Plik pliocen była to ostatnia epoka neogenu ery kenozoicznej. Zaczęło się około 5,5 miliona lat temu i zakończyło 2,6 miliona lat temu. Był to ważny czas z punktu widzenia antropologii, odkąd odkryto pierwsze skamieniałości z ok australopitek, pierwszy hominid zamieszkały na kontynencie afrykańskim.
Był to czas znaczących zmian pod względem bioróżnorodności, zarówno na poziomie botanicznym, jak i zoologicznym, kiedy to w różnych regionach, ograniczonych warunkami klimatycznymi, zaczęły pojawiać się rośliny i zwierzęta. Ta lokalizacja w wielu przypadkach zachowała się do dziś.
Indeks artykułów
Trwało prawie 3 miliony lat..
W tym czasie nastąpiły głębokie i znaczące zmiany w zbiornikach wodnych. Jednym ze znanych było zerwanie komunikacji między Oceanem Atlantyckim i Pacyfikiem, będące konsekwencją powstania przesmyku Panamy..
Podobnie basen Morza Śródziemnego został ponownie wypełniony wodą z Atlantyku, kończąc tzw. Kryzys solny mesyński..
Według zebranych skamieniałości w epoce pliocenu pojawił się pierwszy hominid, którego nazwali australopitek. Ten hominid był transcendentalny w pochodzeniu gatunku ludzkiego, ponieważ zapoczątkował pierwsze okazy z rodzaju Homo.
W epoce pliocenu nie było dużej aktywności orogenicznej, a dryf kontynentalny trwał. Kontynenty kontynuowały powolny ruch po morzach, sięgając nawet kilka kilometrów od ich obecnego położenia..
Jednym z najważniejszych kamieni milowych tego czasu jest powstanie przesmyku Panamy, który łączy Amerykę Północną z Ameryką Południową. Było to zjawisko transcendentalne z geologicznego punktu widzenia, ponieważ miało wpływ na klimat całej planety..
Zamknięcie komunikacji między oceanami Pacyfiku i Atlantyku spowodowało znaczną zmianę prądów morskich, powodując ochłodzenie obu oceanów, ale zwłaszcza Atlantyku..
Na poziomie biegunów wody Antarktyki i Arktyki doświadczyły gwałtownego spadku temperatur, stając się najzimniejszymi na planecie, tytuł, który noszą do dziś.
Podobnie, według informacji zebranych przez specjalistów, w tym czasie nastąpił notoryczny spadek poziomu morza. Spowodowało to pojawienie się fragmentów lądu, które są obecnie zanurzone.
Tak jest w przypadku mostu lądowego, który łączy Rosję z kontynentem amerykańskim. Obecnie jest zatopiona, zajmowana przez obszar zwany Cieśniną Beringa, tak ważny w teoriach osadnictwa kontynentu amerykańskiego..
Należy zauważyć, że pod koniec poprzedniego okresu (miocen) doszło do zjawiska zwanego kryzysem solnym mesyńskim, podczas którego Morze Śródziemne zostało zamknięte z powodu pojawienia się formacji górskich w tzw. Gibraltar. W wyniku tego w przestrzeni zajmowanej przez wspomniany zbiornik wodny utworzył się rozległy roztwór soli..
W epoce pliocenu doszło do tak zwanej powodzi zancliańskiej, polegającej na ponownym przepływie wody z Atlantyku do miejsca zajmującego Morze Śródziemne..
Jak doszło do tego wydarzenia, nie jest jeszcze do końca jasne, ponieważ specjaliści mają różne teorie. Niektórzy twierdzą, że nastąpiło to nagle, gwałtownie i nieoczekiwanie, podczas gdy inni twierdzą, że w barierze oddzielającej Morze Śródziemne od oceanu powstała niewielka szczelina, która umożliwiła stopniowy przepływ pewnej ilości wody..
Następnie woda, która przepłynęła przez tę szczelinę, spowodowała erozję, tworząc mały kanał. Przepływ wody był utrzymywany do czasu ustabilizowania się poziomu wody w Morzu Śródziemnym i powrotu do normy..
Klimat przez cały czas trwania tej epoki był dość zróżnicowany i zmienny. Zgodnie z zapisami zebranymi przez specjalistów z okolicy, były okresy, w których temperatura znacznie wzrosła, a także były takie okresy, zwłaszcza pod koniec sezonu, w których temperatury znacznie spadały..
Jedną z cech charakterystycznych klimatu tego czasu jest sezonowość. Oznacza to, że zawierał stacje, z których dwie były bardzo dobrze oznaczone; zimową, w której lód bardzo się rozprzestrzeniał, i letnią, w której lód topniał i ustępował miejsca suchym krajobrazom.
Ogólnie można powiedzieć, że klimat u schyłku pliocenu był dość suchy i suchy, powodując zmiany środowiska, przekształcając lasy w sawanny..
W tym czasie fauna ulegała znacznemu zróżnicowaniu, mogąc kolonizować różne środowiska, a flora ulegała swoistemu regresowi i stagnacji z powodu panujących warunków klimatycznych..
W epoce pliocenu roślinami, które rozmnażały się najbardziej, były murawy. Stało się tak, ponieważ łatwo przystosowały się do niskich temperatur i taki był klimat panujący w pliocenie..
Podobnie, istniała pewna tropikalna roślinność, reprezentowana przez dżungle i lasy, które były ograniczone do regionu równikowego, ponieważ tam były warunki klimatyczne, aby mogły się dobrze rozwijać..
W ten sam sposób, dzięki zmianom klimatycznym w tym czasie, pojawiły się duże obszary jałowej ziemi, które stały się pustyniami, z których niektóre są nadal rozpowszechnione do dziś..
Na obszarach w pobliżu biegunów ustalono ten sam typ roślinności, jaki obfituje dzisiaj; drzewa iglaste. Mają one zdolność wytrzymywania i rozwijania się w środowiskach, w których temperatury są dość niskie.
W tym samym duchu biom tundry rozprzestrzenił się również w północnych regionach polarnych. Taki rozkład pozostał do dziś, ponieważ tundra rozciąga się na terenach graniczących z biegunem północnym..
Jeden z największych kamieni milowych w rozwoju człowieka miał miejsce w pliocenie: pojawienie się pierwszego hominida, australopitek. Podobnie ssaki doświadczyły wielkiego promieniowania ewolucyjnego, występującego w wielu środowiskach.
Inne grupy zwierząt przeszły pewne zmiany. Jednak zdecydowanie wyróżniały się ssaki.
W pliocenie ssaki zaczęły osiedlać się w miejscach, w których obecnie zamieszkują.
To starożytny klad ssaków, których główną cechą jest to, że chodzą wsparte na czubkach palców zakrytych kopytami..
Były gatunki należące do kopytnych, które zaczęły tracić kończyny i ziemię, takie jak wielbłądy czy konie. Jednak w niektórych regionach udało im się zaadaptować i dobrze prosperować.
Jest to grupa zwierząt, które charakteryzują się przedłużeniem na pysku, zwanym trąbką. W pliocenie było kilka osobników z tej grupy, takich jak słonie i stegodony. Spośród nich tylko pierwszym udało się przetrwać i przetrwać do dnia dzisiejszego..
To grupa ssaków, które charakteryzują się tym, że ich siekacze są bardzo rozwinięte i doskonale nadają się do gryzienia drewna lub innych materiałów. Są również czworonożne i różnej wielkości. Były szeroko rozpowszechnione na całym kontynencie europejskim.
Plik australopitek Był to hominidalny naczelny, który charakteryzował się dwunożnym ruchem (na dwóch tylnych kończynach). Byli niskiego wzrostu, około 1,30 metra i szczupłej budowy.
Były wszystkożerne, co oznacza, że żywili się zarówno roślinami, jak i zwierzętami. Rozkwitały głównie na kontynencie afrykańskim, gdzie znaleziono większość skamieniałości..
Ewolucja niektórych gadów, takich jak węże, była powiązana z ewolucją innych grup zwierząt, które stanowiły ich źródło pożywienia. Podobnie skamieniałości aligatorów i krokodyli znaleziono w różnych regionach planety, co wydaje się wskazywać, że były one szeroko rozpowszechnione.
Jednak specjaliści ustalili, że na kontynencie europejskim wymarły one w wyniku zmian klimatycznych, które przeszły przez ten kontynent..
Wśród ptaków były okazy tzw. „Ptaków grozy”, które zamieszkiwały kontynent amerykański i były drapieżnikami dużej liczby zwierząt..
Jednak w tym czasie już podupadały. W pliocenie zasiedlane były także inne gatunki ptaków, jak np. Anseriformes, grupa, do której należą m.in. kaczki i łabędzie..
Epoka pliocenu dzieli się na dwa epoki:
Jeszcze bez komentarzy