Maria Luisa Bombal (1910-1980) była chilijską pisarką, uznaną za pierwszą, która w swoich pracach odnosiła się do realizmu magicznego oraz za nowatorski sposób ujęcia roli kobiet w swoich różnych dziełach literackich..
Była prekursorką w rozwiązywaniu problemu represji wobec kobiet. Ona sama odeszła od utartego modelu roli kobiecej, który w tamtym czasie koncentrował się na małżeństwie i poddaniu się na poziomie społecznym.
W tym sensie odpowiadał za zlikwidowanie wszelkiego rodzaju stereotypów. Poruszył takie tematy jak pożądanie seksualne czy gniew kobiet. Jego zachowanie na poziomie osobistym i jego dzieła w równym stopniu zmieniły społeczeństwo.
Jego pierwsza powieść została opublikowana, gdy Bombal miał zaledwie 23 lata i została rozpowszechniona dzięki magazynowi południe.
Indeks artykułów
María Luisa Bombal urodziła się 8 czerwca 1910 roku. Pochodziła z Paseo Monterrey, Viña del Mar w Chile. Jej matką była Blanca Anthes Precht, a jej ojciec zmarł, gdy była bardzo młoda. To wydarzenie zmotywowało rodzinę do przeprowadzki do Paryża we Francji, kiedy Bombal miał zaledwie osiem lat..
W stolicy Francji ukończył studia podstawowe i średnie. W 1928 roku rozpoczął studia na Wydziale Literatury na La Sorbonne, historycznym francuskim uniwersytecie w paryskim mieście. Jego kariera osiągnęła punkt kulminacyjny w ciągu trzech lat, a jego praca magisterska dotyczyła francuskiego pisarza Prospera Mérimée.
Po ukończeniu studiów na uniwersytecie wrócił do Chile, gdzie poznał Eulogio Sánchez Errázuriz, osobę bliską rodzinie pisarza. Relacje, które miał z Sánchezem, były intensywne w jego wczesnych latach, jednak w 1933 roku już się rozstali..
Po tym wydarzeniu Bombal przeniósł się do Buenos Aires (Argentyna) dzięki rekomendacji pisarza Pablo Nerudy, który był przyjacielem Chilijczyka i konsula w tym kraju..
Pisarz już w Buenos Aires był częścią ruchów intelektualnych, które rozwinęły się w tamtych czasach. Miał szczególną więź z różnymi pisarzami, którzy regularnie publikowali w znanym czasopiśmie południe.
To właśnie w tym czasopiśmie jego praca została opublikowana w 1935 roku Ostatnia mgła, dając w ten sposób jej literacki początek w sposób formalny.W następnych latach nadal publikował inne swoje prace, aw 1938 r. Mógł upublicznić Całun, co uznano za jego najwybitniejsze dzieło.
W 1940 roku wróciła do Chile już jako pisarka konsekrowana i opowiadała m.in. Drzewo Y Nowe wyspy właśnie opublikowano.
Rok później przeżył jeden ze swoich najbardziej kontrowersyjnych epizodów, kiedy poszedł do więzienia za chęć zabicia swojego starego partnera Eulogio Sáncheza. Pisarz czekał na niego przed wejściem do hotelu Crillón i strzelił do niego, chociaż udało mu się trafić go tylko w jedno z ramion. Była uwięziona tylko przez kilka miesięcy, odkąd Sánchez jej wybaczył.
Gdy zarzuty zostały wycofane i ułaskawione za próbę zamachu, Bombal ponownie zmienił miejsce zamieszkania. W 1944 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, kraju, w którym mieszkał przez około 30 lat. Jej adaptacja nie była łatwa i w rzeczywistości przyznała, że cierpiała na alkoholizm podczas pierwszych miesięcy, które spędziła samotnie na terytorium Ameryki Północnej..
Wszystko zmieniło się, gdy poznała Fal de Saint Phalle, francuskiego biznesmena, którego poślubiła w 1944 roku. Para miała nawet córkę, którą nazwali Brigitte, tak samo jak główny bohater drugiej powieści wydanej przez Bombal..
W Stanach Zjednoczonych udało mu się reaktywować karierę zawodową w literaturze. Jego podejście w tym czasie było bardziej zorientowane na historie do dzieł teatralnych, byt Historia Marii Griseldy (1946) pierwsza praca, którą opublikował w Stanach Zjednoczonych. W tamtych latach pracował także dla UNESCO.
Jej mąż Fal de Saint Phalle zmarł w 1969 roku, co spowodowało, że Bombal ponownie zmienił miejsce zamieszkania. Wrócił do Buenos Aires, gdzie mieszkał do 1973 roku. Później podjął decyzję o powrocie do rodzinnego Chile, gdzie osiadł na stałe..
Pomimo 30 lat spędzonych poza Chile Bombal nigdy nie wyrzekł się swojej narodowości. Stało się to przeszkodą w jego karierze, ponieważ uniemożliwiło mu ubieganie się o nagrody za swoją pracę w innych krajach..
W Chile alkohol powrócił w jego życiu i przyjął wiodącą rolę, co doprowadziło do poważnego pogorszenia jego stanu zdrowia. Jej śmierć nastąpiła w maju 1980 roku, będąc sama, bez towarzystwa rodziny lub przyjaciół, w szpitalu. Nigdy nie otrzymał krajowej nagrody literackiej.
Praca literacka Bombala była krótka, ale wywarła wielki wpływ ze względu na styl, którego używał. W Ameryce Łacińskiej jej twórczość uczyniła ją jedną z prekursorów współczesnego stylu. Jego twórczość i styl porównywano z dziełami ważnych pisarzy, takich jak Virginia Woolf czy William Faulkner..
Pod koniec XX wieku nazwisko María Luis Bombal pojawiło się ponownie wśród krytyków literackich. Studia i nowe koncepcje pozwoliły spojrzeć na jego twórczość z nowej perspektywy.
Kwestie płci ujawnione przez pisarza miały ogromne znaczenie. Jego tematy przełamały paradygmaty w stosunku do czasu, w którym ukazały się jego prace, kwestionując rolę, jaką powinni odgrywać mężczyźni i kobiety w społeczeństwie, którego byli częścią..
Potrafił połączyć elementy fantazji z rzeczywistymi w sposób, który był wiarygodny. Jeden element nigdy nie przyćmił drugiego, raczej wspierały się nawzajem.
Niektórzy krytycy przypisują Bombalowi zmodernizowanie lub przekształcenie niektórych elementów literatury. Na przykład proza, której użyłeś, miała styl poezji.
W swoich pierwszych dwóch pracach oparł się, że styl jest po prostu narracją rzeczy, zagłębiając się w nie na temat ukrytych bodźców, które każdy z bohaterów.
Należał do Pokolenia 1942 w Ameryce Łacińskiej, którego głównym tematem była narracja, która służyła potępianiu wydarzeń na poziomie społecznym. Użyto realizmu, który był raczej cenzorem lub sędzią, który nazwano neorealizmem.
Bombal był częścią grupy składającej się z takich autorów jak Juan Rulfo czy Arturo Uslar Pietri. Pokolenie 1942 miało kilka stylów, ale wszystkie miały ten sam cel: odnowienie i leczenie aspektów społecznych.
Bombal był jedną z pierwszych osób, które rozwinęły magiczny realizm. Początkowo spotkał się z dużą krytyką za swoją innowacyjność, a jego przeciwnicy twierdzili, że fantastyczne elementy wykazywały wyraźny brak zaangażowania. Ostatecznie ten styl został przyjęty przez kolejnych pisarzy, a realizm magiczny zyskał uznanie jako styl lub gatunek literatury..
Jego prace były nieliczne pod względem powieści i dzieł rozproszonych. Intensywność i znaczenie jego pracy polegały na nowatorstwie treści i sposobie jej prezentacji..
Wykorzystał niektóre ze swoich osobistych doświadczeń, aby przełożyć je na swoje historie. Duży wpływ na jego twórczość miały Selma Lagerlöf i Virginia Woolf.
Jedna z jej prac została samodzielnie przetłumaczona na język angielski. Oprócz swoich powieści i opowiadań opublikował trzy kroniki oraz kilka recenzji i wywiadów.
Narratorem tej pracy jest główny bohater opowieści. Chodzi o kobietę, która jest od niedawna zamężna. Związek miał miejsce z jednym z jego kuzynów, który wciąż ma świeże wspomnienia o swojej poprzedniej żonie.
Bohater powieści ma być kopią zmarłej żony, którą jej mąż nadal uważa za idealną. Ten frustrujący związek zostaje jeszcze bardziej zerwany, gdy główna bohaterka ma romans pozamałżeński. Pamięć o tej przygodzie pozwala jej tolerować małżeństwo..
Kiedy historia się zaczyna, główna bohaterka właśnie zmarła. Po kilku godzinach, gdy postać leży w łóżku, może obserwować wszystko, co się dzieje, nie zauważając nikogo. Wizyta osób, które zamierzają pożegnać się z nią już nieżyjącą, przypomina jej o wydarzeniach z przeszłości. Pamięta swoją rodzinę, swoją pierwszą miłość itp..
Jorge Luis Borges, osobisty przyjaciel pisarza, zaczął się zastanawiać, czy Bombal jest w stanie rozwinąć fabułę tej historii. Pisarz opisał później tę pracę jako „książkę, która nie zapomni o naszej Ameryce”..
María Griselda okazała się synową bohaterki filmu Całun. Postacie w tych opowieściach bardzo się wyróżniają. Była niezrozumianą kobietą, której najbardziej charakterystyczną cechą była jej wielka uroda. Wszystkie postacie obracają się wokół Maríi Griseldy, a ona w naturze znalazła drogę ucieczki przed swoimi problemami.
Ta historia została po raz pierwszy opublikowana w sierpniu 1946 roku, po tym, jak ukazała się w amerykańskim magazynie o nazwie Północ. W późniejszych latach ukazał się również w czasopiśmie południe, z Argentyny i na łamach magazynu Zig Zag.
Jeszcze bez komentarzy