Jonathan Swift Był pisarzem, poetą, eseistą i człowiekiem religijnym, znanym głównie ze swojego satyrycznego i krytycznego stylu w kwestiach społecznych i politycznych. Początki jego nauki akademickiej, w latach 1681 i 1688, były kierowane przez zakon w Trinity College w Dublinie..
Swift jest znany zwłaszcza jako autor sztuki podróże Guliwera, opublikowany anonimowo w 1726 r. Jedną z najwybitniejszych cech tego dzieła jest to, że stanowi ono krytykę ówczesnego społeczeństwa, które Swift uznał za próżne i puste.
Indeks artykułów
Jonathan Swift urodził się 30 listopada 1667 roku w Dublinie w Irlandii. W Trinity College w Dublinie uczył się teologii dzięki pomocy swoich wujków, ponieważ był sierotą przez swojego ojca, zwanego także Jonathanem Swiftem, który zmarł na długo przed jego urodzeniem..
Po studiach spotkał się w Leicester w Anglii z matką Abigail Erick. Niedługo po tym, jak przeniósł się do Surrey w Anglii.
Przeniesienie to wynikało z możliwości objęcia stanowiska sekretarza dyplomaty Sir Williama Temple'a, który był dalekim krewnym jego matki i ważnym człowiekiem, członkiem parlamentu..
Jako sekretarz Sir Temple'a do jego obowiązków należało pisanie i prowadzenie rachunków, ale jego wyniki były nienaganne iw krótkim czasie zyskał zaufanie Temple'a, który był również jego opiekunem przez 10 lat. Z tego powodu uzyskał dostęp do informacji w sprawach o wielkim znaczeniu i spotkał króla Wilhelma III.
Podczas swojej bliskości ze Temple, Swift spotkał córkę Esther Johnson, z którą podzielił się serią intymnych listów, które zostały opublikowane pośmiertnie w 1766 roku pod nazwiskiem Listy do Stelli. Różne plotki wskazywały, że oboje pobrali się potajemnie, pomimo młodego wieku Johnsona, urodzonego 18 marca 1681 roku.
Pewne nieporozumienia z jego opiekunem i nuda w pracy spowodowały, że Swift opuścił swoje stanowisko i ponownie wrócił do Dublina. Tam przyjął święcenia kapłańskie w 1694 roku i przez rok pracował w parafii Kilroot.
Po pogodzeniu się z sir Williamem wrócił do Anglii, aby uczestniczyć w angielskiej polityce, a także angażować się w religię i literaturę. W tym okresie napisał swoje pierwsze dzieło: Bitwa między książkami starożytnymi i współczesnymi, ale został opublikowany dopiero w 1704 roku.
Irlandczyk współpracował ze Temple do stycznia 1699 roku, w którym zmarł ten ostatni. Swift odziedziczył sekretariat - choć ostatecznie przejął go ktoś inny - oraz duszpasterstwo hrabiego Berkeley.
Biorąc to pod uwagę, jego życie zawodowe wznowiło kurs religijny i objął, oprócz kochanka Dunlavina, kościoły Laracor, Agher i Rathbeggan w katedrze św. Patryka w Dublinie..
Równocześnie służył jako kapelan u Lorda Berkeleya, aw 1701 r. Obaj wrócili do Anglii, gdzie Swift ponownie poświęcił się literaturze, publikując anonimowo broszurę polityczną pt. Dyskurs na temat rywalizacji i niezgody w Atenach i Rzymie.
W latach 1710 i 1714 pełnił funkcję doradcy rządu torysów, zaś w 1713 był dziekanem katedry św. Patryka, ale z trudnościami wynikającymi z rozbieżności jako królowej Anny..
Jego pobyt w Dublinie został definitywnie sfinalizowany wraz ze swoją partnerką Esther Vanhomrigh, córką dublińskiego kupca holenderskiego pochodzenia, którą Swift nazwał Vanessa (a także Esther Johnson zwaną Stella).
Swift doznał ciężkiej depresji, kiedy dowiedział się o śmierci Stelli w 1728 roku. W tym czasie Irlandczyk zaczął cierpieć na początkowe objawy demencji, zawrotów głowy i osłabienia umysłowego..
Ostatecznie zmarł 19 października 1745 roku i został pochowany w katedrze, gdzie był dziekanem, obok grobu Stelli..
Napisane przez niego epitafium mówi: „Tu leży ciało Jonathana Swifta, D., dziekana tej katedry, w miejscu, w którym palące oburzenie nie może już rozdzierać jego serca. Idź, podróżniku, i spróbuj naśladować człowieka, który był nieredukowalnym obrońcą wolności ".
Większość pieniędzy pozostawiono ludziom o niskich dochodach i do dyspozycji na budowę domu wariatów..
Bez wątpienia najbardziej rozpoznawalnym dziełem Swifta jest podróże Guliwera, opublikowany anonimowo w 1726 r., ale jego autorstwo zostało odkryte nie za późno.
Tekst ma wielką treść satyryczną, polityczną, społeczną i filozoficzną, z której jednak wzięto tylko absurdalne i wyimaginowane znaczenie jego znaczenia, dzięki czemu odniósł sukces w literaturze dziecięcej. Ponadto, dzięki uznaniu na całym świecie, doczekał się wielu adaptacji filmowych i telewizyjnych.
podróże Guliwera opowiada historię Lemuela Guliwera, Anglika, który rozbił się w miejscu zwanym Lilliput, gdzie mieszkańcy tego miejsca mają średnio 6 cali wzrostu.
Przygody opowiadane w charakterystycznym dla Swifta stylu surowości są pomyślane jako bezpośrednia krytyka ówczesnej polityki i społeczeństwa, które, jak pokazał pisarz, były pełne próżności i hipokryzji..
Swiftowi zajęło około 6 lat, aby napisać powieść, która ma czteroczęściową strukturę:
- Część I: Podróż do Lilliput.
- Część II: Podróż do Brobdingnag.
- Część III: Wycieczka do Laputy, Balnibarbi, Luggnagg, Glubbdubdrib i Japonii.
- Część IV: Podróż do kraju Houyhnhnmów.
W każdej z tych części opisano praktyki, zastosowania, wierzenia, konflikty i / lub zawody, które ilustrują codzienne życie w Europie w XVIII wieku..
W jego zbiorze dzieł literackich znajdują się:
- Bitwa między książkami starożytnymi i współczesnymi (1704).
- Historia beczki (1704).
- Argument przeciwko zniesieniu chrześcijaństwa (1708).
- The Journal to Sabu (1710–1713).
- Zachowanie sojuszników (1711).
- Sztuka politycznego kłamstwa (1712).
- Opowieść o beczce (1713).
- Intelligencer (z Thomasem Sheridanem).
- Papiery Bickerstaff-Partridge.
- Trzy kazania / modlitwy.
- Cadenus i Vanessa.
- Korzyści z pierdzenia (1722).
- Listy od sukiennika (1724).
- Debata na temat wielkiego pytania (1729).
- Skromna propozycja, aby dzieci ubogich w Irlandii nie były ciężarem dla rodziców lub kraju (1729).
- Wersety o własnej śmierci (1731).
- Wskazówki dojazdu do sług (1731).
- Kompletny zbiór eleganckich i pomysłowych rozmów (1731).
- Garderoba Pani (1732).
- O poezji, rapsodii (1733).
Jeszcze bez komentarzy