Plik mezenchym jest to luźna tkanka łączna, która zawiera znaczne ilości macierzy zewnątrzkomórkowej, jest lepka i bogata w różne białka, takie jak kolagen. Embriologicznie pochodzi z mezodermy i poprzez procesy różnicowania komórkowego powoduje powstanie dużej liczby tkanek w organizmach..
Tkanki te obejmują między innymi tkankę łączną, mięśnie gładkie, narządy i struktury związane z układem krążenia i układem limfatycznym. Mezenchym jest medium do wymiany substancji dla organizmu, zapewnia niezbędne wsparcie strukturalne i chroni organizm.
Ponadto odpowiada za gromadzenie rezerw substancji, np. Tłuszczu. Typy komórek pochodzące z tej tkanki to fibroblasty, mezotelium, śródbłonek, adipocyty, mioblasty, chondroblasty i osteoblasty..
Indeks artykułów
Termin mezenchym odnosi się do tkanki mezodermalnej, która pomaga zachować kształt narządów. Komórki w tych tkankach nie mają połączeń i są swobodnie rozmieszczone w podłożu, oddzielone obfitą macierzą zewnątrzkomórkową..
Macierz zewnątrzkomórkowa jest wydzielana przez fibroblasty i składa się głównie z różnych białek, proteoglikanów, glikozaminoglikanów i kwasu hialuronowego..
Uważana jest za strefę integracji w tkankach, zajmującą „pustą” przestrzeń międzykomórkową. Matrix umożliwia komórkom kompresję i rozciąganie.
Głównym składnikiem tkanek „miękkich” jest kolagen, cząsteczka białka, której budową jest włókno. Kolagen nadaje tkankom dwie ważne właściwości: elastyczność i odporność.
Właściwości tkanki mezenchymalnej są całkowicie przeciwne do właściwości tkanki nabłonkowej, charakteryzującej się prezentacją ściśle powiązanych komórek z niewielką macierzą zewnątrzkomórkową. Wszystkie narządy człowieka składają się z nabłonka i mezenchymu.
W literaturze terminy „tkanka mezenchymalna” i „tkanki łączne” są często używane zamiennie..
Komórki mezenchymalne są małe, ogólnie wydłużone lub w kształcie gwiazdy i mają heterochromatyczne jądro.
Są one odpowiedzialne za powstawanie typów komórek tworzących tkankę łączną: fibroblastów, komórek tłuszczowych, komórek tucznych, perycytów i histiocytów..
- Fibroblasty charakteryzują się tym, że są wrzecionowate i mają płaskie jądra. Są one odpowiedzialne za wytwarzanie wszystkich składników macierzy zewnątrzkomórkowej. Kiedy fibroblasty mogą się kurczyć, nazywane są miofibroblastami..
- Adipocyty to duże komórki, które przechowują lipidy jako substancję rezerwową w organizmach. Podobnie mogą być rezerwuarami pewnych hormonów i mediatorów stanu zapalnego..
- Komórki tuczne, zwane także komórkami tucznymi, są związane z odpowiedzią immunologiczną osobnika. Po wykryciu ciała obcego te czynniki komórkowe wydzielają substancje zapalne (takie jak histamina) i inne czynniki, które są odpowiedzialne za przyciąganie komórek związanych z odpowiedzią immunologiczną.
- Perycyty lub komórki Rougeta to wydłużone komórki związane z naczyniami krwionośnymi i komórkami śródbłonka. Mają zdolność kurczenia się i mogą różnicować się w komórki mięśni gładkich i śródbłonka..
W niektórych grupach bezkręgowców - takich jak porifery, parzystokopytne i niektóre bezkręgowce - termin „mezenchym” odnosi się do źle zorganizowanej galaretowatej tkanki o różnych typach komórek. Zwykle znajduje się między naskórkiem a wyściółką nabłonkową przewodu pokarmowego.
U bezkręgowców wodnych należących do Phylum Porifera, mezenchym nazywa się mezohilo.
Podobnie w Phylum Cnidaria mezenchym pochodzi w całości z ektodermy. Dlatego w tej linii organizmów typ mezenchymu jest ektomezodermalny..
Wreszcie, u zwierząt z acellomizacją z trzema liśćmi zarodkowymi (ektoderma, endoderma i mezoderma) często używa się terminu „miąższ” w odniesieniu do warstwy pośredniej. Inne terminy używane w zoologii bezkręgowców w odniesieniu do mezenchymu to: collenchyma i mesoglea.
Dzięki obecności komórek macierzystych mezenchym ma zdolność tworzenia następujących tkanek:
Tkanka łączna może być luźna lub gęsta. Pierwsza grupa pełni funkcje wspomagające i stanowi wypełnienie narządów. Drugi typ zawiera w swoim składzie więcej kolagenu, jest mniej elastyczny i znajduje się w ścięgnach, więzadłach i wokół kości..
Kości to struktury rurkowe odpowiedzialne za podparcie ciała. Istnieją trzy typy komórek związanych z kością: osteoblasty, osteocyty i osteoklasty..
Jego struktury są sztywne i mocne, dzięki czemu składniki zewnątrzkomórkowe ulegają procesowi zwapnienia, w wyniku czego powstaje macierz kostna.
Tkanka kostna może być gąbczasta lub zbita. Ta pierwsza znajduje się w kościach krótkich i na zakończeniach kości długich, podczas gdy tkanka zbita znajduje się w kościach długich, płaskich oraz w niektórych obszarach kości krótkich..
Tkanka tłuszczowa to tak zwany „tłuszcz”. Składa się z wyspecjalizowanych komórek z dużą zawartością cytoplazmy, której zadaniem jest magazynowanie lipidów.
Istnieje szczególny rodzaj tłuszczu zwany tłuszczami brunatnymi, który bierze udział w termoregulacji u małych ssaków i niemowląt..
Chrząstka jest strukturą mocną i dostatecznie gęstą, ale zachowuje właściwości sprężyste. Składa się głównie z kolagenu.
Komórki tworzące dojrzałą chrząstkę to chondrocyty, obecne w niewielkiej liczbie i otoczone obfitą macierzą zewnątrzkomórkową..
W zależności od składu tej macierzy, chrząstkę można podzielić na szklistą, elastyczną i włóknistą.
Tkanka mięśniowa dzieli się na trzy typy: szkieletowe, sercowe i gładkie. Mięsień szkieletowy jest dobrowolny i składa się z miofibryli, które są wielojądrowe.
Miofibryle zbudowane są z miofilamentów: aktyny i miozyny, białek kurczliwych odpowiedzialnych za ruch.
Mięsień sercowy ma budowę podobną do szkieletu, ale jest mimowolny. Włókna mięśnia sercowego są zorganizowane w syncytium (cytoplazmie wielojądrowej), a nie w miofibryli. Ten typ mięśni ma dużą liczbę mitochondriów i mioglobiny.
Mięśnie gładkie są również mimowolne i wchodzą w skład przewodu pokarmowego i układu moczowego. Komórki tej tkanki mają kształt wrzeciona i mają centralne jądro.
Tkanka hematopoetyczna składa się z osocza krwi, które pełni funkcje transportu substancji odżywczych i wymiany gazowej.
Odpowiada za produkcję krwinek takich jak m.in. krwinki czerwone, granulocyty, monocyty, limfocyty, płytki krwi.
Znajduje się głównie w szpiku kostnym, wtórnie w grasicy, śledzionie i węzłach chłonnych.
Nowotwory tkanki mezenchymalnej to: naczyniak, jamista, hemangiopericytoma, tłuszczak, chondroma, struniak i histiocytoma.
Naczyniaki to łagodne guzy spowodowane nieprawidłowym wzrostem naczyń krwionośnych (żył, tętnic lub naczyń włosowatych). Zwykle dotykają niemowlęta i mają kształt kuli lub kuli. Mogą być zlokalizowane w okolicy twarzy, np. Oczu, nosa i ust, a także w okolicy odbytu.
Naczyniaki nie są zdolne do migracji do innych tkanek osobnika i nie tworzą złośliwych guzów. Uważa się, że ta patologia jest dziedziczna.
Cavernoma lub naczyniak jamisty to wada rozwojowa związana ze strukturami naczyniowymi. Zmiana ta charakteryzuje się kształtem jeżyny zbudowanej z naczyń włosowatych, osiągając rozmiary do 5 centymetrów.
Hemangiopericytoma to guz wywodzący się z perycytów Zimmermana, zwykle w przestrzeni zaotrzewnowej i kończyn dolnych..
Jest to rzadka zmiana, która objawia się postępującym i nieprawidłowym wzrostem komórek, który nie powoduje bólu i może uciskać inne struktury lub nie..
Chondromy to łagodne guzy występujące w kościach, często dłoni. Są produktem niekontrolowanej proliferacji komórek w dojrzałej chrząstce szklistej, w obszarach przynasadowych kości kostnienia śródchrzęstnego.
Częstotliwość występowania chondrom jest dość wysoka. Ponadto mogą występować samodzielnie lub razem.
Podobnie jak chondromy, struny są guzami kości, chociaż te ostatnie są złośliwe. Występują często w kręgosłupie lub w okolicy podparcia czaszki (w górnej części kręgosłupa).
Występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet i zwykle pojawia się między 50 a 70 rokiem życia, chociaż pojawia się również wcześniej w życiu.
Ze względu na swoje położenie jest to zmiana trudna do leczenia, ponieważ może wpływać na inne ważne struktury, takie jak tętnica szyjna i część tkanki mózgowej. Można go leczyć chirurgicznie, radioterapią i chemioterapią.
Tłuszczaki są łagodnymi guzami i są dość powszechne w tkance mezenchymalnej. W 20% przypadków występują na głowie i szyi, głównie u mężczyzn w wieku od 40 do 60 lat. Są klasyfikowane jako konwencjonalne, infiltracyjne lub głębokie.
Histiocytoma to guzy powstające w tkankach miękkich, które mogą być łagodne lub złośliwe..
Złośliwy włóknisty histiocytoma może występować we wszystkich częściach ciała, w częściach miękkich lub w kościach, chociaż częściej występuje w kościach kończyn (kości udowej, piszczelowej, kości ramiennej) i brzuchu..
Rozwój zmiany jest przyspieszony i może migrować do innych obszarów ciała, takich jak płuca. Jego częstotliwość jest wysoka u osób starszych.
Jeszcze bez komentarzy