Plik murawy Meksyku Nazywane są zacatales i odpowiadają formacjom roślinnym, w których dominacja traw jest prawie absolutna. Nazwa Zacatal pochodzi od zacatl z języka nahuatl i oznacza trawę lub trawę.
Rozszerzenie zajmowane przez murawy Meksyku sięga około 10 lub 12% terytorium Meksyku. Są to niskie do średnich muraw, które rosną głównie na obszarach suchych lub półsuchych.
W Meksyku wyróżnia się dwa podstawowe typy naturalnych muraw, z których jeden nazywa się zacatales na równinach z trawami niskimi. Z drugiej strony zacatonales lub pastwiska alpejskie powyżej linii drzew (4000 m n.p.m.), z wyższymi pastwiskami.
Z drugiej strony większość naturalnych muraw została przystosowana do wypasu zwierząt. Z terenów o innych typach roślinności, takich jak lasy i zarośla, stworzono także pastwiska hodowlane..
Dominującą roślinnością są trawy z takimi rodzajami jak Bouteloua, Andropogon, Eragrostis, Aristida i inni. Ponadto jest kilka takich krzewów Kompaktowa efedra i izoteYucca periculosa), a także rozproszone drzewa, zwłaszcza z rodziny motylkowatych.
W faunie spotykamy widłorogie, żubry, rysie, psy nizinne, orła przedniego i sowę zwaną norką. Wśród owadów wyróżniają się koniki polne zwane chapulinami, od nahuatl „owada, który odbija się jak gumowa piłka”..
Klimat meksykańskich muraw jest półpustynny z rocznymi opadami od 300 do 600 mm, osiągającymi 800 mm na alpejskich murawach. Podczas gdy średnie roczne temperatury wahają się od 12 do 20 ° C na równinach i od 3 do 5 ° C w górach.
Indeks artykułów
Murawy w Meksyku zwane zacatales są odpowiednikiem prerii północnoamerykańskiego środkowego zachodu. Podobnie termin użytki zielone jest używany w odniesieniu do formacji trawiastych wysokogórskich.
Te formacje roślinne są odpowiednikiem łąk górskich lub łąk alpejskich, puna lub wrzosowiska. W tym przypadku nazywane są zacatonales, nawiązując do większej wysokości ich pastwisk.
Murawy Meksyku lub zacatales to formacje roślinne zdominowane przez niskie i średnie trawy o wysokości od 20 do 70 cm. Na surowych murawach brakuje drzew lub krzewów, lub są one bardzo nieliczne.
Na pastwiskach alpejskich trawy mogą osiągać nawet metr wysokości, dlatego nazywane są zacatonales.
Łąki w Meksyku rozwijają się na płaskowyżach, dnach dolin i łagodnie opadających zboczach. W większości przypadków można je znaleźć na wysokości od 450 m npm w Sonorze do 1100 lub 2500 m npm.
Gleby są zwykle umiarkowanie głębokie i żyzne, z teksturą gliny lub gliny piaszczystej lub gliny gliniastej. Są umiarkowanie bogate w materię organiczną i mają pH między 6 a 8, a na murawach mają głównie pochodzenie wulkaniczne..
Wśród muraw Meksyku wyróżnia się rzeźbienie terenu, na którym się rozwijają, dwa podstawowe typy naturalne.
Równina rozwija się na rozległych równinach, na przykład w rezerwacie biosfery Jano. Charakteryzuje się występowaniem gatunków traw niskich i średnich.
Pastwiska alpejskie powstają na wysokich szczytach Meksyku, powyżej granicy wzrostu drzew (4000 m npm). Tak więc na szczycie Iztaccíhuatl, Nevado de Toluca, Cerro Potosí lub wulkanu Tacaná pastwiska są zwykle wyższe i mniej pokryte..
Prawie wszystkie góry, w których występuje tego typu alpejska łąka lub pastwisko, znajdują się w południowej części kraju. Pastwisko alpejskie osiąga swoją maksymalną wysokość między 4300 a 4500 metrów nad poziomem morza.
Większość naturalnych pastwisk w Meksyku została przystosowana do hodowli bydła, głównie bydła. W tym procesie wprowadzane są obce gatunki traw i ingerowana jest w strukturę gleby..
Nowe murawy powstały również na terenach o pierwotnej roślinności leśnej lub zaroślowej..
W Meksyku murawy rozciągają się od północy do centrum kraju i na szczytach powyżej 4000 metrów nad poziomem morza. Stanowią klinowate przedłużenie do Meksyku prerii północnoamerykańskiego środkowego zachodu..
Najbardziej rozległy obszar naturalnych łąk rozwija się na wyżynach u podnóża Sierra Madre Occidental. Największa powierzchnia tej formacji roślinnej występuje w stanach Sonora, Chihuahua, Durango, Coahuila, Zacatecas i San Luís Potosí.
Istnieje 8 parków narodowych i dwa rezerwaty biosfery, w których ważne obszary dzikich łąk są chronione w Meksyku. Jednym z nich jest Jano, położone na granicy ze Stanami Zjednoczonymi, a drugim Mapimí, które znajduje się między Durango, Coahuila i Chihuahua..
Pomimo przynależności Meksyku do subkontynentu północnoamerykańskiego, flora jego muraw jest bliżej spokrewniona z florą Ameryki Południowej na poziomie rodzajów.
Dominującą rodziną są Poaceae lub Gramineae, z gatunkami takimi jak trawa navajita (Bouteloua gracilis), odporny na suszę i o ostrych liściach. Płeć Bouteloua Jest to jedna z najbardziej charakterystycznych meksykańskich muraw, z wieloma gatunkami.
Inne popularne rodzaje na murawach w Meksyku to Andropogon, Aristida, Buchloe, Eragrostis, Enneapogon, Leptochloa, Setaria, Sporobolus Y Stipa.
Wśród małych krzewów występujących na murawach w Meksyku jest canutillo (Kompaktowa efedra), nagonasienne z rodziny Ephedraceae. Występują również krzewy z rodziny Euphorbiaceae, takie jak candelilla (Euphorbia antisyphilitica).
Niektóre krzewy osiągają większą wysokość, np. Izote (Yucca periculosa) Asparagaceae, z liśćmi rozety na końcach łodyg.
Gatunkiem drzew charakterystycznym dla niektórych zalesionych muraw jest mesquite (Prosopis laevigata), mimozoidalna roślina strączkowa. Podczas gdy inną nadrzewną rośliną strączkową jest ocotillo (G.ochnatia hypoleuca).
Występują również murawy z rozproszonymi nadrzewnymi elementami Akacja a nawet dąbQuercus emoryi). Jednak najbardziej powszechne jest to, że rozmnażanie się drzew w zacatales jest wynikiem zmian spowodowanych przez ludzi..
Oto endemiczne gatunki, takie jak ogier górski (Castilleja tolucensis) i trawa ropucha (Eryngium proteiflorum).
Trawy takie jak Festuca tolucensis lub gatunek Muhlenbergia Y Calamagrostis, Są typowe dla pastwisk alpejskich. Podobnie rośliny amortyzowane, takie jak Arenaria bryoides.
Na niektórych obszarach wyróżnia się trzy typy zespołów muraw alpejskich. W dominie Muhlenbergia quadridentata na wysokości od 3700 do 3800 metrów nad poziomem morza. Na wyższych wysokościach między 3800 a 4200 metrów nad poziomem morza, Calamagrostis tolucensis Y Festuca tolucensis.
Już na wysokości od 4200 do 4300 metrów nad poziomem morza przeważają gatunki Żywica kostrzewa Y Arenaria bryoides.
Zwierzęta roślinożerne dominują na meksykańskich murawach, podobnie jak na wszystkich murawach na świecie.
Chociaż nazywa się ją antylopą amerykańską, nie jest to prawdziwa antylopa. Porusza się w stadach setek równych zwierząt, żerując na trawach i mchach.
Mimo że jaguar jest zagrożony wyginięciem, nadal zamieszkuje obszary meksykańskich prerii, takie jak Rezerwat Biosfery Jano. Gatunek ten uważany jest za największego drapieżnika w tym ekosystemie.
Amerykańskie żubry występowały obficie na równinach Ameryki Północnej, w tym w Meksyku, jednak polowania drastycznie zmniejszyły ich populację. W przypadku Meksyku zniknął, ale został ponownie wprowadzony na pastwiska Rezerwatu Biosfery Jano..
Ryś rudy lub ryś rudy to kot, który osiąga dwa razy większe rozmiary niż kot domowy. Żywi się drobną zdobyczą, taką jak zające, choć może też być padlinożercą.
Jest gatunkiem zagrożonym, ponieważ został uznany za szkodnika rolniczego żywiącego się ziołami i owadami. On sam żyje w grupach, zamieszkując tunele wykopane na równinie.
Jest to gatunek bardziej rozpowszechniony niż poprzedni i charakteryzuje się czarnym paskiem na ogonie.
Jest to borsuk północnoamerykański, odpowiednik borsuka europejskiego, który jest mięsożercą łapiącym małe ofiary, takie jak myszy, wiewiórki i świstaki. Zwierzęta te kopią swoje nory w glebie równiny, więc preferują obszary o miękkiej glebie.
Jest to endemiczny gatunek gór środkowego Meksyku, występujący między innymi na alpejskich murawach. Ten królik jest zagrożony wyginięciem i jest również znany jako zacatuche, co w języku nahuatl oznacza królik z zacatonales.
To jeden z najbardziej rozpowszechnionych orłów na półkuli północnej, w tym na murawach meksykańskich. Ich ofiarą są psy preriowe.
Jest to ptak lądowy, chociaż leci do drzew niewielkimi lotami i szybko się przemieszcza, wykonując szybkie skręty. Żywi się małymi gadami preriowymi, ssakami i owadami.
Ta mała sowa zasiedla nory wykopane przez pieski preriowe i inne zwierzęta. W przeciwieństwie do innych sów i płomykówek gatunek ten pozostaje aktywny w ciągu dnia.
Jest to ptak chrząszczy żywiący się liśćmi, owocami, nasionami i owadami na łąkach. Mierzy około 30 cm i ma efektowny biały grzebień z barwnym biało-czarno-niebieskim wzorem na ciele, szczególnie na szyi i klatce piersiowej.
Jest to ptak śpiewający z żółtym umaszczeniem na brzuchu z czarnym V na piersi i grzbietem nakrapianym czarnym i kasztanowym. Żywi się owadami, owocami i nasionami na pastwisku.
Chociaż nie jest to kameleon, nazywają go kameleonem górskim i jest to gruba jaszczurka o długości 12 cm, endemiczna dla Meksyku. Ma liczne kolce i rogi, które sprawiają, że jest bardzo efektowny i żywi się owadami, zwłaszcza mrówkami.
Jest to ropucha brązowo-zielonkawo-szara, żywiąca się larwami motyli i żyjąca w jaskiniach wykopanych na łące.
Jest to zielony konik polny w różnych odcieniach żółtawej i czerwonej, bardzo efektowny.
Na zwykłych użytkach zielonych średnie roczne opady są niskie i wahają się między 300 a 600 mm, z 6 do 9 suchymi miesiącami. Z kolei na pastwiskach alpejskich średnie roczne opady wynoszą od 600 do 800 mm, a znaczna ich część w postaci śniegu.
W większości przypadków średnia roczna temperatura waha się między 12 a 20 ºC, a nocne przymrozki są częste. Wahania temperatury w ciągu dnia mogą być bardzo duże, od 0 ° C w nocy do 30 ° C w ciągu dnia.
Ta codzienna oscylacja termiczna jest spowodowana wysokim promieniowaniem słonecznym, które wpływa na te obszary w ciągu dnia.
Na pastwiskach alpejskich średnia roczna temperatura waha się od 3 do 5 ° C, a co miesiąc występują przymrozki. W najwyższych partiach Chihuahua i Sonora często występują opady śniegu.
Jeszcze bez komentarzy