniu w 1995 roku, pokonując Javiera Péreza de Cuellara.
Pierwszym krokiem, jaki podjął Fujimori po ponownym wyborze, było uchwalenie ustawy o amnestii. Miało to na celu zakończenie wszystkich procesów i śledztw, obecnych i przyszłych, w sprawie naruszeń praw człowieka popełnionych przez agentów państwowych..
Obejmował również tych, którzy brali udział w konflikcie z Ekwadorem..
17 grudnia 1996 r. Terroryzm ponownie uderzył w Peru, kiedy wydawało się, że już zniknął. MRTA zabrał do domu ambasadora Japonii w Limie, zatrzymując biznesmenów, dyplomatów, polityków i personel wojskowy z różnych krajów.
Sytuacja trwała 126 dni, a terroryści domagali się uwolnienia 440 członków MRTA w zamian za życie 72 zakładników..
Prowadzone negocjacje nie przyniosły rezultatów. 22 kwietnia 1997 r. Prezydent wydał rozkaz szturmu na ambasadę. Nalot, który zakończył porwanie, kosztował życie zakładnika, dwóch funkcjonariuszy i 14 terrorystów. Operacja została nazwana Chavín de la Huerta.
Chociaż zarzuty wywierania presji na media, by informowały w ich imieniu, zaczęły się w 1992 roku, to podczas drugiej kadencji osiągnęło to szczyt..
Wielu dyrektorów mediów zostało przekupionych, co zapewniło rządowi dobry interes. Odpowiedzialny za tę politykę był silny człowiek rządu Vladimiro Montesinos.
Oprócz łapówek dziennikarzom grożono i zastraszano. Niektórzy z tych, którzy pozostali krytyczni, jak César Hildebrandt, stracili pracę. Później potępiono plan zabójstwa krytycznych dziennikarzy..
Z drugiej strony Fujimori sfinansował kilka niewielkich publikacji, których głównym zadaniem było nadanie burleskowego wizerunku przeciwników..
Odkąd Fujimori rozpoczął drugą kadencję, Vladimiro Montesinos zaczął być znany jako „doradca cienia”. Wielu łączyło to z Grupą Colina, ale Kongres nie pozwolił na zbadanie tego.
Jeden z pierwszych zarzutów przeciwko Montesinos miał miejsce podczas procesu handlarza narkotykami Demetrio Cháveza. Zadeklarował, że płaci doradcy prezydenta 50 tys. Dolarów miesięcznie w zamian za ochronę swoich interesów..
W kwietniu 1997 r. Kanał telewizyjny Frequency Latina opublikował raport, w którym pojawiło się kilka skarg przeciwko Montesinos o charakterze gospodarczym. W następnym roku były agent wywiadu oświadczył, że Montesinos rozkazał szpiegować rozmowy telefoniczne polityków opozycji i dziennikarzy..
W miarę zbliżania się wyborów w 2000 roku liczba oskarżeń przeciwko Montesinos rosła. Początkowo Fujimori potwierdził swoje zaufanie do niego i bronił go, powodując, że został oskarżony o współudział..
Popularność rządu Fujimori zaczęła spadać pod koniec lat 90. Korupcja, trudności gospodarcze i wyraźne zamiary utrwalenia się przy władzy spowodowały, że opozycja się wzmocniła..
Z wysoce kwestionowaną interpretacją ordynacji wyborczych, Fujimori ponownie startował w wyborach w 2000 r. Kampania była nękana oskarżeniami o oszustwo, aż do dnia głosowania. Jego głównym rywalem był Alejandro Toledo z ruchu Peru Posible..
Pierwszą rundę głosowania wygrał Fujimori. Toledo oskarżył prezydenta o oszustwo i zrezygnował z udziału w drugiej turze, wzywając ludność do głosowania pustego. Ta opcja uzyskała 17% głosów, ale nie mogła zapobiec zwycięstwu Fujimoriego.
Opozycja ogłosiła kilka protestów, z których najważniejsze miały miejsce Marszem Czterech Suyos w dniu inauguracji Fujimoriego..
Podczas tej demonstracji w siedzibie Banku Centralnego wybuchł pożar, podczas którego zginęło 6 pracowników. Przeciwnicy oskarżyli rząd o infiltrację zbirów w marszu i wzniecenie ognia.
Wkrótce po rozpoczęciu trzeciej kadencji prezydenckiej rząd Fujimoriego przyjął ostatni cios. 14 września opozycja opublikowała wideo, które potwierdziło udział Montesinosa w aktach korupcji.
Na zdjęciach doradca rządu przekupuje członków innych partii, wywołując kryzys w rządzie. 16 czerwca Fujimori ogłosił w kraju, że zamierza rozpisać nowe wybory, zarówno prezydenckie, jak i do Kongresu. Prezydent obiecał nie uczestniczyć.
Montesinos został natychmiast zwolniony, chociaż wdzięczność Fujimoriego za jego usługi wywołała oburzenie. Ponadto Prezydent wypłacił mu 15 mln dolarów odszkodowania.
Fujimori, pośród całej tej niestabilności politycznej, wybrał się 13 listopada do Brunei na międzynarodowy szczyt. Niespodziewanie po zakończeniu spotkań Prezydent udał się do Tokio w Japonii, decydując się nie wracać do Peru..
Ze stolicy Japonii Fujimori wysłał do Kongresu faks przedstawiający rezygnację z prezydencji.
Wiele lat później, w 2007 roku, był sądzony za akty korupcji i zabójstwa uczniów La Cantuty i sprawy Barrios Altos, a także inne zarzuty karne..
Jeszcze bez komentarzy