Guy de Maupassant (1850 -1893) był XIX-wiecznym francuskim pisarzem, słynącym z opowiadań, ale był też autorem kilku powieści. Podążał za estetycznym nurtem francuskiego naturalizmu.
Od dzieciństwa był skłonny do listów pod wpływem matki. Rozpoczął studia prawnicze, ale gdy wybuchł konflikt francusko-pruski, zaciągnął się jako ochotnik. Następnie otrzymał pracę jako pracownik Ministerstwa Marynarki Wojennej, a następnie został przeniesiony do Ministerstwa Oświaty.
Był uczniem pisarza Gustave'a Flauberta, autora Madame Bovary. Flaubert, jeden z wzorców do naśladowania Maupassanta, był przyjacielem swojej matki i dlatego zdecydował się na współpracę z twórczością młodego mężczyzny.
Od najmłodszych lat Maupassant odkrył, że cierpi na kiłę, tę samą chorobę, która zabiła jego brata. Mimo to nigdy nie chciał leczenia. Niektóre źródła podają, że autor był bardzo rozwiązły w młodości w Paryżu.
Jego sukces literacki nastąpił w 1880 roku wraz z wydaniem „Boulé de suif” (Bal łoju), od tego czasu Maupassant zrezygnował z pracy w Ministerstwie Oświaty i poświęcił się całkowicie pisaniu. Publikował w różnych czasopismach i gazetach tamtych czasów.
Guy de Maupassant był bardzo produktywnym autorem, w ciągu trzynastu lat pracy literackiej opublikował około 300 opowiadań, sześć powieści, tomik poezji i kilka przewodników turystycznych..
Powracające motywy w twórczości Maupassanta były prześwietleniem francuskiego życia na przełomie XIX i XX wieku. Wśród nich jest wojna francusko-pruska, obozy normandzkie, biurokracja, życie w Paryżu i problemy różnych klas społecznych w kraju..
Jego twórczość literacka zainspirowała wiele dzieł filmowych i teatralnych, zwłaszcza francuskich i hiszpańskich. Prace audiowizualne dotyczyły również własnego życia Guy de Maupassanta..
Indeks artykułów
Henri René Albert Guy de Maupassant urodził się 5 sierpnia 1850 roku w zamku Miromesnil, który znajduje się w Tourville-sur-Arques, niedaleko Dieppe. Istnieje teoria, która sugeruje, że urodził się w Fécamp, w Bout-Menteux. Jednak pierwszy jest ogólnie akceptowany, o czym świadczy jego akt urodzenia i zeznania jego własnej matki..
Był najstarszym z dzieci Gustave de Maupassant i Laure Le Poittevin, oboje z normańskich rodzin burżuazyjnych. Kolejne dziecko tej pary urodziło się w 1856 roku i otrzymało imię Hervé.
Po ślubie w 1846 r. Ojciec Guy de Maupassanta zwrócił się do sądu cywilnego o zgodę na użycie w jego nazwisku cząstki „de”, która we Francji oznaczała szlachetne pochodzenie osoby, która ją nosiła..
Rodzice Maupassanta zostali prawnie rozdzieleni, gdy miał 11 lat. Dwaj synowie pozostali z matką, a ojciec nigdy nie był przywiązany ani nie martwił się o utrzymywanie bliskich relacji z żadnym z chłopców..
Mniej więcej w tym czasie Laure Le Poittevin zapoznała swoje dzieci z listami. Kiedy skończył 13 lat, Guy de Maupassant został wysłany wraz ze swoim bratem na studia do prywatnego seminarium w Yvetot.
Maupassant, mając dość edukacji religijnej, spowodował, że został celowo wyrzucony z tej uczelni i ukończył studia w Liceum Pierre-Corneille w Rouen..
Guy de Maupassant rozpoczął studia prawnicze w Paryżu w 1869 roku, gdy miał 19 lat. Ale musiał przerwać naukę, gdy wybuchła wojna francusko-pruska, ponieważ zaciągnął się jako ochotnik do konfliktu.
Początkowo został wysłany na front jako żołnierz. Później na prośbę ojca został przeniesiony do koszar. Doświadczenia, które zdobył w tym czasie, dały przyszłemu pisarzowi materiał i inspirację do jego opowiadań..
Po powrocie do Paryża w lipcu 1871 roku Maupassant dostał dzięki ojcu pracę jako pracownik Ministerstwa Marynarki Wojennej, gdzie był zatrudniony przez dziesięć lat. W tym czasie jego przyjaźń z Gustawem Flaubertem umocniła się.
Pomimo tego, że nie przepadał za biurokracją, Maupassant z powodzeniem zajmował różne stanowiska, a nawet uzyskał różne awanse w trakcie swoich lat służby cywilnej. W 1878 r. Został przeniesiony do Ministerstwa Nauczania Publicznego i pozostał tam do czasu, gdy zdecydował się całkowicie poświęcić pisarstwu..
Gustave Flaubert znał Guya de Maupassanta od najmłodszych lat, za namową matki. Alfred Le Poittevin, brat Laure, był za życia wielkim przyjacielem konsekrowanego pisarza i zachowywała ich przyjaźń i uczucie.
Kiedy Maupassant zaczął pisać, Flaubert zgodził się przyjąć go jako ucznia, ponieważ często się spotykali, a Flaubert poprawiał pracę chłopca, a także udzielał mu porad i wskazówek w pisaniu..
Oboje pochodzili z rodzin, w których rodzice byli w separacji, a ich historie stworzyły między nimi silną więź. W rzeczywistości Flaubert twierdził, że darzy Maupassanta taką samą sympatią, jak syna.
Przez autora Madame Bovary, Maupassant spotkał słynnych pisarzy paryskiej sceny literackiej, zwłaszcza naturalizmu, takich jak Edmond Goncourt, Henry James, Émile Zola, a także rosyjskiego pisarza Iwana Turgieniewa.
Będąc pod opieką Flauberta napisał kilka opowiadań, które opublikował w małych czasopismach pod pseudonimami, np. „Rozcięta ręka” (1875), którą podpisał jako Joseph Prunier. W następnym roku napisał serię wierszy pod nazwiskiem Guy de Valmont.
Napisał również i prywatnie wystawił sztukę, która nie została opublikowana za jego życia, zatytułowaną „À la feuille de rose, maison turque”..
Jego wspaniałego wejścia na scenę literacką zapewnił „Boule de suif” („Bal łojowy”), opowieść opublikowana w 1880 roku, na miesiąc przed śmiercią jego przyjaciela Gustave'a Flauberta..
Ta historia pojawiła się w poście o nazwie Les Soirées de Médan, w którym zebrano 6 naturalistycznych opowieści o wojnie francusko-pruskiej. W swoim tekście Maupassant pokazał stosunek społeczeństwa francuskiego do wojny.
Od tego momentu Guy de Maupassant był nazywany i poszukiwany przez najważniejsze francuskie magazyny i gazety literackie. Wtedy zdecydował się rzucić pracę w Ministerstwie Nauczania Publicznego i poświęcił się pisaniu na pełny etat.
W następnym roku opublikował swój pierwszy tom opowiadań, które zatytułował Maison Tellier. W 1882 roku ukazał się drugi zbiór opowiadań Maupassanta, który został nazwany Mademoiselle Fifi.
Pierwszą opublikowaną powieścią Maupassanta była Une pt (1883), który był bestsellerem tego roku. Potem nastąpiło jedno z jego najsłynniejszych dzieł, powieść Bel Ami, w 1885 roku.
Lata osiemdziesiąte XIX wieku były bardzo owocnym okresem dla Guy de Maupassant, opublikował ponad 300 opowiadań i sześć powieści. Jego twórczość była wysoko ceniona i konsumowana, tworzył prace w dużych ilościach, więc w tym czasie zgromadził małą fortunę..
Seksualne apetyty i rozwiązłość Guy de Maupassanta były znane nawet za jego czasów. Pisarz twierdził, że jest w stanie dowolnie kontrolować swój narząd płciowy i często zakładał z przyjaciółmi, że może uzyskać natychmiastową erekcję..
W grudniu 1876 roku Maupassant zachorował na jedną z najbardziej przerażających chorób w tamtym czasie - kiłę. Pomimo tego, że jego młodszy brat zmarł w wyniku tego samego stanu, Maupassant nigdy nie zgodził się na leczenie.
Zawsze wydawał się zdrowym mężczyzną, ale w rzeczywistości miał sporadyczne objawy, które zmniejszały jego wydolność fizyczną. Rok po zarażeniu się kiłą stracił włosy, a następnie w 1880 roku miał problemy ze wzrokiem.
Pomimo choroby Maupassant kontynuował aktywne i rozwiązłe życie seksualne, miał kilkoro naturalnych dzieci, pierwsze urodziło się w 1883 r. I nazywał się Lucien Litzelmann, w 1884 r. Miał Lucienne Litzelmann, a dwa lata później Marguerite Litzelmann.
W 1885 roku Maupassant zaczął prezentować halucynacje i zmiany osobowości. Pięć lat później jego choroba była znacznie poważniejsza i zaczął też mieć zaburzenia węchu.
1 stycznia 1892 roku Guy de Maupassant poderżnął sobie gardło i podjął próbę samobójczą. Następnie został przyjęty do szpitala psychiatrycznego dr Blanche..
Guy de Maupassant zmarł 6 lipca 1893 roku w Passy w Paryżu we Francji. Na miesiąc przed swoimi 43. urodzinami autor miał napad drgawkowy.
Jego brat, Hervé, zmarł w 1889 roku na tę samą chorobę, więc niektórzy sugerowali, że kiła Maupassanta jest wrodzona. Jednak rozwiązłość autora zdawała się wskazywać, że on sam zaraził się chorobą podczas jakiejś przygody.
Przed śmiercią napisał własne epitafium, które brzmi: „Pożądałem wszystkiego i nie czułem żadnej przyjemności”. Jego szczątki zostały pochowane na cmentarzu Montparnasse w Paryżu.
Jego najnowsze historie mają halucynacje jako częsty temat i niektórzy twierdzą, że podczas gdy Maupassant je pisał, był już ofiarą demencji spowodowanej kiłą, jednak są one poprawnie skonstruowane i nic nie może potwierdzić tej teorii..
Guy de Maupassant jest uważany za największego francuskiego pisarza nowel. Podążał za naturalistycznym trendem i udało mu się osiągnąć w swojej twórczości realistyczną estetykę. Był jednym z pierwszych autorów opowiadań, który odniósł komercyjny sukces na dużą skalę..
Młodzi ludzie, nazywający siebie naturalistami, starali się pokazać życie zwykłych ludzi w latach 80. XIX w. Chcieli przedstawić cierpienie, wyzysk i frustrację, jakie niosły Francuzi w tamtych czasach..
W literackim uniwersum Maupassanta bohaterowie realizują swoje niskie pragnienia, kierują się żądzą, ambicją lub chciwością. Ci, którzy próbują zreformować lub osiągnąć szczytny cel, nie mają dobrego wyniku.
Maupassant podkreślał hipokryzję wszystkich francuskich warstw społecznych, chodząc wśród chłopów i prostytutek, tak samo jak wśród burżuazji i na najsłynniejszych salonach.
Nie był miłośnikiem ozdób, w rzeczywistości jego praca była bardzo zwięzła, ale bezpośrednia i odzwierciedlała w swojej twórczości doświadczenia społeczeństwa, w którym żył w XIX wieku..
Pod koniec życia zmienił swój styl narracji, który wcześniej był bezosobowy, aby bardziej szczegółowo poświęcić się pokazaniu duszy i procesom wewnętrznym, przez które przeżyli jego bohaterowie, wprowadzając do narracji halucynacje, których doświadczyli..
Praca Guya de Maupassanta zainspirowała wielu autorów opowiadań, w tym Czechowa, Leona Tołstoja i Horacio Quiroga. Podobno był jednym z najbardziej plagiatowanych autorów XIX wieku.
Pojawiło się wiele filmów i sztuk teatralnych, w których główną kolumnę stanowi dzieło Maupassanta. Jego twórczość zainspirowała wielu autorów, w tym Luis Buñuel z Kobieta bez miłości (1951) czy Emilio Gómez Muriel z Kobieta portu (1949).
- „Boule de Suif” (1880).
- „Samobójstwa” (1880).
- „La Maison Tellier” (1881).
- „Une aventure parisienne” (1881).
- „Conte de Noël” (1882).
- „La Peur” (1882).
- „Mademoiselle Fifi” (1882).
- „Pierrot” (1882).
- „Deux amis” (1883).
- „La Ficelle” (1883).
- „La Main” (1883).
- „La Mère Sauvage” (1884).
- „La Parure” (1884).
- „La Bête à Maît 'Belhomme” (1885).
- „La Confidence” (1885).
- „Le Rosier de Madame Husson” (1887).
- Une pt (1883).
- Bel-Ami (1885).
- Mont-Oriol (1887).
- Pierre et Jean (1888).
- Fort comme la mort (1889).
- Notre Cœur (1890).
- Les Soirées de Médan (1880) wraz z ÉmileZolą, Joris-Karlem Huysmansem, Henri Céardem, Léonem Hennique i Paulem Alexisem.
- Maison Tellier (1881).
- Mademoiselle Fifi (1883).
- Contes de la Bécasse (1883).
- Panno Harriet (1884).
- Les Sœurs Rondoli (1884).
- Clair de lune (1884), w tym „Les Bijoux”.
- Yvette (1884).
- Contes du jour et de la nuit (1885), w tym „La Parure”.
- Monsieur Parent (1886).
- La Petite Roque (1886).
- Toine (1886).
- Le Horla (1887).
- Le Rosier użytkownika Madame Husson (1888).
- Główny gauche (1889).
- L'Inutile Beauté (1890).
- Au soleil (1884).
- South l'eau (1888).
- Wędrówka pt (1890).
- Des Vers (1880), zawiera „Nuit de Neige”.
Jeszcze bez komentarzy