Plik dopasowanie to seria badań laboratoryjnych wykonywanych w celu ustalenia, czy produkty krwiopochodne od dawcy (głównie krew pełna i koncentraty krwinek) są zgodne z krwią biorcy.
Jest to test uzupełniający oprócz zgodności ABO i współczynnika Rh. Powodem dopasowania krzyżowego jest to, że czasami dwie osoby (dawca-biorca) mogą mieć tę samą grupę ABO i Rh, ale ich krew jest niekompatybilna..
Taka niezgodność jest spowodowana obecnością przeciwciał przeciwko szeregowi białek czerwonych krwinek znanych jako pomniejsze antygeny. Te antygeny nie są rutynowo testowane, ponieważ są one testowane na grupę krwi (ABO) i czynnik Rh.
Dzieje się tak, ponieważ podrzędne antygeny występują znacznie rzadziej i mają zmienną ekspresję u każdego osobnika, dlatego praktycznie niemożliwe jest pogrupowanie ich w kategorie, jak to się dzieje w przypadku grupy i czynnika Rh..
Zamiast tego czerwone krwinki dawcy miesza się z surowicą pacjenta (test dużego dopasowania) i krwinki czerwone pacjenta z surowicą dawcy (test mniejszego dopasowania) w celu wykrycia obecności reakcji antygen-przeciwciało..
Gdy w surowicy pacjenta lub dawcy znajdują się przeciwciała przeciwko mniejszym antygenom, wynik testu jest pozytywny, więc w większości przypadków tej konkretnej jednostki krwi nie można przetoczyć.
Indeks artykułów
Aby w pełni zrozumieć, na czym polegają reakcje krzyżowe, musisz najpierw poznać podstawy dotyczące grup krwi..
W tym sensie najważniejsza jest wiedza, że krew można podzielić na cztery grupy: A, B, AB i O.
Każda z tych grup wykazuje ekspresję określonego białka (antygenu) na powierzchni krwinek czerwonych, które jest identyfikowane jako element obcy przez przeciwciała potencjalnego receptora z innej grupy..
Najbardziej uderzającą cechą reakcji antygen-przeciwciało podczas dopasowywania krwi jest to, że nie jest wymagana żadna wcześniejsza ekspozycja na antygen, aby istniały przeciwciała. Nazywa się to naturalnymi przeciwciałami..
Ogólnie rzecz biorąc, aby w organizmie człowieka znajdowały się przeciwciała, konieczne jest, aby jego białe krwinki zostały wcześniej poddane działaniu antygenu..
Oznacza to, że w pierwszym kontakcie obcego antygenu z organizmem nie ma przeciwciał, ponieważ powstają one później, po pierwszym kontakcie. Dlatego układ odpornościowy nie może mieć przeciwciał przeciwko, na przykład, konkretnemu wirusowi, jeśli nie był na niego narażony w przeszłości..
Jedynym wyjątkiem od powyższego są antygeny anty-AB. W takich przypadkach osoba ma przeciwciała przeciwko antygenowi, których nie mają jej czerwone krwinki, mimo że nigdy nie miała kontaktu z czerwonymi krwinkami innej osoby. Nazywa się to naturalnymi przeciwciałami..
Grupy krwi określa się w przypadku układu ABO na podstawie obecności specyficznych antygenów (A lub B) na błonie czerwonych krwinek oraz przeciwciała przeciw antygenowi nieobecnemu na błonie erytrocytów..
Tak więc osoba z grupą krwi A wyraża antygen A na powierzchni swoich czerwonych krwinek, podczas gdy w surowicy znajdują się przeciwciała anty-B..
Wręcz przeciwnie, u pacjentów z grupy B antygen B znajduje się, podczas gdy przeciwciała są anty-A.
Teraz pacjenci z krwią AB mają zarówno antygeny A, jak i B. Dlatego nie ma przeciwciał, ponieważ zniszczyłoby to czerwone krwinki tej osoby..
Zupełnie odwrotnie występuje w grupie O, gdzie błona erytrocytów nie wykazuje żadnego z dwóch antygenów (ani A ani B), natomiast w surowicy występują przeciwciała anty-A i anty-B.
Z powyższego można łatwo wywnioskować zgodność grup krwi ABO, ponieważ znajomość antygenu błony erytrocytów automatycznie rozpoznaje przeciwciała w surowicy. Po to aby:
- Krew A jest zgodna z grupą A i grupą O.
- Grupa krwi B jest zgodna z krwią B i O.
- Osoby z grupą O mogą otrzymać tylko krew O (ponieważ mają przeciwciała anty-A i anty-B), chociaż ich krew jest przyjmowana bez problemów przez wszystkie inne grupy, ponieważ nie ma w niej antygenów.
- Wreszcie. osoby z grupą krwi AB mogą otrzymać krew ze wszystkich innych grup (A, B, O i oczywiście AB), ponieważ nie mają przeciwciał przeciwko żadnemu z antygenów. Jednak tylko osoby z grupy AB mogą otrzymać krew AB, ponieważ wszystkie inne grupy mają przeciwciała, które zniszczyłyby te czerwone krwinki..
Podobnie jak w przypadku grup ABO, na powierzchni erytrocytów można znaleźć szereg białek, które działają jako antygeny w taki sam sposób, jak antygeny z grupy ABO..
Jednak te antygeny nie są obecne u wszystkich osobników. Ich kombinacja jest niejednorodna, a penetracja (poziom ekspresji białka) jest zmienna, dlatego podział na grupy, takie jak ta, która istnieje dla ABO i Rh, jest niemożliwy. Dlatego wywodzi swoją nazwę od „pomniejszych antygenów”, znanych również jako „antygeny o niskiej częstości występowania”..
Chociaż nie są one częste, mogą istnieć naturalne przeciwciała przeciwko mniejszym antygenom. Wśród nich najczęstsze to Lewis, MNS, anty N, Kell, Duffy, anti Fyb i Kidd. Wszyscy odpowiadają za bardzo poważne reakcje hemolityczne i poprzetoczeniowe.
Ponadto może wystąpić uczulenie na pomniejsze antygeny w wyniku wcześniejszego kontaktu, czy to ze wspomnianymi białkami antygenowymi, z powodu poprzednich transfuzji, czy z powodu odporności krzyżowej..
Mówi się, że odporność krzyżowa występuje, gdy dwa antygeny z dwóch różnych źródeł (na przykład czerwonych krwinek i bakterii) są bardzo podobne, do tego stopnia, że przeciwciała przeciwko jednemu z tych białek antygenowych reagują również z drugim, ponieważ są niemal identyczny.
Aby lepiej to zrozumieć, weźmy poprzedni hipotetyczny przykład (antygeny z czerwonych krwinek i bakterii). W żadnym przypadku nie ma naturalnych przeciwciał, ale jeśli dana osoba zostanie narażona na działanie bakterii, wytworzą przeciwko niej przeciwciała..
Takie przeciwciała będą później reagować na czerwoną krwinkę, jeśli jej antygeny będą bardzo podobne do antygenów bakterii, które wywołały tworzenie się przeciwciał..
Jeśli tak się stanie, czerwonych krwinek z tym konkretnym białkiem antygenowym nie można podać osobie, która ma przeciwciała, ponieważ nastąpiłoby odrzucenie. Na tym polega znaczenie reakcji krzyżowych.
Ponieważ niemożliwe jest pogrupowanie krwi różnych osób na podstawie mniejszych antygenów, jedynym sposobem sprawdzenia, czy we krwi jednej osoby znajdują się przeciwciała przeciwko podrzędnym antygenom czerwonych krwinek innej osoby, jest dopasowanie krzyżowe..
W przypadkach, gdy obecne są przeciwciała, wywoływana jest reakcja hemolizy lub aglutynacji, dlatego stwierdza się, że reakcja była pozytywna; to znaczy, istnieją przeciwciała przeciwko pomniejszym antygenom (chociaż nie wiadomo dokładnie, który z nich). W przeciwnym razie wynik testu jest negatywny.
Dopasowania krzyżowe są oparte na reakcji antygen-przeciwciało. Dlatego dzięki nim można wykryć, czy w surowicy biorcy znajdują się przeciwciała przeciwko antygenom czerwonych krwinek dawcy (lub odwrotnie), indukując reakcję antygen-przeciwciało.
Jeśli nie ma przeciwciał, żadna reakcja nie zachodzi i wynik testu jest negatywny. Wręcz przeciwnie, jeśli reakcja jest pozytywna (w czasie testu występuje hemoliza lub aglutynacja) można wywnioskować, że przeciwciała są obecne.
W tym sensie należy zauważyć, że zarówno w surowicy dawcy, jak i biorcy mogą występować przeciwciała przeciwko krwinkom czerwonym. Dlatego istnieją dwa rodzaje reakcji krzyżowych.
W surowicy pacjenta mogą występować przeciwciała przeciwko erytrocytom dawcy; ale może również wystąpić odwrotność, to znaczy przeciwciała w surowicy dawcy przeciwko czerwonym krwinkom pacjenta.
Dlatego istnieją dwa rodzaje crossmatchów:
- Duży crossmatch.
- Niewielki crossmatch.
Oba typy są rutynowo wykonywane w banku krwi przed przetoczeniem produktów krwiopochodnych, ponieważ jeśli którykolwiek z testów jest pozytywny, istnieje wysokie ryzyko reakcji poprzetoczeniowych, które mogą zagrozić życiu pacjenta.
Ten test ocenia, czy surowica biorcy zawiera przeciwciała przeciwko czerwonym krwinkom dawcy..
W takim przypadku preparatów krwiopochodnych nie można podać, ponieważ duża ilość przeciwciał obecnych w osoczu pacjenta bardzo szybko zniszczy czerwone krwinki dawcy, wywołując przy tym katastrofalne reakcje w organizmie biorcy. Te reakcje są tak poważne, że mogą zagrażać życiu..
W tym przypadku określa się, czy w surowicy dawcy znajdują się przeciwciała przeciwko czerwonym krwinkom biorcy..
Jeśli tak, przeciwciała zaczną niszczyć erytrocyty biorcy. Jednakże, ponieważ ilość przeciwciał jest ograniczona, reakcja jest mniej intensywna; chociaż nadal jest niebezpieczny.
Zarówno główny, jak i pomocniczy mecz krzyżowy są podzielone na trzy fazy:
- Solankowy.
- Termiczna lub inkubacja.
- Coombs.
W pierwszej fazie krwinki czerwone i surowica miesza się z solą fizjologiczną. Następnie dodawana jest albumina i próbka jest inkubowana w 37 ° C przez 30 minut, aby ostatecznie przejść do fazy koomba..
Technika próby krzyżowej jest stosunkowo prosta, ponieważ polega na dodaniu czerwonych krwinek dawcy do surowicy pacjenta (próba krzyżowa główna), a także erytrocytów biorcy do surowicy dawcy (próba porównawcza niewielka)..
Aby zaindukować reakcję antygen-przeciwciało w stosunkowo krótkim czasie, należy wykonać szereg standaryzowanych etapów. Poniżej podsumowano te kroki w uproszczony sposób.
Należy zauważyć, że poniższa sekcja opisuje główny test zgodności, chociaż kroki są takie same dla mniejszego testu zgodności, ale wymieniają pochodzenie czerwonych krwinek i surowicy..
- Dodaj do probówki 2 krople surowicy od biorcy (od dawcy, jeśli jest to drugorzędna próba krzyżowa).
- Pobierz próbkę czerwonych krwinek od dawcy (od biorcy, jeśli jest to drugorzędny test krzyżowy).
- Umyj i odwiruj czerwone krwinki.
- Zawieś ponownie w 3% do 5% roztworze.
- Umieść kroplę tego roztworu w probówce zawierającej surowicę biorcy. .
- Delikatnie wymieszać.
- Odwirować.
- Odczytaj wynik na lampce wyświetlacza.
- Dodaj 2 krople 22% albuminy do probówki, w której zakończyła się faza soli fizjologicznej.
- Inkubować w 37ºC przez 30 minut.
- Wirować przez 15 sekund.
- Odczytaj wynik na lampce wyświetlacza.
- Wyjmij komórki z probówki i przemyj je roztworem soli..
- Usuń supernatant.
- Dodaj dwie krople odczynnika Coombsa.
- Delikatnie wymieszać.
- Wirować przez 15 do 30 sekund.
- Zawieś ponownie komórki i oceń w lampie pod kątem aglutynacji lub hemolizy.
Jeśli w którejkolwiek z faz występuje aglutynacja lub hemoliza, wynik uważa się za pozytywny..
Jeszcze bez komentarzy