Plik mistyczna poezja To taki, który wyraża duchową jedność między całą ludzkością a Bogiem. Powstaje w drugiej połowie XVI wieku, kiedy po wewnętrznych niedogodnościach w Kościele katolickim spowodowanych reformą protestancką, liryka religijna została rozdzielona na ascetyczną i mistyczną..
Podczas gdy poezja ascetyczna koncentruje swoje wysiłki na umożliwieniu duchowi osiągnięcia moralnej i etycznej doskonałości, mistycyzm próbuje wyrazić cuda, jakie uprzywilejowane przeżywa we własnej duszy, wchodząc w komunię z Bogiem..
Słowo mistyczny wywodzi się z greckiego czasownika myein-encose, który określa złożoną i trudną do osiągnięcia praktykę, której celem jest osiągnięcie zjednoczenia duszy ludzkiej ze świętością..
Ze swej strony Królewska Akademia Hiszpańska definiuje mistyczne jako: „Nadzwyczajny stan doskonałości religijnej, który zasadniczo polega na pewnym niewypowiedzianym zjednoczeniu duszy z Bogiem przez miłość, któremu przypadkowo towarzyszą ekstazy i objawienia”.
Zatem poezja mistyczna jest formą wyrazu życia w tajemnej duchowej doskonałości, dalekiej od zwyczajności, ściśle związanej z nadprzyrodzonymi doświadczeniami..
W tym sensie to Bóg wywyższa ludzi (i poetów) na miejsce ponad naturalnymi ograniczeniami, gdzie udaje im się zdobyć wiedzę o wyższym doświadczeniu zmysłów..
Mówiąc ogólnie, mistycyzm przekracza wszystkie religie, ale ma większą ingerencję w wierzenia monoteistyczne, takie jak między innymi katolicyzm, judaizm i islam, i nie tak bardzo w religiach praktykujących politeizm.
Aby wejść na pole mistyczne i osiągnąć zjednoczenie z boskością, należy przejść przez takie drogi, jak przeczyszczenie, które polega na oczyszczeniu duszy przez modlitwę; oświecający i jednoczący.
Indeks artykułów
Mistycyzm jest uważany za nieomylny, więc autorzy zwracają się do poezji mistycznej, aby wyrazić siebie. Z kolei ten gatunek gatunkowy ma różne formy, chociaż werset, prosty i bezpośredni, jest jego najbardziej kultywowanym formatem..
Jej treść dotyczy ludzkiej miłości i pięknych przeżyć, które wierzący budzą i osiągają po osiągnięciu komunii z Bogiem. To doświadczenie nie zależy od człowieka, ale tylko od Boga. W tym sensie autor jest tylko środkiem wyrazu..
Dokonanie pełnej klasyfikacji mistycznej poezji chrześcijaństwa jest skomplikowane, ponieważ ponieważ jest ona transcendentalnym doświadczeniem człowieka, może być wyrażona na różne sposoby, w zależności od każdego pisarza..
Tak więc można podejść tylko do poezji mistycznej, która odzwierciedla doświadczenia chrześcijaństwa, pomijając wyrażenia innych religii, aby podsumować jej pole działania w trzech wielkich szkołach.
Pierwsza odnosi się do mistycyzmu germańskiego, w którym Hildegarda de Bingen wyróżnia się jako główne odniesienie. Ten prąd objawia mistycznego przywódcę zakonnego, prorokini i lekarza.
De Bingen był jedną z najbardziej fascynujących osobistości swoich czasów i pozostawił po sobie obszerne i szanowane dzieło. Innym jest włoski mistyk, którego głównym przedstawicielem jest św. Franciszek z Asyżu, który miał ogromną grupę pisarzy prorokujących na różne tematy..
Wreszcie najbardziej rozpowszechniony, hiszpański mistycyzm, ze św. Janem od Krzyża jako bohaterem, który przeżywał silny rozkwit w XVI wieku z powodu napięć z protestantyzmem..
Z wyraźnym eklektycznym charakterem, był jednym z ostatnich pojawiających się mistycznych wyrażeń literackich i uważany jest za zakończenie mistycznej tradycji chrześcijaństwa na Zachodzie..
Jednym z najbardziej znanych i wybitnych autorów poezji mistycznej był św.Jan od Krzyża, renesansowy zakonnik, który mieszkał w Hiszpanii w latach 1542-1591..
Współzałożyciel Zakonu Karmelitów Bosych, od 1952 r. Uważany jest za patrona hiszpańskich poetów i pojmował swoje doświadczenie jako całkowicie transcendentne, w którym całkowita miłość do Boga i stworzenia prowadzi do wyższego poczucia życia..
Święty Jan od Krzyża został uwięziony na kilka miesięcy za swoje ideały i tam napisał wiele ze swoich Pieśń duchowa, jego najwybitniejsze dzieło. Dzięki prozie wyjaśniającej autor pozostawił po sobie ogromne dziedzictwo, które wywarło wielki wpływ po jego śmierci w 1591 roku.
Jego dzieła można podzielić na większe i mniejsze. Wśród pierwszych są Dark Night, Spiritual Canticle i Living Flame of Love, a wśród tych ostatnich kilkanaście glos, romansów i pieśni.
Innym z poetów, który zaznaczył mistycyzm, jest Santa Teresa de Ávila, zwana także Santa Teresa de Jesús. Założycielka Karmelitów Bosych, jest jednym z głównych i najwybitniejszych odniesień do życia duchowego Kościoła katolickiego.
Ofiara wyniszczających dolegliwości fizycznych i zdrowotnych, Santa Teresa de Ávila poświęciła swoje życie wierze i poezji mistycznej w łatwym, żarliwym i pełnym pasji stylu. Jego miłość do Boga wyraża się w jego dziele, w którym wyróżnia się ognista wyobraźnia i konkretna proza.
Jego spuścizna literacka pozostawiła wielki wpływ, został przetłumaczony na różne języki i języki, a jego nazwisko pojawia się w katalogu autorytetów językowych opublikowanym przez Królewską Hiszpańską Akademię..
Urodzona w swojej działalności pozostawiła blisko tysiąc pism, wśród których znajdują się listy, wiersze i utwory takie jak: Droga doskonałości, koncepcje miłości Bożej Y Zamek wewnętrzny, Życie Świętej Teresy od Jezusa (rodzaj autobiografii), Księga relacji, Księga fundacji Y księga konstytucji.
Jego życie i twórczość zostały zabrane do kina i telewizji z kilkunastoma filmami o wielkiej mistycznej treści.
Jeszcze bez komentarzy