Plik Projekt Imperial Mexico Stało się to w XIX wieku i obejmuje dwa cesarskie rządy, przez które przeszedł ten naród po walkach o niepodległość. Pierwsze Cesarstwo było pod zwierzchnictwem Agustína de Iturbide, a Drugie Cesarstwo było kierowane przez austriackiego arcyksięcia Fernando Maximiliano José de Habsburgo.
Iturbide została koronowana w 1822 roku, co zapoczątkowało pierwszy projekt cesarski w Meksyku. Mandat Iturbide osiągnął punkt kulminacyjny kilka miesięcy później, w 1823 roku. To Antonio López de Santa Anna zorganizował bunty, które zakończyły jego mandat. Drugi okres rządów cesarskich miał miejsce kilka dekad później: rozpoczął się w 1863 r., A zakończył w 1867 r.
Z tej okazji projekt trwał kilka miesięcy dłużej niż poprzedni projekt Maksymiliana Habsburga. Cesarz ten miał poparcie konserwatywnych grup w Meksyku i Cesarstwa Francuskiego.
Indeks artykułów
Meksyk, będąc kolonią Imperium Hiszpańskiego i osiągając niepodległość, musiał zdecydować, który model przyjąć i zdecydować, jaki typ rządu przejmie stery. Do tej pory Meksyk był zdewastowany i słaby.
Plan cesarski polegał na ustanowieniu monarchicznego rządu i wezwaniu ważnych postaci z imperium hiszpańskiego do rządzenia w Meksyku. Wobec braku wezwanych do władzy został powołany Agustín de Iturbide.
Meksyk poniósł konsekwencje wojen. Ludności brakowało ziemi do produkcji rolnej, a koszty żywności były wysokie. Duża część stolicy kraju została zajęta przez Hiszpanów, którzy uciekli do Europy po uzyskaniu niepodległości.
Główne źródło dochodu (wydobycie) zostało wstrzymane, a niewielka stolica kraju została wykorzystana do celów biurokratycznych..
Iturbide został oskarżony o brak zdolności do rządzenia, a fakt, że był pod silnym wpływem modelu hiszpańskiego imperium, zmusił go do popełnienia niedostatków, które stały się przyczyną jego zwolnienia i wygnania..
W tym okresie istniały postacie, które były bohaterami, albo ze względu na swój udział zarówno za, jak i przeciw.
Wraz z Agustínem de Iturbide, Juan O'Donojú był jednym z sygnatariuszy traktatu z Kordoby. Ta para postaci zwróciła się o bezpośrednią interwencję Fernando VII do objęcia urzędu.
Sam Agustín de Iturbide jest głównym beneficjentem i głównym aktorem. Pomimo prośby o bezpośrednie mianowanie Ferdynanda VII, musiał zostać koronowany na cesarza.
W trakcie realizacji swojego mandatu podjął działania, które wywołały niezadowolenie ludzi. Wkrótce zbrojne grupy liberalne zaczęły się zbierać, by odsunąć go od władzy..
Grupy te uważały, że rozwiązaniem kryzysu, który przeżywa kraj, jest zmiana modelu rządzenia i powołanie projektu republikańskiego narodu..
Chociaż było wiele osób, które nie zgadzały się z tego typu rządami, to były konkretne działania, które przyczyniły się do jego zakończenia. Jednym z nich było rozwiązanie Kongresu i uwięzienie ważnych osobistości.
Antonio López de Santa Anna poprowadził działania mające na celu zakończenie imperium Agustín de Iturbide w 1823 r. Były cesarz został następnie wygnany, ale po powrocie został aresztowany, a następnie rozstrzelany..
W 1861 roku Benito Juárez był prezydentem Meksyku. Jego praca zagrażała interesom obcych krajów o wielkiej potędze; gdy zarządził zawieszenie spłaty długu zagranicznego, interwencja zagraniczna nie czekała.
W konsekwencji terytorium Meksyku w latach 1862–1867 zajęły wojska europejskie. Ustawa ta została uzgodniona w tzw. Konwencji londyńskiej..
Ostatecznie wojska brytyjskie i hiszpańskie zdecydowały się wycofać, ale Francja nadal stawiała opór, by zdobyć władzę..
Choć było pole do negocjacji, Napoleon III - ówczesny cesarz Francji - nie akceptował propozycji ani dialogów. Następnie doprowadziło to do silnej inwazji wojsk francuskich na terytorium Meksyku.
W swoich planach francuski cesarz chciał poszerzyć swoje posiadłości w sojuszu z innymi imperiami, a tym samym wzmocnić się i stawić czoła wrogowi: Cesarstwu Niemieckiemu. Posiadanie Meksyku jako sojusznika, bez Juáreza na czele, było cenną szansą.
W ten sposób konserwatywna partia Meksyku postanowiła spotkać się we Włoszech z Maksymilianem z Habsburga, aby zaoferować mu tron. Postać ta stała się później znana jako Maximiliano I, cesarz Meksyku..
Zjednoczone siły armii francuskiej i meksykańskich konserwatystów przejęły władzę. W 1863 r. Zorganizowali spotkanie w celu zignorowania konstytucji z 1857 r., A następnie ustalili, że nowy system rządów będzie monarchiczny i dziedziczny..
Zaproponowali na to stanowisko Maximiliano de Habsburgo, brat cesarza Austrii Francisco José I. W 1864 roku na zamku Chapultepec osiadł nowy cesarz Meksyku..
Naród, który znalazł, bardzo różnił się od obiecanego; kraj został zniszczony przez liczne wojny i podziały polityczne. Maximiliano próbował rządzić według wzorców europejskich, typowych dla jego surowej rodziny i wychowania religijnego.
To prezydent zdecydował się nie uznawać długu zagranicznego kraju, zrabowanego przez poprzednich najeźdźców. Jego obalenie przez obce siły - zwłaszcza Francuzów - doprowadziło kraj do nowego projektu imperialnego.
Maksymiliana I polecił Napoleon III. Został założony w 1864 roku i od tego czasu był nowym cesarzem Meksyku. Nie mając wystarczających środków, postanowił zacieśnić swoje stosunki z Francją i kontynuował tę zależność w dziedzinie finansów i wojska..
Żona Maksymiliana I towarzyszyła jego pracy społecznej, organizując duże spotkania wyższych sfer.
Mariano Antonio Guadalupe Escobedo był żołnierzem, który dowodząc armią republikańską zdołał wypędzić atakujący rząd francuski.
W 1866 roku Napoleon III wycofał poparcie dla Maksymiliana I, opuszczając armię francuską z ziem meksykańskich. Ta słabość zadecydowała o strategii generała Mariano Escobedo.
W 1866 Napoleon III wycofał swoje poparcie dla Maksymiliana I, opuszczając armię francuską z ziem meksykańskich. Odpowiadało to między innymi na koszty, jakie oznaczało to dla Francji.
W końcu udało im się rzucić rożny na Maximiliano I i kilku mężczyzn, których zostawił, w tym Miguel Miramón i Tomás Mejía. Zostali zmuszeni do poddania się i postawieni przed sądem wojennym; uznał ich za winnych i skazano ich na śmierć.
19 czerwca 1867 Maximiliano I został zastrzelony wraz ze swoimi ludźmi w Cerro de Campanas. Minęło pięć lat od interwencji potęgi Cesarstwa Francuskiego na terytorium Meksyku.
Jeszcze bez komentarzy