Często mówi się, że zaskakujące Linie Nazca, zestaw geoglifów znajdujących się w Peru, odkryła naukowiec María Reiche, ale początki ich pojawienia się sięgają wiele wieków wcześniej.
Jego powstanie przypisuje się przemianom różnych cywilizacji na przestrzeni kilku stuleci, w szczególności Paracas i Nazca. Jego współczesne odkrycie sięga XX wieku, który zapoczątkował niekończące się badania i konserwację tych figur..
Linie Nazca obejmują ponad sto figur, w tym figury geometryczne, antropomorficzne i zwierzęce.
Jego pochodzenie i funkcja były przedmiotem różnych teorii naukowych i pseudonaukowych, uważanych za jeden z pierwszych przejawów pozaziemskiego wpływu na Ziemię..
Badania od początku wykluczyły jakiekolwiek pozaziemskie lub nadprzyrodzone pochodzenie koncepcji i funkcji geoglifów.
Pierwsze dogłębne badania i zachowanie tych starożytnych przejawów są głównie wynikiem pracy promowanej przez niemiecko-peruwiańską naukowiec María Reiche (1903-1988).
Całe swoje życie poświęciła badaniu linii i ich implikacji społecznych, astronomicznych i religijnych, a także ich związku z suchym środowiskiem, w którym się znajdują..
W 1994 r. Linie Nazca zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Pierwsza odnotowana obserwacja linii Nazca pochodzi z 1547 r. Przez zdobywcę i kronikarza Pedro Cieza de León (1520-1554), który po raz pierwszy opisał istnienie „linii” na pustyni Nazca..
To odkrycie, które przez wiele lat było interpretowane jako seria ścieżek, wzbudziło większe zainteresowanie dopiero 380 lat później..
W 1927 roku przybycie archeologa Toribio Mejía Xesspe (1896-1983), w ramach Trzeciej Ekspedycji Archeologicznej UNMSM, oznaczało współczesne odkrycie linii Nazca, których wrażenia zostaną opublikowane 12 lat później przez samego Toribio, kwalifikowanie geoglifów jako „świętych dróg”.
Podobnie stwierdza się, że w pierwszej połowie XX wieku linie te mogły być obserwowane z wysokości przez wojskowych i cywilów, którzy latali nad regionem..
Otwarcie lotów komercyjnych między Limą a miastem Arequipa pozwoliło nam zobaczyć starożytne postacie. Do tego czasu bliższa interakcja nie była możliwa..
Przybycie Marii Reiche na pustynię Nazca nastąpiło pod koniec drugiej wojny światowej i to ona z wielką wolą ukształtowała historyczne znaczenie oraz wartość badawczą i konserwatorską, na którą zasługiwały geoglify..
Przeprowadził pierwsze formalne dochodzenie i do końca swoich dni nadzorował wszystkie działania innych grup. Zapewniony, że linie z Nazca nie stały się prostym miejscem zaspokajania ciekawości bez profesjonalizmu.
Są tysiące rysunków zdobiących region, wśród których wyróżniają się takie postacie jak trapezoidy, trójkąty i spirale, nawet najpopularniejsze formy zwierzęce i ludzkie: pająk, koliber, małpa, kondor, drzewo, ręce, kwiat, sowooki mężczyzna (znany również jako „astronauta”) itp..
Pochodzenie tych liczb sięga cywilizacji Nazca, chociaż nowe dowody pozwoliły upewnić się, że niektóre dane mogły zacząć się na długo przed tym.
Na przykład w okresie kultury Paracas, która zamieszkiwała region między 700 rpne. i 100 rne, kiedy szacuje się, że narodził się początek.
Postacie ludzkie widoczne dziś na pustyni Nazca są przypisywane Paracas, podobnie jak 75 innych geoglifów, które nawet pokazują różne techniki ich realizacji, z bardzo niewielkimi modyfikacjami, które Nazca mógł wprowadzić wieki później..
Badania wykazały, że linie nie mogą być traktowane jako wynik pojedynczego momentu historycznego, ale raczej połączenie i ciągłość kilku.
Najbardziej wyraźna różnica w geoglifach tworzonych przez Paracas polega na tym, że znajdują się one na zboczach, a nie na płaskim terenie, dzięki czemu można je było łatwiej zobaczyć z pustynnej doliny; nie tylko z wysokości.
Cywilizacja Nazca istniała przez około osiem wieków w regionie o trudnych warunkach.
To skłoniło ich do bardzo efektywnego zarządzania swoimi zasobami. Nazca wykorzystał właściwości gleby do budowy figur, które dzięki warunkom klimatycznym udało się zachować na przestrzeni wieków.
Nazcas zbudowali figury w procesie, w którym ułożyli duże kamienie, aby zaznaczyć krawędzie linii; podnieśli pierwszą warstwę gleby, układając kamienie na krawędzi, aby wygenerować relief i odsłaniając znacznie jaśniejszą warstwę piasku, która staje się wewnętrznym obrysem postaci.
Teorie archeologiczne dopatrzyły się realizacji spirali za pomocą metody, w której słup został ustawiony w punkcie, który miałby przedstawiać środek, a obwody wokół niego wykonano za pomocą liny..
Kultura Nazca była uważana za cywilizację pokojową i głównie ceremonialną. Większość ich rytuałów obracała się wokół natury, a przede wszystkim wody.
Ze względu na surowe warunki klimatyczne rytuały i ofiary składane bogom wymagały korzystania z wody w ograniczonych porach roku, co nadało temu zasobowi święty charakter..
Duża część geoglifów Nazca została wykonana jako miejsca ceremonii, w których przekraczano linie, gdy składano modlitwy, ofiary, a nawet ofiary..
W kilku geometrycznych geoglifach znaleziono pozostałości ołtarzy i naczyń, które zostały rozbite przez Nazca, aby przemówić do swoich bogów. Będąc cywilizacją rolniczą, ich ofiary opierały się na zebranych produktach.
Każdego roku meteorologiczne manifestacje „El Niño” zapewniły Nazca czas obfitości, niosąc nie tylko wodę podziemnymi kanałami, ale także małe mięczaki, które rdzenni mieszkańcy uważali za boskie dary..
Wzrost populacji i brak wody skłoniły Nazca do kopania rowów w poszukiwaniu jej, dzielenia terytoriów i sprzyjania rywalizacji. Uciążliwe środowisko było jedną z głównych przyczyn zaniku kultury Nazca.
Jeszcze bez komentarzy