Leopold I Belgii (1790-1865), którego pełne nazwisko brzmiało Leopold George Christiaan Frederik, był znany w historii jako pierwszy król Belgów.
Leopold I rozpoczął karierę wojskową od najmłodszych lat. Podczas swojego panowania, które utrzymywał od lipca 1831 do grudnia 1865, pomógł wzmocnić nowy system parlamentarny w Belgii..
Ponadto był znany jako ważny element europejskiej dyplomacji, który utrzymywał belgijską neutralność. Pozostając u władzy, wielokrotnie spotykał się z próbami odzyskania przez Holendrów kontroli nad państwem..
Ożenił się dwukrotnie, przy czym drugi związek był tym, który dał mu możliwość bycia ojcem czwórki dzieci; jeden z nich, Leopold, był następcą królestwa, którym kierował przez kilka lat.
Indeks artykułów
Leopold I urodził się 16 grudnia 1790 roku w Coburgu w Niemczech. Był czwartym synem Franciszka, księcia Saxe-Coburg-Saalfeld; i hrabina Augusta Reuss Ebersdorf.
W wieku pięciu lat otrzymał honorową komisję jako pułkownik Pułku Izmajłowskiego, jednego z najstarszych w armii rosyjskiej wchodzącej w skład Gwardii Cesarskiej..
Kariera wojskowa Leopolda I rozpoczęła się, gdy był jeszcze dzieckiem. Siedem lat później, w wieku około 12 lat, został awansowany do stopnia generała dywizji.
W 1806 r. Leopold udał się do Paryża we Francji, gdzie stał się częścią dworu cesarskiego Napoleona; Wkrótce jednak udał się do Rosji, aby rozpocząć karierę w kawalerii cesarskiej tego kraju i przeprowadzić kampanię przeciwko Napoleonowi..
Leopold I uczestniczył z niektórymi sojusznikami przeciwko Napoleonowi podczas wojen napoleońskich, które miały miejsce między 1800 a 1815 r..
W dniu 2 maja 1816 roku poślubił Charlotte of Wales, która była jedyną córką króla Jerzego IV Wielkiej Brytanii..
W tym samym roku ślubu Leopold I otrzymał honorowe zamówienie na stanowisko feldmarszałka i kawalera Orderu Podwiązki, uznawanego za jeden z najbardziej prestiżowych brytyjskich orderów rycerskich..
W listopadzie następnego roku młoda kobieta miała problem zdrowotny, który spowodował śmierć dziecka. Dzień później również komplikacje spowodowały jej śmierć.
Pomimo śmierci Charlotte, Jerzy IV nadał Leopoldowi tytuł Królewskiej Wysokości przez Order Rady w kwietniu 1818 roku. Leopold I pozostał w Anglii, dopóki nie musiał udać się do Belgii, aby objąć stanowisko króla swojego kraju..
Po serii protestów w Belgii w celu odrzucenia rządów Holendrów, w Londynie odbyło się spotkanie w celu poparcia niepodległości kraju.
Pod koniec 1830 roku zwołali Kongres Narodowy w Belgii, aby opracować nową Magna Carta. Na spotkaniu zdecydowano, że kraj stanie się monarchią ludową i konstytucyjną, co doprowadziło do konieczności poszukiwania monarchy, który objąłby przywództwo nad narodem..
Po serii analiz potencjalnych kandydatów na to stanowisko Leopold objął to stanowisko w lipcu 1831 r. Leopold I panował do grudnia 1865 r..
Kiedy został królem Belgów, zaczął wzmacniać armię belgijską. Ponadto wraz z Francją i Anglią walczył z atakami Wilhelma I, który był królem Holandii i był wielkim księciem Luksemburga..
W 1836 r. Nadał dużym miastom i obszarom wiejskim większą autonomię polityczną. Trzy lata później, w 1839 roku, król Belgów przyczynił się do utrzymania koalicji liberalno-katolickiej, która pozwoliła na rozbudowę systemu edukacji.
Koalicja zakończyła się w tym roku zniesieniem presji ze strony Holendrów po tym, jak Wilhelm I uznał Belgię za niezależne królestwo, którego nie chciał zaakceptować..
Pięć lat później, w 1844 r., Leopold I podpisał traktaty handlowe z Prusami, a dwa lata później (w 1846 r.) Z Francją. Ponadto był sponsorem budowy fortyfikacji miasta Antwerpii.
Z drugiej strony prowadził neutralną politykę zagraniczną, zwłaszcza w czasie wojny krymskiej, która miała miejsce od października 1853 r. Do lutego 1856 r. Okres, w którym sprawował władzę, nie był poważnie krytykowany. Leopold I pozostał pod panowaniem kraju aż do swojej śmierci w 1865 roku.
Leopold I przyjechał wykorzystać małżeństwa do zacieśnienia stosunków z takimi krajami jak Francja, Anglia i Austria.
Przykładem tego był jego szczególny przypadek, ponieważ rok po objęciu panowania poślubił Marie-Louise de Orléans, która była córką francuskiego króla Ludwika Filipa..
Z małżeństwa urodziło się czworo dzieci: Ludwik Filip, który później został koronowanym księciem Belgii; Leopold, który był księciem Brabancji i panował nad Belgami po swoim ojcu; Prince Philippe, który był hrabią Flandrii; i księżniczka Charlotte z Belgii.
W ramach zacieśniania więzi dzięki małżeństwom, lata po ślubie z Marie-Louise de Orléans, pomógł zorganizować małżeństwo swojej siostrzenicy Wiktorii, królowej Anglii, z jej siostrzeńcem, księciem Saksonii Albertem - Coburg - Gotha.
Ponadto brał udział w negocjacjach dotyczących małżeństwa swojej córki Charlotte z Maximiliano, który był arcyksięciem Austrii i został cesarzem Meksyku..
Marie-Louise de Orléans zmarła na gruźlicę w październiku 1850 roku, w wieku około 38 lat..
Leopold I zmarł 10 grudnia 1865 roku w wieku 74 lat na przedmieściach Laeken w Belgii. Jego pogrzeb odbył się sześć dni później.
Szczątki tego, który był pierwszym królem Belgów, znajdują się w Królewskiej Krypcie kościoła Notre - Dame de Laeken z drugą żoną. Jego drugi syn, Leopold, przyjął imię Leopold II i był jego następcą..
Jeszcze bez komentarzy