Plik chytridomycetes są to grzyby, które na ogół prezentują proste monoflagellate zoospory z wici umieszczoną z tyłu. Przedstawiają przemianę pokoleń z fazą seksualną i bezpłciową.
Są organizmami wszechobecnymi, występują zarówno w tropikach, jak iw zimnych regionach, w glebie, słodkiej wodzie lub w solnych ujściach rzek. Większość gatunków pasożytuje na roślinach naczyniowych, wrotkach, fitoplanktonie, mszakach i innych grzybach, w tym na innych chytridomycetes..
Niektóre z tych grzybów to saprofity. Istnieje kilka gatunków beztlenowych, które zamieszkują określone obszary przewodu pokarmowego ssaków roślinożernych..
Chytridomycete, Batrachochytrium dendrobatidis, jest to czynnik odpowiedzialny za zagrażającą życiu chorobę, która dotyka płazów. Ta choroba nazywana jest chytridiomikozą. Spowodował masową śmiertelność, spadek liczebności i wymarcie populacji i gatunków płazów na całym świecie..
Indeks artykułów
Chytridomycetes wykazują przemianę pokoleniową. Faza somatyczna ma zmienny kształt. W zależności od gatunku może występować jako izolowana komórka, wydłużona strzępka lub dobrze rozwinięta grzybnia bez przegrody (koenocytarna). Mają zarodniki z wici. Wici są proste, bez włókienek grzebieniowych (mastigonem).
Zoospory są produkowane w cienkościennych sporangium. Te zoospory są ruchome, napędzane przez pojedynczą wici wstawioną z tyłu. Wić ma kształt bata. U niektórych gatunków zoospory wykazuje zbiór rurkowatych błon przypominających plaster miodu (rumposomy).
Ściany komórkowe zawierają chitynę i glukan. Plecha może wytwarzać jedną lub więcej zarodni w sieci ryzoidów. Jeśli jest to pojedyncza zarodnia, plecha nazywana jest monocentryczną. Jeśli jest ich kilka, nazywa się to policentrycznymi. Zwykle są mikroskopijne.
Chytridiomycetes to klasa grzybów występująca w gromadzie Chytridiomycota. Gromada ta była również zawarta w klasach Blastocladiomycota i Neocallimastigomycota.
Badania oparte na ultrastrukturze zoospor i cechach morfologicznych sugerowały, że grupa była monofiletyczna. Badania molekularne i dane dotyczące wielu ognisk wykazały jednak, że gromada była w rzeczywistości polifiletyczna lub parafiletyczna, co sugeruje, że Blastocladiomycota i Neocallimastigomycota faktycznie tworzyły klady siostrzane..
Z tego powodu te dwa taksony zostały podniesione do poziomu gromady. Pozostałe Chytridiomycota zostały następnie podzielone na pięć klas. Klasa Chytridiomycetes jest najbardziej zróżnicowana pod względem liczby gatunków.
Chytridomycetes wykazują przemianę pokoleń. Jedno pokolenie ma haploidalne sporothals, a inne diploidalne sporothals. Gametotali rozwija męską i żeńską gametangię. Gamentangie będą produkować ruchome gamety zwane planogametami..
Męska i żeńska gameta łączą się w środku, tworząc dwuwarstwową zygotę, która później traci wici i staje się otorbielą. Kiełkowanie diploidalnej torbieli spowoduje wytworzenie zarodni. Po osiągnięciu dojrzałości sporothal rozwinie zoosporangie dwóch typów: mitosporangia i meiosporangia..
Mitosporangia mają cienką, bezbarwną ścianę. Wewnątrz będą wytwarzać diploidalne zoospory poprzez podział mitotyczny. Zoospory są uwalniane, pływają przez pewien czas, otorbiają się i kiełkują, tworząc nowe diploidalne sporothale.
Meiosporangia mają grube, zabarwione ściany komórkowe. Będą one wytwarzać haploidalne zoospory poprzez mejozę. Zarodniki te, znane jako spory zoospory, otorbują się, a później kiełkują, tworząc nowe gametotali..
Chytridomycetes mogą być saprofitami, rozkładającymi materiały ogniotrwałe, takie jak pyłek, celuloza, chityna i keratyna. Grzyby te uwalniają chemikalia, które rozkładają te materiały, a następnie pobierają składniki odżywcze przez ryzoidy..
Gatunki beztlenowe żywią się trawieniem ściany komórkowej roślinnej żwacza ssaków roślinożernych. Organizmy te wytwarzają duże ilości pozakomórkowych celulaz.
Enzymy te mogą wchodzić w interakcje z enzymami wytwarzanymi przez inne mikroorganizmy. Badania wskazują, że chytridomycetes odgrywają ważną rolę w trawieniu w żwaczu.
Pasożytnicze chytridomycetes żywią się tkankami lub substancjami odżywczymi swoich gospodarzy, którymi mogą być rośliny, zwierzęta lub inne grzyby, w tym inne chytridomycetes..
Rozmnażanie bezpłciowe występuje w organizmach diploidalnych lub sporothalach. Będą one produkować dwa rodzaje zoospor: mitotyczne i mejotyczne..
Zarodniki mitotyczne powstają w mitotycznych sporangiach reprodukcyjnych (mitosporangiach). Te podczas kiełkowania produkują nowe sporothale.
Zoospory mejotyczne powstają w meiosporangiach. Te zoospory podczas kiełkowania wytwarzają haploidalne gametotali.
Rozmnażanie płciowe występuje w haploidalnej talii lub gametotali. Te plechy będą wytwarzać przez mitozę ruchome męskie i żeńskie gamety płciowe (planogamety). Planogamete łączą się, tworząc diploidalny zarodnik, który podczas kiełkowania da początek sporothalowi..
Wśród patogennych dla roślin Chitridomycetes można wymienić Olpidium brassicae. Gatunek ten jest obowiązkowym pasożytem roślin, takich jak koniczyna i kapusta. Jego największym zagrożeniem jest fakt, że działa jako wektor dla wielu nekrowirusów.
Choroba zwana czarną brodawką ziemniaka jest wywoływana przez chytidromycete Synchytrium endobioticum. Grzyb wytwarza uśpione zarodniki. Uśpione zarodniki kiełkując wytwarzają zoospory.
Te infekują komórki roślinne, tworząc plechę lub czasami zoosporangium, które powoduje infekcję. Rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki uważa ten gatunek za fitopatogen o możliwym zastosowaniu w bioterroryzmie..
Physoderma maydis jest to chytridomycete odpowiedzialny za chorobę zwaną brunatną plamistością kukurydzy. Na liściach pojawiają się pierwsze objawy choroby.
Składają się one z małych chlorotycznych plam ułożonych w naprzemiennych pasmach zdrowej i chorej tkanki. W miarę postępu choroby prążki pojawiają się również na łodydze. W końcu pasma łączą się i powodują gnicie łodygi.
Chytridiomikoza, produkowany przez Batrachochytrium dendrobatidis, jest to prawdopodobnie najważniejsza choroba wywoływana przez chytridomycetes u zwierząt. Grzyb ten, odkryty i opisany pod koniec XX wieku, jest uważany za wyłaniający się patogen.
Udokumentowano to u wielu gatunków płazów oraz w coraz szerszych regionach geograficznych. Spowodowało to drastyczne spadki populacji płazów, a nawet lokalne wymieranie.
Batrachochytrium dendrobatidis osadza się w komórkach skóry zakażonych płazów. Patologiczna nieprawidłowość wywołana przez chytridomycete polega na zgrubieniu zewnętrznej warstwy skóry. Żadnych innych zmian nie stwierdzono w narządach wewnętrznych.
Postawiono taką hipotezę B. dendrobatidis zakłóca normalne funkcjonowanie regulacyjne skóry chorych płazów. Niedobór elektrolitów i brak równowagi osmotycznej, który występuje u płazów z powodu ciężkich epizodów chytridiomikozy, wystarczyłby do spowodowania śmierci.
Jeszcze bez komentarzy