Plik jeżozwierz, lub jeżozwierz to gryzoń, którego główną cechą jest to, że duża część ciała jest pokryta cierniami. Struktury te to zmodyfikowane włosy, które pokryte są grubą warstwą keratyny.
Kolce są używane przez to zwierzę jako broń do obrony przed napastnikami. Jednak zachowania ochronne i obronne są znacznie bardziej złożone. W razie zagrożenia jeżozwierz mocno uderza łapami o ziemię, sycząc lub kłapiąc zębami..
Oprócz tego specjalne zęby wydają dźwięk podobny do dźwięku grzechotki. Jeśli drapieżnik nie wycofuje się, jeżozwierz biegnie z powrotem, aby go staranować kolcami, które są wyprostowane. Ten gryzoń jest podzielony na dwie duże rodziny: Hystricidae i Erethizontidae.
Indeks artykułów
Jeżozwierze występują w dwóch regionach świata, dlatego eksperci dzielą je na jeżozwierze Nowego Świata i jeżozwierze Starego Świata. Ci ze Starego Świata mieszkają w Europie, Azji i Afryce.
Niektóre z gatunków, które tworzą tę grupę, to jeżozwierz północnoafrykański, jeżozwierz indyjski i jeżozwierz afrykański..
Jeśli chodzi o jeżozwierze Nowego Świata, zamieszkują one Amerykę Północną, Środkową i Południową. Do tej grupy należą jeżozwierze kanadyjskie, jeżozwierze brazylijskie i jeżozwierze meksykańskie włochate..
Istnieją znaczne różnice między tymi dwiema grupami. Te ze Starego Świata są ziemskie, większe i nocne. Na poziomie taksonomicznym tworzą rodzinę Hystricidae.
Wręcz przeciwnie, te z Nowego Świata są mniejsze i nadrzewne. Chociaż ich zwyczaje są głównie nocne, mogą wykonywać pewne czynności w ciągu dnia. Pod względem taksonomicznym znajdują się w rodzinie Erethizontidae.
Ponadto kolce gatunków z Nowego Świata są zmieszane z miękkimi i długimi włosami, podczas gdy u tych ze Starego Świata nie są łączone z żadnym innym rodzajem futra..
Jeżozwierz ma solidny korpus. Jego nogi są małe, przednie mają cztery palce, a tylne pięć. Każdy z nich ma mocny, zakrzywiony pazur, którego używa do wspinania się na drzewa lub usuwania kory..
W stosunku do ogona gruby i umięśniony. Zwierzę wykorzystuje go do balansowania swoim ciałem podczas wspinania się przez krzaki.
Co do głowy, jest mała, podobnie jak uszy. Zęby siekaczy są pomarańczowe i stale rosną, podobnie jak u innych gryzoni. Zmysł wzroku jeżozwierza jest słabo rozwinięty, ma jednak doskonały węch i słuch.
Jego ubarwienie waha się od ciemnobrązowego do szarobrązowego. Jeśli chodzi o paski znajdujące się na grzbietach, mogą mieć żółte, białe, czarne lub pomarańczowe wzory. Te nakładają się na podstawowy ton ciała.
Wielkość tego zwierzęcia jest bardzo zróżnicowana, ponieważ obie rodziny jeżozwierzy różnią się pod względem wymiarów ciała. Tak więc grupa tworząca Nowy Świat jest zwykle mniejsza niż rodzina zamieszkująca Stary Świat..
W tym sensie jeżozwierz północnoamerykański (Erethizon dorsatum) to największy gatunek z rodziny Erethizontidae. Jego waga waha się od 5 do 14 kilogramów, a ciało mierzy 80 centymetrów, z ogonem około 30 centymetrów..
Z drugiej strony jeżozwierz Rothschilda (Coendou rothschildi,) endemiczny dla Panamy, waży mniej niż 1 kilogram.
Jeśli chodzi o Stary Świat, jeżozwierz czubaty (Hystrix cristata), znaleziony we Włoszech, Afryce Subsaharyjskiej i Afryce Północnej, waży ponad 27 kilogramów i ma 90 centymetrów długości.
Kolce to zmodyfikowane włosy pokryte grubymi keratynowymi płytkami, które są osadzone w mięśniach skóry. Zwykle kończą się czarną lub ciemnobrązową plamą o długości 1,25 cm.
Oglądany mikroskopowo, ten ciemny obszar przedstawia dużą liczbę nałożonych łusek o kształcie podobnym do diamentu. Są one skierowane do tyłu, jak dachówki na dachu.
Cierń wnikający w ciało pozostaje płaski, ale wilgoć i ciepło rany powoduje jej lekkie otwarcie. Tylko dotknięcie jednego kolca powoduje, że reszta unosi się, ponieważ każdy z nich jest pod kontrolą mięśni, będąc w stanie poruszać się po sobie.
Pozycja tych zrogowaciałych struktur jest oznaką stanu umysłu zwierzęcia. Tak więc, gdy są rozluźnione, kolce pozostają płaskie, ukryte pod ochronnymi włoskami. Wręcz przeciwnie, jeśli jeżozwierz czuje się zagrożony, kolce prostują się, utrzymując tę pozycję tak długo, jak długo trwa niebezpieczeństwo..
Chociaż jeżozwierz jest znany ze swoich kolców, zwierzę to ma dwa inne rodzaje sierści. Przylega do skóry grubą i ciemną, która zapewnia ciepło. Ma również włosy ochronne, które mogą mieć do 10 centymetrów długości. Chronią one ogon i dolną część pleców.
Jeśli chodzi o długość kolców, zależy to od etapu rozwoju jeżozwierza i obszaru ciała, w którym się znajdują. Zatem te, które są po bokach, są elastyczne i cienkie. Te na plecach i ogonie są dłuższe i sztywniejsze.
Specjaliści zwracają uwagę, że jeżozwierz ma ponad 30 000 tych wyspecjalizowanych włosów, rozłożonych od 100 do 140 na każdy cal kwadratowy skóry. Pokrywają one ciało gryzonia, z wyjątkiem kończyn, nosa i brzucha..
Podobnie jak futro zwierząt, kolce są zrzucane i zastępowane. Nowe zaczynają się rozwijać kilka dni po wyeliminowaniu starego i rosną o 1 milimetr co dwa dni, aż do pełnego rozwinięcia..
Kolce rosną w różnych kolorach i rozmiarach, w zależności od wieku i gatunku zwierzęcia. Tak więc jeżozwierze, które znajdują się w zachodniej Dakocie i wzdłuż rzeki Missouri, mają żółtawe kolce, a włosy ochronne mają żółte końcówki..
Natomiast te na wschód od Missouri mają białe kolce, a włosy straży mają białe końcówki. Również u jeżozwierzy ze Starego Świata kolce osadzone są w skupiskach, podczas gdy u gatunków z Nowego Świata przeplatane są włosami..
Długość to kolejny parametr, który różni się między dwiema grupami. W ten sposób kolce jeżozwierza Nowego Świata są małe, mierzą około 10 centymetrów długości, a Starego Świata około 51 centymetrów..
Jeżozwierz to bardzo głośne zwierzę. Poruszając się, może wydawać jęki, szmery i pomruki. Generalnie wokalizuje piosenkę, która brzmi jak wysokie zawodzenie. Jednak samiec używa tego wezwania podczas krycia, z zamiarem przyciągnięcia samicy..
Podczas śpiewania niektórzy mężczyźni śpiewają niskim tonem, jednak ta wokalizacja może stać się bardzo głośna. Kiedy zwierzę czuje się zagrożone, często kłapie zębami. Jeśli chodzi o relacje między matką a jej młodymi, komunikują się za pomocą pomruków i dźwięków podobnych do szlochów i zawodzenia..
Jeżozwierz występuje w umiarkowanych i tropikalnych regionach Azji, Afryki, południowej Europy, Ameryki Południowej i Północnej. Osoby należące do Nowego Świata żyją w lasach Ameryki Północnej i na północy Ameryki Południowej.
Jeśli chodzi o te ze Starego Świata, można je znaleźć w południowej Europie, dużej części Afryki, Indii i Azji Południowo-Wschodniej..
Generalnie żyją w prawie każdym ekosystemie, w tym na łąkach, pustyniach, lasach deszczowych, górach i lasach. Ich nory mogą znajdować się w gałęziach, korzeniach lub pniach drzew. Zwykle również odpoczywają w krzakach lub w szczelinach skał..
Gatunki z tej grupy to głównie gatunki lądowe, choć niektóre, jak na przykład jeżozwierz (Trichys fasciculata) ma tendencję do wspinania się na krzewy i drzewa w poszukiwaniu pożywienia. Chociaż nie mają umiejętności wspinania się ani skakania, są doskonałymi pływakami..
Zamieszkują lasy deszczowe, górskie lasy deszczowe, słodkowodne lasy bagienne, lasy wrzosowiskowe i nizinne lasy deszczowe. Mogą również żyć w tropikalnych i subtropikalnych lasach iglastych, zaroślach oraz na górskich łąkach alpejskich..
Często tworzą grupy do karmienia i odpoczynku, dla których chronią się w wydrążonych kłodach, jaskiniach, zerodowanych jamach na brzegach strumieni lub w opuszczonych norach.
Europejskie populacje Hystrix cristata, znany jako jeżozwierz afrykański, przebywają w swoich norach podczas zimnych zaklęć i burz, ale nie hibernują.
Znajdują się one od Alaski i Kanady, w Ameryce Północnej, na północ od Urugwaju i Argentyny, w Ameryce Południowej. Zdecydowana większość gatunków występuje w Ameryce Południowej.
Najbardziej wysunięty na północ gatunek to Erethizon dorsatum, Zamieszkuje większość Kanady i Alaski, z wyjątkiem skrajnej północy tych regionów, w północnej części środkowego Meksyku. Znajduje się również w Stanach Zjednoczonych, w regionie zachodnim oraz w stanach północno-środkowych i północno-wschodnich..
Zdecydowana większość jeżozwierzy Nowego Świata ma nawyki nadrzewne. Jeśli chodzi o ich preferowane siedliska, to tropikalne lasy deszczowe oraz lasy iglaste i liściaste.
Na obszarach, które nie są zalesione, są rozmieszczone w korytarzach łęgowych, w których rosną drzewa. Te gatunki roślin są ważne, ponieważ dostarczają kambium i kory, które są częścią ich diety w okresie zimowym..
W obrębie miejsc odpoczynku znajdują się obszary skaliste i jaskinie. Jeśli chodzi o strumienie i doliny, to nie są one zbyt atrakcyjnymi miejscami, jednak zwyczaj wędrówki jeżozwierza może sprawić, że sporadycznie zamieszkuje te otwarte tereny..
-Królestwo zwierząt.
-Podrzędność: Bilateria.
-Gromada: Chordat.
-Subfilum: kręgowiec.
-Nadklasa: Tetrapoda.
-Klasa: Ssak.
-Podklasa: Theria.
-Infraclass: Eutheria.
-Zamówienie: Rodentia.
-Podrząd: Hystricomorpha.
-Infraorder: Hystricognathi.
Rodziny:
-Erethizontidae.
-Hystricidae
Abrocomidae.
Thryonomyidae
Bathyergidae.
Petromuridae
Capromyidae
Octodontidae
Caviidae
Myocastoridae
Chinchillidae
Heptaxodontidae
Ctenomyidae
Echimyidae
Cuniculidae
Dinomyidae
Diatomyidae
Dasyproctidae
Plik Chaetomys subspinosus Żyje w centrum i na północy Brazylii, w lasach wokół sawann i obszarów uprawnych. Jeśli chodzi o rozmiar, waży 1,3 kilograma, a jego ciało ma długość od 380 do 457 milimetrów, a ogon ma od 255 do 280 milimetrów..
Ten rodzaj jest szeroko rozpowszechniony w całej Ameryce Środkowej i Południowej oraz na wyspie Trynidad. Są nadrzewne, więc ich chwytny ogon przyczynia się do poruszania się przez gałęzie dużych krzewów..
Jeżozwierz krótkodzioby (Echinoprocta rufescens) jest jedynym gatunkiem tego rodzaju. Występuje endemicznie w Kolumbii i charakteryzuje się krótkimi kolcami oraz pokarmem opartym na kwiatach i owocach..
Ten klad jest reprezentowany przez jeżozwierza północnoamerykańskiego (Erethizon dorsatum), który mieszka w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Jego ciało jest mocne i pokryte długimi włosami, które uniemożliwiają dostrzeżenie kolców..
Jeżozwierze chwytne (Sphiggurus) zamieszkują region neotropikalny, rozciągający się w ten sposób od Meksyku po Amerykę Południową.
Gatunki z tego rodzaju żyją głównie w Azji i Afryce. Są znane jako jeżozwierze wielkokwiatowe. Ich ciała są długie i zjadają rośliny, chociaż mogą też jeść padlinę i owady..
W tym kladzie znajduje się większość jeżozwierzy, które tworzą grupę Starego Świata. Jego zapis kopalny sięga późnego miocenu w Afryce.
Jeżozwierze długoogoniaste pochodzą z Azji Południowo-Wschodniej. W ten sposób są rozmieszczone na obszarze graniczącym z Sumatrą od południa i zachodu oraz Borneo od południa i wschodu. Jego obszar od północy ogranicza Półwysep Malajski.
Ta grupa jest najmniejszą z rodziny Hystricidae i może ważyć od 1,7 do 2,3 kg. Jego ciało ma 48 centymetrów długości, a ogon może mieć do 23 centymetrów długości..
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) zaklasyfikowała kilka gatunków jeżozwierza do grupy zagrożonej. Jednak generalnie mają mniejsze ryzyko zniknięcia ze swojego siedliska.
Wśród wrażliwych populacji jest jeżozwierz drobnokolcowy (Chaetomys subspinosus), która traci swoje naturalne środowisko z powodu plantacji kakao położonych w północno-wschodniej Brazylii.
Innym zagrożonym jest jeżozwierz filipiński (Hystrix pumila), który jest chwytany jako zwierzę domowe i ścigany w celu sprzedaży jako pożywienia. Jeśli chodzi o jeżozwierza długonogiego (Trichys fasciculate) jest częścią grupy sklasyfikowanej jako najmniej zagrożona wyginięciem.
Do czynników wpływających na populacje jeżozwierza należy fragmentacja siedlisk. Wylesianie lasów do celów rolniczych i miejskich spowodowało konflikt między mieszkańcami a tymi gryzoniami.
W poszukiwaniu pożywienia jeżozwierz zbliża się do plantacji uprawnych, mogąc stać się szkodnikami rolniczymi. Z tego powodu człowiek poluje na nią, powodując eksterminację niektórych zaludnionych obszarów Afryki.
Kolejnym elementem, który go dotyka, jest jego chwytanie, głównie w celu spożycia mięsa. Ciernie są również używane w niektórych regionach Afryki jako ozdoba i amulet..
Używanie jako zwierzę domowe jest zwykle ograniczone na poziomie krajowym. W ten sposób mógłby znaleźć się w prywatnych kolekcjach na Filipinach, dlatego nie reprezentuje bardzo rozpowszechnionego handlu.
W regionie Azji Południowo-Wschodniej na jeżozwierza zwykle poluje się niestrawioną masę roślinną, którą niektórzy mają w żołądku, znaną jako bezoar. Główny popyt pochodzi z Chin, gdzie jest stosowany jako tradycyjna medycyna.
Istnieje powszechne przekonanie, że ta pasta ma właściwości leczące dengę, cukrzycę i raka. Jednak do tej pory nie ma naukowych dowodów potwierdzających te właściwości lecznicze..
Jeżozwierz jest chroniony regionalnie. Na przykład w Malezji ustawa Wildlife Conservation Act zabrania wprowadzania do obrotu jeżozwierza malajskiego i jeżozwierza wielkokwiatowego. Jednak na oba gatunki można polować i sprzedawać na podstawie licencji..
Na Filipinach rdzenne grupy mogą polować i jeść jeżozwierza filipińskiego, ale jego komercjalizacja jest zabroniona. Podobnie, ustawodawstwo indonezyjskie uznaje transport, posiadanie, handel lub polowanie na jeżozwierze malezyjskie i azjatyckie długie ogony za nielegalne..
Dojrzałość płciowa jeżozwierza zależy od gatunku. W ten sposób mogą być aktywne reprodukcyjnie od 9 miesięcy do 2,5 roku.
Zaloty u tych ssaków są bardzo szczególne. Samce przyciąga zapach wydzielany przez samicę podczas rui. To powoduje, że kilka samców konkuruje ze sobą w hałaśliwych bitwach..
Zwycięzca jęczy głośno i nadepnie na ogon, by zaimponować kobiecie. Jeśli okaże się to zaciekawione, samiec spryskuje ją moczem z zamiarem wskazania, że nadszedł czas na kopulację. W ten sposób samica przesuwa swój kolczasty ogon na bok i para może się kojarzyć.
Ciąża może trwać od 16 do 31 tygodni. Jeśli chodzi o dostawę, występuje ona w norze, która może znajdować się pod ziemią.
Cielę rodzi się w pełni rozwinięte, z otwartymi oczami. Jego ciało pokryte jest ciemnym futrem, a kolce są miękkie, ale wkrótce zaczynają twardnieć.
Młody człowiek instynktownie prezentuje tę samą kolczastą postawę obronną, co dorosły. Kolce z tyłu są wyprostowane kilka minut po wykluciu, jednocześnie mocno machając ogonem.
Gatunki nadrzewne po kilku dniach zaczynają wspinać się na krzaki. Chociaż jedzą pokarm stały po dwóch tygodniach, cielę nie jest całkowicie odsadzone, dopóki nie osiągnie wieku między 13 a 19 tygodniem.
Młodzi ludzie na ogół pozostają z rodzicami do czasu osiągnięcia dojrzałości płciowej. Dlatego zwykle dzielą norę z innymi jeżozwierzami z różnych miotów..
Jeżozwierz to zwierzę roślinożerne, którego dieta jest zróżnicowana w zależności od pory roku i miejsca zamieszkania. Niektórzy jedzą korę i łodygi, a także bulwy, orzechy, nasiona, liście, zioła, pędy i owoce..
Czasami może polować na niektóre owady i jaszczurki, które pomagają uzupełnić dietę. Mają również tendencję do żucia kości, aby wyostrzyć zęby, w połączeniu z faktem, że są ważnym źródłem minerałów, takich jak wapń i sól..
Jeżozwierze Starego Świata żywią się owocami, korzeniami, korą i jagodami. Na terenach wiejskich mogą jeść plony dyni i ziemniaków.
Jeśli chodzi o jeżozwierze Nowego Świata, jedzą one korę, łodygi, korzenie, liście, nasiona, jagody, kwiaty, owoce i bulwy. Niektórzy wchodzą na plantacje kukurydzy i drzew owocowych.
Z drugiej strony zarówno latem, jak i wiosną zjada liście, pąki i kwiaty. Zimą głównym źródłem pożywienia jest wewnętrzna kora drzew, zwana kambium. W ten sposób gryzoń żuje zewnętrzną korę, aż dotrze do jadalnego kambium.
Jesienią różne gatunki żywią się jemiołą, kambium niektórych odmian drzew i igłami sosny..
Jeżozwierz ma tendencję do jedzenia samotnie, z wyjątkiem sytuacji, gdy samica jest z młodymi. Ponieważ ich dieta jest bogata w błonnik i celulozę, ich ciała są przystosowane do przetwarzania tych cząsteczek, których zdecydowana większość zwierząt nie jest w stanie strawić.
Bakterie odpowiedzialne za przetwarzanie celulozy znajdują się w worku znajdującym się w jelicie grubym. Po rozłożeniu cząsteczki organizm wchłania otrzymane produkty uboczne.
Ten gryzoń lubi sól. Jeśli nie rozumie tego w naturalny sposób, używa swojego wyczulonego węchu, aby pomóc mu zlokalizować przedmioty, które zostały wystawione na działanie ludzkiego potu. Dzięki temu mogą żuć wiosła, krzesła i rączki siekier.
Zwyczaje jeżozwierza są nocne. W nocy wychodzą w poszukiwaniu pożywienia, patrolują teren i bronią żerowisk. W ciągu dnia zwykle spoczywa w swojej norze.
Jest to samotne zwierzę, ale często może podróżować poza obszar, w którym zamieszkuje, aby spotkać samicę w okresie rui. W ten sam sposób oboje rodzice zwykle łączą się ze swoimi młodymi w grupy, podczas gdy są oni trzymani w norze..
Niektóre gatunki, głównie te z Nowego Świata, doskonale wspinają się po drzewach, którym udaje się zachować równowagę dzięki ogonowi. Ten również używa go do trzymania się gałęzi. Dzięki temu porusza się po cienkich gałęziach równie łatwo, jak na grubych.
Możesz nawet zebrać kilka małych gałęzi, aby utrzymać ciężar podczas żerowania na delikatnych pędach. Kiedy wspina się na drzewo, robi to najpierw głową, a potem cofa. Podczas nauki młode często kilkakrotnie odpadają z krzaka, ale cios jest łagodzony grubą osłoną.
Jeszcze bez komentarzy