Meskalina jest halucynogenem otrzymywanym z małego, pozbawionego kręgosłupa kaktusa zwanego pejotlem. W szczególności jest pozyskiwany z małych przydatków, które rosną w górnej części kaktusa.
Zawartość
Meskalina jest lekiem halucynogennym, tej samej klasy co LSD, psilocybina, PCP i dimetylotryptamina (DMT).
Meskalina występuje naturalnie w kaktusie pejotlowym (Lophophora williamsii), a także w innych gatunkach kaktusów, takich jak kaktus San Pedro (Echinopsis pachanoi), pochodnia peruwiańska (Echinopsis peruviana) oraz kaktus i fasola z rodziny Fabaceae.
Pejotl był używany od czasów starożytnych (ponad 5000 lat) przez tubylców północnego Meksyku i południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych w ramach ich tradycyjnych obrzędów religijnych. Jest spożywany jako rytuał poprzedzający kult religijny i prowokuje duchowe „oczyszczenie”. Niektórym plemionom nadal wolno używać meskaliny w tych rytuałach. Żadne inne użycie nie jest legalne.
Wierzchołek kaktusa, znany również jako korona, zawiera wypustki w kształcie dysku lub guziki, które są odcięte i pozostawione do wyschnięcia. Te guziki są zwykle żute lub moczone w wodzie, aby uzyskać mocny płyn. Halucynogenna dawka meskaliny wynosi około 0,3 do 0,5 grama (co odpowiada około 5 gramom suszonego pejotlu) i utrzymuje się przez około 12 godzin.
Meskalina wywołuje wizualne halucynacje, które tradycyjnie były ważną częścią rodzimych kultów, ale pełne spektrum efektów służyło jako model chemicznie wywołanej choroby psychicznej..
Meskalina jest obecnie używana głównie jako lek rekreacyjny, a także jest używana do promowania różnych rodzajów medytacji i terapii psychedelicznej..
W przeciwieństwie do większości wysoce zabronionych substancji, środowisko medyczne i badawcze nie uważa meskaliny za szczególnie uzależniającą lub uzależniającą. Jednak zawsze mogą wystąpić nieprzewidywalne działania niepożądane, takie jak lęk, paranoja, urojenia i psychoza, szczególnie u osób z predyspozycjami do zaburzeń psychicznych. Chociaż te negatywne reakcje lub „złe podróże” często można przypisać czynnikom takim jak brak doświadczenia użytkownika lub nieodpowiednie przygotowanie do procesu, wiadomo, że występują one spontanicznie, nawet wśród najbardziej doświadczonych użytkowników..
Meskalina została wyizolowana i zidentyfikowana po raz pierwszy w 1897 roku przez niemieckiego chemika Arthura Hefftera, została zsyntetyzowana w 1919 roku przez Ernsta Spätha..
Ta konkretna substancja była głównym źródłem inspiracji dla pracy i życia Alexandra Shulgina jako psychodelika i badacza. Meskalina była częścią tak zwanego „magicznego pół tuzina”, który odnosi się do najważniejszych związków fenetyloaminowych, które Shulgin badał z działaniem psychedelicznym, wszystkie (poza meskaliną) opracował i zsyntetyzował samodzielnie w laboratorium.
Użytkownicy często doświadczają halucynacji wzrokowych i odmiennych stanów świadomości, często odczuwanych jako przyjemne i rozjaśniające, ale czasami towarzyszy im uczucie niepokoju lub wstrętu..
Nadużywanie tego leku prowadzi do znacznych zmian w postrzeganiu, w tym postrzeganiu całkowitych halucynacji. Ktoś może pewnego dnia zażyć meskalinę i przyjemnie cieszyć się zmienionymi efektami świadomości, a innym razem mieć okropne doświadczenie..
Niektórzy badacze uważają, że nadużywanie meskaliny może prowadzić do długotrwałych skutków, takich jak uszkodzenie naczyń krwionośnych, drgawki i trwałe uszkodzenie mózgu..
Skutki działania meskaliny mogą być intensywne przez dwie godziny, ale ogólne resztkowe działanie leku może trwać do dwunastu godzin. W przypadku meskaliny, podobnie jak w przypadku LSD, prawdopodobnie wystąpią retrospekcje. Oznacza to, że osoba może ponownie doświadczyć tripu z meskaliną miesiące lub lata po przyjęciu leku..
Kaktusy zawierające meskalinę mogą powodować silne wymioty i nudności, co jest ważną częścią tradycyjnych ceremonii rdzennych Amerykanów lub szamanów, ponieważ uważa się je za oczyszczanie ciała i ducha..
Większość ludzi, którzy nadużywają halucynogenów, to młodzi ludzie. W 2009 roku ponad 1800 osób przystąpiło do programów terapii odwykowej z powodu głównego problemu narkotykowego halucynogenów. Około 40% przyjętych było w wieku poniżej 21 lat. Sześćdziesiąt procent miało 25 lat lub mniej. Trzech na czterech z nich to mężczyźni.
Toksyczność i długoterminowe skutki zdrowotne rekreacyjnego stosowania meskaliny nie były badane w żadnym kontekście naukowym, a dokładna dawka toksyczna nie jest znana. Dzieje się tak, ponieważ śmiertelna dawka dla ludzi nie została formalnie zbadana, a śmiertelne przedawkowania nie są znane w literaturze. Anegdotyczne dowody pochodzące od ludzi ze społeczności psychonautów, którzy próbowali meskaliny, sugerują, że nie ma żadnych negatywnych skutków zdrowotnych przypisywanych po prostu wypróbowaniu tego leku w małych lub średnich dawkach i stosowaniu go z umiarem (ale nic nie może być w pełni zagwarantowane).
Sama meskalina nie uzależnia, a chęć do dalszego spożywania może faktycznie maleć wraz z użyciem. Zwykle samoregulujący.
Tolerancja na działanie meskaliny rozwija się niemal natychmiast po spożyciu. Następnie, po około 3 dniach, zanim tolerancja zostanie zmniejszona o połowę, i po 7 dniach, aby powróciła do wartości wyjściowej (przy braku zwiększonej konsumpcji). Meskalina jest tolerancyjna krzyżowo ze wszystkimi psychedelikami, co oznacza, że po spożyciu meskaliny wszystkie psychedeliki będą miały zmniejszony efekt.
Jeszcze bez komentarzy