Mity teogoniczne składają się na wszystkie te historie, które wyjaśniają pochodzenie świata.
Istnieje wiele mitów teogonicznych, w większości z nich są bogowie i ich interakcje ze śmiertelnikami. Wiele mitów zostało zaczerpniętych z książki Hezjoda, zatytułowanej Teogonia.
Trzeba jednak wspomnieć, że w każdej kulturze istnieją teogoniczne mity, dlatego istnieje różnorodność wyjaśnień na temat pochodzenia życia, wszechświata i mnogości bogów, wszystkie dostosowane do kontekstu, z którego mit się wywodzi. ..
Następnie przedstawimy niektóre z najpopularniejszych mitów teogonicznych.
Jak zauważyliśmy, mity teogoniczne są te historie, których nasi przodkowie próbowali wyjaśnić pochodzenie kosmosu i całego życia ludzkiego.
W większości tych mitów interweniują śmiertelnicy i bogowie i chociaż mają one wspólne elementy, wiele mitów teogonicznych może się różnić, ponieważ zależą one od regionu lub miejscowości, z której powstali..
Wśród najpopularniejszych znajdujemy:
Ometol jest częścią mitologii Azteków, czyli jest typowy dla Meksyku. Według tej mitologii Ometotl był bogiem zdolnym do stworzenia siebie. Dlatego łączy w sobie porządek i chaos, kreację i zniszczenie, życie i śmierć, kobiecość i męskość..
W Ometotl widzimy figurę, w której wszystko jest skondensowane i po kolei tego, który wszystko tworzy. Ale ten bóg nie ingeruje w życie śmiertelników ze względu na swoją boską naturę.
Historia Brahmy należy do mitologii Indii i opowiada, że na początku świata wszyscy ludzie byli nieśmiertelni, ale kiedy bóg Brahma zobaczył zachowanie człowieka, postanowił zmienić go w śmiertelnika.
Kiedy człowiek został pozbawiony nieśmiertelności, Brahma spotkał się z innymi bogami, aby zdecydować o losie nieśmiertelności i boskości, czyli tajemnego miejsca, w którym nie było to dostępne dla śmiertelników..
Postanowiono ukryć to w człowieku, to znaczy, że wszyscy ludzie mają w sobie boskość i dlatego muszą pracować, aby ją znaleźć.
Herkules jest dziś jedną z najpopularniejszych postaci, która pochodzi z mitologii greckiej.
Herkules jest synem związku boga Zeusa i śmiertelnej Alcmeny; Z tego powodu Herkules jest półbogiem, który ma takie cechy jak siła, ale także obżarstwo i współczucie.
Według opowieści Alcmena miała dwóch synów bliźniaków, Herkulesa i Iphiclesa. Ale Host chciał wiedzieć, który z nich jest jego synem, więc wyznaczył dwa węże, aby poszły tam, gdzie dzieci.
Małe Iphicles było przerażone, podczas gdy Herkules wziął węża i udusił go. W tym momencie było wiadomo, które jest dzieckiem, które jest potomkiem boga.
Pewnego dnia Herkules opiekował się stadem Iphicles, swojego przybranego ojca, i zabił lwa, który grasował.
Herkules jest wymieniany w prawie wszystkich teogonicznych mitach za jego wyczyny, takie jak zabicie lwa, zmierzenie się z dzikiem Erimanthus, schwytanie Cerbera, wśród innych zadań, których człowiek nigdy nie mógłby z powodzeniem wykonać..
Zeus jest jednym z najwybitniejszych bogów w mitach teogonicznych, bo choć nie stworzył innych bogów ani człowieka, stworzył wiele innych rzeczy, które pozwoliły na życie człowieka.
Zeus był tym, który dał początek niebu, błyskawicy, deszczowi, grzmotom, błyskawicom, cóż, jest ojcem nieba w całości i jest uważany za opiekuna, hojny, inteligentny i sprawiedliwy.
Po dojściu do głównego boga Zeus poślubił Herę i oboje zdecydowali się zamieszkać na Górze Olimp, miejscu, w którym zamieszkało wielu bogów i półbogów..
Droga Mleczna jest również zaliczana do mitów teogonicznych. Istnieją jednak dwie wersje.
Według jednej wersji uważa się, że Hermes pomógł Zeusowi dotrzeć do Hery; tak że kiedy Herkules spożywał mleko od bogini, uzyskał nieśmiertelność. Ale, zdając sobie sprawę, obudziła się i pozbyła dziecka, rozlewając część mleka, którym je karmiło, i to właśnie nadało kształt Drodze Mlecznej.
Inna wersja mówi raczej, że Atena i Hera spacerowały i spotkały małego Herkulesa. Atena przekonała Herę, by karmiła piersią, a dziecko ssało z wielką siłą, aż do wyrzucenia części pożywienia, które dało początek galaktyce..
Ten mit należy do japońskiego światopoglądu i mówi, że bogowie nazwali dwa bardzo ważne stworzenia, zwane Izanagui i Izanami, tak że to oni stworzyli ziemię.
Aby pomyślnie wykonać zadanie, bogowie podarowali młodym ludziom włócznię pełną klejnotów i pięknych kamieni, zwaną „Amenonuhoku”, co oznacza: „włócznia nieba”.
Dzięki tym potężnym narzędziom stworzenia zaczęły przemieszczać wody, aby stworzyć wyspę, na której będą mieszkać jako para. Po ich związku urodziło się dwoje dzieci, które nie uzyskały uznania za bogów, więc mimo radości para nie czuła się usatysfakcjonowana.
Dlatego Izanami i Izanagui ponownie się spotkali i spróbuj ponownie. Po tym nowym związku, oprócz innych bogów, narodziło się osiem największych wysp Japonii.
Wszystko, co powstało z połączenia tych dwóch postaci, jest częścią wartości, przymiotów i wszystkiego, co reprezentuje japońską kulturę.
To tylko niektóre z najbardziej znanych mitów teogonicznych, a zatem jest ich o wiele więcej, a kultury istnieją na świecie.
Jeszcze bez komentarzy