Lizardo Garcia Sorroza (1844-1927) 1 Był ekwadorskim politykiem i biznesmenem. Był prezydentem Republiki Ekwadoru przez kilka miesięcy w latach 1905–1906. dwa Pod koniec XIX wieku rozpoczął się proces rewolucji liberalnej.
Garcia od początku sympatyzował z Partią Liberalną i udzielił pełnego poparcia tej sprawie. W ten sam sposób przeciwstawiał się dyktaturze Ignacio de Veintemilla, a także rządowi postępowców. 3
5 czerwca 1895 roku García był jednym z pierwszych, którzy podpisali Akt Oświadczenia. Podczas pierwszego rządu Eloya Alfaro, jednego z wielkich przywódców rewolucji liberalnej, García miał zaufanie i był jednym z jego ministrów. 4
Później zajmował różne stanowiska publiczne, w tym senatora. 5 Z tej platformy promował prawa dotyczące banków i waluty. Był także Przewodniczącym Rady Miejskiej Guayaquil. 6
W 1905 roku prezydent Leonidas Plaza wyznaczył go na swojego następcę. W ten sposób Lizardo García została prezydentem. 7 Jednak w Partii Liberalnej szykował się ruch separacyjny, który został ożywiony, gdy García dotarł do pierwszego krajowego sądu. 8
Po serii buntów, z którymi Lizardo García i jego zwolennicy nie mogli sobie poradzić, Eloy Alfaro odzyskał kontrolę polityczną, mianując się Najwyższym Szefem Ekwadoru w wyniku zamachu stanu.. 9
García musiał opuścić Ekwador na kilka lat. Jego wygnanie spędził w Barcelonie w Hiszpanii do 1912 roku, kiedy zdecydował się wrócić do Guayaquil, swojego rodzinnego miasta.. 10
Indeks artykułów
Lizardo García Sorroza urodziła się 26 kwietnia 1844 roku w Guayaquil w Ekwadorze. Był synem Manuela Garcíi Estrady i Cataliny Sorroza. Jego ojciec należał do gildii stolarzy. jedenaście
Za jego edukację odpowiadali jezuici w Colegio San Luís Gonzaga w mieście Guayaquil. Jednak ze względu na trudności ekonomiczne, jakie istniały w domu, w wieku 12 lat zaczął pracować, w międzyczasie kontynuował naukę jako samouk..
Pochodził z skromnej rodziny, jego praca i osobisty wysiłek były narzędziami, których używał do zdobywania fortuny. García był związany z handlem od najmłodszych lat, aw wieku 19 lat został jednym z członków nowej Izby Handlowej w Guayaquil. 12
Przez kilka lat pracował także w firmie Casa Luzárraga, która zajmowała się importem i eksportem towarów w Republice Ekwadoru..
W wieku 24 lat ożenił się z Carmen Coello Álvarez.
W 1877 roku założył firmę o nazwie Norero y Cía, a później zdecydował się dołączyć do znanego już wcześniej świata importu i eksportu z własnym importerem L. García y Co..
Był członkiem rady dyrektorów Izby Handlowej Guayaquil przez 16 lat.
Dzięki tym wszystkim poprzednikom García Sorroza był wiernym wyznawcą sprawy Partii Liberalnej. Był żywym przykładem postępu, który wykiełkował w duchu ekwadorskich mieszkańców wybrzeża.. 13
Lizardo García Sorroza była jedną z pierwszych osób, które podpisały Akt Deklaracji z 5 czerwca 1895 r., W którym generał Eloy Alfaro został ratyfikowany jako Najwyższy Szef narodu, a system liberalny jako najbardziej odpowiedni dla potrzeb Ekwadoru. 14
W trakcie całego procesu García wspierał liberałów środkami i własną osobą, ponieważ zajmował różne stanowiska podczas rządów Alfaro i Plaza, aż w końcu sam został wybrany na prezydenta Konstytucji..
Po krótkiej kadencji García przeszedł na emeryturę do Barcelony w Hiszpanii na sześć lat, po czym wrócił do swojego rodzinnego miasta.. piętnaście
Po powrocie z Hiszpanii na wzrok Garcíi mocno wpłynęła zaćma, która sprawiła, że był praktycznie ślepy. Lizardo García Sorroza zmarła w Guayaquil 28 maja 1927 roku w wieku 83 lat. 16
Liberalna rewolucja była ekwadorskim ruchem politycznym, w którym uczestniczyła Lizardo García Sorroza. Wydaje się, że jest to sprzeciw wobec systemu ustanowionego w XIX wieku, w którym władza koncentrowała się w wielkich właścicielach ziemskich i Kościele katolickim.. 17
Mieszkańcy wybrzeża, napędzani kwitnącą potęgą gospodarczą, którą gwarantował im handel, zbuntowali się przeciwko politycznej kontroli ludu górskiego, który posiadał duże połacie ziemi i rządził resztą..
Po zamieszkach prowadzili po nazwiskach montoneras, była nieudana próba stworzenia rządu, który obejmowałby obie strony, zwanego „postępowym”. Problem z tym systemem koalicyjnym polegał na tym, że władza nadal była skoncentrowana w nielicznych, a represje były obfite.. 18
5 lipca 1895 r. Liberałowie zakończyli podbój Deklaracją Deklaracji podpisaną między innymi przez Garcíę Sorrozę. Tak rozpoczął się pierwszy rząd generała Eloya Alfaro. 19
Niektóre z ideałów, które chcieli osiągnąć, wymagały oddzielenia kościoła od rządu: edukacja świecka, publiczna i obowiązkowa; zezwolić kobietom na uczęszczanie na uniwersytet; wolność wyznania; małżeństwo cywilne i rozwód; zawiesić lokalne podatki i stworzyć linię kolejową, która połączyłaby cały kraj w celu ułatwienia transportu i handlu.
Podczas pierwszego rządu Eloya Alfaro Lizardo García Sorroza została mianowana ministrem finansów, kredytu i robót publicznych. Wtedy jego pierwszym obowiązkiem było zebranie środków niezbędnych do prowadzenia wojny w górach..
W wyniku tej wojny i ze względu na zaufanie, jakim obdarzył go generał Alfaro, jako minister generalny w 1895 roku musiał przejąć kierownictwo nad wszystkimi tekami ministerialnymi. Po zwycięstwie w tej kampanii García zdecydował się na jakiś czas odejść na emeryturę. Polityka. dwadzieścia
W 1895 roku, w którym odszedł ze stanowiska rządowego, udał się do Paryża, między innymi, aby kształcić swoje dzieci w stolicy Francji. Trzy lata później wrócił do Guayaquil.
Został wybrany na senatora i wiceprzewodniczącego Senatu w 1898 roku. Jego wielki wkład z tego stanowiska był w promowaniu prawa bankowego i prawa walutowego. Alfaro powierzono również misję zbadania długu zagranicznego i jego umorzenia.. dwadzieścia jeden
W następnym roku pełnił funkcję przewodniczącego Rady Miejskiej Guayaquil. 22 Na tym stanowisku zorganizował Zarząd Kanalizacyjny, który zadbał o to, by miasto posiadało wodociąg zaopatrujący Straż Pożarną i mieszkańców w wodę pitną..
Podczas kryzysu bankowego w 1901 roku García był odpowiedzialny za likwidację długu Banco Comercial y Agrícola, jednak był w stanie odzyskać podmiot w ciągu kilku miesięcy. 2. 3
Podczas swojej kadencji prezydenckiej, w latach 1901–1905, generał Leonidas Plaza powierzał Lizardo Garcíi Sorrozie różne sprawy. Pierwszym było załatwienie w Anglii kwestii związanych z kosztem budowy kolei i spłatą zadłużenia zagranicznego.. 24
Rozmawiał też z rządem Teodoro Roosevelta o sprzedaży terytorium Wysp Galapagos. Ta ostatnia komisja nie mogła zostać sfinalizowana za rządów Plaza, ani za jego krótkiego prezydentury.. 25
Od 1904 roku zaczął narastać podział między dwiema stronami Partii Liberalnej, jedna z nich popierała generała Eloya Alfaro. W tej grupie byli najbardziej radykalni, którzy odrzucili rząd generała Leonidasa Plaza, uważając go za bardzo podobny do starego progresywizmu.. 26
Frakcja Alfaro była urażona nominacją w tajemnicy cywilnej Lizardo Garcíi Sorrozy na oficjalnego następcę Plaza.
García triumfował w wyborach, zdobywając 93% głosów. 27 Ale to nie gwarantowało jego pozycji jako głowy państwa. Jego mandat rozpoczął się 1 września 1905 roku, a Plaza otrzymał stanowisko dyplomaty w Stanach Zjednoczonych..
Plotki, które próbowały zaszkodzić reputacji Garcíi Sorrozy, nie zajęły dużo czasu, a strona, która popierała Alfaro, rozniosła się, że García zamierza przywrócić rząd postępowy w Ekwadorze. Jednym z głównych argumentów przeciwko Garcíi było to, że wezwał on postaci z Partii Konserwatywnej do współpracy w jego mandacie..
Pomimo faktu, że w rządzie Alfaro wprowadzono mniej reform niż w rządzie Plaza, niezadowoleni argumentowali, że García będzie odpowiedzialny za kontynuowanie swojej spuścizny.
García zadzwonił do General Plaza, ale nie był w stanie wrócić do Ekwadoru na czas.
31 grudnia 1905 roku García otrzymał wiadomość informującą go, że garnizon w Riobambie zbuntował się i uznał generała Eloya Alfaro za najwyższego dowódcę.. 28
15 stycznia 1906 r. Stoczono bitwę pod Chasqui, w której zwyciężyły wojska Alfaro, do których dołączyli żołnierze z oddziału broniącego rządu Garcíi..
Rząd musiał poddać się powstańcom 20 stycznia 1906 r. Następnie zarówno Plaza, jak i García zostali zesłani na wygnanie.. 29
Podczas swojego krótkiego, zaledwie 4-miesięcznego rządu, Lizardo García Sorroza utworzył kanton Montúfar i nakazał instalację słupów oświetlenia elektrycznego w stolicy Ekwadoru.. 30
Sześć lat później García wrócił do Guayaquil i został nazwany „Benemérito Synem Miasta” w 1923 roku. Pomimo różnic generał Alfaro nigdy nie pozwolił, aby reputacja Lizardo García Sorroza została zniszczona..
Jeszcze bez komentarzy