Ludzie tak mówią piękno jest nieokreślone ponieważ różni filozofowie i badacze sztuki nie mogli zakończyć tej samej definicji. Wśród nich są Platon, Sokrates i Nietzsche. Każdy z nich przedstawił społeczeństwu swój punkt widzenia.
Na przykład w jednym z największych dzieł Platona - Hippias Major (390 pne) podjęto próbę zdefiniowania piękna.
Jednak z jego punktu widzenia filozof nie tylko wskazuje, że piękno odbierane jest zmysłami.
Filozoficzna wspólnota estetyki utrzymuje, że jakość czegoś „pięknego” jest ściśle związana z materią. Dla Platona piękno wykracza poza granice i obejmuje postacie społeczne lub polityczne.
Platon próbuje wyjaśnić definicję piękna w swojej pracy „Bankiet”. Jedno z jego najsłynniejszych zdań wskazuje, że „jest coś, dla czego warto żyć, to kontemplacja piękna".
Dla Wikipedii piękno to „abstrakcyjne pojęcie związane z wieloma aspektami ludzkiej egzystencji".
Jednak nadal istnieją wielkie nieporozumienia. Przykładem tego są różne teorie, które wskazują, że nie jest to związane tylko z człowiekiem.
Dla niemieckiego filozofa Nietzschego piękno ma zupełnie inne postrzeganie. Dla niego jest związany z formą estetyczną iz pewnością musi oferować zmysłowe przyjemności.
Wskazuje również, że musi istnieć „harmonia”, aby było piękno. Sprzeczność między oboma prądami jest znana.
Z kolei dla Martina Heideggera piękno łączy się z czynnikami estetycznymi. Interpretacja tego, co nazywa „naśladowcą natury”, jest kluczowym czynnikiem w „uszlachetnianiu przedmiotu”. Za to on uważa „Estetyczny wygląd".
W analizie słynnego dzieła malarza Vincenta Van Gogha „Buty” wskazywały, co następuje:
„…. W ciemnych ustach znoszonego wnętrza ziewa zmęczenie mozolnymi krokami. W szorstkiej masie buta widać upór powolnego marszu przez długie i monotonne bruzdy uprawianej ziemi. " (Cień Heideggera, 1975).
Ze spojrzenia estetycznego wynika, że interpretacja, która jest nadana cechom, istocie i niekwantyfikowalnym czynnikom przedmiotu, decyduje o dostrzeżeniu jego „piękna”..
W innych badaniach chodzi o narzucenie zmysłów jedynie odpowiedzialnych za postrzeganie piękna. Spośród wszystkiego, co posiada człowiek, najważniejszy jest widok.
W związku z powyższym dr María del Mar Dierssen wskazuje, że „wzrok jest kamieniem węgielnym interakcji ze środowiskiem”.
Jednak skomentował również prasę, że nie jest to jedyny czynnik. Dodał również: „Wcześniejsza wiedza i emocje ”.
Inni autorzy podali własną definicję, nie uzyskując koncepcji zgodnej z resztą.
Wniosek jest taki, że pojęcie piękna jest zbyt złożone, aby można było je ujednolicić.
Jeszcze bez komentarzy