Miguel de Cervantes (1547-1616) był słynnym hiszpańskim pisarzem Złotego Wieku, który wyróżniał się jako powieściopisarz, poeta, dramaturg i żołnierz. Jego pisma były początkiem nowoczesnej powieści.
Jego wielkie dzieło Genialny dżentelmen Don Kichot z La Manchy, lepiej znany jako The Quijote, został uznany za światowy punkt odniesienia w dziedzinie doskonałości literackiej. Ten znakomity utwór jest nawet uważany za najlepszą powieść napisaną w języku hiszpańskim.
Cervantes przeżył przez całe życie wiele wydarzeń i przygód. Być może te doświadczenia sprawiły, że jego pasja do listów stała się największą chwałą. Jego pisma są kompozycją fantazji i rzeczywistości, a także refleksji i medytacji nad literaturą..
Jeśli chodzi o powieść, która przyniosła mu największe uznanie i określa jego styl literacki, The Quijote, została przetłumaczona na różne języki i opublikowana na całym świecie. Było wiele wydań i publikacji; nieśmiertelność Miguela de Cervantesa wynika z doskonałego sojuszu komiksu i tragizmu tego dzieła.
Indeks artykułów
Miguel de Cervantes Saavedra urodził się 29 września 1574 roku w Hiszpanii, a konkretnie w mieście Alcalá de Henares. Jego ojcem był znany lekarz Rodrigo de Cervantes, a matką Leonor de Cortinas, o której niewiele jest informacji..
Miejsce urodzenia Cervantesa określa jego świadectwo chrztu. 9 października 1547 r. Przyjął sakrament chrztu w kościele Santa María la Mayor w Alcalá de Henares. Miguel dzielił łono rodziny z sześciorgiem rodzeństwa.
Pisarz w dzieciństwie przeszedł przez okres wędrówek i przemieszczania się. Ta pielgrzymka była spowodowana tym, że jego ojciec nabrał długów i faktycznie został za to uwięziony, a jego majątek został zajęty. Później, w 1556 roku, ojciec Cervantesa otrzymał od ojca spadek, który pozwolił mu spłacić długi.
Jeśli chodzi o kształcenie akademickie Miguela de Cervantesa, wiadomo, że nie poszedł na uniwersytet. Nie wiadomo też, gdzie uczęszczał do pierwszego etapu, czy w Valladolid, Kordobie czy Sewilli, ważnych miastach w okresie jego dzieciństwa i młodości.
Jednak w sposób, w jaki w swojej pracy opowiadał o szkole Kolokwium psów, Uważa się, że mógł uczyć się w szkole Towarzystwa Jezusowego, które jezuici założyli wówczas w Kordobie i Sewilli.
W wieku 19 lat Miguel przeprowadził się i osiadł w Madrycie. Uczęszczał do instytutu Estudio de la Villa, gdzie spotkał hiszpańskiego pisarza i humanistę Juana Lópeza de Hoyosa, który dał Cervantesowi możliwość opublikowania dwóch swoich wierszy w książce o ostatnich dniach życia królowej Isabel de Valois..
Od tego czasu w Madrycie Cervantes zaczął dawać pierwsze uznanie dla literatury i sztuki. Stał się też fanem teatru, brał udział m.in. w przedstawieniach tego, co uchodziło za jednego z pierwszych zawodowych aktorów w Hiszpanii: Lope de Rueda.
W 1569 r. Musiał uciekać z Hiszpanii, ponieważ został oskarżony o zranienie człowieka. Wtedy osiadł w Rzymie i zaczął być częścią armii. Dokładnie w 1571 roku brał udział w znanej bitwie pod Lepanto.
Od tamtej morskiej bitwy z Turkami został ranny w lewą rękę, co spowodowało, że nazwano go „Manco de Lepanto”. Potem spędził kilka lat w różnych włoskich miastach, w których skorzystał z okazji, by poznać literaturę tego kraju..
W 1575 roku zdecydował się wrócić do Hiszpanii, ale statek, którym podróżował, został zaokrętowany przez piratów tureckich. Cervantes miał pecha, że bandyci wzięli go jako zakładnika z jego bratem Rodrigo, a następnie sprzedali jako niewolników. W Algierii przebywał przez około pięć lat, dopóki krewny nie był w stanie zapłacić okupu..
Kiedy w końcu wrócił do Hiszpanii, zaskoczyła go bieda rodziny. Po wysiłku, jaki podjęli, aby zapłacić okup, byli prawie spłukani. Aby im pomóc, wykonał pracę sądową. Był w stanie dojść do siebie ekonomicznie i udał się do Madrytu.
To w Hiszpanii postanowił uwolnić swój talent i pasję do literatury i pisania. W 1584 roku zaczął pisać swoją pierwszą powieść Galatea, który został opublikowany rok później w jego mieście urodzenia, Alcalá de Henares. Wydano tylko pierwszą część, składającą się początkowo z sześciu książek.
Od tego czasu w Hiszpanii mówi się, że pisarz był w związku z żoną właściciela tawerny. Kobieta miała na imię Ana Villafranca de Rojas. Z tą kobietą Cervantes miał córkę o imieniu Isabel Rodríguez y Villafranca.
Dziewczyna nosiła swoje nazwiska po stronie matki, ponieważ Miguel postanowił ją rozpoznać, gdy miała 16 lat. Następnie Isabel de Saavedra i Miguel de Cervantes Saavedra połączyli swoje emocjonalne więzi. W rok po rozpoznaniu matka zmarła, a siostra ojca powitała ją jak córkę.
W tym czasie poeta udał się w podróż do miasta Toledo, a konkretnie do Esquivias, po wezwaniu Juany Gaytána do objęcia opieką wydawniczą Śpiewnik jej męża Pedro Laínez. To właśnie w tym mieście 12 grudnia 1584 roku poślubił Catalinę Salazar y Palacios.
Historia podaje, że żona Cervantesa była młoda, że właśnie w chwili zawarcia związku małżeńskiego osiągnęła wiek 20 lat. Z tego związku nie było dzieci, a także małżeństwo nie przyniosło pozytywnych rezultatów. Jednak pisarz inspirował się krewnymi swojej żony dla niektórych swoich postaci..
Jeszcze w związku małżeńskim Miguel de Cervantes odbywał długie podróże, zwłaszcza po Andaluzji. Ta sytuacja dodatkowo ochłodziła związek małżeński. Niewiele wiadomo o Catalinie, poeta niewiele o niej pisał. Nawet fakt, że jako pierwszy w literaturze mówił o rozwodzie, nie zasługiwał na wzmiankę o tym, kim była jego żona.
Cervantes nie poświęcił się wyłącznie literaturze. Wykonywał wiele prac, zwłaszcza związanych z monarchią. W 1587 r. Wyjechał do Andaluzji jako komisarz ds. Zaopatrzenia Niezwyciężonej Armady lub Kompanii Anglii. Celem tej armii była inwazja wspomnianego europejskiego miasta i usunięcie Elżbiety I z tronu.
Stanowisko komisarza przysporzyło Cervantesowi pewnych problemów z kościołem. Czasami, na mocy królewskich rozkazów, Manco de Lepanto musiało przejąć niektóre produkty od jednostek i samego kościoła. To spowodowało, że przywódcy religijni ekskomunikowali i wycofali sakramenty pisarzowi.
W 1594 r. Przyjął z dołu funkcję poborcy podatkowego. Praca polegała na chodzeniu od domu do domu, aby zebrać pieniądze, a ponieważ ostatecznym celem było przeznaczenie ich na wojny, w których pogrążyła się Hiszpania, przyniosło to również więcej niedogodności.
Bank, w którym zdeponował zebrane pieniądze, zbankrutował, a Cervantes został oskarżony o wzbogacanie się środkami publicznymi. Z tego powodu został uwięziony. Ostatni kwartał 1594 roku spędził w więzieniu królewskim w Sewilli. To w tym więzieniu narodziło się jego słynne dzieło Don Kichot z La Manchy.
W 1592 roku Miguel de Cervantes rozpoczął swoją drogę do teatru. Szanował czas, akcję i miejsce Traktat Arystotelesa, a także wkład renesansu i klasycyzmu. W swoich teatralnych pismach starał się nie mieszać tragedii z komiksem.
Należy zauważyć, że jako dramaturg Cervantes wyróżniał się pisząc dobrze znane „entremés”, sztukę komiksową w jednym akcie, którą można przedstawić wierszem lub prozą. Wiele z jego osobistych doświadczeń znalazło odzwierciedlenie w tego rodzaju gatunkach literackich.
Było to w Valladolid, w roku 1604, kiedy to pierwsza część The Quijote. Publikacja powstała za zgodą Kronikarza Indii Antonio de Herrera y Tordesillas. To właśnie z tym wydaniem pojawił się realizm literacki i narodziła się powieść jako gatunek.
Jedenaście lat później ukazała się druga część powieści: Genialny rycerz Don Kichot de la Mancha. Dzięki dwóm wydaniom The Quijote, Cervantes zdobył miejsce w światowej literaturze. Podczas publikacji swojego słynnego dzieła napisał opowiadania Przykładowe powieści.
Od tego czasu twórczość Cervantesa nie ustała, nawet po jego śmierci jego dzieło jest nadal aktualne. Charakteryzował się oryginalnością i żywością. Pisał zarówno wierszem, jak i prozą, a obecność dialogów była zawsze stała. Rzeczywistość i fantazja sprawiły, że jego prace były skomplikowane.
Cukrzyca odebrała życie Miguelowi de Cervantesowi 22 kwietnia 1616 r. Zmarł w Madrycie w wieku 68 lat w znanym Casa de Cervantes. Pisarz poprosił o pochowanie jego ciała w klasztorze Iglesia de las Trinitarias Descalzas, położonym w dzielnicy Las Letras..
Cervantes pisał powieści, sztuki i poezję. W trzech gatunkach wyróżniał się i każdym z nich nadawał ton. Do dziś jego prace pozostają obowiązkowym punktem odniesienia w świecie sztuk performatywnych. Poniżej opisano jego najwybitniejsze dzieła z wymienionych dziedzin..
Jest to powieść napisana w 1585 roku. Uważana jest za pierwszą napisaną przez autora. Jest to praca, która dotyczy, a dokładniej, miłości, którą odczuwali Elicio i Elastro do Galatea. Bohaterką jest pasterka, którą cechuje inteligencja, uczciwość i życzliwość.
Fabuła opowieści dotyczy niezależności, którą ukochana chce zachować przez całe swoje życie, więc poświęca się sprawieniu cierpienia dwóm zakochanym pasterzom. Powieść została podzielona na sześć książek. Opublikowano tylko pierwszą część pracy.
Został napisany w 1605 roku i jest uważany za najwybitniejsze dzieło literatury światowej. W roku 1615 wydał drugą część zatytułowaną Genialny rycerz Don Kichot de la Mancha. Uważana jest za pierwszą nowoczesną powieść.
Zamiarem Cervantesa było kpiny z istniejących powieści rycerskich. Pisał więc o hidalgo z La Manchy, który oszalał, czytając treść tych pism. Don Kichot postanowił przebrać się za rycerza i przeżyć kilka przygód ze swoim koniem Rosynantem.
W spektaklu Don Kichot żyje w nierealnym świecie, w którym nic nie jest tym, czym się wydaje, na przykład: młyny to gigantyczni ludzie. W swoim „szaleństwie” wymyśla ukochaną Dulcyneę del Toboso. Po drodze zaprzyjaźnia się z Sancho Pansą. Wspólne przygody są zarówno zabawne, jak i nieszczęśliwe.
Pod względem strukturalnym i stylistycznym powieść podzielona jest na dwa tomy, liczące 52 i 74 rozdziały. Większość powieści jest opowiadana w trzeciej osobie i jako cecha charakterystyczna dzieł Cervantesa dominuje dialog. Z drugiej strony każda postać, która się pojawia, nadaje powieści inny aspekt narracyjny i stylistyczny..
Oprócz tego, że jest kpiną lub satyrą na ówczesne powieści rycerskie, The Quijote zbiera kilka głównych tematów. Należą do nich szaleństwo, które można interpretować jako nierealne, które pozwala bohaterowi żyć dowolnie inny z tematów spektaklu, wolna wola.
Rzeczywiste i nierzeczywiste są również w fabule. Oba aspekty wkraczają w bitwę, ponieważ sam Cervantes opowiada, że znajduje historię przetłumaczoną w mieście Toledo. Już w pracy większość elementów jest mieszana ze sobą pod względem znaczenia i samej istoty..
"Wolność, Sancho, jest jednym z najcenniejszych darów, jakie niebo dało ludziom; skarby, które skrywa ziemia i morze, nie mogą się z nią równać; Dla wolności, jak i honoru, można i trzeba ryzykować życie, a wręcz przeciwnie, niewola jest największym złem, jakie może spotkać ludzi.".
Zostały napisane między 1590 a 1612 rokiem. Były to serie opowiadań, które zostały ujednolicone w jednym wydaniu. Większość treści ma charakter moralny, estetyczny i społeczny. Zajmuje się także niektórymi sprawami miłosnymi, idealizacją ludzkiej istoty.
Niektóre z powieści, które zawiera ta praca to:
Jeśli chodzi o swoją twórczość poetycką, Miguel de Cervantes zakwestionował jego umiejętności pisania poezji. Wiele jego wierszy znalazło się w jego powieściach i sztukach. Istnieje jednak wiele zaginionych pism. W swojej powieści Galatea zawiera niektóre z nich.
Jako poeta nie zaniedbał swojej osobliwej cechy komizmu i kpiny. Chociaż pisał też poważnie w tego typu pracach, tak jest w przypadku Pogrzeb królowej Elżbiety przez Valois Y Ku śmierci Fernando de Herrery. Warto również wspomnieć o tytule: Pedro Padilla.
Poza wersetami w jego powieściach, jednym z najbardziej znanych i obszernych, jakie napisał Cervantes Saavedra, był Podróż Parnasem. Napisał go w 1614 roku, autor opowiedział tam swoją podróż na górę mitologii greckiej na statku prowadzonym przez Merkurego. To wiersz o nierealnym charakterze.
Fragment:
„Rządzi najświętszy poeta
dla jego pustego i utalentowanego kaprysu,
pełne śladów i wiecznej ignorancji.
pochłonięty swoimi chimerami i podziwiany
nie szuka swoich czynów
Osiągnij bogactwo jako honorowe państwo ”.
Ten fragment omawianego wiersza wiąże się z pozytywną i negatywną krytyką, jaką Cervantes kieruje w ramach dzieła do niektórych hiszpańskich poetów i pisarzy, których włącza jako bohaterów do utworu poetyckiego. Dobrzy go bronią, źli chcą go skrzywdzić.
Miguel de Cervantes od najmłodszych lat wykazywał zamiłowanie do teatru. Przez lata poświęcił się pisaniu sztuk teatralnych. Jego prace charakteryzowały się moralistycznym przesłaniem. Umieszczał w nich postacie alegoryczne i skupiał się na zgłębianiu, do jakiego czasu, akcji i przestrzeni się odnoszą..
Ten sam pisarz w pewnym momencie twierdził, że napisał około trzydziestu komedii. Jednak jej uczeni zapewniają, że zachowali 17 tytułów i 11 tekstów. Cervantes był specjalistą w pisaniu „entremés”, czyli prac krótkoterminowych. Humor i głębia jego prac wyróżnia go na tle innych.
Do jego najbardziej znanych sztuk należą:
Ten teatralny utwór został napisany przez Cervantesa w 1585 roku. Inspiracją były konflikty militarne, które miały miejsce między II a III wiekiem przed naszą erą. To tragedia, która dotyczy nieszczęścia Numantyńczyków pod groźbą rzymskiego generała Scypiona.
W tej pracy pisarz jako główne tematy wskazał nadzieję i wolność. Ponadto podkreślił wagę woli i honoru każdego człowieka. Od dawna uważany jest za jedno z najlepszych dzieł historycznego hiszpańskiego złotego wieku.
Napisał go w 1582 roku. W tej pracy Cervantes przedstawił swoje doświadczenie jako zakładnika w mieście Algier. W przedstawieniu teatralnym zrobił komedię z wydarzeń. W pełni zgodne z jednostkami działania, czasem i miejscem. Jest również znany jako Oferty w Algierze lub Łaźnie w Algierze.
Fabuła sztuki przedstawia się następująco: Aurelio i Silvia są w niewoli, a Maurowie Zara i Izuf zakochują się w nich. Podczas tworzenia opowieści dochodzi do zmieszania miłości, patriotyzmu i religii. Wydarzenia kończą się uwolnieniem dwóch zakładników poprzez przebaczenie..
Początkowo ukazał się pod nazwą Słynna komedia zatytułowana Wielka sułtana doña Catalina de Oviedo. Znajduje się w Konstantynopolu. Opowiada historię kobiety pochodzenia hiszpańskiego, która szaleńczo zakochuje się w sułtanie.
Inne sztuki, które również rozsławiły tego hiszpańskiego autora, to: Podbój Jerozolimy, Dom zazdrości i dżungla Ardenia, Rozrywkowy, Błogi zbój Y Pedro de Urdemalas.
Po opisaniu życia i twórczości Miguela de Cervantesa Saavedry można powiedzieć, że największe bogactwo pozostawił hiszpańskiej gramatyce i literaturze. Jego prace zmieniły styl i treść, oprócz oferowania czasownika pełnego głębi, a jednocześnie piękna i atrakcyjności..
Dziś pamięć o tym pisarzu jest czczona na wiele sposobów. Na całym świecie powstało kilka nagród noszących jego imię, jak na przykład nagroda Miguela de Cervantesa, najważniejsza w literaturze hiszpańskiej. Istnieje również Trofeum Cervantesa, które jest obchodzone w jego rodzinnym mieście, aby nagrodzić piłkę nożną.
Ponadto istnieje wiele instytucji, które utrzymują jego spuściznę przy życiu. Wśród nich jest Instituto Cervantes, zajmujący się promocją i nauczaniem języka hiszpańskiego; m.in. European University Miguel de Cervantes, Liceo de Cervantes w Kolumbii, Miguel de Cervantes University w Chile.
Z drugiej strony uroczystości są również na porządku dziennym. W przypadku Hiszpanii obchodzą Tydzień Cervantesa. W zależności od miejscowości może to być kwiecień, w innych wrzesień lub październik. W przypadku Meksyku, a konkretnie w Guanajuato, organizują Festiwal Cervantino.
Jeszcze bez komentarzy