Pedro Sainz de Baranda y Borreiro (1787-1845) był meksykańskim wojskowym, politykiem i marynarzem, który uczestniczył w znanej bitwie pod Trafalgarem. Służył jako porucznik, zastępca, zastępca gubernatora, gubernator Jukatanu, porucznik fregaty, porucznik okrętowy i kapitan fregaty. Miał ogromne znaczenie w wojnach o niepodległość Meksyku z rojalistami.
Uważany za założyciela meksykańskiej marynarki wojennej, był obecny w dniu kapitulacji ostatniej twierdzy Hiszpanii w forcie San Juan de Ulúa, 23 listopada 1825 r., W dniu, w którym Sainz de Baranda dowodził Szkołą. Meksykańska marynarka wojenna.
Indeks artykułów
Sainz de Baranda y Borreiro był Kreolem z Nowej Hiszpanii, czyli miał ojca urodzonego w Europie i meksykańską matkę. Jego ojciec zajmował stanowisko ministra skarbu królewskiego w San Francisco de Campeche, stolicy stanu Campeche, terytorium położonym na południowy wschód od półwyspu Jukatan. Jego matka, María Josefa Borreiro de la Fuente, urodziła się w tym bogatym porcie rybackim i rolniczym..
Jeszcze jako dziecko, w wieku 11 lat, jego rodzice chcieli wysłać go do Hiszpanii, aby rozpocząć karierę marynarza w Ferrol, jednym z fortów XX wieku dyktatora Francisco Franco..
W Hiszpanii miał okazję pływać na kilku statkach, zanim objął stanowisko strażnika morskiego w Kompanii Departamentu Ferrol. W 1804 r. Za dobre stopnie i doskonałe wyniki we wszystkich zadaniach morskich uzyskał stopień oficera porucznika fregaty..
Na statku Santa Ana około 1805 roku walczył z Królewski suweren w bitwie pod Trafalgarem, słynnej bitwie, która zmierzyła się z Hiszpanią i Francją, aby spróbować zlikwidować wielki wpływ, jaki Napoleon Bonaparte miał na całym terytorium europejskim.
Tam odniósł poważne kontuzje, ale zwycięstwo odnieśli Anglicy. Ranny Sainz de Baranda został przewieziony do szpitala, a następnie do San Fulgencio. Tam, w podziękowaniu za swoją pracę, rozkazem Karola IV został awansowany na chorążego..
W 1806 r., Będąc w Kadyksie, objął dowództwo kanonierki numer 44, którą spędził kilka nocy, by nękać Anglików..
Młody Sainz de Baranda y Borreiro podczas swojego pobytu w Kadyksie zaczął już słyszeć o nowych konstytucjach i prolegomenie meksykańskiej niepodległości.
Chociaż jego edukacja - całe okres dojrzewania i wczesnej dorosłości - miała miejsce w Hiszpanii, wiedział, że pochodzi z Ameryki..
Zastanawiał się nad swoim pochodzeniem: gdzie się urodził, gdzie była jego rodzina i jego serce. Doszedł do wniosku, że wszystkie jego uczucia są na kontynencie amerykańskim, dlatego poprosił o powrót do Meksyku w 1821 roku, gdy miał 21 lat..
Jego podróż powrotna rozpoczęła się w Caracas, następnie udał się na Kubę, aż w końcu dotarł do Campeche. Po pewnym czasie postanowił ponownie zaciągnąć się jako marynarz i wrócił do Hiszpanii.
Sainz de Baranda miał wiedzę na temat walki, pływów i broni. Dojrzał bardzo młodo, ponieważ od prawie 11 lat uczył się na marynarza. Chociaż Meksyk podpisał niepodległość w 1821 r., Mała, ale znacząca twierdza - San Juan de Ulúa - nadal była w rękach Hiszpanów..
W słynnym Castillo de San Juan wciąż powiewała hiszpańska flaga. To miejsce, również twierdza, było więzieniem aż do rządu Venustiano Carranza. Hiszpanie otrzymywali zaopatrzenie drogą morską z Kuby i Hiszpanii, więc nadal mieli trochę mocy.
Widząc te warunki, Sainz de Baranda zostaje mianowany generałem Departamentu Marynarki Wojennej Veracruz. Na tej pozycji był w stanie przezbroić meksykańską marynarkę wojenną i oblegać i atakować przybywające statki hiszpańskie, napełniając ludność meksykańską chwałą..
Po 1830 roku Pedro Sainz de Baranda y Borreiro odłożył na bok ryzykowną stronę marynarki wojennej i poświęcił się polityce. Miał już 43 lata i chciał spokojniejszego życia, z dala od kanonierek i życia za granicą..
W ten sposób dwukrotnie mógł zostać gubernatorem Jukatanu. Dziesięć lat później myślał o stworzeniu własnej firmy i zdecydował się na fabrykę przędzy bawełnianej i tkanin..
Ale nadszedł czas, kiedy porzucił te stanowiska i zdecydował się na trzy lata przed śmiercią, aby współpracować z Amerykaninem Johnem Lloydem Stephensem, który również był obecny przy planowaniu kolei panamskiej, w swoich pracach badawczych dotyczących cywilizacji Majów. którym był wtedy pasjonatem.
Zmarł w mieście Mérida 16 września 1845 r. Jego szczątki zostały złożone w katedrze Campeche, aw marcu 1987 r. Przeniesiono je do Rotundy Znanych Ludzi w Mexico City..
Choć marynarz przez wiele lat pozostawał w zapomnieniu, mimo niestrudzonej walki z Hiszpanami z San Juan de Ulúa, przybył 13 marca 1925 r., Gdzie na zamku tej małej meksykańskiej wysepki, na jego placu broni, postanowili zrobić tablicę z brązu, która składa pośmiertne wyróżnienia temu bohaterowi ojczyzny, rodem z Campeche.
Później rząd postanowił przenieść jego szczątki z katedry w Campeche do Rotundy Znakomitych Ludzi w Mexico City. W dniu 20 marca 1987 r. Odbył się pogrzeb na jego cześć..
Oprócz tego jego nazwisko zostało wypisane złotymi literami w sali, w której obraduje Kongres w Veracruz. W ten sposób Meksykanie nie zapomną spuścizny wybitnego wieśniaka, który od najmłodszych lat pływał po wodach Pacyfiku, aby zostać marynarzem, a po latach walczyć o wolność ludu meksykańskiego..
Honor, decyzja i poczucie przynależności były jego bronią, a czas wynagrodził go byciem częścią znamienitej historii.
Jeszcze bez komentarzy