Herodot z Halikarnasu (484 i 425 pne) był jednym z pierwszych historyków ludzkości. Wyróżniał się także jako geograf, odpowiadając za wytyczenie różnych granic i terytoriów klasycznej starożytności. Uważany jest za ojca historii jako dyscypliny w świecie zachodnim, ponieważ był pionierem w uporządkowanym pisaniu ludzkich działań.
Aby przeprowadzić swoje badania geograficzne i historyczne, Herodot musiał odbyć wiele podróży, aby uzyskać prawdziwe informacje i dostarczyć materiały, które miały wielką wartość nie tylko historiograficzną, ale także literacką..
Jednym z tematów, które Herodot postanowił dogłębnie zbadać, był rozwój działań wojennych między Persami a armią grecką..
Zdaniem osób zaznajomionych z twórczością tego autora można powiedzieć, że Herodota charakteryzowały trzy elementy: po pierwsze był intelektualistą, gdyż jego teksty wykazują się doskonałą umiejętnością pisania szczegółowych opisów..
Jako drugi element można stwierdzić, że jako pierwszy opisał tradycje i zwyczaje grup należących do Hellady w sposób szczegółowy i rygorystyczny, dlatego uważany jest za pioniera w prowadzeniu badań antropologiczno-etnograficznych..
Wreszcie można zauważyć, że Herodot rozpoczął kulturowe studia historyczne, ponieważ historyk nie tylko opisał ludy barbarzyńców, ale także próbował zrozumieć wojnę, badając różne grupy ludzi, które były przedmiotem sporu..
Z tych i innych powodów ten grecki historyk był szeroko badany przez różnych autorów ekspertów, którzy byli odpowiedzialni za analizę kompozycji jego pracy; Co więcej, Herodot miał również wpływ na inne dyscypliny, takie jak antropologia. Jednak inni uczeni uważają Herodota za wielkiego kłamcę historii.
Indeks artykułów
Ze względu na duży dystans chronologiczny, jaki dzieli Herodota od teraźniejszości, a także niedostatek zapisów z tamtego czasu, trudno jest określić dokładny rok jego urodzenia i rok śmierci..
Uważa się jednak, że Herodot urodził się w 484 pne. C. w mieście Halikarnas, znanym obecnie jako Bodrum, małym mieście położonym w Azji Mniejszej. W chwili jego narodzin Halicarnasso znajdowało się pod panowaniem perskim: rządził nim tyran znany jako Ligdamis.
W konsekwencji rodzice Herodota podlegali perskiej władzy; Byli jednak Grekami z krwi i prawdopodobnie ta rodzina należała kiedyś do arystokracji tego miasta..
Podczas buntu przeciwko Ligdamisowi wuj Herodota został zamordowany, dlatego rodzina zdecydowała się opuścić ojczyznę i udać się do miasta Samos. Dzięki tej zmianie przyszły historyk był w stanie utrzymać bezpośredni kontakt ze światem kulturowym Jonów..
W rzeczywistości w tym mieście Herodot był w stanie nauczyć się dialektu jońskiego, za pomocą którego później pisał swoje teksty. Ten dialekt był również używany w Halikarnasie.
Według niektórych źródeł w 454 r. C. przyszły historyk wrócił wraz z rodziną do Halicarnasso, aby uczestniczyć w obaleniu zamordowanego tego samego dnia tyrana Ligdamisa.
Następnie Heródoto udał się do założenia kolonii Turios, co wydarzyło się między 444 a 443 rokiem. Niektórzy historycy zapewniają, że Heródoto składało się z wypraw założycielskich kierowanych przez Peryklesa, ale nie jest to w stanie zweryfikować.
Uważa się, że po upadku Ligdamisa Herodot odbył kilka podróży i odwiedził różne greckie miasta, w których czytał swoje teksty. Zaproponowano mu nawet znaczną sumę pieniędzy na przeprowadzenie czytania na agorze w Atenach..
W tym czasie Atenami rządził Perykles, co pozwoliło Herodotowi przeżyć złote lata tego miasta, kontemplując jeden z najlepszych politycznych i kulturowych momentów ateńskiego złotego wieku..
Podczas tej podróży historykowi udało się spotkać dwóch wielkich myślicieli ateńskich, takich jak Protagoras - który ogłosił sofistyczną rewolucję - i Sofokles - uważany za najlepszego tragicznego poetę w tamtym momencie..
Teksty tego pisarza wywarły silny wpływ na późniejsze teksty Herodota, który włączył ten literacki charakter do swoich dzieł historycznych.
Podobnie, w tym okresie Herodot mógł również odwiedzić niektóre miasta w Egipcie, a następnie odwiedzić część Fenicji i Mezopotamii. Znał także kraj Scytów.
Autor ten jest opisywany jako spostrzegawczy, ciekawy i inteligentny człowiek, ukonstytuowany także przez wykształcenie naukowe i encyklopedyczne. Odbył wiele podróży, ponieważ miał ukrytą chęć poznania i pogłębienia wiedzy.
Legendarny pisarz Arystofanes dokonał parodii dzieła Herodota w 425 rpne. C., co sugeruje, że historie tego geografa cieszyli się już wówczas dużą popularnością.
Niewiele wiadomo o późniejszych latach autora; niektórzy ustalają, że podróżował do końca swoich dni. Ostatnie teksty Herodota o Grecji opierają się na wydarzeniach z 430 roku, uważa się więc, że pisarz musiał umrzeć w mieście Turios między 426 a 421 pne. do.
Według niektórych tekstów Herodot udał się do Babilonu między 454 a 449 pne. Podczas podróży do tego miasta historyk zatrzymał się w kolonii fenickiej położonej na wybrzeżu Syrii, która znajdowała się kilka kilometrów od słynnego miasta Aleksandria..
Później udał się na wschód z zamiarem przekroczenia Eufratu, aby dotrzeć do Babilonu.
Według ich tekstów miasto Babilon składało się z wielkiej fortecy, którą przecięła rzeka, która rozciągała się po całym terytorium, dzieląc w ten sposób miasto na dwie części. O tym mieście Herodot położył szczególny nacisk na architektoniczny rozwój infrastruktury i zwyczaje jego mieszkańców.
Ponadto Herodot ustalił, że klimat tego regionu sprzyja uprawie różnych rodzajów zbóż; te uprawy były doskonale nawodnione przez rzekę, która zaopatrywała całe stare miasto.
W swojej złożonej pracy pt historie, autor poświęcił fragment zdobycia Babilonu, gdzie Cyrus Wielki (będący twórcą imperium perskiego) udał się do miasteczka Opis, regionu tego miasta, w okresie wiosennym.
Jednak Babilończycy czekali na przybycie Persów, więc zdecydowali się rozbić obóz poza murami miasta.
W konsekwencji bitwa rozegrała się na obrzeżach miasta, gdzie Babilończycy zostali pokonani przez wojska króla perskiego. Babilończycy podjęli decyzję o zamknięciu się za murami miasta, mając nadzieję, że wytrzymają atak króla..
W rezultacie król Cyrus nie mógł przeniknąć murów starożytnego Babilonu, więc postanowił rozdzielić swoją armię między wejściem rzeki do miasta a ujściem wody tego miasta, aby móc wejść, gdy woda będzie upuścić odpowiedni poziom.
Dzięki temu Persom udało się wkroczyć do miasta Babilonu, zaskakując wszystkich jego mieszkańców i wywołując panikę, udrękę i nieszczęście. W ten sposób udało im się podbić obce terytorium.
Ta wersja Herodota wywołała wiele kontrowersji, ponieważ w innych tekstach (np. W cylindrze Cyrusa) jest powiedziane, że Babilon nie został zdobyty siłą, ale faktycznie zdecydowali się oddać terytorium Persom, aby uniknąć bitwy.
Po wizycie w Babilonie Herodot postanowił wrócić do domu. Jednak jego duch przygód przywołał go z powrotem, więc kilka lat później zdecydował się na trzecią wyprawę (pierwsza była w Atenach), wybierając Egipt jako ostateczny cel podróży..
Jedną z rzeczy, która najbardziej zwróciła uwagę podróżnika na kulturę egipską, była jego religia, więc zdecydował się spędzić czas z egipskimi kapłanami; w ten sposób poznał różnicę między greckimi kapłanami a tymi z tego regionu.
Jednym z aspektów, który najbardziej zdziwił Herodota, był Nil, ponieważ był zaciekawiony faktem, że jego powódź występowała regularnie i naturalnie..
Do tego czasu informacje te były w Grecji nieznane. Latem rzeki greckie stały się płytkie, podczas gdy w kraju egipskim cykl wodny był zupełnie odwrotny.
Zafascynowany tym zjawiskiem Herodot udał się w górę rzeki, aby znaleźć źródło Nilu, autor przedstawił różne teorie na temat pochodzenia tych wód; jednak wszyscy się mylili.
Mimo to historycy nie mogą zaprzeczyć znaczeniu tej podróży dla wiedzy Zachodu, ponieważ Herodot był pierwszym, który opisał i zapisał różne teorie, zarówno własne, jak i lokalne, dotyczące pochodzenia tej starożytnej rzeki..
W pracy historie Od Herodota pisarz ustalił swój punkt widzenia na ziemski obszar. Jego propozycja różniła się od propozycji Hekateusa, który ustalił, że Ziemia jest całkowicie otoczona prądem oceanicznym..
Dla historyka bardziej akceptowalna była propozycja Homera, która zakładała, że Ziemia składa się z płaskiego dysku, przez który Słońce nieustannie podróżuje ze wschodu na zachód..
Podobnie autor starał się rozgraniczać korespondencję o charakterze symetrycznym dotyczącą rozmieszczenia Ziemi z uwzględnieniem kierunku rzeki Ister (obecnie nazywanej Dunajem) i Nilu, jednak jego wiedza o Nilu była pełna. błędów.
Herodot wpadł na pomysł rozważenia, że Morze Kaspijskie jest morzem śródlądowym, co było wizją przeciwną do argumentacji Hekateusa, dla którego wspomniane morze było w rzeczywistości ramieniem należącym do oceanu północnego. Pod tym względem Herodot wyprzedzał swoich współczesnych o krok.
Konieczne jest wyjaśnienie, że wkład Herodota nie był właściwie matematyczny, ponieważ jego wiedza była ukierunkowana na geografię matematyczną, która jest gałęzią tego sektora odpowiedzialną za badanie matematycznej reprezentacji planety.
Autor ten był odpowiedzialny za narysowanie długości geograficznej południka, dla którego wykonał rysunek południka Asuanu, Trody, Meroe, Aleksandrii i Borístenes..
To uczyniło go jednym z pierwszych greckich intelektualistów, który naszkicował długości i szerokości geograficzne świata. Jednak ograniczał go fakt, że w starożytności uważano, że na zachód od Grecji nie ma już terytoriów, co unieważnia jego badania..
Wielu historyków i badaczy wyciągnęło różne wnioski na temat pracy Herodota. Na przykład dla Fritza Wagnera ten geograf wykroczył poza racjonalne wyjaśnienie mitów, aby dokonać adnotacji zgodnie ze wzorem kroniki i opisem różnych terytoriów, ponieważ wykazał wyjątkową ciekawość etnologiczną.
Inny autor, taki jak Mario Orellana, wysunął sugestię, że bogactwo tekstów Herodota polega na tym, że historyk potrafił rozpoznać wśród ludów „barbarzyńskich” zbiór cech kulturowych i społecznych, pokazując w ten sposób, jak różne były niektóre grupy etniczne od innych..
Innymi słowy, jego badania nie tylko pozostawały na marginesie wojennych wydarzeń między Hellenami i Persami, ale także przedstawiły ludy, które tworzyły rozległe imperium perskie..
Dzieło Herodota nosi tytuł Dziewięć ksiąg historii, jest to więc zbiór dziewięciu książek podzielonych z kolei na łącznie 28 tematów lub logo.
W pierwszej książce autor odniósł się do wszystkiego, co dotyczy historii Krezusa, Cyrusa Wielkiego i wydarzeń między Babilonem a Persją. W drugiej książce autor opisał geografię Egiptu, zwyczaje i zwierzęta tego regionu oraz prace mumifikacyjne..
W trzeciej księdze Herodot poświęcił się wyjaśnieniu, w jaki sposób Kambyzes pokonał Egipcjan, a także zamachy stanu Dariusza i wydarzenia na Samos..
W czwartej książce autor zajął się sprawami dotyczącymi kraju Scytów, ze szczególnym zapałem w kampanii perskiej przeciwko temu terytorium. Opisał także podbój Libii przez imperium perskie.
W części piątej historyk był odpowiedzialny za wyczerpujące opowiadanie o podboju Tracji, a także o wydarzeniach związanych z powstaniem Ionii i Spartą. W ten sam sposób odniósł się do niektórych wydarzeń ateńskich i tego, co wydarzyło się podczas buntu jońskiego.
Część szósta przedstawia czytelnikowi odzyskanie Ionii przez Persów, a także niektóre elementy Grecji. Jedno z najważniejszych wydarzeń znajduje się w tym tekście, jak szczegółowo opisał Herodot bitwę pod Maratonem.
W siódmej księdze Herodot sporządził perskie przygotowania do bitwy, dlatego wspomniał także o zwyczajach Kserksesa. Opowiedział także, w jaki sposób Persowie wkroczyli i przemierzyli Europę. Ponadto w tej książce można znaleźć mocny opis bitwy pod Termopilami.
Jeśli chodzi o sekcję ósmą, Herodot postanowił wyjaśnić bitwę morską, która miała miejsce w Artemisio; Podał również pewne specyfikacje dotyczące bitwy pod Salaminą i królestwa Macedonii. Wreszcie, w dziewiątej księdze Herodot odniósł się do bitwy pod Plateją, wyzwolenia Jonów i założenia imperium ateńskiego..
We wstępie do swojej książki Herodot przekonywał, że jego praca śledcza miała na celu przypomnienie wielkich dzieł człowieka, aby w ten sposób nie zostały zapomniane wyczyny i wyczyny (zarówno barbarzyńców, jak i Hellenów)..
Z tego powodu postanowił dogłębnie zbadać różne społeczeństwa, które tworzyły Imperium Medów, cofając się nie tylko do wydarzeń militarnych, ale także do ich poprzedników. Pomimo klęski Persów Herodot chciał utrwalić swoje czyny, które również były pełne śmiałości i odwagi.
W pierwszej książce zatytułowanej Clio, autor opisał lud Lidyjczyków, których główną atrakcją turystyczną był fakt, że na tym terenie można było znaleźć bryłki złota.
Podobnie autor ustalił, że istnieje wiele podobieństw między Lidianami i Grekami, z wyjątkiem tego, że w tej kulturze istniał znormalizowany zwyczaj prostytuowania swoich córek, aby zarobić więcej pieniędzy dla rodziny i posagu małżeńskiego młodej kobiety..
Odnosząc się do kultury imperium perskiego, podróżnik stwierdził, że to persi obywatele najbardziej akceptowali obce zwyczaje. Dlatego używali mediany, ponieważ wydawał się bardziej atrakcyjny niż ich własny; Ponadto używali egipskich napierśników do wojny.
Podobnie Herodot potwierdził, że Persowie mieli związki homoseksualne, o czym jego zdaniem nauczyli się z kultury greckiej. Ponadto Persowie lubili mieć kilka prawowitych żon, starając się mieć również dużą liczbę konkubin.
Biorąc to pod uwagę, można stwierdzić, że autor wykazał się rozsądną troską o obyczaje społeczne drugiego; Jednak opis tych zwyczajów zawsze był prowadzony na podstawie porównania z formami helleńskimi.
Jednym z aspektów, które historycy podziwiają o Herodocie, jest to, że autor unikał negatywnych ocen na temat zachowań społeczeństw barbarzyńskich, wykazując autentyczne zaangażowanie historyczne.
Egipcjanie byli preferowaną kulturą Herodota, ponieważ pisarz mocno rozwinął opis tego miasta i rozwijał swoje pisarstwo ze szczególną starannością.
Jeśli chodzi o tę kulturę, historyk potwierdził, że była to ta, która miała więcej cudów do zaoferowania w porównaniu z jakimkolwiek innym krajem i że jej piękno przewyższało jakąkolwiek wagę..
Herodot był zdumiony różnymi egipskimi zwyczajami, na przykład faktem, że kobiety w tej kulturze miały moc wykonywania prac, podczas gdy mężczyźni mogli tkać w domu..
Ponadto Herodot był zdumiony pismem Egipcjan, zupełnie innym niż jego własne. W kulturze egipskiej tylko mężczyźni mogli być kapłanami i tylko oni mogli nosić długie włosy, podczas gdy reszta mężczyzn musiała się golić.
W tekstach Herodota można znaleźć różne frazy, które przyciągają uwagę uczonych ze względu na ich stylistyczne piękno i mądre przemyślenia. Najbardziej znane cytaty tego historyka to:
„Jeśli zaczniesz od pewników, skończysz na wątpliwościach, ale jeśli zdecydujesz się zacząć od wątpliwości, skończysz z pewnikami, nawet jeśli brakuje słów”.
„Żaden człowiek nie jest tak głupi, aby życzyć sobie wojny, a nie pokoju; bo w pokoju dzieci prowadzą swoich rodziców do grobu, a na wojnie to rodzice prowadzą swoje dzieci do grobu..
„Ze wszystkich nieszczęść ludzkich, najbardziej gorzkie jest to: tyle wiedzieć i nie mieć nad niczym kontroli”.
„Demokracja nosi najpiękniejsze imię, jakie istnieje… Równość”.
„Ale przeciwko niezwykłym przestępcom trzeba mieć nadzwyczajne środki. Wyślemy ".
„Nie próbuj leczyć zła złem”.
„Twój stan umysłu jest Twoim przeznaczeniem”.
„Łatwiej jest oszukać wielu razem niż jednego”.
„Pośpiech jest ojcem porażki”.
„Najbardziej gorzkim bólem wśród mężczyzn jest dążenie do zbyt wiele i brak możliwości zrobienia czegokolwiek”.
„Daj całą moc najbardziej cnotliwemu człowiekowi, jaki istnieje, a wkrótce zobaczysz, jak zmieni swoje nastawienie”.
Jeszcze bez komentarzy