Plik terapia muzyczna to dyscyplina, która wykorzystuje interwencje muzyczne, aby pomóc osobie osiągnąć cele terapeutyczne. Opiera się na dowodach klinicznych i historycznych i podobnie jak pozostałe rodzaje terapii psychologicznych musi być przeprowadzona przez specjalistę wyspecjalizowanego w tej dziedzinie..
W procesie muzykoterapii profesjonalista będzie wykorzystywał muzykę na różne sposoby, aby wywołać fizyczne, poznawcze, emocjonalne i społeczne zmiany u osoby poddawanej interwencji. Sesje mogą obejmować wiele różnych czynności, takich jak śpiewanie, taniec, słuchanie określonych utworów muzycznych lub komponowanie..
Ideą muzykoterapii jest to, że zajęcia te mogą pomóc osobie w rozwiązywaniu wszelkiego rodzaju problemów i zdobywaniu nowych umiejętności, które następnie można przenieść na inne dziedziny życia. Ponadto muzyka może również pomóc klientowi łatwiej wyrazić swoje uczucia i myśli..
Pomimo tego, że jest to stosunkowo nowa dziedzina, istnieje wiele dowodów potwierdzających skuteczność muzykoterapii. Dlatego dziś wiemy, że jest bardzo przydatny w leczeniu takich problemów jak autyzm, depresja, lęk, stres czy schizofrenia; i może służyć jako wsparcie w osiąganiu subklinicznych celów, takich jak trening umiejętności społecznych.
Indeks artykułów
Pomysł, że muzyka może mieć znaczący wpływ na zdrowie i zachowanie ludzi, istnieje od początku zachodniej cywilizacji. Autorzy tacy jak Platon i Arystoteles mówili już o skutkach, jakie różne rodzaje harmonii i melodii wywoływały u słuchających ich oraz o ich pozornie korzystnych właściwościach.
Później, w XVIII i XIX wieku, powstały niezależne stowarzyszenia badające pozytywny wpływ muzyki na psychikę ludzi. Dzieła te nie wywarły jednak wielkiego wpływu na społeczeństwo i nie poświęcano im wówczas zbytniej uwagi.
Muzykologia w dzisiejszym rozumieniu pojawiła się dopiero w połowie XX wieku. Po drugiej wojnie światowej wielu muzyków (zarówno zawodowych, jak i amatorskich) odwiedzało szpitale w różnych krajach, grając, aby złagodzić cierpienie weteranów, z których wielu przeżyło traumę..
Wkrótce lekarze i pielęgniarki zdali sobie sprawę, że pacjenci narażeni na pracę tych muzyków szybciej się poprawiali, a ich emocje stały się bardziej pozytywne. Było jednak również jasne, że artyści potrzebowali jakiejś formy formalnego szkolenia, aby w pełni wykorzystać swoje umiejętności. Tak narodziła się muzykologia.
W latach czterdziestych wielu ludzi zaczęło próbować stworzyć specjalistyczny zawód kliniczny oparty na muzyce. Jednak w tym czasie jest trzech głównie wybitnych autorów, którzy wywarli wielki wpływ na pojawienie się muzykologii w jej dzisiejszym rozumieniu..
Jednym z nich był Ira Altshuler, amerykański terapeuta, który przeprowadził z własnymi pacjentami wiele badań nad wpływem muzyki na umysł..
W tym samym czasie inny z czołowych badaczy tamtych czasów, Willem van der Wall, jako pierwszy zastosował muzykoterapię w instytucjach publicznych i napisał przewodnik po zastosowaniu najważniejszych metod tej nowo powstałej dyscypliny..
Ostatecznie E. Thayer Gaston był odpowiedzialny za organizację i instytucjonalizację muzykologii jako niezależnej i skutecznej formy terapii. Dzięki staraniom tych pionierów i innych im podobnych w połowie lat czterdziestych XX wieku uczelnie takie jak Michigan, Kansas czy Chicago zaczęły prowadzić programy muzykologiczne..
W ciągu ostatnich dziesięcioleci muzykoterapia ewoluowała, stając się formalną i niezależną dyscypliną, której organy są odpowiedzialne za jej regulację i zapewnienie, że jej lekarze stosują ją prawidłowo..
Muzykoterapeuci często są również przeszkoleni w zakresie psychologii i innych sposobów pomocy osobom z zaburzeniami psychicznymi; ale są też specjaliści, którzy specjalizują się wyłącznie w tej dziedzinie.
Chociaż wiele osób uważa, że wykorzystywanie muzyki jako formy terapii nie jest czymś „poważnym” ani formalnym, prawda jest taka, że dyscyplina ta jest poparta licznymi poważnymi badaniami naukowymi. Ich wyniki wskazują, że techniki stosowane w tym obszarze mają bardzo korzystny wpływ na różnego rodzaju problemy, zarówno fizyczne, jak i psychiczne..
Na przykład metaanaliza przeprowadzona w 2008 roku wskazała, że muzykoterapia ma bardzo korzystny wpływ na objawy depresji, znacznie je redukując. Coś podobnego dzieje się z innymi bardzo powszechnymi patologiami, takimi jak lęk i schizofrenia.
W innym kontekście wiadomo, że zastosowanie terapii opartej na muzyce może pomóc złagodzić niektóre problemy, na jakie cierpią osoby z różnymi typami zaburzeń ze spektrum autyzmu. Tak więc, na przykład, osoby z zespołem Aspergera poddane temu leczeniu poprawiły swoją zdolność do nawiązywania relacji z innymi i umiejętności komunikacyjne.
Ponadto w badaniu z 2014 roku Geretsegger i jego współpracownicy odkryli, że osoby z zespołem Aspergera potrafiły również rozwijać umiejętności niewerbalne, a także czuć się pewniej w kontekstach, w których musieli inicjować interakcje z innymi.
Muzykoterapia okazała się również bardzo przydatna w innych kontekstach związanych ze zdrowiem psychicznym, które jednak nie dotyczą bezpośrednio leczenia poważnych zaburzeń psychicznych. Na przykład wiadomo, że zwykłe słuchanie pewnych rodzajów melodii pomaga zmniejszyć niepokój i stres.
Zostało to zastosowane w bardzo różnych kontekstach. Na przykład badania wykazały, że zmiana muzyki w poczekalni u dentysty na przyjemniejsze melodie działa uspokajająco na pacjentów. Osoby narażone na tę relaksującą muzykę odczuwają mniejszy strach, a nawet wydają się odczuwać mniejszy ból podczas wizyty..
Badania z bardzo podobnymi wynikami zostały opublikowane w innych kontekstach, takich jak opieka nad osobami starszymi, postępowanie z ciężko chorymi lub terminalnie chorymi pacjentami lub postępowanie z bardzo małymi dziećmi, gdy muszą po raz pierwszy zostać zintegrowane z ośrodkiem edukacyjnym.
Muzykoterapia to bardzo zróżnicowana dyscyplina, a czynności, które można w jej ramach wykonywać, są praktycznie nieograniczone. Można je jednak sklasyfikować w bardzo podstawowy sposób na podstawie kilku kryteriów.
Najczęstszym sposobem klasyfikacji w zakresie zastosowania muzyki jako psychoterapii jest robienie tego pomiędzy metodami aktywnymi i metodami receptywnymi..
W pierwszym przypadku pacjenci muszą się poruszać i podejmować działania, czy to gra na instrumencie, śpiew, taniec, czy nawet komponowanie; podczas gdy w ciągu kilku sekund ograniczają się tylko do słuchania.
Podczas sesji muzykoterapii receptywnej pacjent musi po prostu posłuchać muzyki (nagranej lub na żywo), którą terapeuta wcześniej wybierze..
Wykazano, że ta wersja dyscypliny jest bardzo pomocna w poprawianiu nastroju, zmniejszaniu bólu, zwiększaniu relaksacji oraz zmniejszaniu stresu i niepokoju..
W ten sposób muzykoterapia receptywna jest na ogół stosowana w celu zmniejszenia dyskomfortu osób przychodzących po pomoc; ale nie służy bezpośrednio leczeniu chorób psychicznych.
W muzykoterapii aktywnej, inaczej niż w muzykoterapii receptywnej, pacjent musi w jakiś sposób tworzyć muzykę. Mogą to zrobić grając na instrumencie lub śpiewając; chociaż w niektórych przypadkach taniec może być również zaliczony do tej kategorii.
Generalnie aktywna muzykoterapia ma większy wpływ na funkcjonowanie mózgu, dlatego może być stosowana w leczeniu chorób większego kalibru. Niektóre ze schorzeń, w których był z powodzeniem stosowany, to choroba Alzheimera, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne lub depresja.
Działania, które można wykonać podczas sesji muzykoterapeutycznej, są praktycznie nieograniczone i zależą od wyobraźni specjalisty i jego znajomości tematu. Aby jednak zilustrować, jak wyglądałby normalny program, poniżej zobaczymy listę typowych działań podczas konsultacji.
- Słuchaj muzyki na żywo lub w nagraniu.
- Naucz się technik relaksacyjnych (takich jak progresywne rozluźnienie mięśni lub głęboka inspiracja) wspomaganych muzyką.
- Śpiewaj też znane piosenki a cappella lub z akompaniamentem instrumentalnym.
- Naucz się grać na instrumencie, takim jak perkusja, gitara lub jakiś rodzaj perkusji.
- Improwizuj utwory muzyczne za pomocą instrumentu lub głosu.
- Twórz teksty piosenek.
- Skomponuj lub naucz się to robić.
- Analizuj utwory muzyczne.
- Muzyka do tańczenia.
- Zbadaj własne stany emocjonalne wywołane konkretną piosenką lub improwizacją.
Wszystkie te zajęcia, prowadzone przez eksperta muzykoterapeutę, można wykorzystać do pracy nad różnymi aspektami psychologii pacjenta, takimi jak emocje, przekonania czy zdolności poznawcze..
Jeszcze bez komentarzy