Nezahualcoyotl Był tlatoani (monarchą) miasta-państwa Texcoco, jednego z tych istniejących w prekolumbijskim Meksyku. Podczas swojego rządu Texcoco stał się głównym sojusznikiem Meksyku. Zapisał się w historii ze względu na infrastrukturę, którą kazał zbudować, za stabilność, którą osiągnął dla swojego ludu i dla swojej poety..
Chociaż po urodzeniu otrzymał imię Acolmiztli, różne okoliczności, które miały miejsce w okresie dojrzewania, spowodowały, że zmienił je na Nezahualcóyotl, co oznacza „poszczący kojot”. Jednak szczątki odkryte w ostatnich latach skłoniły niektórych historyków do twierdzenia, że w rzeczywistości poprawnym tłumaczeniem byłoby „wilk na czczo”.
Monarcha urodził się w 1402 roku w samym Texcoco. Skazany na panowanie przez dziedziczenie, został zmuszony do ucieczki, gdy Tepanecs oblegali i okupowali panowanie Texcoco. Nezahualcóyotl spędził następne kilka lat na wygnaniu, osiem z nich w Tenochtitlan. Po zawarciu sojuszu z różnymi władzami, w 1429 roku odzyskał tron ojca.
Jego panowanie trwało do 1472 roku, roku jego śmierci. W tym okresie Texcoco było najważniejszym sojusznikiem militarnym Mexica. Do najwybitniejszych dzieł, które zlecił zbudować, należą zapora Nezahualcóyotl i akwedukt wzniesiony w lesie Chapultepec, który doprowadził wodę pitną do Tenochtitlan.
Indeks artykułów
We wczesnych latach XV wieku Tepanecowie byli najpotężniejszą cywilizacją w dorzeczu Meksyku. Ze stolicą w Azcapotzalco, dwór ten był rządzony przez Tezozomoka, monarchę, który narzucił reżim polityczny o podtekście tyrańskim..
Tepanecowie próbowali rozszerzyć swoje terytoria poprzez militarny podbój Texcoco, w tym czasie rządzonego przez Ixtlilxóchitla, ojca Nezahualcóyotla..
Syn i następca króla urodził się 28 kwietnia 1402 roku, chociaż niektórzy historycy twierdzą, że przyszedł na świat 4 lutego tego samego roku. We wczesnych latach Nezahualcóyotl otrzymał wykształcenie zgodne z jego pozycją społeczną.
Jego pierwsze studia odbywały się w samym pałacu, z wychowawcami wybranymi przez jego ojca. Później kontynuował naukę w Calmécac, typie szkoły dla wyższych klas i oferującej wyższe wykształcenie.
W tym ośrodku Nezahualcýotl nauczył się czytać i pisać. Podobnie, jego nauczyciele nauczyli go obrzędów i tradycji jego przodków Tolteków i Chichimeków. W końcu otrzymał również szkolenie z historii, sztuki wojennej, podstaw polityki i doktryn, które Meksykanie przynieśli do Doliny Meksyku..
Wszystkie te tematy były, jak sądzono, tym, co młody człowiek musiał być w stanie skutecznie rządzić swoim miastem.
Zamożne i luksusowe życie, jak przystało na następcę tronu, zakończyło się, gdy jego lud musiał bronić się przed atakami innego panowania w okolicy, Tepanecas, którzy starali się rozszerzyć swoje terytorialne dominacje..
W 1418 roku miasto Texcoco było oblegane przez wojska Tepanec przez 30 dni. Najwyższy przywódca Tepaneca, Tezozomoc, zagroził, że zabije ojca Nezahualcóyotla, Ixtlilxóchitl, który miał wtedy 54 lata..
Zagrożenie to zmusiło Ixtlilxóchitl do ucieczki z miasta wraz z synem i kilkoma lojalnymi żołnierzami. Chociaż udało im się ukryć w pobliskich jaskiniach, presja szukających ich Tepaneców spowodowała, że opuścili schronienie..
W obliczu tej sytuacji Ixtlilxóchitl nakazał Nezahualcýotlowi uciekać, aby spróbować się uratować. Król i niektórzy z jego ludzi stanęli twarzą w twarz z żołnierzami Tepanec, dając następcy czas na odejście..
Ukryty wśród gałęzi drzewa, Nezahualcóyotl był świadkiem, jak jego ojciec walczył z żołnierzami wroga, dopóki nie został przebity kilkoma włóczniami..
Po zamordowaniu ojca 16-letni Nezahualcóyotl zdołał uciec przed oddziałami Tepanec. Przed ucieczką rozkazał żołnierzom Texcoco poddać się i poddać najeźdźcom z zamiarem zapobieżenia masakrze..
W ten sposób Tepanecowie przejęli miasto. Tezozomoc, jego król, zaoferował nagrodę za schwytanie Nezahualcóyotla żywego lub martwego, ponieważ wiedział, że jeśli pozostanie na wolności, może stać się zagrożeniem dla swojego królestwa.
Przez następne dwa lata Nezahualcýotl musiał unikać nękania ze strony prześladowców. W tym okresie podróżował po różnych miastach, zawsze szukając informacji o tym, co działo się w jego najechanym dworze i próbując znaleźć sojuszników, aby je odzyskać..
Jednym z miejsc, w których był uchodźcą incognito, była Tlaxcala, gdzie udawał chłopa. Po opuszczeniu tego miasta przeniósł się do Chalco i zaciągnął się jako żołnierz do jego armii. Jednak jego prawdziwa tożsamość została odkryta i prezydent Chalca skazał go na śmierć z zamiarem zadowolenia Tezozomoka.
Na szczęście dla Nezahualcóyotl, brat monarchy Chalca, Quetzalmacatzin, zlitował się nad ich sytuacją i pomógł im uciec z więzienia. Następca tronu Texcoco był w ten sposób w stanie uratować swoje życie i powrócić do Tlaxcala. Gorsze szczęście spotkało jego wybawcę, ponieważ został stracony za zdradę.
Nezahualcóyotl kontynuował swoje wędrowne życie do 1420 roku. W tym samym roku siostry jego matki, poślubione przywódcom Tenochtitlan i Tlatelolco, przekonały króla Tepanec do oszczędzenia życia ich siostrzeńca. Tezozomoc zgodził się pod warunkiem, że przeprowadzi się do Tenochtitlan.
Prawowity następca tronu Texcoco został ciepło przyjęty w Tenochtitlan, gdzie pozostał przez osiem lat. Na tym etapie Nezahualcóyotl utrzymywał się dzięki wsparciu krewnych ze strony matki i mógł wznowić swoją edukację i szkolenie wojskowe. Okazywał też duże zainteresowanie nauką i sztuką.
Z biegiem czasu król Tepanec przyznał mu pałac w Texcoco i zezwolił na poruszanie się między Tenochtitlan a miastem, z którego pochodzi..
Pomimo tej zmiany Nezahualcóyotl nadal był zdeterminowany, aby odzyskać tron i zaczął planować najlepszy sposób, aby to osiągnąć..
Oprócz zaawansowanego wieku, Tepanec tlatoani, Tezozomoc, był poważnie chory. Na skraju śmierci zlecił swoim trzem synom, Maxtli, Teyatzinowi i Tlatoca Tlitzpaltzin, zabicie Nezahualcóyotla.
Dowiedziawszy się o zamiarach swoich wrogów, Nezahualcóyotl szukał schronienia u swojego wuja, króla Chimalpopoca z Tenochtitlan. Rok później zmarł Tezozomoc, a jego syn Maxtla objął tron Azcapotzalco..
Nezahualcóyotl, choć zdawał sobie sprawę z zamiaru zamachu na nowego króla, zdecydował się wziąć udział w pogrzebie swojego starego wroga. Maxtla planował następnie schwytanie Chimalpopoca jako karę za to, że pomógł swojemu rywalowi i jednocześnie zlecił grupie najemników zabicie następcy tronu Texcoco..
Pomimo ryzyka Nezahualcóyotl udał się do Azcapotzalco, aby poprosić o wolność Chimalpopoca. Maxtal przywitał go ciepło, aby obniżyć jego czujność, a następnie próbował zdradziecko go zabić. Książę bez tronu zdołał uciec i udać się do Texcoco.
Następnie Maxtla przygotował nową pułapkę, aby zabić swojego wroga. Król Tepanec przekonał przyrodniego brata Nezahualcóyotla, aby zaprosił go na bankiet z zamiarem zaskoczenia go tam.
Plan nie zadziałał, ponieważ przyjaciel ostrzegł Nezahualcóyotl przed tym, co zamierza Maxtla. Książę wysłał chłopa, by udawał go. Na bankiecie jego sobowtór został ścięty, a głowa wysłana jako trofeum do Maxtli.
Kiedy odkrył, że został oszukany, wpadł we wściekłość i nakazał swoim kapitanom udać się do Texcoco, aby zabić raz na zawsze za pomocą Nezahualcóyotl..
Po raz kolejny Nezahualcóyotl musiał uciekać, aby uniknąć swoich wrogów. Gonili go, ale książę zdołał uniknąć kilku zasadzek.
Maxtla, nie mogąc dobić swojego wroga, postanowił zemścić się mordując Chimalpopoca. Ta decyzja obróciła się przeciwko niemu, ponieważ oburzony Meksykanin zerwał sojusz z Azcapotzalco. Nowy przywódca Azteków, Itzcoatl, wysłał swoją armię do oblężenia stolicy Tepanecan.
W międzyczasie Nezahualcóyotl przekonał inne miasta niezadowolone z tyranii ustanowionej przez Tepanecs, by go poparły. W ten sposób był w stanie sformować dużą armię, która pokonała wojska Tepanec w kilku bitwach.
W końcu, w 1429 roku, ta sama armia weszła zwycięsko do Texcoco. Nezahualcóyotl nie zatrzymał tam wojny, ale kontynuował konfrontację z Tepanecs, aby wyzwolić Tlatelolco i zniszczyć Azcapotzalco. Maxtla zginął z rąk samego Nezahualcóyotla.
Pierwszym krokiem Nezahualcóyotl po objęciu odpowiadającego mu tronu było zawarcie sojuszu z Tenochtitlanem i Tlatelolco. Jego celem było przeżycie czasu świetności Doliny Meksyku.
Panowanie Nezahualcóyotl trwało do 1472 roku, w którym zmarł w Texcoco. Jego spadkobiercą był jego syn, Nezahualpilli, który utrzymywał taką samą politykę jak jego ojciec do 1516 roku. C.
Sojusz utworzony przeciwko Azcapotzalco został utrzymany po osiągnięciu zwycięstwa. W 1431 roku przemianowano go na Potrójne Przymierze, a Nezacualcýotl został koronowany na władcę Texcoco.
Jego scena jako prezydenta dworu odznaczała się dużymi osiągnięciami i zaborami terytorialnymi.
Według historyków jego rząd wyróżniał się sprawiedliwością i roztropnością. W jej trakcie uchwalono liczne prawa cywilne i karne. Ponadto Nezahualcóyotl promował budowę kilku szkół medycyny, historii, języka, malarstwa i astronomii.
Władca Texcoco nakazał przeorganizowanie urbanistyki w mieście, które podzielił na dzielnice. Każdy z nich miał własny przemysł, aby usprawnić ekonomię swoich mieszkańców.
Oprócz tego podziału na dzielnice, Nezahualcóyotl nakazał budowę wielu infrastruktur, od pałaców po akwedukty, poprzez ogrody i pomniki..
Nezahualcýotl został zaprzysiężony jako pan Texcoco w roku 1431, „4 laski” w chronologii Nahui acatl. W tym czasie miał 29 lat i spędził 17 lat próbując odzyskać tron odebrany jego ojcu..
Zgodnie z tym, co zostało ustalone w umowie sojuszniczej z Tlacopan i Tenochtitlan, to monarcha tego ostatniego królestwa koronował Nezahualcóyotl podczas odbywającej się w tym celu ceremonii..
Nowo mianowany tlatoani z Texcoco poświęcił pierwsze starania, aby zaprowadzić porządek na swoim terytorium. Na początek podzielił stolicę na sześć stref i powierzył mieszkańcom każdej z nich władzę. Podobnie rozdzielał handel według dzielnic.
Oprócz świątyń, ogrodów i pałaców, które nakazał zbudować, Nezahualcýotl nakazał również budowę 400 domów i pałaców dla wyższej klasy..
Administracyjnie prezydent utworzył cztery rady: Radę Rządową, Radę Kryminalną, Radę Muzyki i Nauk Wojennych oraz Radę Finansów. Przed każdym umieścił krewnych o udowodnionej legalności.
Panowanie Nezahualcóyotl zapewniło dworowi okres prosperity i stabilności.
Nezahualcóyotl zawsze był miłośnikiem przyrody. Z tego powodu upiększanie i ulepszanie lasów Chapultepec i Tezcutzingo było jednym z jego najwybitniejszych działań..
Monarcha zarządził działania mające na celu ochronę źródeł i roślinności tych miejsc. Ponadto prowadził wodę przez góry i budował infrastrukturę, aby można było ją nawadniać. Oprócz zachowania tego, co już istniało, Nezahualcóyotl wprowadził nowe gatunki zwierząt i roślin.
Zbudowanie zoo, ogrodu botanicznego i ogrodów jego pałacu to tylko niektóre z jego decyzji, do których należy dodać akwedukt zbudowany w lesie Chapultepec i dostarczający wodę pitną do Tenochtitlan..
Najważniejszym dziełem inżynieryjnym zbudowanym na zlecenie Nezahualcóyotl była duża tama z kamienia i drewna, której hiszpański mianownik „el gran albarradón”.
Ta tama została zbudowana na zlecenie Montezumy I. Mając długość 16 kilometrów, została zaprojektowana, aby uniknąć powodzi, które nawiedziły miasto. Ponadto zapobiegał mieszaniu się słodkiej wody jeziora ze słoną wodą.
Ta konstrukcja była przyczyną uznania Nezahualcóyotl za najlepszego architekta na kontynencie.
Innym aspektem, przez który Nezahualcóyotl przeszedł do historii, jest autor poezji. Monarcha napisał wiele dzieł, które według kronikarzy znajdowały się w Bibliotece Starej Texcoco.
Choć istnieją wątpliwości co do autorstwa niektórych z nich, obecnie zachowało się około 30 utworów przypisywanych „królowi poetów”. Utwory te wyróżniają się głębokością przemyśleń, a także wykorzystaniem estetycznych możliwości, jakie daje język nahuatl..
Tematyka kompozycji jest zróżnicowana, bez brakujących odniesień autobiograficznych i historycznych. Tlatoani obchodzili także wiosnę i naturę, chociaż w niektórych przypadkach oznaczało to ich utrapienie z powodu efemerycznej natury przyziemności..
- W końcu moje serce rozumie:
Słyszę piosenkę,
Kontempluję kwiat:
Niech nie uschną!
- I Nezahualcóyotl pytam:
Czy naprawdę żyjesz z korzeniami w ziemi??
Nie na zawsze na ziemi:
trochę tutaj.
Chociaż jest wykonany z jadeitu, pęka,
nawet jeśli jest zrobiony ze złota, pęka,
nawet jeśli jest to upierzenie kwezalu, to rozdziera się.
Nie na zawsze na ziemi:
trochę tutaj.
- Uwielbiam piosenkę o cenzontle,
ptak czterystu głosów.
Uwielbiam kolor jadeitu,
i denerwujący zapach kwiatów,
ale to, co kocham najbardziej, to mojego brata,
człowiek.
Jeszcze bez komentarzy