Plik motephobia jest to irracjonalny, uporczywy i nieuzasadniony strach przed ćmami. Jego nieregularny i nieprzewidywalny lot, rozmiar, kolory skrzydeł, sierść niektórych gatunków lub nieprzyjemny dotyk, jaki odczuwa się podczas ich dotykania, to tylko niektóre z powodów, dla których ci, którzy odczuwają tę niechęć do tego lepidoptera, najbardziej się boją..
Badając, znaleźliśmy na dobrze znanym portalu, w którym użytkownicy opowiadają o fatalnych skutkach, jakich doświadczyli, anonimowo: „Dziś i na zawsze mam fobię przed ćmami (tymi dużymi). Musiałem zostać zamknięty w swoim pokoju, ponieważ mam dwóch kręcących się w kuchni i na korytarzu. Nie jadłem, a moi rodzice nie odbierają telefonu. Nie wiem, czy stąd wyjdę ”.
To wyraźny przykład osoby, która cierpi na prawdziwą fobię (nie zniesmaczoną) tego latającego owada, gdzie na dziewczynę wpływają jej codzienne czynności (jak w tym przypadku jedzenie) i nie jest w stanie stawić czoła swojemu strachowi, mimo że ty może pozostać bez obiadu lub kolacji.
W tym artykule zamierzamy rozwinąć problem spowodowany przez to zaburzenie, aby zarówno ofiary, jak i reszta świata mogły zrozumieć konsekwencje, przyczyny i możliwe sposoby leczenia..
Indeks artykułów
Motefobia to rodzaj specyficznej fobii opartej na skrajnym odpychaniu lub strachu przed ćmami i innymi podobnymi motylami. Chociaż wysoki odsetek czytelników czuje zniesmaczenie ćmy, to w przypadku motefobii strach jest niezwykły i nie ma uzasadnienia..
Budowa zwierzęcia, sierść niektórych gatunków, jej wielkość, oczy i wygląd, dotyk, a zwłaszcza nieprzewidywalny i nieregularny lot to obserwacje, które najbardziej wyróżniają osoby cierpiące na tę chorobę..
Ten strach jest również nazywany lepidopterofobią, która wywodzi się z rzędu owadów Lepidopteran, do których należą ćmy, motyle, sfinksy lub pawie..
Z kolei jest to sub-fobia zawarta w zoofobii, irracjonalnym strachu przed zwierzętami. Entomofobia lub arachnofobia to kolejne przykłady specyficznych fobii zaliczanych do tej grupy.
W zależności od stopnia paniki osoby z motefobią będą doświadczać jednego rodzaju objawów lub innych, zmieniając ich nasilenie w zależności od cech danej osoby (stan psychiczny i poziom lęku).
Najbardziej znane i najczęściej spotykane to:
W tej sekcji dzieje się to samo, co w przypadku objawów, ponieważ w zależności od osoby przyczyny paniki na ćmy są różne. Pamiętaj, że fobie mogą się rozwijać bez konkretnej przyczyny lub wręcz przeciwnie, mogą pojawić się w określonym momencie Twojego życia. Nikt nie jest bezpieczny przed fobią w dowolnym momencie.
Dlaczego? Zwykle dlatego, że fobie rozwijają się w wyniku traumy, na którą nieustannie narażasz się na niebezpieczeństwa życia.
W każdym razie ludzie często przedstawiają te traumatyczne wydarzenia w dzieciństwie, wywołując lęk przed ćmami (co nas dotyczy) na całe życie.
Należy pamiętać, że w pierwszych latach człowiek przeżywa bez strachu i wstydu, a jednym z ulubionych zajęć dzieci jest zabawa z owadami. Jeśli w którymś z dni, w których dziecko jest oddane niepokojeniu ćmy, może zareagować, wywołując panikę u niemowlęcia i oznaczając to na całe życie.
Inna przyczyna ma więcej wspólnego z indukcją. Jeśli dana osoba miała reakcję alergiczną na ćmę lub motyla, wywoła to nowe traumatyczne wydarzenie, o którym trudno zapomnieć. Wynik? Za wszelką cenę unikną ćmy z obawy przed reakcją alergiczną, taką jak ta, której doświadczano wcześniej.
Z drugiej strony istniała socjologiczna teoria, która łączyła fobię z kobiecością. Zniewieściłe kobiety i mężczyźni częściej cierpieli na tę chorobę tylko dlatego, że nie mieli dość odwagi, by stawić czoła owadowi. Oczywiście ta teoria nie jest obecnie rozważana w środowisku naukowym..
Gdy już jesteśmy pewni, że panika, jaką dana osoba cierpi na ćmy, jest fobią warunkującą jej życie, następnym krokiem będzie poszukiwanie profesjonalnego leczenia, aby spróbować uporać się z tym problemem. Niektóre z najczęstszych technik stosowanych przez psychologów, którzy zajmują się tymi lękami, to:
Jego podstawą jest restrukturyzacja negatywnego myślenia o tym, czego się boimy. W takim przypadku myśli, emocje i zachowania wobec ćmy zostaną zmodyfikowane poprzez biofeedback, tolerancję na stres lub techniki relaksacyjne..
Ta technika uczulania polega na stopniowym wystawianiu osoby dotkniętej chorobą na jej strach. Celem jest, abyś tolerował obecność ciem i zaznajomił się z nimi. Wymaga dużo wytrwałości, ale jeśli zostanie zrobione dobrze, pomoże pacjentowi nauczyć się kontrolować swoje lęki.
Ta technika polega na próbie dotarcia do korzeni strachu. Po odkryciu, poprzez połączenie psychoterapii, rozwoju osobistego i komunikacji, zostanie podjęta próba zmodyfikowania zachowań lub zdolności osoby dotkniętej chorobą, tak aby ten irracjonalny strach prowadził do wyciszenia i odprężenia..
Rzadko się zdarza, że ta opcja jest dostarczana. Jest zalecany tylko w skrajnych przypadkach, gdy pacjent odczuwa lęk, ma ciężkie reakcje lub cierpi na ciężkie ataki paniki..
W przypadku leków przeciwdepresyjnych, przeciwlękowych lub przeciwdrgawkowych ma na celu złagodzenie poczucia zagrożenia u jednostki, ale jest narażony na możliwe skutki uboczne przyjmowania tych leków.
Istnieje społeczność o nazwie I Hate Butteflies, która skupia wszystkich ludzi, którzy boją się, nienawidzą lub uważają mole za przerażające i oczywiście te osoby, które mają motefobię. Swoją inicjatywą zachęcają swoich użytkowników do dzielenia się traumami, okropnymi historiami i innymi nieprzyjemnymi wydarzeniami z Lepidoptera.
Australijska aktorka Nicole Kidman cierpi na motefobię. W sporadycznym wywiadzie wyznała, że jej strach tak bardzo ją warunkował, że gdyby zobaczyła na zewnątrz jednego z tych robaków, nie byłaby w stanie wyjść z domu..
W Stanach Zjednoczonych 40% fobii pochodzi ze strachu przed „robakami”, co oznacza robaki. Ćmy zajmują pierwsze pozycje wraz z innymi owadami, takimi jak pająki, karaluchy, koniki polne czy skorpiony..
Nie wszystkie kultury mają panikę lub wstręt wobec ćmy. W niektórych częściach Australii owad ten jest częścią diety Aborygenów. W szczególności Podano Agrotis.
Plik attacus atlas Jest to największy motylek na świecie. Rozpiętość skrzydeł w niektórych przypadkach sięga 30 cm. Zamieszkuje Chiny, Azję Południowo-Wschodnią i Archipelag Malajski.
Czy po opisaniu problemu możesz nam opowiedzieć o doświadczeniach z prawdziwą paniką, których doświadczyłeś z ćmami lub motylami??
Jeszcze bez komentarzy