Plik Okres przedceramiczny Ekwadoru Jest to podział używany przez historyków do określenia etapu w historii kraju. Jego początek datuje się na około 10 000 lat pne, chociaż niektórzy autorzy podają inne daty. Jego koniec i początek następnego okresu wyznaczono na 3600 pne..
Chociaż istnieją różne teorie na temat przybycia pierwszych mieszkańców na kontynent amerykański, najbardziej rozpowszechniona potwierdza, że dokonała tego przechodząc przez Cieśninę Beringa. Koniec ostatniej epoki lodowcowej pozwolił im przenieść się na południe, docierając na ziemie dzisiejszego Ekwadoru i zakładając tam społeczności..
Ci pierwsi osadnicy byli, jak pokazują szczątki, myśliwymi i zbieraczami. Wyróżniali się w pierwszym działaniu i istnieje nurt historiograficzny, który wiąże je z wyginięciem niektórych wielkich zwierząt tamtych czasów..
W Ekwadorze osiedlili się głównie na dwóch obszarach: w górach i na wybrzeżu. Mieszkańcy obu miejscowości wykazywali odmienną charakterystykę, co uwypukla początek pewnego sedentaryzacji wśród osiadłych na terenach nadmorskich. Spośród kultur, które ukształtowały się, wyróżniała się ta z Las Vegas.
Indeks artykułów
Najbardziej rozpowszechniona teoria dotycząca przybycia pierwszych grup ludzkich na kontynent amerykański głosi, że przybyły one z Azji, przekraczając Cieśninę Beringa. Byli to koczownicy, którzy przeżyli polowanie i zbieractwo, a także opracowali już wydajną technologię litową..
Poprawa klimatu pozwoliła tym grupom udać się na południe, docierając na ziemie Ekwadoru. Tam w pełni przystosowały się do istniejących warunków ekologicznych.
Eksperci uważają, że migracje te rozpoczęły się maksymalnie około pięćdziesiąt tysięcy lat temu, chociaż przypuszczają, że nastąpiły one również znacznie później..
Istnieją różne nomenklatury określające te wczesne stadia ludzkości, w zależności od obszaru planety. W ten sposób preceramika rozwinęła się w Europie w okresie paleolitu.
Różnica wynika z długiego trwania paleolitu w Europie, Azji i Afryce. W tym czasie człowiek wyewoluował z australopitek dopóki Homo sapiens, coś, co nie wydarzyło się w Ameryce, gdzie pierwsi mieszkańcy byli już sapiens.
Jak wspomniano powyżej, zmiana klimatu Ziemi była niezbędna do osiedlenia się ludzi w Ekwadorze. Między 10.000 a 8.000 pne C. plejstocen zakończył się w Andach i rozpoczęła się nowa geologiczna epoka klimatyczna zwana holocenem..
Charakteryzowało się to cofaniem się lodu z ostatniej epoki lodowcowej, całkowicie zmieniając ukształtowanie terenu. W ten sposób ocieplenie obszaru umożliwiło ingerencję człowieka, ułatwiło migracje, a co za tym idzie, umożliwiło zaludnienie różnych obszarów..
Okres przedceramiczny, nazywany także przez wielu historyków okresem paleoindyjskim, datowany jest zwykle na 10 000 lat pne. Do 3600 pne w Ekwadorze najbardziej znanymi osadami były El Inga, Chobshi, Cubilán i Las Vegas.
W tym okresie można zauważyć istotne różnice między osadami w górach i na wybrzeżu. Pierwsza rozwinęła przemysł litowy bogatszy w materiały, oprócz przyborów budowlanych z płatkami i wyretuszowanymi arkuszami.
W obu przypadkach były to grupy koczownicze, zorganizowane w hordy lub zespoły. Swoje istnienie opierali na polowaniu, zbieractwie i rybołówstwie.
Niektóre znalezione szczątki wykazały obecność kukurydzy, co skłoniło ekspertów do przypuszczenia, że mogliby uprawiać jakiś podstawowy rodzaj rolnictwa.
Na obszarze Andów pierwsi osadnicy osiedlali się w tymczasowych obozach, ponieważ byli nomadami. Podczas pobytu w każdym z obszarów korzystali z zasobów, które znaleźli, albo polując, albo zbierając owoce i korzenie..
Ze swojej strony eksperci zwracają uwagę, że mieszkańcy wybrzeża rozpoczęli proces sedentaryzacji. Obszary te były bardzo bogate w zasoby, od zwierząt morskich po rośliny.
W Ekwadorze dowody wskazują, że pierwsze grupy ludzkie były zorganizowane w hordy lub bandy. Składały się one z kilku rodzin, bez siedziby i klas społecznych..
Tymczasowe obozy zbudowano ze skórzanych namiotów i kijów. Inną opcją było schronienie się w jaskiniach i innych naturalnych ostojach. Hordy te pozostawały w tym samym miejscu, dopóki polowanie i inne zasoby żywności były wystarczające, aby przeżyć..
Domy, z których korzystali pierwsi mieszkańcy Ekwadoru, rozciągały się od chat pokrytych gałęziami po jaskinie, w których były schronieniem.
Chaty na wybrzeżu zostały zbadane przez niektórych ekspertów. Wniosek jest taki, że mierzyły od 150 do 180 centymetrów średnicy, zbudowane na kształt ula. Ściany pokryte były suchymi ziołami i gałęziami.
Od początku Preceramic grupy ludzkie opracowały wyrafinowaną technikę rzeźbienia kamienia. Z tego materiału zbudowali broń i przybory używane do cięcia.
Ich broń była wystarczająco potężna, aby polować na średniej wielkości zwierzęta, a także na duże ofiary, takie jak mastodonty czy gigantyczne lamy. Dzięki swoim umiejętnościom potrafili efektywnie wykorzystywać swoje mięso, skórę i kości
Archeolodzy dzięki badaniom stanowisk doszli do wniosku, że pierwsze osady na ziemiach ekwadorskich powstały w alei międzyandyjskiej. Nazwa nadana tym osadom to obóz-warsztat.
Do najważniejszych należy miejsce El Inga. Znajduje się u podnóża wzgórza Ilaló, na wysokości 2520 metrów. Jego powstanie datuje się na około 7080 rpne, a ze znalezionych szczątków wiadomo, że jego mieszkańcy wytwarzali artefakty.
Wśród znalezionych narzędzi są noże, skrobaki i ostrza pocisków.
Dwa inne wielkie złoża okresu pre-ceramicznego to Chobshi i Cubilán, datowane na lata 8500 pne. i 5585 pne Pierwszy znajdował się na wysokości zera 2400 metrów, gdzie archeolodzy znaleźli kamienne i kościane naczynia, a także strzały pociskowe..
Ze swojej strony Cubilán znajdował się na wysokości 3100 metrów, w sub-paramo. Znalezione szczątki są bardzo podobne do poprzednich dwóch.
Najbardziej zbadaną kulturą tych, które rozwinęły się w tym okresie, jest Las Vegas na wybrzeżu Ekwadoru..
Jego mieszkańcy używali drewna do wyrobu narzędzi myśliwskich, takich jak oszczepy i włócznie. Z trzciny zrobili noże i narzędzia rolnicze z dużymi muszlami morskimi.
Jeszcze bez komentarzy