Lao Tse lub Lao Tzu Był chińskim filozofem i pisarzem żyjącym między VI a IV wiekiem pne. C., prekursor jednego z najważniejszych ruchów religijnych narodu azjatyckiego: taoizmu. Przypisuje mu się podstawowy tekst wierzeń taoistycznych, tzw Dao De Jing (lub Tao te ching).
Trudno oddzielić postać historyczną od legendy w przypadku Lao Tzu; do tego stopnia, że nie udało się potwierdzić jego historycznego istnienia lub że wszystko, co wiadomo o filozofu, to fantazja.
Obecnie ekspertyzy dotyczące Dao De Jing sugerują, że nie była to praca jednego pisarza, ale różnych pisaków, które zostały skompilowane przez jednego wydawcę. Niektóre dynastie, takie jak Tang, wywodzą swoją linię z Lao-Tzu, którego uznawali za swojego założyciela..
Uważa się, że Lao-Tzu mógł być współczesny Konfucjuszowi, a niektóre legendy potwierdzają to twierdzenie, twierdząc, że obaj filozofowie odbyli spotkanie. Podjęto również próbę rozpowszechnienia idei, że był nauczycielem Buddy Gautamy lub że on sam był Buddą.
Jego imię to tytuł honorowy, który oznacza „stary mędrzec”. Fakt ten podsycił przekonanie, że Lao-Tzu nie był normalną osobą, ale tradycyjną postacią, która reprezentuje mądrość..
Wątpliwości co do prawdziwości jego istnienia przyczynia się również do tego, że jego biografia nie jest w pełni znana, ponieważ istnieją obszerne dane o innych współczesnych postaciach i filozofach..
Lao-Tzu był uważany za boga w konfucjanizmie, jest również czczony jako główna postać w taoizmie. Jest również hołdem w ramach tradycyjnej chińskiej religii, co pokazuje znaczenie, jakie ma dla filozofii i duchowości w Chinach..
Indeks artykułów
Lao-Tzu, znany również jako Lao Tzu, przyszedł na świat między VI a IV wiekiem pne. C., ponieważ wiadomo, że jego życie minęło za panowania dynastii Zhou.
Uważa się, że filozof pochodzi z ówczesnego stanu Chu, znanego obecnie jako prowincja Henan w Chinach..
Informacje o życiu Lao-Tzu, które dotarły do naszych czasów, pochodzą z prac chińskiego historyka Sima Qian, który napisał swoje pisma za czasów dynastii Han. Shiji, tekst historyczny.
Jego nazwisko i imię były źródłem konfliktu dla historyków. Niektórzy uważają, że jego nazwisko brzmiało „Li” i kwestionują, czy nazywał się „Er” czy „Dan”. W rzeczywistości mówi się, że Lao-Tzu może być tą samą postacią, która przeszła do historii pod nazwą „Lao Dan”.
Najbardziej rozpowszechnioną historią o życiu Lao-Tzu jest to, że pracował jako imperialny archiwista. W związku z tym wydaje się, że jego oficjalne stanowisko było takie, jak „shi”, Co odnosiło się do naukowca specjalizującego się w astrologii i znajomości tekstów świętych.
Ten sam autor tej krótkiej biografii, Sima Qian, zapewnił, że zapiski nie są jasne. Istnieją inne wersje historii Lao-Tzu, dlatego uważany jest za bardziej legendę niż prawdziwą postać historyczną..
Wśród wielu małych faktów, które zostały zebrane na temat Lao-Tzu, jest jeden, który twierdzi, że był żonaty i spłodził syna o imieniu Zong, który był zaciekłym wojownikiem, który zawsze odnosił zwycięstwa..
Wrogów, których udało mu się pokonać, rzucano do wron na pożarcie i procedura ta była utrzymywana do czasu, aż jego ojciec zalecił dobrze potraktować pokonanych, aby nie szukali zemsty..
Od tego dnia Zong nakazał pochować swoich wrogów i zrozumiał prawdę kryjącą się za słowami ojca..
Rodzina Li twierdziła, że są potomkami Lao-Tzu, niektórzy cesarze Tang wspierali to roszczenie dla siebie.
Jednak nie ma dowodów na poparcie takich twierdzeń. W każdym razie ich zainteresowanie nim pokazuje, jak ważny był Lao-Tzu w chińskiej kulturze..
Ta historia ma również wiele wersji, jedna z nich twierdzi, że Lao-Tzu był starszy od Konfucjusza i że ten drugi przyszedł, aby zasięgnąć rady tego pierwszego. Według niektórych źródeł tematem mogły być pogrzeby i żałoba..
Podejście to jest powszechnie akceptowane, ponieważ w pracy Konfucjusza nad tym aspektem kultury chińskiej cytowany jest intelektualista o nazwisku „Lao Dan”. Nazwisko tego filozofa, którego konsultował się Konfucjusz, jest jednym z tych, które przypisuje się Lao-Tzu.
Uważa się, że na spotkaniu dwóch filozofów azjatyckich Lao-Tzu zarzucił młodemu Konfucjuszowi dumę, samolubstwo i ambicję. Chłopiec rozpoznał prawdę słów starego pana i porównał go do legendarnego smoka, który wstąpił do nieba..
Chociaż to spotkanie jest udokumentowane w różnych źródłach, różnice są tak liczne, że mówi się również, że może to być po prostu fałszywa historia.
Mówi się, że upadek Zhou był tym, co dało Lao-Tzu wolę odejścia daleko od Chin, co uczynił przez północno-zachodnią część kraju. Na granicy poprosili go, aby zostawił swoje nauki na piśmie.
Rezultatem, który został uchwycony, była dwuczęściowa książka o „dao” lub „tao” i cnocie, która była znana jako „de” lub „te”.
Najwyraźniej po ukończeniu tej pracy Lao-Tzu odszedł i zniknął bez śladu, prawdopodobnie w celu zostania pustelnikiem..
Inne wersje wspierają teorię, że Lao-Tzu rzeczywiście podróżował do Indii, podobno tam filozof azjatycki został jednym z nauczycieli Buddy Gautamy.
Kimś centralnym w historii, która obejmuje podróż Lao-Tzu na zachód, był Yinxi. Był to funkcjonariusz graniczny, przez którego rzekomo przekraczał granicę. Ze związku tego chińskiego urzędnika rządowego z filozofem wyłoniło się wiele historii.
Inna z opowieści świadczy o tym, że Yinxi starał się zostać uczniem Lao-Tzu i zaakceptował to po zadaniu mu pytań, za pomocą których musiał wykazać, dlaczego chciał poznać Tao..
Po udoskonaleniu swojej wiedzy uczeń ponownie odwiedził Lao-Tzu i obaj razem wyruszyli w podróż przez dziewięć niebios..
Wśród legendarnych i mitycznych opowieści, które rozwinęły się wokół postaci Lao Tzu, jest ta, która twierdzi, że został poczęty, gdy jego matka spojrzała na spadającą gwiazdę, która przeszła przed nią.
Mówiono również, że Lao-Tzu był w łonie matki przez 72 lata, a po urodzeniu z matki wyłonił się mężczyzna z wszystkimi fizjonomicznymi cechami starca. Wreszcie autor Dao De Jing żył 990 lat.
Pierwsza organizacja taoistyczna pojawiła się w drugim wieku naszych czasów; Został nazwany Ścieżką Niebiańskich Mistrzów. Od tego momentu postać Lao Tzu stała się fundamentalna, ponieważ uważano go za „niebiańskiego mistrza”.
Tao jest nieopisaną i bezimienną boską rzeczywistością ucieleśnioną w Lao-Tzu. Dzisiaj wielbiciele tej wiary obchodzą urodziny chińskiego filozofa piętnastego dnia drugiego miesiąca księżycowego.
Brak informacji o tej postaci został uzasadniony twierdzeniem, że swoimi zasadami i naukami nie chciał wieść doczesnego życia i w konsekwencji odrzucił uwiecznianie w książkach ze swoimi wyczynami..
Dla Lao-Tzu ideałem było odizolowanie się i osiągnięcie spokoju i czystości duszy, coś, co było nie do pogodzenia ze sławą i poszukiwaniem statusu społecznego.
Niektórzy argumentowali, że historie dotyczące Lao-Tzu mogą być po prostu fikcjami stworzonymi przez taoistów w celu zdyskredytowania innych. Jako przykład przedstawiono pochwałę, jaką dał mu Konfucjusz lub fakt, że mógł być nauczycielem Buddy Gautamy..
Bez względu na pochodzenie źródła, które dotyczy życia i twórczości Lao-Tzu, w jego historii zawsze aktualne są nauki, które po sobie pozostawił..
Tekst znany jako Dao De Jing, również napisane Tao te ching prawdopodobnie był to owoc wielu piór. To stwierdzenie opiera się w szczególności na różnorodności stylów, które ją tworzą..
Jeśli najlepszym dowodem na jego istnienie jest dzieło napisane przez Lao-Tzu, w którym zebrane są wszystkie jego nauki, to istnieje problem z prawdziwością. To podsyciło nieufność współczesnych uczonych, którzy uważają, że ta praca ma wielu autorów.
Lao-Tzu był od samego początku głównym obliczem taoizmu. W ten sam sposób został uznany za jednego z największych chińskich filozofów w historii. Jego nauki zostały podzielone na dwa obszary, które są filozoficzne i religijne..
Za pomocą powszechnie stosowanych w tamtych czasach środków literackich, takich jak analogie i paradoksy, Lao-Tzu zdołał wyrazić swoją mądrość w słowach. Wyraził, że naturalny porządek, który istnieje we wszystkim, musi być rozumiany i szanowany przez ludzi.
W ramach naturalizmu uważał, że negatywna i pozytywna energia wszechświata zdołała wytworzyć w nim równowagę. W ten sposób zbliżył się do koncepcji, które nie były wówczas w pełni rozwinięte, takich jak yin i yang..
Według Lao Tzu sztuczny porządek stworzony przez ludzkość w celu kontrolowania społeczeństwa wprowadził wszechświat w stan chaosu. Dlatego wyjaśnił, że zasada bezczynności lub działania bez celu ma fundamentalne znaczenie dla powrotu ludzkości do naturalnego przepływu, który jest dla niej proponowany..
Pokora i prostota były drogami postępowania, które należy zastosować, aby zmniejszyć panujący chaos i osiągnąć harmonię. Dlatego niektórzy uważają, że podejście Lao-Tzu powinno być uważane za filozofię życia, a nie religię..
Uważa się również, że dzieło Tao Te Ching było rodzajem sugestii lub wskazówek dla władców, zwłaszcza w dekadenckim okresie Zhou..
Propozycje Lao Tzu były pełne postulatów, które można by uznać za mistyczne. Jak większość współczesnych chińskich filozofii, została ujęta w kosmogonię i energie życiowe.
Niektórzy uważają, że przywołuje mity i ustne tradycje, ale inni uważają, że posiadając mistyczną całość, różnią się od pierwszego i wywołują pragnienie osobistego rozwoju w każdej osobie, która postępuje zgodnie z tymi naukami..
Kiedy Lao-Tzu zakładając „pochodzenie wszystkiego” z jego „tao”, nie mówiło to o bóstwie, ale o istocie, w konsekwencji znaczenie, jakie należy nadać tej koncepcji, nie jest stwórcą, ale raczej centralny element..
Zatem ta koncepcja musi być związana z przepływem energii i naturalnym porządkiem, który istnieje dla wszystkiego..
Nie próbował poddawać wyznawców tego nurtu zbiorowi surowych i licznych norm, wręcz przeciwnie, stwierdza, że muszą pozbyć się sztucznych regulacji społecznych..
Tekstem przypisywanym temu chińskiemu filozofowi i osobie odpowiedzialnej za sławę krążącą wokół Lao-Tzu był Tao te ching lub Dao De Jing.
Najstarsze kopie tego tekstu pochodzą z IV wieku pne. C. Pomimo tych ustaleń data jego ukończenia nie jest do końca jasna..
Nie wiadomo też dokładnie, kiedy osiągnął ostateczną formę, która dotarła do naszych czasów. Niektórzy uważają, że pierwsze modele musiały powstać między VI a V wiekiem pne. do.
Pytania otaczające tę książkę są liczne, a jednym z tych, o których mówiono najwięcej, było jej autorstwo.
W przypadku kompilacji prac innych autorów uważa się, że wydawca mógł wykorzystać sławę Lao-Tzu, aby przypisać mu niektóre teksty i tym samym uwiarygodnić swoją pracę..
Wśród możliwości jest to, że Tao te ching być antologią napisaną w V wieku pne. C., potwierdzają to historycy, opierając się na języku, w którym napisano tekst.
W każdym razie to Lao-Tzu jest historycznym autorem dzieła..
Plik Tao te ching Jest podzielony na 81 krótkich rozdziałów. Tradycja mówi, że pierwotnie został napisany w dwóch częściach, które były znane jako „Tao Ching ” i „Ching you ”. Pozostałe podziały dokonano później, aby można było je łatwo zapamiętać.
Jest to dzieło krótkie, napisane z poetycką narracją, w której rytm był jednym z czynników branych pod uwagę jako coś istotnego, podobnie jak płynność użytych słów została specjalnie potraktowana..
W kompozycji była też wyjątkowa cecha; możliwość, jaka spadła na czytelnika, aby dokonać różnych interpretacji ich fragmentów.
Oznacza „drogę” i odnosi się do koncepcji, która jest powszechna w chińskiej filozofii, ale jednocześnie jest niezbędna w taoizmie..
Ten oryginalny element jest przedstawiany jako coś nienazwanego i nie do opisania. Chociaż jest to opisane w bardzo niejasny sposób, możliwe jest, że ludzie go poznają; Dowodem na to jest to, że Lao Tzu to zrobił i wyjaśnił, jak to zrobić w swojej pracy.
„Cnota” odnosi się do sfery moralnej, a także nieodłącznej jakości czegoś, co jest obecne w przedmiotach i podmiotach.
Można to po prostu przetłumaczyć jako „książka” lub „klasyka”, co czyni tę pracę jednym z tekstów, na których opierała się akademicka edukacja chińskiej kultury. Te klasyki były niezbędne w szkoleniu obywateli Chin.
Jedna z podstawowych idei w Tao te ching polega na tym, że aby znaleźć i opanować tao, należy odłożyć na bok światowe pragnienia i działania. Inną wadą, którą ci, którzy chcą znaleźć Tao, muszą się pozbyć, jest właśnie pragnienie wiedzy.
Przypadkowo te postawy Lao-Tzu były lepiej przyjmowane przez klasy niższe, chociaż spekulowano, że były skierowane do arystokracji..
Członkowie chińskiej szlachty byli skłonni do nauk Konfucjusza, które promowały pracę intelektualną i rozwój osobisty.
W Chinach pojawił się trend filozoficzny i duchowy zwany taoizmem. Skupiono się na osiągnięciu życia w harmonii z „dao” lub „tao”, czyli z „drogą” lub „prądem”. Chociaż koncepcja ta wpłynęła na wiele aspektów kultury chińskiej, w taoizmie jest jej centrum.
Kamieniem węgielnym, jeśli chodzi o taoizm, jest Tao te ching, lub Dao De Jing, napisane przez Lao-Tzu.
Pierwszą szkołą taoistyczną była tianshi lub o „Niebiańskich Mistrzach” i pojawiły się pod koniec drugiego wieku naszej ery. Założycielem tej instytucji taoistycznej był Zhang Daoling, który twierdził, że pojawił się mu Lao-Tzu i dał mu instrukcje, których powinien przestrzegać. Tego filozofa zaczęto uważać za bóstwo od czasów dynastii Han.
Dla wyznawców taoizmu „tao” lub „dao” nie reprezentuje konkretnej osoby lub rzeczy, ponieważ tao nie jest bóstwem w konwencjonalnym sensie. Zamiast tego odnosi się do harmonii i istoty wszystkiego, co istnieje we wszechświecie..
W przypadku tej religii etyka jest streszczona w pojęciu, które nazwali „wu wei”, co może oznaczać bezczynność lub bezinteresowne działanie. Oznacza to, że jeśli tao generuje naturalny porządek, taoiści muszą pozwolić mu płynąć bez ingerencji..
Nie ingerując poprzez osobiste działania, taoiści pozwalają energii podążać jej naturalnym biegiem, tak aby świat powrócił do swojej równowagi i uporządkował się..
Chociaż brakuje im centralnego boga, taoiści czczą Trzech Czystych, których koncepcją jest Lao-Tzu uosobieniem..
Obecnie jest to jedna z 5 doktryn religijnych zatwierdzonych przez rząd chiński. W 2010 roku liczyło 173 miliony sympatyków oraz prawie dwanaście milionów księży i nowicjuszy..
W Chinach Lao-Tzu był postacią, której wpływ przenikał do wielu aspektów społeczeństwa, w tym polityki. To ustąpiło miejsca pokornemu modelowi przywództwa, typowemu dla tych, którzy szukają pokoju lub pojawienia się klas ubogich..
Według Lao-Tzu najlepszym sposobem rządzenia był taki, w którym przywódcy byli regulowani, a ograniczenia ich władzy nakładano na rządzonych przez nich ludzi. Postulaty te mogą być wykorzystywane przez przedstawicieli różnych ideologii i do różnych celów..
Wielu anarchistów sympatyzuje z poglądami taoistycznymi w świecie zachodnim i używa nauk Lao-Tzu jako przykładu funkcjonalnego modelu samoregulującego się anarchistycznego społeczeństwa..
Prawicowi libertarianie również poparli idee chińskiego filozofa i wierzą, że poprzez zminimalizowanie rządowych regulacji dotyczących krajów zostanie osiągnięta spontaniczna harmonia społeczna i gospodarcza..
W ten sposób filozofia Lao-Tzu przeniknęła nauki polityczne jako propozycja przeciwko autorytaryzmowi i totalitaryzmowi..
Zwroty Lao-Tzu.
Zwroty Konfucjusza.
Biografia Konfucjusza.
Jeszcze bez komentarzy