Plik autorzy romantyzmu Te główne i najwybitniejsze pojawiły się w Europie pod koniec XVIII wieku. Byli najważniejszymi przedstawicielami i propagatorami ruchu artystycznego, literackiego, muzycznego i intelektualnego, który swój największy rozkwit osiągnął w latach 1800-1850..
Nacisk na emocje, indywidualizm, a także gloryfikacja przeszłości i natury były cechami charakterystycznymi tego ruchu, który skłaniał się raczej ku średniowiecznemu niż klasycznemu..
Jej pojawienie się można postrzegać jako reakcję na rewolucję przemysłową, naukową racjonalizację przyrody i arystokratyczne reguły społeczne w epoce oświecenia. Jego najbardziej widoczne przejawy miały miejsce w sztukach wizualnych, muzyce i literaturze, choć odbiły się także na historiografii, edukacji i naukach społecznych..
Podziel się jego etymologią, używając takich terminów jak romans i romanesco. W połowie XVIII wieku termin romantyzm miał podobne znaczenie zarówno w języku angielskim, jak i francuskim (romantic contra romantique), oba odnosiły się do egzaltacji zjawisk naturalnych, takich jak krajobrazy i zachody słońca..
Romantyzm wywyższał postać bohatera lub geniusza, akcentując ich pasje i wewnętrzne wyzwania. Postrzeganie artysty jako twórcy skrajnie indywidualistycznego, którego duch twórczy był ważniejszy niż ścisłe przestrzeganie tradycyjnych reguł i procedur, była znakiem rozpoznawczym tamtego okresu..
Ruch powstał w Niemczech, jednak byli to najbardziej płodni i znani autorzy anglosascy w tym okresie.
Kim byli główni przedstawiciele romantyzmu w literaturze anglojęzycznej? Może Cię również zainteresować ta lista zachodnich pisarzy.
(1775-1817) Pełne komedii, romansu, dowcipu i satyry sześć powieści tej angielskiej autorki było także przejmującym odzwierciedleniem sytuacji społecznej i terytorialnej w Anglii w jej czasach..
Zaczął pisać w bardzo młodym wieku, przy stałym wsparciu i promocji rodziny i przyjaciół. Jego pierwsza praca, Rozważna i romantyczna (1811) zajęło dziesięć lat, zanim został opublikowany. Poszedł Duma i uprzedzenie dwa lata później, co według niej będzie jej ulubioną pracą. Jego ostatnie dwie prace zostały opublikowane po jego śmierci w wieku 41 lat..
Możesz dowiedzieć się więcej o autorze, czytając artykuł „51 najlepszych zwrotów Jane Austen”.
(1757-1827) Ten londyński autor był znany jako oryginalny i twórczy poeta, malarz i myśliciel, ale jego twórczość była praktycznie ignorowana za życia. Trzeci z sześciorga rodzeństwa, twierdził, że w dzieciństwie odwiedzały go jasne anioły.
Zaprojektował technikę poezji wizualnej, łącząc swoje teksty z ilustracjami własnego autorstwa. Jego prace obejmują Małżeństwo Nieba i Piekło i pieśni niewinności.
(1816-1855) Autorka uznana za swoją pełną pasji powieść Jane Eyre (1847) opublikował także wiersze i trzy kolejne powieści. Urodzona w Anglii, trzecia z sześciorga rodzeństwa, miała pięć lat, kiedy zmarła jej matka..
Część życia poświęcił nauczaniu, a jego niepohamowana miłość do dyrektora szkoły, w której pracował, zainspirowała jego powieści. Villette i profesor.
(1818-1848) Jego najbardziej rozpoznawalnym dziełem było Wichrowe Wzgórza (1847), chociaż napisał także ponad dwieście wierszy, które jego siostra Charlotte opisała jako „o szczególnie dzikiej, melancholijnej i podnoszącej na duchu muzykalności”.
Wspierana przez siostrę, opublikowała zbiór wierszy w 1846 roku. Po jej przedwczesnej śmierci z powodu gruźlicy, powieść, którą zostawiła niedokończoną, została zniszczona przez Charlotte..
(1806-1861) Jedna z najbardziej cenionych poetów swoich czasów. Urodzona w Anglii najbardziej znana jest ze swojej pracy Sonety z Portugalii, zbiór wierszy miłosnych napisanych dla jej męża Roberta Browninga. Zmarł we Florencji we Włoszech.
(1759-1796) Urodzony w Szkocji, otrzymał dobre wykształcenie z matematyki i literatury angielskiej, choć od najmłodszych lat musiał służyć w rodzinnym gospodarstwie. Jego praca Wiersze, głównie w dialekcie szkockim został opublikowany w 1786 roku i uczynił go sławnym.
(1788-1824) Poświęcony wolności myśli i działań, anarchistyczny w swojej politycznej postawie i osobistej moralności, angielski poeta i poszukiwacz przygód był ucieleśnieniem romantycznego bohatera.
Po zwiedzeniu wielu krajów śródziemnomorskich wrócił do domu, aby pisać Pielgrzymka Childe Harolda (1812), który odniósł natychmiastowy sukces. To było Don Juan, opublikowane w 1819 roku, jego najbardziej rozpoznawalne dzieło.
(1832-1898) Pseudonim używany przez angielskiego matematyka Charlesa Lutwidge'a Dodgsona, użyty po raz pierwszy przy publikowaniu jego słynnych powieści dla dzieci.
Jego zamiłowanie do paradoksu i nonsensów, a także uznanie dla dzieciństwa skłoniły go do napisania swojej najsłynniejszej powieści, Alicja w krainie czarów w 1865 roku i jego sequel, Po drugiej stronie lustra i co tam znalazła Alice w 1871 roku.
(1772-1834) Jedna z najbardziej emblematycznych i kontrowersyjnych postaci okresu romantyzmu. Jego kariera jako poety i pisarza rozpoczęła się po opublikowaniu Liryczne ballady w 1798 roku. Jego najbardziej znanym dziełem jest Rymy o sędziwym marynarzu.
(1812-1870) Autor 15 powieści i niezliczonych esejów i opowiadań, ten słynny angielski autor hojnie promował kariery innych powieściopisarzy w swoich cotygodniowych felietonach i angażował się w sprawy społeczne.
Znany był z pisania o Londynie i jego groteskowych i komicznych postaciach. Oliver Twist, Nicholas Nickleby, Dawid Copperfield Y Wielkie nadzieje należą do jego najbardziej znanych tytułów.
Odkryj w „87 najlepszych frazach Charlesa Dickensa” literacki potencjał tego geniusza.
(1819-1880) Był to pseudonim powieściopisarki Mary Ann Evans. Po trudnym dzieciństwie udało jej się osiedlić w Londynie, gdzie związała się z poetą George'em Henry Lewisem, który zmotywował ją do pisania beletrystyki. Jego najsłynniejsza książka, Middlemarch, Został opublikowany w ośmiu odcinkach między 1871 a 1872 rokiem.
(1810-1865) Lepiej znany jako autor Cranford i północ i południe, a także za to, że był biografem jej przyjaciółki Charlotte Brontë. Jego najsłynniejsze prace powstały w odpowiedzi na industrializację Manchesteru, w którym spędził większość swojego życia.
Po tragicznej śmierci młodego syna w 1845 r. Schronił się w piśmie i publikował anonimowo Mary Barton, praca chwalona przez Charlesa Dickensa.
(1840-1928) Poeta i prozaik, chyba najbardziej znany ze swoich potężnych powieści wizualnych, traktujących o nieubłaganym losie ludzkim. Po publikacji przeszedł na emeryturę z architektury Daleko od tłumu Maddin w 1874 r. W latach 1874–1895 napisał kilkanaście powieści i zbiorów opowiadań..
(1795-1821) Poetyckie osiągnięcie Keatsa w ciągu zaledwie sześciu lat można określić jako zdumiewające. Jednak za jego życia krytycy byli bliscy doprowadzenia go do upadku..
Jego pierwsze wiersze spotkały się z ostrą krytyką, chociaż w 1818 r Endymion, osiągnął większy sukces. W końcu druga połowa wieku przyniosła mu sławę, chwalony przez lorda Tennysona, jest dziś jednym z najczęściej cytowanych i lubianych poetów w języku angielskim..
(1830-1894) Była poetką liryczną, wyróżniającą się bezpośrednim i urzekającym stylem. Rynek goblinów, W ponurym środku zimy Y Zapamiętaj są dziś jednymi z najbardziej cenionych angielskich wierszy.
Nauczył się pisać poezję przez naśladowanie, eksperymentując z różnymi stylami wierszy. Zmarł na raka w 1894 roku, a jego brat William zredagował prawie cały zbiór swoich wierszy, zatytułowany Dzieła poetyckie w 1904 roku.
(1797-1851) Autor Frankenstein lub Współczesny Prometeusz, Była córką radykalnego filozofa Williama Godwina. W wieku 16 lat uciekł do Włoch z poetą Percym Bysshe Shelleyem, który wychwalał nieodpartą i dziką wzniosłość uczuć.
Oboje promowali swoją twórczość literacką i pobrali się w 1816 roku. Frankenstein Uważany jest za pierwsze dzieło science fiction. Opiera się na destrukcyjnej naturze władzy, gdy spotyka się z bogactwem. Jego mitologia przetrwała do dziś.
(1792-1822) Urodzony w Sussex w Anglii, był spadkobiercą pokaźnej fortuny swojego dziadka, a także zajmował stanowisko w parlamencie. Uczęszczał do Eton College, gdzie zaczął pisać wiersze, oraz na Uniwersytecie Oksfordzkim.
Jego pierwszym opublikowanym dziełem była powieść gotycka Zastrozzi w 1810 r. poślubił Mary Godwin, później nazywaną Mary Shelley. W ostatnich latach swojego życia wyprodukował swoje najważniejsze dzieła, w tym Maska anarchii.
(1850-1894) Ten szkocki powieściopisarz, eseista i poeta jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swojej książki dla dzieci Wyspa skarbu. Z wykształcenia inżynier, a później prawnik, zawsze był skłonny do pisania.
Opublikował różne eseje i dramaty. Jego sława wzrosła po opublikowaniu w 1883 r Wyspa skarbu. Potem napisał i opublikował Dziwny przypadek dr Jekylla i pana Hyde'a w 1886 roku.
(1809-1892) Uważany za czcigodnego mistrza poezji wiktoriańskiej, z którego słynie In Memoriam A.H.H., Idylls of the King and Maud and Other Poems. Czwarte z dwunastu dzieci, urodzonych w Lincoln w 1809 roku, studiowało na Uniwersytecie Cambridge.
Jego wczesne powieści spotkały się z trującą krytyką, która początkowo go rozczarowała, a następnie doprowadziła do udoskonalenia techniki. Jego wiersze były nawet inspiracją dla rodziny królewskiej, wychwalanej przez królową Wiktorię, która w 1883 roku nazwała go baronem..
(1815-1882): Jeden z najbardziej płodnych autorów XIX wieku, jego prace obejmują Barsetshire Chronicles oraz Tsposób, w jaki teraz żyjemy. Jego humorystyczna ilustracja zwykłego życia przyciągnęła go do czytelników i zapewniła mu stałą popularność..
Jego obszerna produkcja jest imponująca, biorąc pod uwagę, że w tym samym czasie kontynuował karierę pocztową..
W sumie wyprodukował 47 powieści, autobiografię, dwie sztuki teatralne, opowiadania, książki podróżnicze, artykuły, eseje i przemówienia. Dumny ze swojego talentu, chwalił się, że zawsze ma pióro pod ręką i poświęca się pisaniu tego samego, co mechanik czy szewc.
(1866-1946) Okrzyknięty naukowcem i prorokiem społecznym, Herbert George Wells był płodnym powieściopisarzem, słynącym przede wszystkim ze swoich dzieł science fiction, ale także z komiksowego realizmu.
Studia zoologiczne zainspirowały go do napisania science fiction.. Maszyna czasu (1865) był pierwszym z jego bardzo znanych dzieł i pionierem gatunku zwanego „romansem naukowym”.
Doczekał końca drugiej wojny światowej, a jego obrona praw człowieka miała ostateczny wpływ na powstanie Organizacji Narodów Zjednoczonych..
(1854-1900): Urodzony w Dublinie w Irlandii był wybujałym i błyskotliwym dramaturgiem, poetą i krytykiem. Był wybitnym orędownikiem estetyzmu, kontrowersyjnej teorii sztuki. Opublikował swoją powieść Obraz Doriana Graya w 1890 roku i zakochał się w bardzo młodym lordzie Alfredzie Douglasie.
Od tego czasu wiódł podwójne życie, publikując przebojowe komedie społeczne, takie jak Idealny mąż Y Znaczenie bycia Ernesto spędzając czas w męskich burdelach.
Po oskarżeniu o nieprzyzwoite zachowanie Wilde spędził dwa lata w więzieniu, gdzie napisał dwie powieści, które zostały opublikowane po jego śmierci: Przez Profundis Y Ballada o więzieniu w Reading. Zrujnowany finansowo, wyrzeknięty przez społeczeństwo i słabo zdrowy, resztę życia spędził w Europie. Zmarł w Paryżu 30 listopada 1900 roku w wieku 46 lat..
(1770-1850) Ten angielski poeta urodzony w Cockermouth zainspirował się dramatycznymi krajobrazami Lake District, aby napisać swoją poezję. Po śmierci rodziców William i jego siostra Dorothy osiedlili się w West Country, gdzie spotkali poetę Samuela Taylora Coleridge'a, z którym mieli opublikować Liryczne ballady w 1798 roku.
Po otrzymaniu długu wobec ojca poeta mógł się ożenić i osiedlić. Kontynuował swoją twórczość poetycką, publikując Wycieczka w 1814 i Rzeka Duddon w 1820 r., choć konserwatywność jego twórczości na tym etapie drażniła jego bardziej radykalnych przyjaciół. Po jego śmierci w 1850 roku ukazał się jego autobiograficzny wiersz Preludium, gdzie pracował od 1798 roku.
(1802-1885) Przez wielu uważany za najlepszego francuskiego pisarza w historii. Był poetą i pisarzem, a do jego najbardziej znanych dzieł należą Matki Bożej Paryskiej (1831), Nędznicy (1862) i Człowiek, który się śmieje (1869).
(1819-1892) amerykański poeta, autor m.in. Źdźbła trawy (1855) lub Śpiewam sobie (1855), w którym odzwierciedlał rzeczywistość swoich czasów. Oprócz romantyzmu Whitman był pomostem między transcendentalizmem a realizmem.
(1836-1870) Prawdopodobnie najbardziej uznany pisarz hiszpańskiego romantyzmu. Wrażliwość, wyrazistość i muzykalność są częścią stylu sewilskiego poety. Jego najbardziej znaczącymi dziełami są Rymy i legendy (1871) i Z mojej komórki (1864).
(1799-1850) Chociaż ten francuski pisarz wyróżniał się bardziej realizmem literackim, miał również znaczenie w romantyzmie, który był jego pomostem do ruchu, w którym wyróżniał się najbardziej. Jego najwybitniejszym dziełem w początkach było Cromwell (1820).
(1785-1873) Ma tytuł największego przedstawiciela romantyzmu we Włoszech, kraju, w którym ten ruch literacki nie miał zbyt wielu korzeni. Plik Hrabia Carmagnola (1820), Adelchi (1822), a przede wszystkim, Para (1827), to jego najbardziej znane dzieła.
(1749-1832) Największy przedstawiciel niemieckiego romantyzmu, gatunku, któremu później zaprzeczył po osiedleniu się w Rzymie. Wcześniej napisał wspaniałe dzieła, takie jak Boleści młodego Wertera (1774) lub Kołek (1774) lub Wspólnicy (1768).
(1808-1842) Jeśli Bécquer był największym przedstawicielem hiszpańskiego romantyzmu, pionierem był Espronceda. Jego wiersz Piosenka pirata (1830) jest bardzo dobrze znany, ale napisał też The Student of Salamanca (1840) lub El diablo mundo (1841), które bardzo dobrze oddają literacką jakość autora z Estremaduranu..
(1808-1842) Wprowadził romantyzm do teatru francuskiego. Jest jednym z najczęściej tłumaczonych autorów na świecie dzięki m.in. Trzej muszkieterowie (1844), Hrabia Monte Cristo (1845) lub Człowiek w żelaznej masce (1848).
(1837-1885) Poeta, wielki przedstawiciel hiszpańskiego romantyzmu i najbardziej międzynarodowy autor listów galicyjskich. Dla wielu dawał powiew świeżości romantyzmowi dzięki takim tytułom jak Hrabia galicyjski (1864), Kadyks (1886) lub Gruzy (1866).
(1798-1837) Włoski poeta i filozof, autor wybitnych dzieł, takich jak Canzoni (1824) lub Zobacz, czy (1826).
(1768-1848) Pionier francuskiego romantyzmu literackiego. Atrakcja René (1802) lub Męczennicy (1804) jako niektóre z jego najważniejszych dzieł.
Jeszcze bez komentarzy