Plik horyzonty glebowe to warstwy obecne w każdym typie gleby lądowej, które mają różne cechy, nawet jeśli są przyległe. Te cechy sprawiają, że każda z nich ma określony kolor, dlatego tworzy się wyraźny podział między obydwiema warstwami, generując wizualny podział od jednej do drugiej..
Te podziały w terenie można zobaczyć na dwa różne sposoby. Pierwsza jest wizualna - różnicę łatwo dostrzec gołym okiem. Drugi dotyczy jego struktury, ponieważ każdy rodzaj horyzontu ma inny skład i teksturę w zależności od materiału, z którego się składa..
Istnieje ogólna klasyfikacja horyzontów, w której każda litera reprezentuje inny horyzont. Ta ogólna klasyfikacja składa się z pięciu typów horyzontu: O, A, B, C i R. System zmienia się w zależności od badanego regionu, ale generalnie służy do klasyfikowania wszystkich poziomów glebowych na świecie..
Indeks artykułów
Ważne jest, aby odróżnić horyzont glebowy od każdej warstwy tworzącej planetę. Horyzonty glebowe występują tylko w glebie; Każdy rodzaj gleby na świecie ma inny podział horyzontów, ale każdy region ma zwykle określony wzór.
Na przykład w regionach tropikalnych na całym świecie gleba jest podzielona w bardzo podobny sposób i te same systemy pomiarowe można wykorzystać do badania tego typu gleby..
Z kolei powodem istnienia tych horyzontów jest obecność różnego rodzaju koloru, tekstury, konsystencji i struktury gleby. Im głębiej jest badana część gleby, tym bardziej zmienia się każda cecha danego horyzontu..
Horyzonty glebowe można określić na podstawie wielu charakterystycznych czynników. Horyzonty te leżą równolegle do powierzchni gleby i są konkretnymi podziałami występującymi w każdym profilu glebowym..
Każdy badany profil glebowy jest podzielony kilkoma poziomami, które różnią się od siebie cechami. Każdy rodzaj horyzontu ma przypisaną literę, aby móc go zidentyfikować podczas przeprowadzania badania.
Na przykład najwyższa warstwa horyzontu nazywana jest „horyzontem O”. W tym przypadku, ponieważ ta część gleby odnosi się do materiałów organicznych, takich jak liście, litera oznacza słowo „organiczny”. Każda litera w klasyfikacji O-A-B-C-R reprezentuje charakterystyczną cechę każdego horyzontu.
Chociaż istnieje głównie pięć określonych typów horyzontów reprezentowanych w klasyfikacji O-A-B-C-R, w niektórych przypadkach do opisania innych horyzontów używa się dodatkowych liter. Niektóre z tych horyzontów nie są zbyt powszechne, ale występują w określonych regionach i nie można ich pominąć w klasyfikacji..
Horyzont O to najbardziej powierzchowna warstwa gleby, którą zawsze można zobaczyć gołym okiem, bez konieczności kopania lub wydobywania gleby. Ta warstwa składa się z całego materiału organicznego znajdującego się na powierzchni gleby, takiego jak liście i torf..
Niektóre poziomy O zostały nasycone wodą przez długi okres ich istnienia (co występuje w glebie starych jezior, które są już wyschnięte). Inne poziomy O są dziś nadal nasycone wodą, takie jak dno światowych jezior.
Horyzonty te charakteryzują się tym, że są utworzone z materiału organicznego, który nie jest całkowicie rozłożony.
Horyzont P ma, podobnie jak O, skład organiczny. Jednak tego typu horyzonty istnieją tylko w regionach, które były narażone na powodzie w pewnym momencie ich istnienia. Poziom P można sklasyfikować jako podpodział O, ale nie zawsze występuje on we wszystkich typach profili glebowych..
W tym przypadku P odnosi się do torf, anglosaskie słowo oznaczające „tłum”. Torf to organiczny materiał roślinny, bogaty w węgiel o dość gąbczastym składzie. Jest to materiał używany do tworzenia składników organicznych; występuje w poziomach P w dużych ilościach.
Horyzont A to ten, który znajduje się tuż poniżej poziomu O. Składa się on z wszelkiego rodzaju substancji mineralnych.
Zwykle warstwa jest utworzona przez obecność materiału skalnego, ale nie w swojej pierwotnej formie strukturalnej, ale zniszczona. Z tego powodu minerałom zwykle towarzyszy warstwa organiczna, która utrzymuje je w glebie..
Obecny na tym horyzoncie materiał organiczny nie dominuje na tym obszarze, jak ma to miejsce w poziomach B i C; jednak występuje w dużych ilościach w połączeniu z materiałem mineralnym.
W wielu przypadkach cechy tego materiału organicznego są wynikiem uprawy, wypasu lub innego rodzaju zmian, które zachodzą w glebie..
Poziom E zwykle składa się z krzemianów, rodzaju soli składającej się z tlenu i silikonu. W tych horyzontach materia mineralna i organiczna jest prawie całkowicie „eluowana”, słowo, które reprezentuje początek horyzontu.
Tego typu warstwy występują zwykle w starych glebach, na które wpłynął upływ czasu. Horyzonty E są tworzone między poziomami A i B.
W wielu typach gleb (szczególnie tych, w których występują zwierzęta), poziomy E stanowią u podstawy warstwę kamienia, która oddziela ją od poziomu B..
Horyzonty te zwykle charakteryzują się dużymi stratami minerałów, takich jak glina, żelazo lub aluminium, co po prostu pozostawia warstwę soli i silikonu o niskiej zawartości związków organicznych lub mineralnych..
Tego typu horyzonty zawierają w sobie materiał, z którego składa się gleba. Poziomy te często określa się mianem podglebia, ponieważ charakteryzują się wysokim stężeniem materiałów i substancji organicznych, które gromadzą się w tej warstwie w wyniku wymywania (przesiąkania)..
Tego typu poziomy zwykle zawierają dużą ilość gliny, żelaza, aluminium, próchnicy lub silikonu. Mogą występować pojedynczo lub łącznie (tj. Grupa dwóch lub więcej z tych minerałów może istnieć w horyzoncie B).
Horyzonty te często wykazują również oznaki braku węglanów i tlenków. To sprawia, że spójność tego horyzontu bardzo różni się od innych przyległych horyzontów. Różnica ta jest wyraźnie widoczna gołym okiem, ponieważ kolory horyzontu B są bardzo różne od kolorów horyzontu E..
Horyzont B jest zwykle ostatnim horyzontem, do którego docierają korzenie roślin; poniżej tego poziomu na powierzchni nie ma organicznego materiału roślinnego.
Mimo to na tym horyzoncie jest mało substancji organicznych, ponieważ korzeniom sięgającym poziomu B towarzyszy duża ilość innych minerałów..
Horyzont ten jest tym, który znajduje się bezpośrednio pod poziomem B. Charakteryzuje się brakiem właściwości mineralnych i organicznych pozostałych poziomów górnych, a niewiele procesów ruchowych gleby wpływa na jego charakterystykę..
Wszystko to oznacza, że ruch ludzi lub zwierząt, który zachodzi w horyzoncie O, powoduje bardzo niewielkie zmiany w horyzoncie C. Powoduje to dużą ilość skał z niewielką erozją w wyniku braku ruchu zewnętrznego. Reszta horyzontów przedstawia fragmenty skał, podczas gdy C zawiera większe skały.
Warstwa ta tworzy się z biegiem czasu, kiedy podstawowa skała gleby ulega degradacji i fragmentacji, tworząc duże kamienie, które wznoszą się do górnego horyzontu. Poziom C jest jednym z najgłębszych w klasyfikacji i nie przedstawia w swoim składzie materii organicznej..
Poziom R przylega do poziomu C i charakteryzuje się tym, że składa się głównie z pojedynczej warstwy skalnej, która nie jest podzielona. Ta skała to tak zwana skała podstawowa, która podtrzymuje wszystkie górne warstwy i nie ulega łatwo erozji.
Kiedy ta podłoże pęka, jej fragmenty stają się częścią horyzontu C. Podłoże jest tak solidne, że nie można go wydobyć bez użycia specjalistycznych maszyn..
Ten rodzaj horyzontu istnieje tylko na obszarach, na których w pewnym momencie znajdowała się warstwa wody na powierzchni. Powstają w wyniku filtracji wody w czasie.
Tworzą go pozostałości osadzonego torfu i gliny. Nie występuje zbyt często i nie występuje we wszystkich profilach glebowych na naszej planecie.
Można znaleźć różne klasyfikacje horyzontów, gdy horyzont przedstawia cechy dwóch horyzontów w tym samym czasie. Na przykład, gdy horyzont A przedstawia cechy horyzontu B w połączeniu z własnym, horyzont ten jest często nazywany „horyzontem AB”.
Systemy opisu dla każdego horyzontu i liczba użytych liter różnią się w zależności od kraju i grupy badawczej, która go używa..
Jeszcze bez komentarzy