Pythium Jest to rodzaj lęgniowców, który zawiera wiele fitopatogennych gatunków o znaczeniu gospodarczym w rolnictwie, ponieważ powodują one chorobę zwaną zgnilizną korzeni u różnych roślin. Niektóre gatunki są saprofitami, a jeden z nich atakuje różne gatunki zwierząt, w tym człowieka, wywołując chorobę zwaną pytiozą.
Gatunki z tego rodzaju charakteryzują się między innymi występowaniem grzybni koenocytarnej, zdolnej do rozmnażania się wegetatywnego (bezpłciowego) i płciowego, wytwarzając pojedynczą oosferę per oogonium, prezentując wydłużone antheridium i wytwarzając wiciowate zoospory..
Obecnie rodzaj reprezentowany jest przez ponad 120 gatunków na całym świecie. Gatunki roślin pasożytniczych nie wykazują specyficzności dla żywiciela i są trudne do wytępienia, ponieważ oprócz atakowania różnych gatunków roślin, są zdolne do przetrwania jako saprofity na rozkładającej się materii roślinnej..
Indeks artykułów
Gatunek z rodzaju Pythium Wszystkie mają strzępki koenocytarne o wyglądzie szklistym, bez przegród poprzecznych. Zarodnia może być kulista lub nitkowata. Cechą charakterystyczną tych lęgniowców jest to, że zoospory nie rozwijają się bezpośrednio w zarodni, ale w pęcherzyku wywodzącym się z rurki wyładowczej zarodni..
Oogonium może być gładkie lub ozdobne, a antheridium może być paraginiczne lub hipoginiczne. Wewnątrz oogonium tworzy się pojedyncza oospora, która może zajmować całe jego wnętrze (obfitość) lub może pozostać przestrzeń między ścianami oogonium i oospor (apletoryczna).
Taksonomia lęgniowców jest złożona zarówno na poziomie wyższych, jak i niższych kategorii taksonomicznych. Zgodnie z tradycyjną taksonomią organizmy te uznano za grzyby, jednak ostatnio przeszły różne rearanżacje w wyniku badań molekularnych i biochemicznych..
Zgodnie z tymi wynikami, niektórzy autorzy umieszczają je w Królestwie Protista, podczas gdy inni umieszczają je wraz z glonami Chrysophyta i Phaeophyta w Królestwie Chromista, pododdział Pseudofungi. Wreszcie, zostały one również zlokalizowane w Królestwie Straminipila.
Płeć Pythium znajduje się w obrębie rzędu Pythiales, klasa Pythiaceae. Rodzaj ten został pierwotnie opisany przez Pringsheima w 1858 roku, który dokonał selekcji P. monospermum jako gatunki typowe.
Również wewnętrzne uporządkowanie rodzaju uległo licznym zmianom, wraz z opisem różnych podgatunków, włączeniem lub wyłączeniem gatunków. Obecnie taksonomowie uważają, że istnieją dwie morfologicznie rozróżnialne grupy na podstawie kształtu zarodni..
Z jednej strony istnieją gatunki, które prezentują nitkowatą sporangium, podczas gdy w drugiej grupie zarodnia jest kulista, co sugeruje, że należy przeprowadzić nowe badania wewnątrzrogenowe, aby wyjaśnić zależność filogenetyczną między obiema grupami..
Niespecyficzny fitopatogenny gatunek, który często pojawia się w uprawach szklarniowych, jest odpowiedzialny za chorobę zwaną zgnilizną, zgnilizną korzeni i łodyg lub zarazą owoców, która dotyka wiele rodzin i rodzajów roślin..
Choroba dotyka głównie rośliny we wczesnych stadiach rozwoju. Na przykład u sadzonek tytoniu powoduje zahamowanie wzrostu, chlorotyczne lub częściowo nekrotyczne liście, a także osłabienie systemu korzeniowego, z ciemniejszymi nekrotycznymi korzeniami..
Odpowiada również za chorobę zwaną oparzeniami trawnika lub bawełny, która dotyka trawniki pól golfowych, stadionów sportowych, parków i ogrodów. Choroba ta jest bardziej aktywna w najgorętszych porach roku, kiedy temperatury w nocy przekraczają 20 ° C.
Jest to czynnik wywołujący chorobę zwaną miękką zgnilizną nasion, która może zaatakować roślinę na każdym etapie jej cyklu, ale występuje częściej na etapie siewu, przed i po wykiełkowaniu. Powoduje opadanie sadzonek oraz gnicie nasion.
W nowo wykiełkowanych nasionach i najmniejszych roślinach powoduje całkowite zniszczenie żywiciela, ale rośliny bardziej rozwinięte mogą przeżyć, objawiając się jako objaw chorobowy zmianę koloru niektórych liści, które żółkną..
Jest patogenem wywołującym pytiozę, ropniakowatą chorobę skóry, która charakteryzuje się rozproszeniem, wieloma ogniskami, wysiękiem i bardzo szybko postępującą. Ponieważ gatunek ten nie ma chityny i ergosterolu w ścianie komórkowej i błonie komórkowej, nie można go kontrolować za pomocą środków przeciwgrzybiczych, które hamują ich produkcję..
Wpływa na różne gatunki kręgowców, w tym psy, koty, owce, konie, bydło, ptaki wędrowne, a nawet człowieka. Jest uważana za nowo pojawiającą się chorobę.
Pythium spiculum Powoduje radykalne gnicie dębu ostrokrzewu i dębu korkowego. Jest przyczyną spadku populacji dębu ostrokrzewu w Hiszpanii i Portugalii od lat 90-tych ubiegłego wieku.
Pythium ultimum Jest to gatunek, który atakuje ogórki, powodując mokrą zgniliznę owoców. Choroba zaczyna się w skrajnie kwiatowym i szybko atakuje owoce. Pythium guiyangense, tymczasem jest pasożytem larw komarów.
Zarodnie w Pythium mogą być nitkowate lub kuliste. Gdy dojrzeją, zarodnie te mogą kiełkować bezpośrednio i tworzyć strzępki lub mogą tworzyć pęcherzyki, w których mają się tworzyć ruchliwe zoospory. Te zoospory używają wici do poruszania się w wodzie w poszukiwaniu żywiciela..
Po zlokalizowaniu odpowiedniego miejsca zoospory otorbują się i kiełkują, tworząc rurkę kiełkującą, która przeniknie do tkanek żywiciela, aby rozpocząć nowy cykl..
Rozmnażanie płciowe może być wykonywane zarówno przez krzyżówki homotaliczne, jak i heterotaliczne, to znaczy oogonium i antheridium mogą rozwijać się w tej samej strzępce lub nie. Podczas rozmnażania antheridium emituje rurkę do zapłodnienia, która przenika do oogonium, przenosząc do niego jądro gametyczne..
Po kariogamii ściana komórek jajowych gęstnieje, tworząc oosporę. Ta oospora może kiełkować natychmiast lub, jeśli warunki są niekorzystne, przetrwać w spoczynku przez kilka lat..
Pythium może mieć dietę saprotroficzną, żywiąc się resztkami martwych roślin. Może również mieć dietę pasożytniczą, w większości przypadków jej żywicielami są rośliny, jednak co najmniej dwa gatunki mogą pasożytować na zwierzętach.
Ponadto niektóre gatunki zostały zidentyfikowane jako mykopasożyty grzybów, a także innych pasożytniczych lęgniowców, aby można je było wykorzystać jako biologicznych kontrolerów. Do tych gatunków należą na przykład Pithium periplocum Y P. acanthicum.
Jeszcze bez komentarzy