Maria Curie (1867 - 1934) była francuską uczoną polskiego pochodzenia, słynącą z pracy w dziedzinie radioaktywności. Do tej pory była jedną z najważniejszych kobiet w nauce. Była pierwszą kobietą, która otrzymała Nagrodę Nobla, zaszczyt, który otrzymała wraz z mężem, Pierrem Curie. Wyróżnienie przyznano parze w kategorii Fizyka za badania nad zjawiskiem promieniowania odkrytym przez Henri Becquerela.
Wiele lat później odkrycie pierwiastków radioaktywnych, radu i polonu, przyniosło mu drugą Nagrodę Nobla, ale tym razem w dziedzinie chemii. W ten sposób stał się jedyną osobą, która otrzymała nagrodę Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk w dwóch różnych kategoriach naukowych..
Jego badania w dziedzinie promieniowania doprowadziły do jego zastosowania medycznego, które zaczęto wykorzystywać do pomocy chirurgom podczas pierwszej wojny światowej. Dla poszkodowanych bardzo pomocne było między innymi użycie promieni rentgenowskich.
Marie Curie urodziła się w Warszawie i pokochała naukę od swojego ojca, który był profesorem fizyki i matematyki. Aby móc się kształcić, oprócz wykształcenia, które otrzymał w domu i na studiach podstawowych, musiał wstąpić na tajny uniwersytet w swoim rodzinnym mieście.
W Polsce sytuacja była napięta, więc Marie pojechała za swoją siostrą do Paryża, gdzie mogła swobodnie studiować i tam uzyskała dyplom z fizyki i matematyki na Sorbonie..
W tym czasie poznała nauczyciela fizyki, który został jej mężem, Piotrem Curie, z którym miała dwie córki. Była pierwszą kobietą, która po latach piastowała stanowisko profesora fizyki na Wydziale Nauk Uniwersytetu Paryskiego.
W czasie wojny Curie aktywnie wspierał sprawę francuską. Przekazał pieniądze, a nawet zaoferował złote medale z Nagrodą Nobla, które nie zostały zaakceptowane przez rząd francuski.
Mimo to Curie wykorzystała pieniądze z nagrody, aby wesprzeć państwo, chociaż nie spodziewała się wiele, a nawet podpisała, że „te pieniądze prawdopodobnie zostaną utracone”.
Była założycielką jednego z najważniejszych ośrodków naukowych w dziedzinie medycyny, biologii i biofizyki: Instytutu Curie wraz z Claudiusem Regaudem w 1920 roku. Głównym przedmiotem zainteresowania był postęp w leczeniu raka radioterapią..
Choć Curie uzyskała obywatelstwo francuskie, nigdy nie przestawała identyfikować się z krajem pochodzenia i skądkolwiek bywała, nadal interesowała się i angażowała się we współpracę z Polską, zwłaszcza w sprawie niepodległościowej..
Naukowiec udał się również do Stanów Zjednoczonych Ameryki w celu zebrania funduszy na swoje badania nad radioaktywnością i cel ten został szybko osiągnięty..
W Ameryce Marie Curie została przyjęta jako bohaterka, rozpoznano jej imię i wprowadzono ją do najbardziej ekskluzywnych kręgów kraju. Ponadto podróżował do innych narodów, gdzie występował na konferencjach, aby szerzyć wiedzę o swojej specjalności..
Curie była częścią Ligi Narodów, która promowała pokój między krajami, wraz z naukowcami o randze Lorentza i Einsteina. Byli m.in. częścią Komitetu ds. Współpracy Intelektualnej, co było próbą poprzedzającą współczesne organizacje, takie jak Unesco..
Zmarła na anemię aplastyczną w 1934 roku. Curie była jedną z pierwszych osób, które eksperymentowały z promieniowaniem, więc niebezpieczeństwa, jakie ona stwarzała, były jej obce. W swoim życiu nie miał środków ostrożności, które są obecnie standardem przy pracy z pierwiastkami radioaktywnymi..
Indeks artykułów
Maria Skłodowska urodziła się 7 listopada 1867 r. W Warszawie, będącej wówczas częścią Kongresu Polskiego Cesarstwa Rosyjskiego. Była córką nauczyciela fizyki i matematyki Władysława Skłodowskiego z żoną Bronisławą Boguską, która była pedagogiem i muzykiem..
Najstarsza z jej sióstr miała na imię Zofia (1862), po niej jedyny mężczyzna o nazwisku Józef (1863), następnie Bronisława (1865), Helena (1866) i wreszcie María, która była najmłodsza..
Rodzina nie miała dobrej pozycji ekonomicznej w dzieciństwie Marii. Obie gałęzie były sympatykami polskich idei nacjonalistycznych i straciły majątek finansując sprawę niepodległości swojego kraju..
Rodzina Skłodowskich zajmowała się edukacją od kilku pokoleń. Dziadek Marie również był nauczycielem, a jej ojciec był kilkakrotnie dyrektorem placówek edukacyjnych dla chłopców.
Ale ze względu na rodzinę i przeszłość Władysława związaną z nacjonalizmem, został ostatecznie zwolniony ze stanowiska pedagoga. Matka Marii zmarła w 1878 roku na gruźlicę, a najstarsza z córek, Zofia, również zmarła na tyfus.
Te wczesne straty odbiły się na wierze Marie, która od tego czasu uważała się za agnostyczkę..
Pięcioro dzieci z rodziny Skłodowskich od najmłodszych lat uczyło się kultury polskiej, która była wówczas zakazana przez rząd, na którego czele stanęli wówczas przedstawiciele Imperium Rosyjskiego..
Ojciec Marie podjął się zapewnienia dzieciom umiejętności nauki, zwłaszcza po tym, jak laboratoria zostały zakazane w polskich szkołach. Ponieważ Władysław miał dostęp do materiału, zabrał do domu, co mógł, i pouczył o tym swoje dzieci.
W wieku dziesięciu lat Marie wstąpiła do internatu dla dziewcząt J. Sikorska. Później uczęszczał do „gimnazjum”, tak nazywanego gimnazjum, które ukończył ze złotym medalem w czerwcu 1883 r., Gdy miał 15 lat..
Po ukończeniu studiów spędzał czas w terenie. Niektórzy twierdzą, że to wycofanie się było spowodowane epizodem depresyjnym. Później przeniosła się z ojcem do Warszawy i pracowała jako guwernantka.
Ona i jej siostra Bronisława nie miały formalnego dostępu do wyższego wykształcenia, więc wstąpiły do tajnej uczelni zwanej Latający Uniwersytet, ściśle związany z polskim nacjonalizmem.
Marie postanowiła pomóc Bronisławie w pokryciu wydatków na studia medyczne w Paryżu pod warunkiem, że później zrobi to dla niej jej siostra. Marie przyjęła więc stanowisko guwernantki rezydenta w rodzinie Żorawskich..
Pod koniec 1891 roku, gdy Marie miała 24 lata, przeniosła się do stolicy Francji. Najpierw trafił do domu swojej siostry Bronisławy, która poślubiła Kazimierza Dłuskiego, polskiego fizyka. Później wynajął strych w pobliżu Uniwersytetu Paryskiego, gdzie zapisał się na studia..
Żył w tym czasie w bardzo złych warunkach, chronił się przed zimnem, nosząc jednocześnie wszystkie ubrania i mało jadł. Jednak Marie nigdy nie zaniedbała głównego celu swojego pobytu w stolicy Francji, czyli jej edukacji..
Popołudniami pracowała jako korepetytorka, ale jej pensja nie wystarczała na wiele. Pozwoliło mu to po prostu pokryć najbardziej podstawowe wydatki. W 1893 roku uzyskał stopień naukowy z fizyki i tym samym otrzymał pierwszą pracę naukową w laboratorium profesora Gabriela Lippmanna..
Mimo to kontynuował naukę i rok później uzyskał drugi stopień na tej samej uczelni, tym razem z matematyki. Więc udało mu się uzyskać stypendium od Fundacji Alexandrowitch.
Wśród przyjemności paryskiego społeczeństwa Marię Skłodowską najbardziej interesował teatr amatorski, do którego regularnie uczęszczała i dzięki któremu zaprzyjaźniła się m.in. z muzykiem Ignacym Janem Paderewskim..
W 1894 roku Maria Skłodowska rozpoczęła badania nad właściwościami magnetycznymi różnych stali. Został zamówiony przez Towarzystwo Promocji Przemysłu Narodowego.
W tym samym roku Marie poznała Piotra Curie, który wykładał w École Supérieure de Physique et des Chemie Industrial de Paris. Potrzebowała wtedy do swojej pracy bardziej przestronnego laboratorium, które przedstawił jej Józef Kowalski-Wierusz, ponieważ uważał, że Curie może to ułatwić..
Pierre znalazł dla Marie wygodne miejsce w instytucie, w którym pracowała, i od tego czasu bardzo się ze sobą zżyli, zwłaszcza że mieli wspólne zainteresowania naukowe. W końcu Pierre oświadczył się jej, a Marie go odrzuciła..
Planowała powrót do Polski i pomyślała, że to zrujnuje intencje Curie, który powiedział jej, że jest gotów z nią pojechać, nawet jeśli oznaczałoby to, że musi poświęcić swoją karierę naukową..
Maria Skłodowska wróciła do Warszawy latem 1894 roku i tam dowiedziała się, że jej złudzenia co do wykonywania zawodu w Polsce są nie do zrealizowania po tym, jak odmówiono jej posady na Uniwersytecie Krakowskim, ponieważ była kobietą..
Pierre nalegał, aby wrócił do Paryża, aby zrobić doktorat. Jakiś czas temu sama Marie namówiła Curie do napisania pracy o magnetyzmie, z którą Pierre uzyskał doktorat w 1895 r..
Para pobrała się 26 lipca 1895 roku. Od tego czasu oboje byli znani jako małżeństwo Curie, a później stali się jedną z najważniejszych par w nauce..
Kiedy Marie zaczęła szukać tematu swojej pracy doktorskiej, rozmawiała z Pierrem o odkryciu przez Henri Becquerela soli uranu i emitowanym przez nie świetle, które do tej pory było nieznanym zjawiskiem..
W tym samym czasie Wilhelm Roentgen odkrył promienie X, których natura również była nieznana, ale wyglądały podobnie do światła z soli uranu. Zjawisko to różniło się od fosforescencji tym, że wydawało się, że nie wykorzystuje energii zewnętrznej..
Używając urządzenia, które Jacques i Pierre Curie zmodyfikowali, zwanego elektrometrem, Marie odkryła, że wokół uranu powietrze staje się przewodnikiem prądu. Wtedy pomyślał, że promieniowanie pochodzi z samego atomu, a nie z interakcji między cząsteczkami..
W 1897 r. Urodziła się Irena, pierwsza córka Curie. W tym czasie Marie objęła stanowisko nauczycielki w Escuela Normal Superior.
W swoich eksperymentach Curie odkryła, że oprócz uranu istnieją inne pierwiastki, które są radioaktywne, w tym tor. Ale odkrycie to zostało opublikowane wcześniej przez Gerharda Carla Schmidta w Niemieckim Towarzystwie Fizycznym..
Jednak nie była to jedyna rzecz, którą odkrył: odkrył, że blenda smołowa i torbenit również mają poziomy promieniowania wyższe niż uran. Zaczął więc próbować dowiedzieć się, jaki pierwiastek sprawił, że te minerały są tak radioaktywne.
W 1898 r. Curie opublikowali artykuł, w którym wykazali istnienie nowego pierwiastka, który nazwali „polonem” na cześć kraju pochodzenia Marii. Kilka miesięcy później wskazali, że odkryli kolejny pierwiastek: rad. Tam po raz pierwszy użyto słowa radioaktywność.
W eksperymentach udało im się stosunkowo łatwo wyizolować ślady polonu, podczas gdy rad zabrał im więcej czasu i dopiero w 1902 r. Byli w stanie oddzielić niewielką część chlorku radu bez zanieczyszczenia barem..
Badali właściwości obu pierwiastków, które zajmowały większość czasu między 1898 a 1902 rokiem, i równolegle opublikowali ponad 32 prace.
W 1900 roku Marie Curie została pierwszą profesorką w École Normale Supérieure, a Pierre uzyskał profesurę na Uniwersytecie Paryskim..
Od 1900 roku Akademia Nauk zainteresowała się badaniami małżonków Curie i przy różnych okazjach zapewniała im środki na finansowanie pracy obu naukowców. W czerwcu 1903 roku Marie Curie obroniła pracę doktorską i uzyskała wyróżnienie cum laude.
W grudniu tego samego roku, po osiągnięciu pewnego rozgłosu za swoją pracę w europejskich kręgach intelektualnych, Królewska Szwedzka Akademia Nauk przyznała Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki Marie Curie, Pierre Curie i Henri Becquerelowi..
Planowano dać uznanie tylko Becquerelowi i Pierre'owi Curie, ale gdy się o tym dowiedział, napisał skargę z prośbą o umieszczenie imienia Marie wśród zwycięzców. W ten sposób została pierwszą kobietą, która otrzymała tę nagrodę..
W grudniu 1904 r. Curie urodziły swoją drugą córkę imieniem Ewa. Zadbały o to, by obie dziewczyny mówiły po polsku i były wykształcone w swojej kulturze, więc razem z nimi bywały w Polsce..
W 1905 roku Pierre Curie odrzucił propozycję Uniwersytetu Genewskiego. Następnie Uniwersytet Paryski przyznał mu stanowisko profesora i na prośbę Pierre'a zgodzili się na założenie laboratorium.
Następnego roku, 19 kwietnia, Pierre Curie zginął w wypadku: został potrącony przez powóz i wpadł między jego koła, co złamało mu czaszkę..
W maju Uniwersytet Paryski oznajmił Marii Curie, że chcą, aby stanowisko przydzielone jej mężowi zostało przez nią obsadzone. W ten sposób została pierwszą kobietą, która otrzymała stanowisko profesora tej uczelni..
Dopiero w 1910 roku Marie Curie zdołała wyodrębnić rad w jego najczystszej postaci. Następnie zdefiniowano standardową miarę emisji radioaktywnych i nazwano ją „curie” na cześć Piotra.
Pomimo swojego prestiżu Marie Curie nigdy nie została przyjęta do Francuskiej Akademii Nauk. Wręcz przeciwnie, była regularnie pogardzana przez media, które kierowały do niej ksenofobiczne i mizoginistyczne komentarze..
W 1911 roku Marie Curie otrzymała drugą Nagrodę Nobla. Z tej okazji w kategorii Chemia za odkrycie pierwiastków radu i polonu, izolację radu oraz badanie natury tego pierwiastka..
W ten sposób stał się pierwszą osobą, która zdobyła dwie Nagrody Nobla i jedyną, która zdobyła tę nagrodę w dwóch różnych dziedzinach nauki. Innym wielokrotnym laureatem do tej pory był Linus Pauling z kategoriami chemii i Pokojową Nagrodą Nobla..
W 1912 r. Wziął długie wakacje. Curie spędził niewiele ponad rok z dala od życia publicznego. Mówi się, że cierpiała na kolejny epizod depresyjny, który był powiązany z problemami z nerkami, z powodu których musiała przejść operację.
W 1913 roku poczuła się dobrze i ponownie zajęła się pracą naukową, zwłaszcza badaniem właściwości radu w niskich temperaturach, które prowadziła wspólnie z Heike Kamerlingh Onnes..
Jednak postęp dokonany przez Curie zatrzymał się wraz z rozpoczęciem Wielkiej Wojny w 1914 roku..
Marie Curie poświęciła się wspieraniu sprawy francuskiej wszystkimi dostępnymi jej środkami. Planował pozostać w Instytucie Radiowym, aby go chronić, ale rząd zdecydował, że powinien przenieść się do Bordeaux.
Niemal na początku konfliktu Curie próbowała przekazać swoje medale Nobla, które były wykonane z litego złota, ponieważ nie widziała korzyści. Jednak jego oferta została odrzucona. Więc wykorzystał nagrodę pieniężną na zakup obligacji wojennych.
Marie Curie uznała, że dla szpitali, które leczą rannych w wojnie, przydałyby się aparaty rentgenowskie, a ponadto promowała wdrażanie radiografii mobilnej, która została dostosowana do karetek radiologicznych..
Kierował służbą radiologiczną francuskiego Czerwonego Krzyża i stworzył wojskowy ośrodek radiologii w kraju. Przeszkolono wiele pielęgniarek w zakresie obsługi aparatów rentgenowskich, aby projekt mógł zakończyć się sukcesem.
Wdrożono sterylizację tkanek zakażonych "oparami radioaktywnymi" (radonem).
Po wojnie Marie Curie zaplanowała wyjazd, aby zebrać fundusze na badania radiologiczne. Podczas konfliktu większość zasobów Instytutu Radiowego została przekazana na cele medyczne i od tego czasu cena radia znacznie wzrosła..
Prezydent Warren G. Harding osobiście przyjął Marie Curie w 1921 roku i wręczył jej gram radu wydobytego w Stanach Zjednoczonych. W swojej trasie koncertował w Hiszpanii, Brazylii, Belgii i Czechosłowacji.
W 1922 r. Curie została włączona do Francuskiej Akademii Medycznej, a także do Międzynarodowego Komitetu Współpracy Intelektualnej Ligi Narodów, organizacji zajmującej się propagowaniem pokoju na świecie, poprzedników odpowiednio UNESCO i ONZ..
Marie Curie przyjechała do Polski w 1925 roku, aby założyć Warszawski Instytut Radiowy. Cztery lata później wrócił do Stanów Zjednoczonych, zdobywając przy tej okazji to, co było potrzebne do wyposażenia nowego Instytutu.
W 1930 roku została wybrana do Międzynarodowego Komitetu ds. Mas Atomowych, znanego obecnie jako Komisja ds. Obfitości Izotopów i Mas Atomowych..
Działania publiczne odciągały ją od studiów i nie było to dla niej przyjemne, ale wiedziała, że konieczne jest zebranie funduszy i cementowanie instytutów, aby inni mogli rozszerzyć swoją działalność w zakresie radioaktywności..
Marie Curie zmarła 4 lipca 1934 r. W sanatorium Sancellemoz de Passy, wspólnocie w Górnej Sabaudii we Francji. Był ofiarą niedokrwistości aplastycznej, która, jak się przypuszcza, nabawiła się przez większość swojego życia w wyniku narażenia na promieniowanie.
Podczas gdy Marie i Pierre badali szkody, jakie promieniowanie może wywołać w ludzkim ciele, nie były znane, więc środki ostrożności i środki bezpieczeństwa podczas obchodzenia się z nim były praktycznie zerowe.
W tym czasie Marie często nosiła ze sobą radioaktywne izotopy. Curie przeprowadziła eksperymenty bez żadnej ochrony, tak jak obsługiwała aparaty rentgenowskie podczas służby podczas I wojny światowej..
Jego doczesne szczątki zostały złożone razem ze szczątkami Pierre'a Curie w Sceaux, na południe od Paryża. W 1995 roku ciała obu naukowców przeniesiono do Panteonu w Paryżu. Była także pierwszą kobietą, której szczątki trafiły do kompleksu na własną rękę..
Rzeczy Curie nie mogą być dziś obsługiwane, ponieważ nadal charakteryzują się wysokim poziomem radioaktywności. Są trzymane w wyłożonych ołowiu pojemnikach i trzeba nosić specjalny kombinezon, aby móc ich dotknąć.
Jego biuro i laboratorium w Instytucie Radiowym zostały przekształcone w Muzeum Curie.
Conrad Roentgen odkrył promieniowanie rentgenowskie w grudniu 1895 roku, a wiadomość ta była przełomowa wśród naukowców. Na początku następnego roku Poincaré wykazał, że zjawisko to wytwarza rodzaj fosforescencji, która przylega do ścianek probówki..
Henri Becquerel powiedział ze swojej strony, że światło obecne w solach uranu nie jest podobne do żadnego innego fosforyzującego materiału, z którym pracował do tej pory.
W tym czasie Marie Curie szukała tematu do swojej pracy doktorskiej i postanowiła wybrać „promienie uranowe”. Jej pierwotnym tematem była zdolność jonizacji promieni wyrzucanych przez sole uranu..
Pierre i jego brat Jacques wynaleźli zmodyfikowany elektrometr na długo przed projektem Marie, ale wykorzystali go do przeprowadzenia niezbędnych eksperymentów z uranem..
W ten sposób zdał sobie sprawę, że promienie emitowane przez sole sprawiły, że powietrze, które było w pobliżu, przewodziło prąd..
Zgodnie z hipotezą Marie Curie radioaktywność nie była konsekwencją interakcji między cząsteczkami, ale emanowała bezpośrednio z atomu uranu. Następnie kontynuował badanie innych minerałów posiadających radioaktywność.
Curie założył, że ilość uranu musi być związana z radioaktywnością. Dlatego w innych materiałach, które były znacznie bardziej radioaktywne niż uran, powinny być obecne inne pierwiastki, które również emitują promieniowanie, ale w większym stopniu..
Odkrył, że tor był również radioaktywny, ale nie mógł tego przypisać, ponieważ odkrycie to zostało opublikowane jakiś czas wcześniej przez niemieckiego fizyka Gerharda Carla Schmidta..
Para Curie nie zaprzestała poszukiwań iw lipcu 1898 roku para zaprezentowała pracę, w której ujawnili, że znaleźli nowy pierwiastek, który nazwali „polonem” na cześć pochodzenia Marii..
W grudniu tego samego roku Curie ponownie ogłosili odkrycie elementu „radio”, który po łacinie oznacza błyskawicę. To wtedy Marie Curie po raz pierwszy ukuła termin „radioaktywność”..
Za pomocą bizmutu udało im się znaleźć pierwiastek o podobnych właściwościach, ale także o właściwościach radioaktywnych, tym pierwiastkiem był polon.
Pięć miesięcy później uzyskali ślady radiowe, ale nie mogli znaleźć pierwiastka całkowicie odizolowanego, ponieważ jego związek z barem był silny..
W 1902 roku udało im się oddzielić jeden decygram chlorku radu od jednej tony blendy smolistej. To wystarczyło, aby Marie Curie określiła masę atomową nowego pierwiastka i inne właściwości fizyczne..
Curie nigdy nie mogli wyizolować polonu w stanie czystym, ale rad był w 1910 roku.
Oprócz odkrycia pierwiastków chemicznych Marie Curie próbowała znaleźć zastosowania dla promieniowania, które mogłoby służyć szlachetnym celom, takim jak leczenie różnych chorób..
Odkrył, że w obliczu promieniowania jako pierwsze zostają dotknięte złośliwe lub chore komórki, podczas gdy zdrowe komórki są odporne przez dłuższy czas. To było okno do stosowanych dziś metod leczenia radiologicznego.
Podczas pierwszej wojny światowej Marie Curie uważała, że szpitale wojskowe powinny mieć aparaty rentgenowskie do badania ran lub złamań walczących i udzielić jej pełnego wsparcia sprawie..
Pomyślał też, że gdyby sprzęt rentgenowski mógł być przystosowany do jednostek mobilnych, to byłoby jeszcze łatwiej i wydajniej wykorzystywać je do operacji ratunkowych. Później był odpowiedzialny za szkolenie personelu do obsługi tej technologii..
Podobnie używał radonu, który nazywał oparami radiowymi, do dezynfekcji ran..
Marie Curie była odpowiedzialna za promowanie badań radiologicznych w celu pogłębienia wiedzy w tej dziedzinie i zastosowania radioaktywności. Zwłaszcza za pośrednictwem Instytutu Radia z siedzibą w Paryżu i Warszawie, przemianowanego później na Instytut Curie..
Zebrał fundusze na wyposażenie laboratoriów i zakup materiałów do przeprowadzania eksperymentów, które po I wojnie światowej stały się niezwykle kosztowne, osiągając w tym czasie cenę grama radia w 100 000 dolarów..
Chociaż czasami musiała odseparować się od tego, co naprawdę lubiła, czyli badań, wiedziała, jak przyjąć rolę osoby publicznej, aby umożliwić innym pokoleniom pracę z fundamentami, które położyła..
Podobnie Curie zgodził się zostać włączony do różnych komitetów i organizacji, które promowały integrację narodów. Nigdy nie odrzuciła swojej roli w społeczeństwie, a wręcz przeciwnie, była kobietą oddaną ludzkości.
Była jedną z najbardziej reprezentatywnych kobiet w nauce, do tego stopnia, że Marie Curie stała się ikoną kultury popularnej.
Curie była pierwszą kobietą, która otrzymała Nagrodę Nobla, później była pierwszą osobą, która otrzymała ją w dwóch różnych kategoriach i do tej pory jest jedyną nagrodzoną w dwóch różnych dyscyplinach naukowych..
Po jej śmierci Marie Curie została pierwszą kobietą pochowaną w Panteonie w Paryżu na własną rękę (1995). Na cześć Marii i Piotra nazwano również element curium, który został odkryty w 1944 roku..
Wiele instytucji zostało nazwanych na cześć Marii Curie, w tym instytuty, które pomogła założyć, później jako Instytut Radia, który później stał się Instytutem Curie (Paryż) i Instytutem Onkologii Marii Skłodowskiej-Curie (Warszawa))..
Jej paryskie laboratorium zostało przekształcone w muzeum i jest otwarte dla zwiedzających od 1992 roku. Również przy ulicy Freta w Warszawie, gdzie urodziła się Marie, powstało na jej cześć muzeum nazwane jej imieniem..
- Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki, 1903 (razem z Pierrem Curie i Henri Becquerelem).
- Medal Davy'ego, 1903 (razem z Pierrem Curie).
- Nagroda Actonian 1907.
- Medal Elliotta Cressona, 1909.
- Nagroda Nobla w dziedzinie chemii, 1911.
- Medal Franklina Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego, 1921.
Jeszcze bez komentarzy