Jose Asuncion Silva (1865-1896) był kolumbijskim pisarzem i poetą, którego twórczość uznawana jest za jedną z najwybitniejszych XIX wieku. Twórczość literacka tego autora została wpisana w nurt modernistyczny.
Nic dziwnego, że autor wyróżniał się w świecie literatury, gdyż dzieciństwo Silvy było naznaczone stałą literacką atmosferą panującą w jego domu. Podczas gdy pisarz szybko się uczył, cień depresji i rodzinnej biedy był zawsze obecny i doprowadził go do popełnienia samobójstwa..
Jeśli chodzi o twórczość literacką, jego wiersze charakteryzowały się kulturowym i wyrazistym językiem. Wersety José Asunción z jego ostatniego etapu wpisują się w romantyzm. W nielicznych spektaklach autora wyróżnia się nostalgia i refleksja. Niektóre z jego najbardziej znanych tytułów to: Księga wierszy i Intymność.
Indeks artykułów
José Asunción Salustiano Facundo Silva Gómez urodził się 27 listopada 1865 roku w Bogocie w Kolumbii. Autor pochodził z kulturalnej rodziny o dobrym statusie społeczno-ekonomicznym. Jego rodzicami byli pisarz i kupiec Ricardo Silva Frade i Vicenta Gómez Diago. Silva miała pięcioro rodzeństwa: Guillermo, Elvirę, Alfonso, Inés i Julię.
José Asunción Silva był przedwcześnie rozwiniętym dzieckiem, czytać i pisać nauczył się w wieku trzech lat. Wstąpił do Liceo de la Infancia w 1869 roku, ale nie w stopniu odpowiadającym mu ze względu na wiek, ale dzięki swojej wiedzy był o dwa lata zaawansowany..
Następnie studiował w Colegio San José, od 1871 do 1876. W tym czasie napisał swoje pierwsze wiersze.
Następnie Silva powrócił do Liceo de la Infancia w 1877 roku i nadal demonstrował swoje talenty jako wyjątkowy uczeń. José Asunción poniósł stratę swoich braci Guillermo i Alfonso podczas swoich lat szkolenia edukacyjnego. Po pewnym czasie pisarz porzucił studia ze względu na sytuację ekonomiczną rodziny.
Silva nie mógł ukończyć studiów z powodów finansowych, więc w 1878 roku rozpoczął pracę w firmie ojca. W tym samym roku zmarła jego siostra Inés. Mniej więcej w tym czasie poeta pracował naprzemiennie z pisaniem swoich wierszy. Nowy autor swój pierwszy zbiór poezji rozpoczął w 1880 roku od „Las ondinas”.
Gospodarka Silvy odetchnęła w 1881 roku, co skłoniło ojca José Asunción do zakupu farmy Chantilly w Chapinero. Tam pisarz miał kilka chwil poetyckiej inspiracji. Później poeta opublikował kilka swoich wersetów i prozy na łamach Ilustrowana gazeta w 1882 roku.
José Asunción Silva w młodym wieku miał rozległą znajomość literatury francuskiej i władał językiem. Dlatego w 1883 roku zaczął tłumaczyć dzieła różnych pisarzy, przede wszystkim Victora Hugo i Pierre'a de Bérangera. Niektóre z jego tłumaczeń zostały opublikowane w Ilustrowana gazeta.
Później Silva ujawnił w publikacji „Znajdziesz poezję” Liberał w 1884 roku, co uznano za jego pierwsze oficjalne dzieło poety. W tym samym dniu skończył pisać kompendium poezji opracowane w latach 1880–1884, które zatytułował Intymność.
Pisarz osiągnął niezależność finansową w 1884 roku, kiedy jego ojciec przekazał mu udziały w swojej firmie. Silva następnie udał się do Paryża, aby zakończyć szkolenie akademickie, ale jego cel został przerwany po śmierci jego wuja Antonio Maríi Silvy Fortoula, który miał go przyjąć. Poszedł więc do biznesu na prośbę swojego ojca.
José Asunción wykorzystał ten czas, aby poznać Szwajcarię, Holandię, Londyn, Włochy i Belgię, wchłonąć literackie trendy tamtych czasów. W tym okresie poznał takich intelektualistów, jak: Paul Bourget, Stephane Mallarmé i James Whistler, wszyscy oni wywarli wpływ na jego późniejszą twórczość literacką..
Silva wrócił do swojego kraju w 1886 roku po dwóch latach w Europie. W tym dniu firma rodzinna osiągnęła punkt krytyczny. Jednak poeta szybko włączył się w działalność kulturalną i literacką. José Asunción opublikował kilka wersetów w Siesta z Bogoty i w Telegram.
Później pisarz wziął udział w wystawie malarstwa Sztuk Pięknych z „A Duel”, reprodukcją londyńskiego artysty Samuela Edmonda. Później w antologii ukazało się „Poczwarki” Parnas kolumbijski. W tym czasie autor poniósł straty swojego nauczyciela Ricardo Carrasquilli i jego przyjaciela Joaquína Gonzáleza
Intelektualista pozostawał stały w rozwoju swojej poezji. Silva rozpoczął pracę jako współpracownik w Różnorodność, publikacja, która krążyła w mieście Medellín. Autor odsłonił również swoją „Nowoczesną Pracownię” na cześć swojego przyjaciela Alberto Urdanety.
Stracił ojca w 1887 roku i musiał zająć się tym, co zostało z rodzinnego biznesu. Postanowił więc dokonać pewnych zmian w inwestowaniu w marketing kawy. Autor starał się przyciągnąć klientów reklamą opartą na wierszach.
Silva dorastał na poziomie literackim i ekonomicznym pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku. W tym czasie pisarz opublikował na łamach m.in. esej „Lekka krytyka” Niedzielny telegram i nadal publikował wywiady i artykuły w Różnorodność.
Z drugiej strony intelektualista osiągnął pewną stabilność ekonomiczną dzięki rozbudowie swoich magazynów. Był odpowiedzialny za przekazywanie Kolumbijczykom wiedzy estetycznej poprzez europejski styl swoich sklepów i często przywoził do swojego kraju innowacyjne produkty stworzone w Starym Świecie..
Sława Silvy jako pisarki i poety stale rosła. Intelektualista zaczął rozwijać spotkania literackie w swoim domu w 1889 roku, w których uczestniczyły takie osobistości jak Emilio Cuervo i Sanín Cano. W tym dniu pisarz zaczął pisać Gorzkie krople i opublikował wiersz „Ronda”.
W tym czasie José Asunción został członkiem zarządu Sociedad Filantrópica de Socorros Mutuos w stolicy Kolumbii. Przemówienie, które wygłosił, przystępując do organizacji, miało charakter polityczny i wywołało dyskomfort wśród elit społeczeństwa.
Sytuacja gospodarcza Silvy załamała się w 1890 r. Po kryzysach, jakich doświadczył jego kraj z powodu częstych konfliktów społecznych i politycznych. W ten sposób pisarz przeszedł przez jeden z najtrudniejszych etapów swojego życia. Do tego dochodzi śmierć jego siostry i przyjaciółki Elwiry w 1891 roku.
Utrata Elviry pogrążyła José Asunción w ciężkiej depresji. Schował się w piśmie i opublikował materiał literacki na cześć swojej siostry w Telegram. W tym czasie autor zaczął tworzyć jedno ze swoich najbardziej znanych dzieł. Księga wierszy.
Porażka finansowa José Asunción zmusiła go do sprzedaży kilku posiadłości, w tym farmy Chantilly. Pisanie było jego pociechą. W tym okresie napisał „Jedną noc”, która odzwierciedlała jego stan umysłu i utratę wszelkich materialnych wysiłków..
Do całego jego egzystencjalnego szoku dołączyła śmierć jego babci Maríi Frade w 1892 roku. Silva ostatecznie wycofał się z biznesu w 1893 roku i całkowicie poświęcił się dziennikarstwu i literaturze..
W tym samym roku pisarz podjął się napisania powieści historycznych o życiu w stolicy Kolumbii. Ponadto Silva poświęcił się wykonaniu kilku tłumaczeń.
José Asunción Silva służył jako dyplomata w 1894 roku, po tym jak został mianowany członkiem delegacji swojego kraju w Caracas w Wenezueli. Został dobrze przyjęty ze względu na swoją literacką sławę. Oprócz pracy jako ambasador brał udział w różnych mediach drukowanych tamtych czasów, m.in. Cosmopolis Y Ilustrowany kulawy.
Autorka kontynuowała pisanie dla kilku kolumbijskich gazet, publikując wiersze „Symfonia kolor truskawki z mlekiem” i „Acuarelas”. Praca dyplomatyczna Silvy trwała do 1895 roku, z powodu nieporozumień z niektórymi władzami. Po zaprzestaniu działalności postanowił wrócić do rodzinnego miasta.
Podróż powrotna do Kolumbii nie należała do przyjemnych, statek rozbił się u wybrzeży Barranquilla, a autor stracił kilka swoich prac. Silva odzyskał siły i opublikował w gazecie tekst „Zmierzch” The Herald.
W 1895 roku poeta napisał „U stóp pomnika” na cześć wyzwoliciela Simóna Bolívara i na prośbę ówczesnego konsula Wenezueli w Bogocie. Wiersz nie został dobrze przyjęty w kręgach politycznych ze względu na jego „boliwariańską” treść..
W ostatnim roku swojego życia pisarz próbował powrócić do biznesu zakładając firmę mozaikową, ale bezskutecznie. Kontynuował więc pisanie wierszy i dokończył prace Pulpit Y Księga wierszy.
W przeddzień swojej śmierci José Asunción wziął udział w kolacji, którą jego matka ofiarowała rodzinom o wysokim poziomie sytości Bogoty. Tam wyrecytował wiersz „Don Juan de Covadonga”. Silva został znaleziony zastrzelony w jego rezydencji 24 maja 1896 r., A dochodzenie wykazało, że było to samobójstwo..
Styl literacki José Asuncióna Silvy wpisał się w ramy modernizmu, chociaż jego pierwsze wiersze miały cechy postromantyczne. Pisarz posłużył się kulturowym, precyzyjnym i wyrazistym językiem. Jego pierwsze wiersze wyróżniały się tajemniczą i mroczną treścią.
Ogólny temat wierszy Silvy był związany z dzieciństwem, nostalgią, samotnością, końcem istnienia, miłością, beznadziejnością, złamanym sercem i historią. Wiele wierszy tego kolumbijskiego pisarza było refleksyjnych i odzwierciedlało jego nastroje. Jego proza była satyryczna, moralna i społeczna..
Poezja José Asunción Silva wyróżniała się nieustanną kreatywnością i innowacjami, które wywarł na niej pisarz. Autor był odpowiedzialny za przekształcenie tradycyjnego metra wierszy, aby nadać im intonację i dźwięk. Jego głównym zamiarem było pozbawienie wierszy statyczności i sztywności.
- Księga wierszy (publikacja pośmiertna, 1923).
- Intymność (wydanie pośmiertne, 1977).
- „U stóp posągu”.
- "Dzieciństwo". Wiersz.
- Noc: I, II i III
- Pulpit. Powieść.
- „Ash lub Day of the Dead”. Wiersz.
- Gorzkie krople. Poezja.
- „Don Juan de Covadonga”. Wiersz.
- „Jego dwa stoły”.
- „Akwarele”. Wiersz.
- „Symfonia kolor truskawki z mlekiem”. Wiersz.
- „Łazarz”. Wiersz.
- „Gustavo Adolfo Becquer”. Test.
- „Lekka krytyka”. Test.
- „Rafael Núñez”. Test.
- "Z miłości do Louisa." Test.
- "Jedna noc". Wiersz.
- „Transpozycje”. Wiersz.
- „Elvira Silva G.”. Wiersz.
- „Protest muzy”.
- "Okrągły". Wiersz.
- "Podeszły wiek". Wiersz.
- "The undines." Wiersz.
- "Poufny". Wiersz.
- „Znajdziesz poezję”.
- „Poczwarka”. Wiersz.
- "Do pesymisty." Wiersz.
- „Do Ariany”. Wiersz.
- "Adrianna". Wiersz.
- „W ucho czytelnika”. Wiersz.
- „Spójrz w moją duszę”. Wiersz.
- "Świt". Wiersz.
- „Edenia”. Wiersz.
- "Idylla". Wiersz.
- „Razem we dwoje”. Wiersz.
- "Światło księżyca". Wiersz.
- „Madrigal”. Wiersz.
- „Motyle”. Wiersz.
- "Melancholia". Wiersz.
- „Sny o północy”. Wiersz.
- „Nieodebrane notatki”. Wiersz.
- "Wiersz". Wiersz.
- "Rzeczywistość". Wiersz.
- "Zapamiętaj?". Wiersz.
- „Sub-umbra”. Wiersz.
- "Westchnienie". Wiersz.
- „Psychopatia”. Wiersz.
To poetyckie dzieło Silvy składa się z ponad pięćdziesięciu dziewięciu tekstów lirycznych, które zostały napisane przez autora w wieku od czternastu do osiemnastu lat. Większość wersetów należała do ruchu romantyzmu. Wiersze charakteryzowały się jednocześnie emocjonalnością i mrocznością.
Ta literacka produkcja José Asunción Silva stała się w pełni znana ponad pół wieku po jego śmierci. Praca została oficjalnie opublikowana w 1977 roku.
„Kiedy dziewczyna nadal jest chora
wyszedł pewnego ranka
i szedł niepewnym krokiem,
sąsiednia góra,
przyniesiony wśród bukietu polnych kwiatów
ukrywa poczwarkę,
że w swoim pokoju umieścił bardzo blisko
białego łóżka.
W tej chwili kilka dni później
w którym wygasła,
i wszyscy widzieli ją swoimi oczami
zachmurzone łzami,
Poczuliśmy się w chwili, gdy umarł
lekki szelest skrzydeł,
i widzieliśmy ucieczkę, ucieczkę
przez stare okno
z widokiem na ogród, mały
złoty motyl ...
Puste teraz więzienie owada
Szukałem z szybkim podglądem;
kiedy ją zobaczyłem, zobaczyłem zmarłą dziewczynę
blade i uschnięte czoło,
i pomyślałem, jeśli wychodząc z więzienia smutno
skrzydlaty motyl,
lekkie znaleziska i ogromna przestrzeń,
i aury kraju,
wychodząc z więzienia, które ich otacza
co dusze znajdą? ... ".
Było to jedno z najważniejszych dzieł twórczości literackiej autora, a jego rozwój nastąpił w ostatnich latach jego życia. Kompendium wierszy w tym tekście było nostalgiczne w treści, a większość wersetów przywoływała dzieciństwo pisarza.
W wierszach autor odbijał tęsknotę za przeszłością w odniesieniu do agonii i rozpaczy, jakie przeżył w swoim dorosłym życiu po niedogodnościach ekonomicznych. Ta książka była jedną z nielicznych, które pisarz pozostawił gotową do publikacji, jednak została wydana dwie dekady po jego samobójstwie.
„Z niewyraźną pamięcią
rzeczy
które upiększają czas i
dystans,
powrócić do dusz
kochający
które stada bieli
motyle,
spokojne wspomnienia
dzieciństwo…
Na skrzydłach wiatru
jasnego sierpnia, biały,
niespokojny
do regionu wędrowców
chmury
Zrób
Latawiec
w wilgotny poranek;
z nową sukienką wykonaną
strzępy
na gumowatych gałęziach
wiśnia ...
Proste historie
pielgrzymi;
ścigać wędrówkę
jaskółki,
opuścić szkołę
i zorganizuj straszliwą bitwę
gdzie robią kamienie
szrapnel
i znoszoną chusteczkę
flaga… ".
Ta praca kolumbijskiego pisarza wyróżniała się satyryczną i ironiczną treścią. Zbiór wierszy Silvy składał się z piętnastu kompozycji, w których autor uwypuklił wątki związane z ludzkością i społeczeństwem w XIX wieku z jego niesamowitego postrzegania życia..
Wiersze, które złożyły się na tę pracę, to:
- „Avant-propos”.
- „Kapsułki”.
- „Zło stulecia”.
- „Odpowiedź ziemi”.
- „Obiektywy innych ludzi”.
- „Madrigal”.
- „Choroby wieku dziecięcego”.
- „Psychoterapeutyczny”.
- "Przyszłość".
- „Zoospermos”.
- „Filozofie”.
- "Idylla".
- „Egalité”.
- „Resurrexit”.
- „Głupota Yaqui”.
-Ubóstwiała go, a On ją uwielbiał ...
-Czy w końcu się pobrali?
-Nie, panie, wyszła za innego
-I czy umarł z cierpienia?
-Nie, proszę pana, z powodu aborcji.
-I czy On, biedny człowiek, położył kres swojemu życiu??
-Nie proszę pana, ożenił się sześć miesięcy wcześniej
małżeństwa Elli i jest szczęśliwa.
Była to powieść opracowana w ramach modernizmu. Treść była związana z kolumbijskim stylem życia poza jej terytorium. Głównym bohaterem był José Fernández, który przez pewien czas mieszkał w Europie.
Po powrocie do Bogoty główny bohater organizował spotkania w swoim domu, podczas których czytał i omawiał swoje doświadczenia poza granicami swojego kraju. W tej pracy pisarz odzwierciedlał cztery indywidualności duszy: artystę, filozofa, podmiot radości i analityka. Silva pokazał w tej powieści część swoich upodobań i hobby.
„… Trzeba namalować inny obraz w powietrzu, jak Bastien i zamknąć w nim wiosenny krajobraz, w którym przez orgię świetlistych tonów, bladych różów i delikatnych zieleni słychać śpiew ptaków i krystalicznie czystą wodę. gniazda są oddychane ...
„Biedne listowie drzew, które rosną w ciężkiej atmosferze miasta i na białym bulwarze, nieruchome iw spoczynku, by zaskoczyć w nich nie chwilowy gest akcji, ale tajemniczy rytm i ekspresję życia … ”.
„Obok szopki jeszcze nie świeci
Ciepła lampa, która raduje się i odpoczywa,
I filtruje nieprzezroczystość przez zasłony
Tego smutnego popołudnia niebieskawego światła ...
Zmęczone dzieci zawieszają gry,
Z ulicy wychodzą hałaśliwi nieznajomi,
W tej chwili w każdym pokoju,
Budzą się śpiące gobliny.
Unosi się w niej biedna Kijanka Rin Rin,
Biegnij i uciekaj przed smutną małą myszką Pérez,
A forma tragizmu ją przyciemnia
Sinobrody, który zabija swoje siedem kobiet.
W ogromnych i nieznanych odległościach,
To budzi się w ciemnych zakamarkach,
Kot w Butach spaceruje po łąkach,
I Wilk, który maszeruje z Czerwonym Kapturkiem.
I zwinny rycerzu, przemierzający dżunglę,
Do wibruje pogrzebowa kora gozque,
Jasnowłosy książę udaje się do rozciągniętej ucieczki
Aby zobaczyć pięknego śpiącego w lesie ... ”.
Znaczenie Silvy w literaturze hiszpańskiej i jakość jego poezji uczyniły go człowiekiem godnym pamięci i czci. Tak od 2016 roku Bank Republiki Kolumbii zaprojektował banknot na pięć tysięcy peso z wizerunkiem na przodzie, a na odwrocie wierszem „Melancolía”.
Jednym z najważniejszych wyróżnień dla pisarza było utworzenie Domu Poezji Silvy, który powstał 23 maja 1986 roku dla upamiętnienia dziewięćdziesięciu lat śmierci autora..
Ta instytucja była pierwszą tego rodzaju w Kolumbii i ma na celu badanie i udostępnianie poezji hiszpańskiej ze wszystkich epok.
- „W twoich wizjach jest za dużo cienia”.
- „Tęsknię za naszymi niedzielnymi popołudniami…”.
- „W kronice miasta nie ma nic nowego, co przykuwa uwagę…”.
- "O! Wszystko przeminie: uśmiechnięte dzieciństwo, uśmiechnięta młodość, męskość, która marzy o przyszłości ... ”.
- „Prowadzę nieprawdopodobne życie. Nie widzę nikogo: pracuję cały dzień i pół nocy ... ”.
- „... W obliczu poważnych kar i wiecznych separacji wszystkie słowa są zbędne ...”.
- „Muszę pisać w domu korzystając z nocy, bo dni są kompletnie zajęte”.
- „Czarny i mistyczny las był ciemną sypialnią”.
- „Wędrujący świetlik rozpalił nasz pocałunek”.
- „Nie mam żadnych wiadomości do opowiedzenia o interesach, z wyjątkiem wzrostu trudności…”.
Jeszcze bez komentarzy