Plik Okres ordowiku był to jeden z sześciu okresów składających się na erę paleozoiczną. Znajdował się bezpośrednio po kambrze, a przed sylurem. Był to okres charakteryzujący się wysokim poziomem mórz, proliferacją życia w ekosystemach morskich i drastycznym spadkiem różnorodności biologicznej pod koniec tego okresu w wyniku wyginięcia..
Zwierzętami dominującymi w faunie były głównie stawonogi, parzystokopytne, mięczaki i ryby. Pomimo tego, że w tym okresie miały miejsce ważne wydarzenia, jest to jeden z najmniej znanych okresów geologicznych..
Jednak to się zmienia, ponieważ coraz więcej specjalistów decyduje się na zagłębienie się w ten ciekawy i doniosły okres w geologicznej historii Ziemi..
Indeks artykułów
Okres ordowiku trwał około 21 milionów lat, rozciągając się od około 485 milionów lat temu do około 443 milionów lat temu..
Był to okres, w którym między początkami a końcem istniały istotne różnice klimatyczne. Na początku tego okresu temperatury były dość wysokie, ale w miarę upływu czasu i dzięki serii przemian środowiskowych temperatura znacznie spadła, osiągając nawet epokę lodowcową..
Pod koniec tego okresu miało miejsce wyginięcie, które zniszczyło 85% gatunków istot żywych, które istniały w tym czasie, głównie w ekosystemach morskich..
Okres ordowiku podzielono na trzy epoki: ordowik dolny, środkowy i ordowik górny. Pomiędzy tymi trzema epokami było w sumie siedem epok.
Jedną z zasadniczych cech charakterystycznych tego okresu jest to, że prawie przez cały jego czas poziom mórz był najwyższy, jaki kiedykolwiek miała planeta. W tym okresie istniały cztery superkontynenty: Gondwana (największy ze wszystkich), Syberia, Laurentia i Baltica..
Półkula północna planety była w większości zajmowana przez wielki ocean Panthalasa i zawierała tylko superkontynent Syberię i bardzo małą część Laurentii..
Na półkuli południowej znajdował się superkontynent Gondwana, który zajmował prawie całą przestrzeń. Podobnie, tutaj była też Baltica i część Laurentii.
Podobnie Gondwana zaczęła doświadczać fragmentacji. Mały kawałek zaczął odpadać. Ten kawałek ziemi dziś odpowiada Chinom.
Oceany, które istniały w tym czasie, to:
Skamieniałości skalne wydobyte z ordowiku to głównie skały osadowe..
W tym okresie miało miejsce jedno z najbardziej rozpoznawalnych zjawisk geologicznych: Taconic Orogeny..
Orogeneza Taconic powstała w wyniku zderzenia dwóch superkontynentów i trwała przez 10 milionów lat, od około 460 milionów lat temu do około 450 milionów lat temu.
Był to proces geologiczny, który doprowadził do powstania Appalachów, pasma górskiego rozciągającego się przez wschodnią Amerykę Północną, od części Kanady (Wyspa Nowa Fundlandia) do stanu Alabama w Stanach Zjednoczonych..
To zjawisko geologiczne swoją nazwę zawdzięcza Górom Tacońskim, które należą do wspomnianego pasma górskiego..
Ogólnie klimat w okresie ordowiku był ciepły i tropikalny. Zdaniem specjalistów w tej dziedzinie temperatury, które zarejestrowano na planecie były znacznie wyższe niż obecne. Istnieją nawet przesłanki wskazujące na to, że zdarzały się miejsca, w których odnotowano temperaturę 60 ° C.
Jednak pod koniec tego okresu temperatury spadły w taki sposób, że nastąpiło ważne zlodowacenie, które dotknęło głównie superkontynent Gondwana, który w tym czasie znajdował się na południowej półkuli planety, blisko bieguna południowego. Trwał od 0,5 do 1,5 miliona lat..
W wyniku tego procesu wyginęło wiele gatunków zwierząt, które nie były w stanie przystosować się do nowych warunków środowiskowych..
Ostatnie badania sugerują, że zlodowacenie rozszerzyło się nawet na Półwysep Iberyjski. Jest to sprzeczne z przekonaniem, że lód był ograniczony do obszarów w pobliżu bieguna południowego..
Przyczyny tego zlodowacenia pozostają nieznane. Wielu mówi o spadku stężenia dwutlenku węgla (CO2) jako możliwej przyczyny, ponieważ w tym okresie jego poziom spadł.
Jednak nadal prowadzone są badania na ten temat, aby odpowiedzieć na pytania o przyczyny.
W tym okresie nastąpiło duże zróżnicowanie życia, zwłaszcza tego, które rozwinęło się na morzu. W ordowiku pojawiło się wiele rodzajów, które dały początek nowym gatunkom.
Biorąc pod uwagę, że w tym okresie życie na Ziemi rozwijało się głównie w środowisku morskim, logiczne jest, że znajdowała się tam również większość przedstawicieli królestwa Plantae. Jednak ważne jest, aby to wyjaśnić; w tym okresie byli też przedstawiciele królestwa Grzybów (grzyby).
W morzach rozmnażały się glony zielone. Występowały również określone gatunki grzybów, które spełniały funkcję, jaką pełnią w każdym ekosystemie: rozkładają i rozkładają martwą materię organiczną..
Historia ekosystemów lądowych była inna; praktycznie nie istniał. Jednak były małe rośliny, które zaczęły kolonizować kontynent.
Rośliny te były roślinami prymitywnymi i bardzo podstawowymi. Nie były naczyniowe, co oznacza, że nie miały naczyń przewodzących (ksylem i łyko). Z tego powodu musieli przebywać bardzo blisko wody, aby mieć dobrą dostępność tego surowca..
Tego typu rośliny przypominały dzisiejsze wątrobowce, nazwane tak ze względu na swój kształt przypominający ludzką wątrobę.
W okresie ordowiku fauna w oceanach była naprawdę bogata. Występowała tam wielka różnorodność zwierząt, od najmniejszych i najbardziej prymitywnych po inne, bardziej rozwinięte i złożone..
To była dość obfita przewaga w ordowiku. Wśród przedstawicieli tego gromady można wymienić trylobity, ramienionogi i skorpiony morskie.
Zarówno trylobity, jak i ramienionogi miały dużą liczbę okazów i gatunków krążących w morzach ordowiku. Podobnie było kilka gatunków skorupiaków.
Gromada mięczaków również uległa wielkiemu rozwojowi ewolucyjnemu. W morzach występowały łodzikowate głowonogi, małże i ślimaki. Ci ostatni udali się nad brzeg morza, ale mając oddychanie skrzelowe, nie mogli pozostać w środowisku lądowym..
Chociaż prawdą jest, że ryby istniały od kambru, w ordowiku zaczęły pojawiać się ryby szczękowe, wśród których najbardziej znanym był kokokost..
W okresie ordowiku samotne korale nie są już doceniane, ale zaczęły się one grupować, tworząc pierwsze rafy koralowe, o których mamy wiadomości.
Były to okazy koralowców, a także różne odmiany gąbek, które były już zróżnicowane w stosunku do poprzedniego okresu, kambru..
Było znane jako pierwsze wielkie wymieranie, o którym istnieją zapisy kopalne. Wystąpiło około 444 mln lat temu, czyli na pograniczu ordowiku i syluru..
Podobnie jak w przypadku wielu innych procesów prehistorycznych, specjaliści mogą jedynie wysuwać przypuszczenia i ustalać teorie na temat przyczyn ich wystąpienia..
W przypadku tego masowego wymierania, główne przyczyny związane są z modyfikacją panujących wówczas warunków środowiskowych..
Wielu specjalistów zgadza się, że spadek tego gazu cieplarnianego spowodował obniżenie temperatury środowiska, co w dłuższej perspektywie zapoczątkowało długą epokę lodowcową, w której przeżył tylko niewielki procent gatunków..
Wydaje się, że jest to kolejna z przyczyn, które spowodowały ostateczne wyginięcie wielu rodzajów i gatunków istot żywych. Proces ten nastąpił w wyniku zbliżenia się wielkich mas lądowych (superkontynentów), które istniały w tym czasie.
W tym przypadku, na skutek dryfu kontynentalnego, superkontynenty Laurentia i Báltica zbliżały się, aż do zderzenia..
Spowodowało to całkowite zamknięcie oceanu Lapetus (Japetus), co spowodowało obniżenie poziomu morza i oczywiście śmierć wszystkich żywych gatunków, które dobrze prosperowały na jego brzegach..
To jest główna przyczyna par excellence, którą posługują się specjaliści, mówiąc o wyginięciu ordowiku. Uważa się, że ma to związek ze spadkiem atmosferycznego dwutlenku węgla.
Najbardziej dotkniętym kontynentem była Gondwana, której powierzchnia była pokryta dużym procentem lodu. Oczywiście wpłynęło to na żywe istoty zamieszkujące jego brzegi. Ci, którzy przeżyli, to dlatego, że udało im się przystosować do tej nowej zmienności warunków środowiskowych..
To kolejna z teorii wysuniętych na temat tego wyginięcia. Został opracowany w pierwszej dekadzie XXI wieku i stwierdza, że w tym czasie w kosmosie miała miejsce eksplozja supernowej. Spowodowało to zalanie Ziemi promieniami gamma z eksplozji..
Te promienie gamma spowodowały osłabienie warstwy ozonowej, a także utratę form życia występujących na płytkich obszarach przybrzeżnych..
Niezależnie od przyczyn, które doprowadziły do masowego wymierania w ordowiku, konsekwencje tego były naprawdę katastrofalne dla bioróżnorodności planety..
Należy się spodziewać, że organizmami najbardziej dotkniętymi były te, które żyły w wodach, ponieważ w środowisku lądowym było ich bardzo niewiele, jeśli nie żadnych..
Wiadomo, że około 85% gatunków, które w tym czasie występowały na planecie, zniknęło. Wśród tych, które niemal całkowicie wymarły, są ramienionogi i mszywioły, a także trylobity i konodonty..
Podobnie wymarły duże drapieżniki, które roiły się w wodach, takie jak te z rzędu Eurypterida, które należały do gromady stawonogów i były duże..
Innym przykładem jest Orthoceras, rodzaj należący do gromady mięczaków. Obaj byli przerażającymi drapieżnikami najmniejszych organizmów.
Ich zniknięcie stanowiło pozytywną zmianę dla form życia będących ich ofiarami, które były w stanie prosperować i zaczęły się różnicować (oczywiście te, które przeżyły wyginięcie).
Okres ordowiku został podzielony na trzy epoki lub serie: dolny ordowik (wczesny), środkowy ordowik i górny ordowik (późny).
Jest to pierwszy pododdział okresu ordowiku. Trwał około 15 milionów lat, od około 485 milionów lat temu do około 470 milionów lat temu.
Z kolei został podzielony na dwa epoki:
Trwało około 12 milionów lat. Obejmował okres od około 470 milionów lat temu do około 458 milionów lat temu. Został podzielony na dwa epoki:
Była to ostatnia epoka ordowiku. Trwało około 15 milionów lat. Obejmował okres od około 458 milionów lat temu do około 443 milionów lat temu.
Z kolei górny ordowik składał się z trzech epok:
Jeszcze bez komentarzy