Plik aparat przykłębuszkowy jest to struktura nerek, która reguluje funkcjonowanie każdego nefronu. Nefrony są podstawowymi jednostkami strukturalnymi nerek odpowiedzialnymi za oczyszczanie krwi, gdy przechodzi przez te narządy.
Aparat przykłębuszkowy znajduje się w kanalikowej części nefronu i tętniczce doprowadzającej. Kanalik nefronu jest również znany jako kłębuszków nerkowych, stąd nazwa tego aparatu.
Indeks artykułów
W nerkach człowieka znajduje się około dwóch milionów nefronów odpowiedzialnych za wytwarzanie moczu. Jest podzielony na dwie części, ciałko nerkowe i układ kanalików..
W ciałku nerkowym, w którym znajduje się kłębuszek nerkowy, następuje pierwsza filtracja krwi. Kłębuszki nerkowe to funkcjonalna jednostka anatomiczna nerki, która znajduje się w nefronach.
Kłębuszek jest otoczony zewnętrzną powłoką znaną jako kapsułka Bowmana. Ta kapsułka znajduje się w rurkowatym elemencie nefronu..
W kłębuszkach nerkowych zachodzi główna funkcja nerek, która polega na filtrowaniu i oczyszczaniu osocza krwi, jako pierwszego etapu powstawania moczu. Kłębuszki to w rzeczywistości sieć naczyń włosowatych służących do filtracji plazmy.
Aferentne tętniczki to te grupy naczyń krwionośnych odpowiedzialne za przekazywanie krwi do nefronów tworzących układ moczowy. Lokalizacja tego urządzenia jest bardzo ważna dla jego funkcji, ponieważ pozwala wykryć obecność zmian ciśnienia krwi docierającej do kłębuszków nerkowych.
Kłębuszek w tym przypadku otrzymuje krew przez doprowadzającą tętniczkę i opróżnia się do odprowadzającego. Tętniczka odprowadzająca dostarcza ostateczny filtrat, który opuszcza nefron, prowadząc do rurki zbiorczej..
Wewnątrz tych tętniczek wytwarzane jest wysokie ciśnienie, które poddaje ultrafiltracji płyny i materiały rozpuszczalne we krwi i jest wyrzucane w kierunku kapsuły Bowmana. Podstawowa jednostka filtrująca nerki składa się z kłębuszków nerkowych i ich torebki.
Homeostaza to zdolność organizmów żywych do utrzymania stabilnego stanu wewnętrznego. Kiedy występują zmiany ciśnienia w kłębuszkach nerkowych, nefrony wydalają hormon reninę, aby utrzymać homeostazę organizmu.
Renina, znana również jako angiotensynogenaza, jest hormonem kontrolującym równowagę wodno-solną organizmu.
Po przefiltrowaniu krwi w ciałku nerkowym przechodzi do układu kanalikowego, gdzie wybiera się substancje, które mają być wchłaniane i usuwane..
System rurowy składa się z kilku części. Proksymalnie wyprofilowane rurki są odpowiedzialne za odbieranie przesączu z kłębuszków nerkowych, gdzie do 80% tego, co jest filtrowane w ciałkach, jest ponownie wchłaniane..
Proksymalny kanalik prosty, znany również jako gruby opadający odcinek pętli Henle, gdzie proces reabsorpcji jest mniejszy.
Cienki odcinek pętli Henle, który ma kształt litery U, spełnia różne funkcje, koncentruje zawartość płynów i zmniejsza przepuszczalność wody. Ostatnia część pętli Henle, dystalna rurka odbytnicza, nadal zagęszcza przesącz, a jony są ponownie wchłaniane.
Wszystko to prowadzi do kanalików zbiorczych, które kierują mocz do miedniczki nerkowej..
W obrębie aparatu przykłębuszkowego można wyróżnić trzy typy komórek:
Komórki te są znane pod różnymi nazwami, mogą to być komórki Ruytero, komórki ziarniste aparatu przykłębuszkowego. Są znane jako komórki ziarniste, ponieważ uwalniają granulki reniny.
Syntetyzują również i przechowują reninę. Jego cytoplazma jest pełna miofibryli, aparatu Golgiego, RER i mitochondriów..
Aby komórki uwolniły reninę, muszą otrzymać bodźce zewnętrzne. Możemy podzielić je na trzy różne typy bodźców:
Pierwszym bodźcem, którego dostarcza wydzielanie reniny, jest obniżenie ciśnienia tętniczki doprowadzającej.
Ta tętniczka jest odpowiedzialna za przenoszenie krwi do kłębuszków nerkowych. Spadek ten powoduje zmniejszenie perfuzji nerkowej, co powoduje, że miejscowe baroreceptory uwalniają reninę..
Jeśli pobudzimy układ współczulny, otrzymamy również odpowiedź od komórek Ruytera. Receptory beta-1 adrenergiczne pobudzają układ współczulny, co zwiększa jego aktywność wraz ze spadkiem ciśnienia krwi.
Jak widzieliśmy wcześniej, jeśli ciśnienie krwi spada, uwalniana jest renina. Aferentna tętniczka, ta, która przenosi substancje, obkurcza się, gdy wzrasta aktywność układu współczulnego. Kiedy dochodzi do tego zwężenia, zmniejsza wpływ ciśnienia krwi, co również aktywuje baroreceptory i zwiększa wydzielanie reniny..
Wreszcie, kolejnym bodźcem zwiększającym ilość wytwarzanej reniny są wahania ilości chlorku sodu. Te zmiany są wykrywane przez komórki plamki żółtej, co zwiększa wydzielanie reniny..
Te bodźce nie są wytwarzane oddzielnie, ale wszystkie łączą się, aby regulować uwalnianie hormonu. Ale wszystkie z nich mogą pracować niezależnie.
Znane również jako komórki zdegranulowane, komórki te znajdują się w nabłonku dystalnych zwiniętych kanalików. Mają wysoki sześcienny lub niski cylindryczny kształt.
Ich jądro znajduje się wewnątrz komórki, mają infjądrowy aparat Golgiego i mają przestrzenie w błonie, które umożliwiają filtrację moczu.
Komórki te, gdy zauważą, że stężenie chlorku sodu wzrasta, wytwarzają związek zwany adenozyną. Związek ten hamuje produkcję reniny, co zmniejsza szybkość przesączania kłębuszkowego. Jest to część układu sprzężenia zwrotnego cewkowo-glomerowego..
Wraz ze wzrostem ilości chlorku sodu wzrasta osmolarność komórek. Oznacza to, że ilość substancji w roztworze jest większa.
Aby wyregulować tę osmolarność i pozostać na optymalnym poziomie, komórki wchłaniają więcej wody, a zatem pęcznieją. Jeśli jednak poziom jest bardzo niski, komórki aktywują syntazę tlenku azotu, która ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne..
Znane również jako Polkissen lub Lacis, komunikują się z kłębuszkami. Są one połączone połączeniami tworzącymi kompleks, a do wewnątrzkłębuszkowych są połączone za pomocą połączeń szczelinowych. Połączenia szczelinowe to te, w których sąsiednie membrany zbliżają się, a przestrzeń międzywęzłowa między nimi jest zmniejszona.
Po wielu badaniach nadal nie wiadomo na pewno, jaka jest ich funkcja, ale jakie czynności wykonują.
Próbują połączyć plamkę densa z komórkami mezangialnymi wewnątrz kłębuszków. Ponadto wytwarzają macierz mezangialną. Ta macierz, składająca się z kolagenu i fibronektyny, wspiera naczynia włosowate.
Komórki te są również odpowiedzialne za produkcję cytokin i prostaglandyn. Cytokiny to białka regulujące aktywność komórkową, a prostaglandyny to substancje pochodzące z kwasów tłuszczowych..
Uważa się, że komórki te aktywują układ współczulny w momentach ważnych wyładowań, unikając utraty płynów z moczem, co może się zdarzyć w przypadku krwotoku..
Po przeczytaniu do tej pory rozumiemy, że kłębuszki to sieć naczyń włosowatych pośrodku tętnicy.
Krew przepływa przez tętnicę doprowadzającą, która dzieli się, tworząc naczynia włosowate, które łączą się ponownie, tworząc inną tętnicę odprowadzającą, odpowiedzialną za ujście krwi. Kłębuszek jest podtrzymywany przez macierz utworzoną głównie z kolagenu. Ta macierz nazywa się mezangium.
Cała sieć naczyń włosowatych tworzących kłębuszki jest otoczona warstwą płaskich komórek, zwanych podocytami lub komórkami nabłonka trzewnego. Wszystko to tworzy kłębuszkowy pióropusz.
Kapsułka zawierająca kłębuszkowe pióropusz jest znana jako kapsułka Bowmana. Tworzy go płaski nabłonek, który go pokrywa i błona podstawna. Pomiędzy torebką Bowmana a kępką znajdują się komórki nabłonka ciemieniowego i komórki nabłonka trzewnego..
Aparat przykłębuszkowy składa się z:
Interakcja elementów aparatu przykłębuszkowego reguluje hermodynamikę w zależności od ciśnienia krwi, które wpływa na kłębuszków nerkowych przez cały czas..
Wpływa również na układ współczulny, hormony, bodźce miejscowe oraz równowagę płynów i elektrolitów..
Jeszcze bez komentarzy