Enrique Jardiel Poncela (1901-1952) był hiszpańskim pisarzem, dramaturgiem i powieściopisarzem. Jego twórczość literacka wpisała się w ramy nurtu awangardowego, nadał też kierunek komedii swoich czasów, czyniąc ją bardziej niespójną, a zarazem mądrzejszą..
Twórczość Jardiela Poncely była bogata i charakteryzowała się innowacyjnością we wszystkich formach. Posługiwał się precyzyjnym językiem, a także tworzył postaci z kreskówek, o genialnych cechach, z dużą dozą humoru z fikcji i niemożliwości..
Jednak twórczość Poncely jako pisarki była często atakowana i krytykowana ze względu na jej humorystyczną i ironiczną treść. Fakt, że było to coś nowego, utrudniał zrozumienie. Przez lata jego twórczość cieszy się uznaniem i pozostaje w mocy poprzez różne reprezentacje.
Indeks artykułów
Enrique urodził się 15 października 1901 roku w Madrycie w kulturalnej i tradycyjnej rodzinie. Jego rodzicami byli dziennikarz i matematyk Enrique Jardiel Agustín oraz malarka Marcelina Poncela Hontoria. Pisarz miał trzy siostry: Rosario, Angelinę i Aurorę, które zmarły wkrótce po urodzeniu; był najmłodszy.
Edukacja Jardiela Poncely, a także jego sióstr, była odpowiedzialna za jego matkę, książki i sztuka były częścią jego środowiska. W wieku czterech lat rozpoczął studia w Instytucie Wolnej Edukacji, następnie w 1908 roku kontynuował je w Francuskim Liceum Przymierza Francuskiego..
Enrique nauczył się rysować, gdy był bardzo młody, jednak zapisywał swoje prace, aby matka ich nie widziała, był zbyt surowy. Muzeum Prado i Kongres Deputowanych były miejscami, które często odwiedzał i wpływały na jego formację.
W 1912 roku, w wieku jedenastu lat pisarz rozpoczął naukę w szkole średniej w Szkole Ojców Pijarów w San Antonio de Abad. To właśnie w czasopiśmie instytucji miał okazję opublikować część swoich prac. Należy zauważyć, że Poncela nie był błyskotliwym uczniem, ale pasjonował się listami.
W 1917 roku stan zdrowia jego matki zaczął się pogarszać i zmarła, młody człowiek był przygnębiony. Kontynuował jednak naukę w Instytucie San Isidro, gdzie studiował studia przygotowawcze z zakresu filozofii i literatury. W tym czasie zaprzyjaźnił się z dramatopisarzem José Lópezem Rubio i pracował jako dziennikarz.
Chociaż Jardiel Poncela zaczął pisać jako dziecko, w wieku osiemnastu lat zaczął się formalnie przebijać. W 1919 roku publikował w mediach drukowanych m.in. Korespondencja Hiszpanii, Nowa ludzkość Y Poniedziałki El Imparcial.
W 1921 roku rozpoczął pracę jako redaktor w gazecie Akcja. W następnym roku jeden z najważniejszych humorystycznych magazynów tamtych czasów, Dobry humor, pozwolił mu na publikację jego tekstów. To był okres twórczy i dużo produkcji literackiej, zaprzyjaźnił się też z pisarzem Gómez de la Serna.
Jardiel Poncela postanowił w 1923 roku całkowicie poświęcić się literaturze. W tym roku wyszli na jaw Mężczyzna, który kochała Alejandra Y Piekło. W tym czasie często bywał na spotkaniach literackich kawiarni, zwłaszcza El Pombo, prowadzonych przez Ramóna Gómeza de la Serna..
Pisarz miał też czas na miłość, w 1926 roku zamieszkał z rozwiedzioną matką Josefiną Peñalver. W tym roku przeplatał życie miłosne z literackim. Jednak w następnym roku związek dobiegł końca z powodu poważnych problemów finansowych..
Po problemach finansowych Jardiel zaczął pisać swoją pierwszą sztukę z gatunku komedii pt Bezsenna wiosenna noc. Premiera odbyła się 28 maja 1927 roku w Teatrze Lara; odbiór opinii publicznej był całkowitym sukcesem.
W następnym roku, w 1928 r., Urodziła się jego córka Evangelina, owoc relacji, jaką miał z Josefiną Peñalver. Przybycie jej córki stało się światłem miłości i nadziei; więź między ojcem a córką była zawsze bliska. Po latach stała się jednym z autorów życia swojego ojca.
Jardiel pisał swoje prace na stołach kawiarni, w których bywał; od nich wyszła w 1929 roku jego powieść satyryczna Miłość jest napisana bez siekiery. Rok później został opublikowany Czekaj na mnie na Syberii, moja droga; aw 1931 opublikował Ale ... czy kiedykolwiek istniało jedenaście tysięcy dziewic?
W 1932 roku opublikował swoją ostatnią powieść, Boża trasa, aw Walencji spektakl miał swoją premierę Masz śmiertelne oczy kobiety. W tym samym roku wyjechał do Hollywood w Stanach Zjednoczonych, gdzie pracował nad hiszpańską adaptacją niektórych produkcji filmowych w sieci Fox..
Po spędzeniu roku w Stanach Zjednoczonych Jardiel powrócił do Hiszpanii w 1933 roku, przenosząc pracę na scenę ziem Madrytu Masz śmiertelne oczy kobiety. Następnie wyjechał do Paryża, aby wykonać jakąś pracę dla Foxa, aw 1934 roku został opublikowany Trzy komedie na jednej próbie i miał premierę Angelina i honor jej brygady.
Wejście do Hollywood oznaczało znaczny krok dla jego twórczości i nazwiska w kierunku międzynarodowego uznania. Jardiel spenetrował planszę Foxa dzięki swoim spostrzeżeniom i talentowi.
Później, w połowie 1934 roku, ponownie osiadł na prawie rok w Hollywood, gdzie zrealizował kilka produkcji. Tam rozpoczął związek z aktorką Carmen Sánchez Labajos, która została jego życiową partnerką i matką jego drugiej córki, Marii Luz..
W tym okresie jego życia okoliczności zewnętrzne nie przeszkodziły rozwojowi i ekspansji pisarza, wręcz przeciwnie, wydaje się, że rozszerzyły jego siłę twórczą. Odbywał ważne podróże, a jego ręka nie przestawała pisać.
Przed hiszpańską wojną domową w 1936 roku Poncela przyniosła takie komedie jak Godne cudzołóstwo Y Pięć ostrzeżeń szatana. Kiedy wybuchł konflikt, został aresztowany, oskarżony o pomoc politykowi Rafaelowi Salazarowi Alonso w ukryciu się w jego domu..
W 1937 roku pisarz opuścił Hiszpanię, najpierw do Francji, a następnie do Argentyny. Po roku wrócił do Hiszpanii i pozostał w mieście San Sebastián. W 1939 roku wrócił do Madrytu z możliwością premiery Carlo Monte w Monte Carlo Y Mąż tam iz powrotem.
Jardiel miał owocny sezon teatralny na początku lat czterdziestych. Jednak w 1944 roku zaczął przeżywać poważny kryzys gospodarczy, do którego dołączyła śmierć ojca.
W wyniku wszystkiego, co się wydarzyło, pisarz wszedł w silny kryzys egzystencjalny, który doprowadził do pogorszenia jego stanu zdrowia. Jednak pomimo okoliczności Jardiel Poncela nadal pisał. W latach 1945–1946 dokonał prawykonań kilku utworów, wyróżniając Woda, olej i benzyna.
Niestety w tym czasie zdiagnozowano u niego raka krtani, a jego życie przeszło w nędzę i samotność. Zmarł 18 lutego 1952 roku w Madrycie, mając zaledwie pięćdziesiąt lat..
Styl Jardiela Ponceli charakteryzował się wyjątkowością, zwłaszcza umiejętnością kreowania niecodziennych okoliczności, ironią oraz precyzyjnym i bezpośrednim językiem, czasem groteskowym i zawsze zaskakującym. Ponadto wiedział, jak połączyć niezwykłość z energią i przebiegłością. Taki sposób obchodzenia się z listami zapewnił mu miejsce w historii.
Jego twórczość została osadzona w teatrze absurdu, czyli komedii bez sensu, z sytuacjami trudnymi do uwierzenia. Jego talent do humoru doprowadził go do rozwinięcia inteligentnych dialogów, starannie posługiwał się także elementami zachwytu i zmowy..
Jeśli jest coś, co naznaczyło twórczość pisarza Jardiela Poncely, to był to sposób na radzenie sobie i przeplatanie jego twórczości z talentem pisarskim. Jego wybuchowa wyobraźnia była grotem w każdym rękopisie, iskrą, która pozwoliła jego pracy osiągnąć szczyt i pozostać punktem odniesienia nawet po śmierci..
- Książę Raudhick (1919).
- Zespół Savoy (1922).
- Moja kuzynka dolly (1923).
- Mrugnąłem do ciebie (1925).
- Ognisko (1925).
- Noc metra (1925).
- Achanta, która ci odpowiada (1925).
- Pokój jest wynajmowany (1925).
- Sztuczka Wacława (1926).
- Co za okrężnica! (1926).
- Jedźmy do Romea! (1926).
- Ferdynand święty (1926).
- Nikt nie jest obwiniany za moją śmierć (1926).
- Bezsenna wiosenna noc (1927).
- Zwłoki pana Garcíi (1930).
- Masz śmiertelne oczy kobiety (1932).
- Angelina lub honor brygady lub Angelina lub dramat z 1880 roku (1934).
- Godne cudzołóstwo (1935).
- Pięć ostrzeżeń szatana (1935).
- Zażyłości z Hollywood (1935).
- Kobieta i samochód (1935).
- Umieranie to błąd (1935. Później przemianowany na: Cztery serca z hamulcem i rewersem).
- Carlo Monte w Monte Carlo (1939).
- Mąż tam iz powrotem (1939).
- Heloise jest pod drzewem migdałowym (1940).
- Złodzieje to uczciwi ludzie (1941).
- Miłość trwa tylko 2000 metrów (1941).
- Matka, ojciec dramat (1941).
- Patrzenie na zewnątrz jest niebezpieczne (1942).
- Mieszkańcy niezamieszkanego domu (1942).
- Biały na zewnątrz i różowy wewnątrz (1943).Siedem żywotów kota (1943).
- O szóstej na rogu bulwaru (1943).
- Ty i ja mamy trzy lata (1945).
- Chusteczka Wędrującej Damy (1945).
- Miłość do kota i psa (1945).
- Woda, olej i benzyna (1945).
- Słabsza płeć uprawiała gimnastykę (1946).
- Najlepsze blondynki są z ziemniakami (1947).
- Tygrysy chowające się w sypialni (1949).
- Miłość to pisanie bez topora (1928).
- Czekaj na mnie na Syberii, moja droga (1929).
- Ale ... czy kiedykolwiek istniało jedenaście tysięcy dziewic? (1931).
- Boża trasa (1932).
- Zwycięstwo Samotraki (1919).
- Blondynka (1920).
- Sprawa Sir Horacio Wilkinsa (1922).
- Płaszczyzna astralna (1922).
- Przygody Torthasa i Pan Pin Tao (1922).
- Tajemnica czarnego trójkąta (1922).
- Martwy głos (1922).
- Przerażający sekret Máximo Marville'a (1922).Dwie białe wskazówki (1922).
- Lodziarz (1922).
- Dziwna przygoda (1922).
- Ogłoszenie telefoniczne (1922).
- Mężczyzna, który kochała Alejandra (1924).
- Dziewczyna z halucynacjami (1924).
- Lekkość (1925).
- Mechanizmy obronne mózgu (1925).
- Pachnąca prostota (1925).
- Lucrecia i Messalina (1925).
- Otwarte drzwi (1926).
- Olimpiada pięknych widoków (1926).
- 38 i pół morderstw z Hull Castle (1936).
- Wrak statku „Mistinguette” (1938).
- Dziesięć minut przed północą (1939).
- Trzy komedie z jednym esejem (1933).
- Czterdzieści dziewięć postaci, które znalazły swojego aktora (1936).
- Dwie farsy i operetka (1939).
- Jeden list protestował, a dwa listy w zasięgu wzroku (1942).
- Trzy 42 łuski (1944).
- Woda, ropa i benzyna oraz dwie inne mieszaniny wybuchowe (1946).
- Od „Blanca” do „Gato” przy „Bulevar” (1946).
- Teatr widziany w moich okularach. Poetyka teatralna (2016).
- Wydania i zacięte bitwy (2016).
- To moje imię (1927).
- Więzień uciekł (1931).
- Sześć godzin życia (1932).
- Król Cyganów (1932).
- Zakazana melodia (1932).
- Ekspres i ekspres (1933).
- Miłość sekretarki (1933).
- Kiedy strażacy kochają (1933).
- Ścigany (1934).
- Ubezpiecz swoją żonę (1934).
- Angelina lub honor brygady (1934).
- Margarita, Armando i ich ojciec (1937).
- Reklama i pięć listów (1938).
- Fakir Rodríguez (1938).
- Mauricio lub ofiara występku (1940).
- Miłość to mikrob (1944).
- Lizaki z Hawany (1927).
- Czytania dla analfabetów (1927).
- Minimalne wartości maksymalne (1937).
- Książka rekonwalescencji (1938).
- Nowe przygody Sherlocka Holmesa (1939).
- Nadbagaż (1943).
- 5 kilogramów rzeczy (1956).
- „Ten, kto nie odważy się być inteligentnym, zostaje politykiem”.
- „W życiu ludzkim tylko kilka marzeń się spełnia; zdecydowana większość snów chrapie ”.
- „Kiedy serce musi zdecydować, głowa lepiej zdecydować”.
- „Przyjaźń, podobnie jak powszechna powódź, jest zjawiskiem, o którym wszyscy mówią, ale którego nikt nie widział na własne oczy”.
- „Człowiek, który się ze wszystkiego śmieje, jest tym, że wszystkim gardzi. Kobieta, która się ze wszystkiego śmieje, wie, że ma piękne zęby ”.
- „Szczerość jest paszportem do chamstwa”.
- „Dyktatura: system rządów, w którym to, co nie jest zabronione, jest obowiązkowe”.
- „Politycy są jak kina w sąsiedztwie, najpierw zmuszają cię do wejścia, a potem zmieniają program”.
- „Koniec religii, moralności, polityki, sztuki był od czterdziestu stuleci niczym innym jak ukryciem prawdy przed oczami głupców”.
- „Skromność to ciało stałe, które rozpuszcza się tylko w alkoholu lub pieniądzach”.
Jeszcze bez komentarzy