Helichrysum stoechas jest to aromatyczny, wieloletni gatunek należący do rodziny Asteraceae. Jest powszechnie znany jako nieśmiertelnik, rumianek bękartowy, rumianek wieczysty, amarantus, żółty nieśmiertelnik i poczwarka..
Ta roślina zielna osiąga 50-70 cm wysokości i rozwija się w środowisku suchym, kamienistym i piaszczystym. Znajduje się w parkach przyrody na terytoriach północno-wschodniej Portugalii i rośnie od 0 do 1550 metrów nad poziomem morza..
Jego łodygi są bujne, szarawe, a kwiatostany mają około 15 cm długości. Kwiaty są żółte, ułożone w rozdziały zebrane w końcowych kłębuszkach.
Interesująca jest obecność włosków gruczołowych i niegruczołowych, zwłaszcza na spodniej stronie liści. Te trichomy odgrywają ważną rolę w wydzielaniu olejków eterycznych z liści i kwiatów, będąc α-pinenem, głównym związkiem olejku eterycznego..
Zgodnie z jego właściwościami leczniczymi wiadomo, że jego spożycie w postaci naparu służy jako środek przeciwgorączkowy i wykrztuśny. Ponadto ma inne zastosowanie lecznicze w gorących kąpielach stóp w celu wywołania miesiączki.
Jego główne zastosowanie jest ozdobne. Może być uprawiana w ogrodach razem z innymi gatunkami, których kwitnienie przypada na ten sam sezon, co daje bardzo przyjemną dekorację do zamkniętych lub otwartych przestrzeni..
W tym sensie nieśmiertelnik jest używany jako ozdoba tarasów z widokiem na alejki lub wraz z innymi roślinami jako ozdoba na skrzyżowaniach ulic..
Indeks artykułów
Jest to gatunek zielny i zdrewniały u podstawy, z wyprostowanymi i wznoszącymi się łodygami, które mierzą około 70 cm. Łodygi są owłosione i szarawe..
Podczas pocierania łodygi wydziela intensywny zapach.
Liście tej rośliny są nieuzbrojone, wąskie, liniowe lub liniowo-łopatkowe. Mają od 5 do 35 mm długości, szarozielony kolor i postrzępione krawędzie..
Narządy powietrzne tej rośliny (liście i kwiaty) okryte są bardzo gęstą wełnianą szatą, w której występują dwa rodzaje włosków: gruczołowe i niegruczołowe..
Trichomy gruczołowe są dwuzarodnikowe. Występują obficie na odosiowej powierzchni (spodniej stronie) liścia, zwłaszcza w strefie międzykręgowej, w kwiatostanie, w którym znajduje się pojemnik, w pozycjach międzykwiatowych oraz w płatach korony..
Z kolei włośniki niegruczołowe są niezwykle długie, proste jednoczęściowe i wielokomórkowe..
Trichomy odgrywają bardzo ważną rolę w roślinie ze względu na wydzielanie olejków eterycznych. Wydzielanie tych olejków gromadzi się w przestrzeni podskórnej, czyli w górnej części komórek wydzielniczych, iw tym miejscu wydzielina jest uwalniana w wyniku pęknięcia naskórka..
W niektórych badaniach stwierdzono, że we frakcji węglowodorów monoterpenowych dominuje obecność α-pinenu jako głównego składnika olejku kwiatowego i liściastego odpowiednio w 69% i 78%..
Kwiaty tego gatunku są żółte, hermafrodytyczne w środku i żeńskie na brzegach. Gromadzą się w kwiatostany typu rozdziałowego, jak zwykle reszta astrowatych. Pojawiają się w pozycji końcowej i są zgrupowane w kłębuszkach o średnicy około 3 cm..
Mają żółtawo-zielone wypustki z tendencją do pomarańczowego. Kwitnienie tego gatunku trwa od czerwca do września, ale w niektórych regionach, takich jak Murcia, może rozpocząć się od lutego.
Owocem jest trądzik o niewielkich rozmiarach, w przybliżeniu od 0,3 do 0,5 mm. Niełupki są brązowawe lub brązowe. Rozsiewanie nasion następuje przez wiatr.
-Królestwo: Plantae.
-Gromada: Tracheophyta.
-Klasa: Magnoliopsida.
-Podklasa: Magnoliidae.
-Superorder: Asteranae.
-Zamówienie: Asterales.
-Rodzina: Asteraceae.
-Płeć: Helichrysum.
-Gatunki: Helichrysum stoechas (L.) Moench.
Niektóre synonimy tego gatunku to: Helichrysum stoechas subsp. barrelieri Y Helichrysum stoechas subsp. stoechas. Jednak są uważane za podgatunki. Jego bazionym jest Gnaphalium stoechas L.
Ten rodzaj rumianku występuje w suchych, skalistych środowiskach o dużym nasłonecznieniu, na terenach pokrytych krzakami, nadbrzeżnych wydmach i często w rowach..
Jeśli chodzi o glebę, rodzaj gleby, którą wybierają, jest obojętny, ponieważ jej zakres edaficzny jest dość szeroki. Odporny do -7 ° C.
Dostosowuje się do wysokości od 0 do 1550 metrów nad poziomem morza. Rośnie w miejscach, gdzie roczne opady są niskie; Kwitnie jednak obficie przez lata, gdyż jest odporny na suszę.
Występuje w regionie śródziemnomorskim, w Afryce Północnej i Europie Południowo-Zachodniej. Występuje również na wybrzeżach Morza Śródziemnego. Z drugiej strony osiąga się to na całym terytorium Hiszpanii.
Lecznicze zastosowanie tej rośliny jest wskazane jako środek przeciwgorączkowy, na układ oddechowy, zapalenie oskrzeli, a także jako środek pobudzający.
Roślina ta jest używana jako "oparzenie stóp" lub do bardzo gorących kąpieli, w które wkładane są stopy, w celu wywołania miesiączki. Aby to zrobić, kwiaty zanurza się w czerwonym winie tak gorącym, jak to tylko możliwe..
Nieśmiertelnik zawiera pewne związki fenolowe, takie jak: kwas kawoilochinowy, kwas feruloilochinowy, mirycetyna, kwercetyna, izorametyna. Zawiera również ekstrakty etanolowe, takie jak apigenina i tetrahydroksychalkon.
Ten gatunek roślin zawiera również olejki eteryczne, takie jak α-pinen, limonen, α-bisabolol, β-kariofilen, α-humulen, geraniol, kamfen, pochodne floroglucyny, pochodne acetofenonu.
Warto zauważyć, że te ekstrakty zostały przetestowane pod kątem ich działania antybiotycznego. W tym sensie ekstrakty olejków eterycznych były inhibitorami wzrostu Staphylococcus epidermis, Escherichia coli, Enterobacter cloacae, Klebsiella pneumonsae, Y Candida albicans.
Z drugiej strony ekstrakty etanolowe mają pozytywne działanie hamujące wzrost Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Enterobacter cloacae, Klebsiella pneumonae, Y Pseudomonas aeruginosa.
Nieśmiertelnik Helichrysum stoechas Oprócz zastosowań w leczeniu niektórych schorzeń ma ciekawe zastosowanie w przemyśle kosmetycznym.
W związku z tym ekstrakty przeciwutleniające tej rośliny służą jako surowce, takie jak kwas rozmarynowy i kwercetyna, do produkcji kapsułkowanych produktów do pielęgnacji skóry..
Inne zastosowanie tego zioła jest ozdobne, ponieważ służy jako dekoracja wnętrz lub jako część kompozycji kwiatowych. Podobnie, jest stosowany razem z innymi roślinami złożonymi w kępy kwiatów pod bezpośrednim działaniem promieni słonecznych lub na odkryte tarasy w alejek. Wykorzystanie jej suszonych kwiatów jest również wykorzystywane do dekoracji.
Gatunek ten jest często używany w towarzystwie Chamaerops humilis, ponieważ uzyskuje się bardzo intensywny i uderzający kontrast kolorów. Jest również łączony z innymi krzewami lub gatunkami zielnymi z obszaru śródziemnomorskiego, które kwitną w tym samym czasie..
Jego uprawa, wraz z innymi roślinami, jest bardzo przydatna na skrzyżowaniach alej, ponieważ dzięki wyrazistej kolorystyce pomaga zmniejszyć wykroczenia kierowców. Jest to bardzo pospolita roślina w ogrodach i sadach, a także w zasłonach.
Ze względu na swoje znaczenie dla środowiska jest to gatunek, który powinien być brany pod uwagę przy projektach odbudowy zarośli przybrzeżnych i wydm..
W ogrodnictwie należy wziąć pod uwagę, że okres wegetacji tej rośliny trwa od grudnia do czerwca, a liście wysychają latem.
Do kiełkowania ważne jest, aby wiedzieć, że między 10 ° C a 20 ° C w ciemnych warunkach uzyskuje się dobry procent kiełkujących nasion. Jednak warunki w dodatkowym świetle do irygacji 20 mM stężonym roztworem azotanu powodują silniejsze kiełkowanie..
Rozmnażanie nasionami w warunkach szklarniowych powoduje pewne niedogodności przy zbieraniu i zbieraniu owoców, ze względu na ich niewielkie rozmiary oraz łatwość rozpraszania przez wiatr..
W przeciwieństwie do tego rozmnażanie przez sadzonki jest łatwiejsze. W tej technice 100% ukorzenienie można uzyskać stosując kwas indolomasłowy (250 mg / l) na wierzchołkowe sadzonki. Stężenia powyżej wskazanych są praktycznie niepotrzebnym marnotrawstwem, ponieważ nie jest możliwe uzyskanie większego ukorzenienia.
Do jego siewu konieczne jest, aby w warunkach doniczkowych zastosować podłoże lub mieszaninę substratu, która zapewnia dobry drenaż.
W tym celu zaleca się mieszanie torfu z ściółką i perlitem w równych proporcjach (1: 1: 1).
Jeśli uprawa ma być prowadzona bezpośrednio w glebie, należy wziąć pod uwagę, że dobrze rośnie na glebach gliniastych.
Aby uzyskać zwarty, okrągły kształt tego zioła, zaleca się ścinanie łodyg późną zimą. Można użyć nożyc do gałęzi lub nożyc kuchennych.
Aby uniknąć infekcji, przed i po przycięciu rośliny należy stosować środek dezynfekujący.
Nawóz musi być wytwarzany ze związków ekologicznych, głównie w celu dbania o jego właściwości lecznicze. Powszechnie stosuje się między innymi guano, kompost, obornik.
Ten gatunek rośliny nie wytrzymuje warunków podmokłych. Dlatego nawadnianie powinno być wskazane tylko w celu uniknięcia gnicia korzeni. W tym miejscu, wiedząc, że jest odporny na suszę, należy go podlewać tylko wtedy, gdy podłoże jest dobrze wysuszone między podlewaniem a podlewaniem; może to być mniej więcej co trzy dni.
Z drugiej strony ani kwiatów, ani liści nie należy nawilżać, ponieważ powoduje to ich utratę..
Jeszcze bez komentarzy