W Niepodległości Meksyku uczestniczyli różni ważni bohaterowie. Niektórzy z nich to: Miguel Hidalgo, Ignacio Allende, Agustín de Iturbide, José María Morelos, Juan Ruiz de Apodaca czy Juan O'Donojú.
Wszyscy oni uczestniczyli, po obu stronach, w konflikcie na różnych chronologicznych etapach konfliktu..
Meksykańska wojna o niepodległość to seria powstań i konfliktów zbrojnych między kolonią meksykańską a siłami Korony Hiszpańskiej, które miały miejsce na początku XIX wieku (1810), a zakończyły się w 1821 roku podpisaniem traktatu w Kordobie..
Chociaż wojna rozpoczęła się w 1810 roku, ludność Meksyku, podobnie jak mieszkańcy innych kolonii Hiszpanii w Ameryce, nigdy nie przyjęła hiszpańskiego jarzma, można więc powiedzieć, że niezadowolenie wobec władz hiszpańskich było powszechne i istniało od czasu podboju..
Oprócz ogólnego niezadowolenia, idee Oświecenia z Europy, które promowały prawa człowieka (takie jak wolność i równość) i krytykowały rządy absolutystyczne (takie jak hiszpański) stały się popularne w Ameryce i zachęcały kolonie do buntu..
Kiedy więc Napoleon Bonaparte najechał Hiszpanię w 1808 r., Terytorium Meksyku było więcej niż chętne do przeciwstawienia się Koronie Hiszpańskiej..
Criollos (synowie Hiszpanów urodzonych w Ameryce) zaczęli organizować ruchy niepodległościowe, jednym z głównych przywódców był ksiądz Miguel Hidalgo y Costilla.
Oprócz tego inne narody (m.in. Anglia, Stany Zjednoczone) zaoferowały swoje wsparcie Meksykowi. W ten sposób 16 września 1810 roku rozpoczęła się wojna, która miała doprowadzić do niepodległości Meksyku..
Z tego podsumowania widzimy, że było wielu aktorów, którzy uczestniczyli w niezależności Meksyku, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio..
Należą do nich myśliciele oświecenia, armia napoleońska, kraje, które oferowały pomoc i wreszcie ludność kolonii..
Miguel Hidalgo był meksykańskim księdzem i przywódcą politycznym i wojskowym, inicjatorem wojny o niepodległość.
W 1810 r. Zapoczątkował rewolucję tzw Krzyk bólu, że to nic innego jak ognista prośba do jego parafian w parafii, w której pełnił funkcję.
Prowadził pierwszy etap wojny o niepodległość, dopóki nie został schwytany, osądzony i rozstrzelany w 1811 roku.
Stan Hidalgo ze stolicą w Pachuca zawdzięcza nadaną pośmiertnie nazwę.
Ignacio Allende był pierwszym i głównym sojusznikiem Hidalgo w pierwszych miesiącach meksykańskiej wojny o niepodległość.
Jednak wkrótce po tym, jak pewne różnice między nimi spowodowały separację, która doprowadziła Allende do wyznania planów zamachu na Hidalgo.
Po rozstaniu z Miguelem Hidalgo Allende zastąpił go na stanowisku przywódcy i dowódcy sił powstańczych. Nastąpiło to po głośnej klęsce powstańców w bitwie pod mostem Calderón.
Został aresztowany wraz z Hidalgo w zasadzce i spotkał ten sam los: został osądzony, skazany i stracony..
Agustín de Iturbide był wojskowym i meksykańskim cesarzem. We wczesnych stadiach wojny o niepodległość walczył po stronie lojalnej Koronie Hiszpańskiej przeciwko powstańcom.
Z biegiem lat jego idee uległy zmianie i po uzgodnieniu z powstańcami doszedł do porozumienia w sprawie niepodległości Meksyku z Juanem O'Donojú, przedstawicielem Korony Hiszpańskiej w Meksyku..
W ten sposób stał się kluczową postacią historyczną. Jednak jego czas jako cesarza był krótki i burzliwy, co zmusiło go do wygnania po uderzeniu w niego..
José María Morelos był meksykańskim księdzem, wojskowym i rewolucjonistą. Poprowadził drugi etap meksykańskiej wojny o niepodległość. W latach 1811 i 1814 jego siła militarna była widoczna podczas podboju dużej części południa kraju.
Jego ciągłe zwycięstwa na polu bitwy, zdobywanie strategicznych miejsc, uczyniły go głównym wrogiem Korony Hiszpańskiej. Stan Morelia zawdzięcza swoją nazwę.
Ruiz de Apodaca był hiszpańskim marynarzem, ostatnim wicekrólem Meksyku wyznaczonym przez Koronę Hiszpańską. Służył między 1816 a 1820 rokiem. Wcześniej był już gubernatorem Kuby po awansie na kapitana generalnego..
Jego kariera wojskowa została wzniosła, co przyniosło mu wicekrólestwo Nowej Hiszpanii w niespokojnym czasie. Jego niezbyt wojowniczy i bardzo dialogiczny styl pozwolił mu zdobyć sympatię rdzennej ludności i ułatwił kapitulację wielu powstańców..
Mimo to został obalony w 1821 r. Przez wojska hiszpańskie o innej wizji ideologicznej..
Juan O'Donojú był hiszpańskim wojskowym, ostatnim przedstawicielem Hiszpanii na meksykańskiej ziemi przed osiągnięciem niepodległości.
Zgodził się z powstańcami na zawieszenie działań wojennych i wycofanie wojsk hiszpańskich z Mexico City, po czym niepodległość została skonsumowana.
Oświecenie to okres historyczny, który rozwinął się w XVIII wieku w Europie, głównie w Niemczech (Aufklärung), we Francji (lumières) i Anglii (Oświecenie).
Ten nurt filozoficzny dążył do reorganizacji państwa i społeczeństwa z uwzględnieniem siły rozumu..
Teksty oświeceniowe były rozpowszechniane w koloniach hiszpańskich, w tym w Meksyku, można więc powiedzieć, że filozofowie oświecenia pośrednio uczestniczyli w uzyskaniu niepodległości Meksyku..
Idee filozofów Montesquieu i Rosseau były jednymi z najważniejszych dla niezależności kolonii.
Montesquieu był francuskim myślicielem. Wśród jego wkładu wyróżnia się klasyfikacja reżimów politycznych na monarchię, demokrację i despotyzm..
Krytykował reżimy autorytarne, w których władza koncentrowała się w jednej osobie, i proponował podział władzy rządu na trzy organy: wykonawczy, ustawodawczy i sądowniczy..
Rousseau był szwajcarskim filozofem Oświecenia. Stwierdził, że wszyscy ludzie są równi wobec prawa i że rodzą się z tymi samymi prawami: równością, wolnością i prawem do życia.
Podobnie uzupełnił idee Montesquieu, wskazując, że władza polityczna narodu tkwi w ludziach, a nie w konkretnej jednostce..
W 1789 roku miała miejsce Rewolucja Francuska, ruch kierowany przez Napoleona Bonaparte. Podobnie jak w przypadku Oświecenia, ideały promowane przez tę rewolucję (równość, wolność i braterstwo) rozprzestrzeniły się w amerykańskich koloniach, zachęcając je do wyzwolenia się spod hiszpańskiego jarzma..
Jednak interwencja armii napoleońskiej nie kończy się na tym. W 1808 roku Napoleon Bonaparte wkroczył na terytorium Hiszpanii, przejął kontrolę nad Hiszpanią i pozostawił rząd z rąk swojego brata, José Bonaparte..
Wiadomość, że Hiszpania była bezbronna z powodu inwazji Napoleona Bonaparte, zmotywowała kolonie i tym samym zapoczątkowała proces niepodległościowy w Ameryce Łacińskiej.
W koloniach utworzono różne tajne organizacje w celu zaplanowania buntu przeciwko Hiszpanii. Jedną z takich organizacji był Klub Literacki w Querétaro.
Początkowo organizacje tego typu obejmowały tylko kreoli białych, ale później kreole dostrzegli, że włączenie mas byłoby korzystne. W ten sposób do buntu dołączyli Aborygeni i Metysi.
Jednym z najważniejszych członków klubu Querétaro był Miguel Hidalgo y Castilla, liberalny ojciec, który kwestionował politykę Kościoła (m.in. celibat, zakaz niektórych rodzajów literatury, nieomylność papieża)..
W Querétaro ojciec Hidalgo spotkał kapitana Ignacio Allende. W 1810 roku te dwie postacie zaczęły planować bunt przeciwko władzom hiszpańskim, który miał wybuchnąć w grudniu tego samego roku..
Jednak siły hiszpańskie dowiedziały się o buncie i chcąc nie dopuścić do jego wybuchu, nakazały aresztowanie powstańców..
Ponieważ jego strategia została odkryta, ojciec Hidalgo nie miał innego wyjścia, jak tylko przyspieszyć bunt. W ten sposób 16 września 1810 roku rozpoczęła się wojna o niepodległość Meksyku..
Pomimo braku przeszkolenia siłom kolonialnym (składającym się głównie z Aborygenów i Metysów) udało się pokonać siły rojalistów. Następnie Hidalgo zorganizował właściwą armię, składającą się z 80 000 opłacanych żołnierzy.
W 1811 roku Hidalgo i jego ludzie zostali napadnięci, schwytani, a później straceni..
Po śmierci Hidalgo kapłan metyski José Morelos zorganizował wyzwolone przez armię meksykańską kapitanaty Meksyku i ustanowił Kongres, na którym ogłosił niepodległość, zniesienie niewolnictwa i równość klasową. Morelos został schwytany i sądzony przez Inkwizycję i sąd wojskowy. Został stracony w 1815 roku.
Następcą Morelosa był generał Manuel Mier y Terán, który jednak nie był w stanie zjednoczyć sił meksykańskich, które nadal walczyły samodzielnie, co ułatwiło jego pokonanie..
Wreszcie napięcia polityczne między osadnikami a władzami rojalistycznymi skłoniły Agustína de Iturbide (urzędnika Korony Hiszpańskiej) i Vicente Guerrero (przywódcę sił meksykańskich w 1821 r.) Do podpisania Planu Iguala, który gwarantował zachowanie statusu Kościoła. , Katolicy, niepodległość Meksyku i równość między Hiszpanami i Kreolami.
24 sierpnia 1821 roku Juan O'Donoju i Iturbide podpisali traktat z Kordobą i Meksyk stał się wolnym narodem.
Jeszcze bez komentarzy