Plik monarchia feudalna Jest to system rządów stosowany jako główna polityka krajów Europy Zachodniej w średniowieczu. System ten wyróżniał się narzuceniem dziedzicznych monarchii i trwał od IX do XV wieku..
Władza koncentrowała się na zwyczajach społecznych, kulturowych, prawnych i wojskowych, które były częścią szlachty i duchowieństwa. Ten system rządów charakteryzował się użyciem feudalizmu jako głównego narzędzia, systemu, który rządził prawnymi i wojskowymi zwyczajami Europy przez dwa stulecia.
Feudalizm był używany na różne sposoby, więc nie ma ustalonego znaczenia; Jednak władcy, którzy przyjęli i dostosowali instytucje feudalne, aby zwiększyć swoją władzę, określili swoje rządy jako monarchię feudalną..
Indeks artykułów
Feudalizm był systemem zwyczajów, zarówno prawnych, jak i wojskowych, który charakteryzował rządy Europy w średniowieczu; jednak proces ten był używany na różne sposoby, co utrudnia przypisanie feudalizmu ustalonego znaczenia..
Był to sposób na strukturyzację społeczeństwa opartego na relacjach, które powstały z posiadania ziemi w zamian za usługę lub pracę..
Powstanie monarchii feudalnych nastąpiło, gdy Imperium Karolingów (królestwo, które zdominowało dynastię Karolingów między VIII a IX wiekiem) na nowo zdefiniowało swoją strukturę polityczną.
Uważa się, że ewolucja monarchii feudalnej nie była taka sama na całym świecie, ponieważ niektóre rządy nie stosowały tego systemu politycznego w ten sam sposób: niektóre nie pozwalały na przykład na unię między mocarstwami powszechnymi a lokalną ludnością..
Mimo to na przestrzeni wieków w średniowieczu te systemy rządów zwiększyły swoją władzę i zasoby. Stało się to dzięki wzrostowi obiegu pieniądza jako mechanizmu płatności, wzrostowi działalności handlowej, rozwojowi społeczeństw i obecności burżuazji..
Akceptacja prawa rzymskiego, ewolucja technologii bitew i postęp organizacji społeczeństwa były również czynnikami, które wpłynęły na powstanie tego typu monarchii..
Kryzys XIV wieku, który dotknął zarówno Europę, jak i część Morza Śródziemnego, spowodował, że monarchie feudalne stały się monarchiami autorytarnymi. Później, w epoce nowożytnej, ten system polityczny ustąpił miejsca formowaniu się monarchii absolutnych.
Władza królów, którzy stali na czele monarchii feudalnych, została wykorzystana do rozdzielenia ziem między ich wasali. Te ziemie nazywano „lennem”.
Ten stan sprawił, że ludzie byli praktycznie niezależni. Ponadto władza króla została uzgodniona i podzielona z głównymi władzami religijnymi.
Znaczenie wasali dla utrzymania tego systemu politycznego było tak wielkie, że królowie feudalni potrafili rządzić tak długo, jak lud pozostał wierny swoim ideałom; zwłaszcza gdy przychodzimy na wezwanie wojskowe na prośbę króla.
W ten sposób wasal miał wybór, czy wypełnić swoje zobowiązanie, troszcząc się o wierność konkretnego króla. Mimo to wasale nie mieli tyle wolności, co w późniejszych reżimach; może podlegać sankcjom wojskowym lub religijnym w przypadku niedopełnienia obowiązku poddania się.
Królowie nie mieli bezpośredniego związku z poddanymi, ale szlachta feudalna (świecka lub kościelna) służyła jako pośrednik. Dlatego pośrednicy musieli potwierdzać decyzje króla, co ustąpiło miejsca powstawaniu takich instytucji jak parlamenty, kortezy, stany generalne i zgromadzenia..
Królowie, którzy przewodzili władzę w średniowiecznych systemach feudalnych, byli odpowiedzialni za prowadzenie kampanii wojskowych, pobieranie podatków i pracę jako sędziowie.
Ponadto byli odpowiedzialni za podział ziemi między panów feudalnych, którzy podzielili ją w ten sam sposób między szlachtę i najemnych chłopów do ich pracy. Aby szlachta mogła zająć stanowisko na działce, musieli zapłacić feudałom szereg danin.
Na początku wasalami byli chłopi, którym pozwolono pracować na roli, aby mieć miejsce do życia. W ten sposób udało się zbudować największą klasę społeczną, jaka istniała w feudalizmie, a na dodatek taką, która otrzymywała najmniejsze wynagrodzenie za wykonaną pracę..
Szlachta podzieliła swoje ziemie między wasali, więc nadszedł moment, w którym ci ludzie zaczęli zdobywać niezwykłą władzę, nad którą królom trudno było zapanować..
Znaczenie króla jako najwyższego autorytetu, który przewodził władzy w monarchiach feudalnych, było tak wielkie, że wymagały one obecności pewnego personelu wojskowego, aby go chronić..
Ludzie, którzy wykonywali taką pracę, byli znani jako rycerze. Ponadto rycerze byli odpowiedzialni za ochronę szlachty, która posiadała ziemie, które dał im król..
W średniowieczu kobiety nie odgrywały znaczącej roli w społeczeństwie; jego praca ograniczała się do prac domowych i opieki nad rodziną. Mieli także miejsce w pracy w terenie i nabyli umiejętności polowania na zwierzęta, aby nakarmić swoich bliskich..
Mimo to były też kobiety, które poświęciły się pracy w sektorze komercyjnym lub opiekowały się innymi pracującymi. W tamtym czasie stygmatyzacja inteligencji była taka, że wiele kobiet zostało oskarżonych o czarownice, za które płaciły śmiercią..
System samorządowy monarchii feudalnych utrzymywał się w Europie Zachodniej mniej więcej od IX do XV wieku..
Jeszcze bez komentarzy