Hernan Cortes Był hiszpańskim zdobywcą odpowiedzialnym za podbój imperium Azteków w 1521 roku, któremu udało się zaanektować terytorium Meksyku do imperium hiszpańskiego. Podczas procesu kolonizacji Meksyku odegrał bardzo wpływową, ale też bardzo kontrowersyjną rolę. Wynikało to głównie z dwóch jego cech: inteligencji i ambicji..
Ten poszukiwacz przygód, znany również jako Hernando Cortés, był jednym z najbardziej utytułowanych hiszpańskich zdobywców Ameryki. Jest uznawany za człowieka oddanego misji nawracania rdzennych Amerykanów na katolicyzm. W XVI wieku uważany był za bohatera, choć nigdy nie ukrywał chęci grabieży ziem w poszukiwaniu złota i bogactw..
Relacje historyczne podkreślają jego udział w zniewoleniu dużej części rdzennej ludności, pomijając wszystkie jego osiągnięcia. Podobnie podkreślają swoją odpowiedzialność za zniszczenie wielu rdzennych ludów. Te zniknęły z powodu europejskich chorób.
W związku z tym bardzo niewiele jest odniesień do tego, jak Hernán Cortés aktywnie uczestniczył w budowie miasta Meksyk, które nadal jest stolicą narodu meksykańskiego. Odegrał również ważną rolę w kolonizacji Kuby i przyczynił się do otwarcia ścieżki do dalszych eksploracji i podboju Ameryki Środkowej na południu..
Indeks artykułów
W 1485 roku Hernán Cortés urodził się w Medellín, niedaleko Meridy, Estremadura, Castilla (Hiszpania). Był synem Martína Cortés de Monroy i Doña Catalina Pizarro Altamirano, obaj należący do rodzin starożytnego rodu, ale z niewielkim majątkiem. Był dalekim kuzynem Francisco Pizarro, odkrywcy, który swoimi podróżami podbił imperium Inków w Peru.
Jako małe dziecko Hernán Cortés często chorował, ale w wieku kilkunastu lat jego stan zdrowia znacznie się poprawił. Od najmłodszych lat wykazywał oznaki przedwczesnej inteligencji. W wieku 14 lat został wysłany na studia prawnicze na Uniwersytecie w Salamance w środkowo-zachodniej Hiszpanii..
Jednak jego wyniosły, złośliwy, kłótliwy i bardzo oddany kobiecemu charakterowi wkrótce położył kres tym planom edukacyjnym. Hernán Cortés, sfrustrowany nudnym życiem prowincji i zmotywowany opowieściami o Nowym Świecie, który właśnie odkrył Kolumb, wyruszył do portu na wschodnim wybrzeżu Walencji, aby służyć w wojnach włoskich..
Krzysztof Kolumb wylądował w San Salvador i zbadał Indie Zachodnie w 1492 r., Kiedy Cortés miał 7 lat. Miał nadzieję, że uda mu się znaleźć drogę do Azji lub Indii, próbując włączyć Hiszpanię do światowego handlu gałką muszkatołową, goździkami, pieprzem i cynamonem z Indonezji i Indii..
Ze swojej strony Hernán Cortés również miał ducha przygody i chciał być częścią odkrywczego ruchu nowych ziem. Ponadto chciał należeć do dynamicznego ruchu handlowego między Indiami, Chinami, Bliskim Wschodem, Afryką i Europą. W 1504 roku, w wieku 19 lat, wyruszył na wyspę Hispaniola (Republika Dominikany) na fortunę i przygodę..
Hernán Cortés spędził siedem lat w Hispanioli, mieszkając w nowym mieście Azua i pracując jako notariusz i rolnik. Ta działalność rolnicza przyniosła mu wiele majątku i posiadanie miejscowych niewolników. Niemniej jednak zdobywca pragnął życia pełnego akcji i nadal był zafascynowany opowieściami o złocie i bogactwie w Nowym Świecie..
Wreszcie, po raz pierwszy zdobył doświadczenie w eksploracji, kiedy dołączył do misji podboju Kuby pod dowództwem Diego Velázqueza w 1511 r. Po podboju tych nowych terytoriów pełnił funkcję sekretarza skarbnika, a później burmistrza Santiago..
Kiedy Cortés był na Kubie, Velázquez został gubernatorem. Fakt ten przyniósł mu wiele korzyści. Jednym z nich było przyznanie repartimiento (dar ziemi i indyjskich niewolników) oraz luksusowego domu w nowo powstałej stolicy Kuby..
Hernán Cortés był dwukrotnie wybrany na burmistrza Santiago. Przez cały ten czas wokół niego powstała sława, że był wielkim i poprawnym dżentelmenem. Dlatego był to naturalny wybór gubernatora Kuby, powierzając wyprawie pomoc w podboju meksykańskich wybrzeży w Nowym Świecie..
Wielka przygoda Hernána Cortésa rozpoczęła się po wypłynięciu z Kuby w kierunku wybrzeża Meksyku. Ta podróż została uznana za jedną z największych wypraw wojskowych w historii. Marsz tego hiszpańskiego zdobywcy porównany jest do podboju Galii przez Juliusza Cezara.
Mając zaledwie 34 lata i prawie bez doświadczenia wojennego, poprowadził około 600 ludzi i tuzin koni na nieznane terytorium. Nowe ziemie zamieszkiwali żądni krwi wojownicy, którzy przewyższali liczebnie siły ekspedycyjne.
W obliczu tego wyzwania Cortés wykorzystał zaciekłą rywalizację plemienną, aby je podbić. Narzucał swoje życzenia przy pomocy prochu, ospy i pomocy wielu sojuszników, wiedząc, jak połączyć dobro i okrucieństwo, aby osiągnąć swoje cele. Jego żołnierze nie tylko ujarzmili, ale zmieszali się z Indianami, tworząc nową mieszaną rasę..
Wśród niewolników otrzymanych jako hołd za jeden ze swoich triumfów nad tubylcami, Cortés otrzymał jednego o imieniu Malintzin. Była również znana jako La Malinche lub Doña Marina i mówiła zarówno językiem azteckim, jak i majańskim. To sprawiło, że był bardzo przydatny dla hiszpańskiego ekspedycji.
Później La Malinche nauczył się hiszpańskiego i został osobistym tłumaczem, przewodnikiem i kochankiem Cortésa. Właściwie miała dość wysoki status jak na rodzimą kobietę w tym czasie i miejscu wśród Hiszpanów..
Cortés i La Malinche mieli razem syna o imieniu Martin, którego czasami nazywano „El mestizo”. Był jednym z pierwszych dzieci dziedzictwa rasowego wynikającego z połączenia ras tubylczych i półwyspowych.
Historycy nie są zgodni co do tego, czy Cortés otwarcie przyznał się do związku z La Malinche i jego synem Martinem. Wątpliwość pojawia się, ponieważ zdobywca bardzo chętnie chciał zachować swoją reputację i pozycję wśród społeczności hiszpańskiej, która nie spoglądała na te relacje przychylnie..
W latach następujących po podboju Meksyku Cortés był bardzo aktywny w życiu politycznym Nowego Świata. Pełnił funkcję gubernatora, ale został wyrzucony z władzy na skutek politycznych kompromisów antagonistycznych ugrupowań w 1524 roku.
Udał się więc do Hiszpanii, aby spotkać się z hiszpańskim królem, aby ubiegać się o swój tytuł, ale nigdy go nie odzyskał. Wrócił do Meksyku po porażce u monarchy i brał udział w różnych wyprawach po całym Nowym Świecie..
Ostatecznie w 1540 r. Przeszedł na emeryturę do Hiszpanii. Zmarł siedem lat później 2 grudnia w swoim domu w Castilleja de la Cuesta (Sewilla), cierpiąc na zapalenie opłucnej, chorobę płuc..
W 1519 roku Hernán Cortés opuścił Kubę z około 600 mężczyznami i udał się do regionu Jukatan w Meksyku. Po raz pierwszy przybył na wyspę Cozumel i zaczął badać ląd z ostatecznym zamiarem skolonizowania go. Po przybyciu na miejsce jego uwagę przykuła wielka piramida, którą znalazł i gdzie zauważył plamy krwi i ludzkie szczątki.
Od razu wiedział, że ta piramida była używana do składania ofiar z ludzi dla bogów tubylców. Tak więc, przerażony Hernán Cortés rozpoczął proces nawracania tubylców na chrześcijaństwo. W pierwszej kolejności zburzył wszystkie swoje bożki i zastąpił je krzyżami i figurami Matki Boskiej..
Aby przygotować wyprawy w głąb lądu, Cortés korzystał z miejscowych tłumaczy i przewodników, aby komunikować się i móc bezpiecznie podróżować. Jakiś czas po przybyciu do Cozumel Cortés i jego ludzie rozpoczęli wyprawę do Meksyku..
Podczas tej wyprawy wylądowali w Tabasco. Tutaj Cortés i jego ludzie starli się z tubylcami 25 marca 1519 roku w dolinie Cintla. Tego dnia obie strony zderzyły się w bitwie znanej jako bitwa pod Cintla. Tubylcy byli notorycznie przytłaczani przez broń i zbroje hiszpańskich żołnierzy.
W wyniku konfrontacji zginęło około 800 tubylców, a tylko 2 hiszpańskich zdobywców straciło życie. W końcu lud Tabasco przysięgał lojalność Hiszpanii. Zapewnili także Europejczykom żywność, zapasy i 20 kobiet.
Podbiwszy lud Tabasco, Cortés przeniósł się na wybrzeże Tlaxcala, miasta potężnego imperium Azteków. W tamtych czasach Aztekowie nie zawsze byli popularnymi władcami wśród mieszkańców podbitych przez nich miast. Kiedy Cortés się o tym dowiedział, wykorzystał to na swoją korzyść..
Zorganizował więc spotkania z ambasadorami Azteków i powiedział im, że chce spotkać się z wielkim władcą Azteków Montezumą Xocoyotzinem. Z drugiej strony Xicotenga, wrogi władca Montezumy, miasta Tlaxcala, widział w Cortésa sojusznika. To była jego szansa na zdobycie stolicy Tenochtitlán..
Następnie zawarł sojusz między dwoma przywódcami. W rezultacie kilka tysięcy wojowników Tlaxcala zostało wcielonych w szeregi hiszpańskie. Jednak wbrew jego postępom w sojuszach sytuacja w stosunkach Cortésa z jego szefem Velásquezem zaczęła się pogarszać..
Podstawową przyczyną tego wyobcowania była nieustanna niesubordynacja Cortésa. W szczególności wyprawa do Tenochtitlán nie miała aprobaty Velásqueza. Podobnie sytuacja Hernána Cortésa ze swoimi ludźmi też nie była dobra. Częste były skargi dotyczące otrzymanego leczenia.
W przeddzień wyprawy do miasta Tenochtitlan skargi nasiliły się. To zmusiło Hernána Cortésa do zniszczenia wszystkich swoich statków, co zmusiło ich do towarzyszenia mu w nowej wyprawie. Według kroniki Díaz del Castillo ci, którzy chcieli dezerterować, musieli pozostać w firmie.
Po zniszczeniu możliwości powrotu na Kubę wyczarowano możliwość masowej dezercji. Wszyscy ludzie z Cortésa maszerowali w kierunku nowej wyprawy i przybyli do stolicy imperium Azteków 8 listopada 1519 r..
Chociaż nie był przekonany o dobrych intencjach Hiszpanów, władca cywilizacji azteckiej łaskawie ich przyjął. Ponadto towarzyszył im w wycieczce po swoim pałacu i komplementował ekstrawaganckimi prezentami. Niestety dla Montezumy podsyciło to chciwość Hiszpanów i wkrótce potem stosunki stały się wrogie..
Cortés następnie wziął Montezumę do niewoli, a Hiszpanie najechali miasto. W trakcie tych wydarzeń przywódca Mexiki został zamordowany i ukamienowany przez swój lud..
W międzyczasie ta inwazja, która sprzeciwiła się wyraźnym rozkazom Velázqueza, zaczęła wywoływać niepokoje polityczne na Kubie. W 1520 roku do Meksyku dotarły siły hiszpańskie wysłane z wyspy, dowodzone przez hiszpańskiego ekspedycję Pánfilo Narváeza. Jego misją było pozbawienie Cortésa dowodzenia i aresztowanie go za niesubordynację..
Szybkim manewrem Cortés zostawił Tenochtitlán na czele Pedro de Alvarado, jednego ze swoich dowódców. Następnie wyruszył na spotkanie z przeciwstawnymi Hiszpanami. Po pokonaniu ich wrócił do stolicy Azteków, aby zobaczyć trwający bunt..
Natychmiast zreorganizował swoich ludzi i sojuszników, przejmując kontrolę nad stolicą w 1512 roku. Oznaczało to upadek imperium Azteków. Hernán Cortés został gubernatorem, a później założył miasto Meksyk. Został zbudowany na gruzach pokonanej stolicy Azteków.
W 1524 roku, kierując się niespokojnym pragnieniem eksploracji i podbojów, Cortés wyruszył na nową wyprawę. Tym razem na południe do dżungli Hondurasu, ale dwa żmudne lata, które spędził w tym katastrofalnym przedsięwzięciu, zagroziły jego zdrowiu i pozycji..
Z drugiej strony w trakcie tej przygody urzędnicy, którym powierzył władzę, skonfiskowali jego majątek. To niepowodzenie uspokoiło jego ducha przygód. Hernán Cortés spędził resztę życia próbując nadrobić straty spowodowane jego ostatnią wyprawą..
Jeszcze bez komentarzy