Plik zasoby naturalne peruwiańskiej dżungli Są to elementy natury o znaczeniu ekologicznym, społecznym i gospodarczym występujące w peruwiańskiej dżungli. La Selva to jeden z naturalnych makroregionów Peru. Znajduje się na zachód od Sierra, na wschodnim zboczu Andów. Zajmuje 60,32% terytorium peruwiańskiego.
Dżungla jest częścią Amazonki, rozległego regionu geograficznego dzielonego między Boliwię, Brazylię, Kolumbię, Ekwador, Gujanę, Surinam, Peru i Wenezuelę. Ten wspaniały ekosystem obejmuje największy obszar lasów tropikalnych i największą sieć wodną na świecie..
Duża różnorodność cech geograficznych, geologicznych i klimatycznych tego regionu pozwoliła na rozwój rozległych lasów o największej różnorodności biologicznej na naszej planecie. Z kolei region ten został obdarzony naturalnymi pierwiastkami, takimi jak minerały, węglowodory i ważne źródła wody..
Indeks artykułów
W makroregionie dżungli znajduje się największe rozszerzenie obszaru leśnego w Peru. Lasy te można podzielić na dwa główne typy: lasy w górnej dżungli i lasy w dolnej dżungli..
Położone są na wschodnim stoku Andów i na północ od zachodniego zbocza, na wysokości od 800 do 3700 metrów nad poziomem morza..
Lasy te charakteryzują się obecnością mgły. Jego drzewa są średniej wielkości i porośnięte dużą liczbą roślin epifitycznych, takich jak storczyki, bromele i paprocie. Gleby są kamieniste i zawierają dużą ilość próchnicy. Jego orografię wyznaczają niezliczone rzeki i strumienie.
Lasy te mają ogromne znaczenie, ponieważ są siedliskiem wielu endemicznych gatunków tego regionu. Stanowią z kolei obszar strategiczny dla ochrony wód górnych zlewni.
Reprezentują większość lasów w kraju. Znajdują się na równinie Amazonki, poniżej 800 metrów nad poziomem morza. Lasy te są z kolei klasyfikowane jako zalane lasy, niezatopione lasy wilgotne, aguajales i pacales.
Na brzegach rzek, które zalewają w okresie letnim, rosną lasy powodziowe, zwane również bajialami. Jego drzewa rozwijają duże korzenie, które pozwalają im zachować stabilność i wytrzymują brak tlenu, który powoduje nasycenie zalanej gleby..
Lasy niezatapialne lub terra twarde są najbardziej rozległe i różnorodne w peruwiańskiej Amazonii. Mogą to być lasy tarasowe lub pagórkowate. Wilgotne lasy tarasowe rosną na terenach płaskich lub łagodnie nachylonych. Najbardziej powszechne są wilgotne lasy pagórkowate. Zajmują teren górzysty o zmiennej wysokości i nachyleniu.
Aguajales to lasy rosnące na stale zalewanych glebach, gdzie dominuje palma aguaje (Mauritia flexuosa). Pacales to charakterystyczne lasy południowo-zachodniej Amazonii, w których dominuje bambus z rodzaju Guadua, którego potoczna nazwa brzmi: bela.
Lasy te mają nie tylko wielką wartość ekologiczną, ale są również ważną atrakcją turystyczną. Z drugiej strony odgrywają ważną rolę w procesie wiązania dwutlenku węgla i uwalnianiu tlenu, dlatego ingerują w regulację klimatu, produkcję wody i obieg składników odżywczych..
Peruwiańska dżungla to jedno z najbardziej bioróżnorodnych miejsc na naszej planecie. Obejmuje nie tylko dużą liczbę gatunków fauny i flory, ale także stanowi ważny obszar endemizmów. W tym sensie peruwiańska dżungla stanowi rezerwat genetyczny o światowym znaczeniu..
Peruwiańska dżungla jest domem dla największej liczby gatunków motyli (4200). Ma 20% gatunków ptaków planety (806). Ponadto policzono 293 gatunki ssaków (z 513 w Peru), 180 gatunków gadów (z 375 w Peru) i 602 gatunki płazów (z 332 w Peru).
Ryby stanowią ważną część gospodarki Amazonii i pożywienie jej mieszkańców. W Amazonii zidentyfikowano 2500 gatunków ryb.
Wyróżniają się duże gatunki sumów, które zamieszkują ujście Amazonki i pogórze Andów. Paiche lub pirarucú (Arapaima gigas) to największa ryba w amazońskich rzekach, może mierzyć ponad 3 mi ważyć ponad 250 kg.
Ryby ozdobne są ważnym zasobem naturalnym w lasach deszczowych Amazonii. Obecnie na eksport zarejestrowanych jest ponad 150 gatunków, wśród których wyróżniają się otocinclos lub barbudos oraz arawany. Ten ostatni gatunek jest zagrożony nadmierną eksploatacją.
Ważnym źródłem pożywienia dla miejscowej ludności są także polowania na duże ssaki. Główną ilość dziczyzny stanowią duże ssaki, takie jak jelenie, żółwie rzeczne i lądowe, tapiry, pekari, gryzonie i duże naczelne.
W Peru zarejestrowano jedną trzecią roślin naczyniowych znanych na całej planecie. W 1997 r. Projekt badawczy wykazał, że w ciągu zaledwie trzech tygodni zebrano 800 gatunków roślin należących do 94 rodzin. Kilka było nowych w nauce.
W amazońskim lesie deszczowym występuje ponad 3000 gatunków roślin zidentyfikowanych jako przydatne do celów spożywczych (m.in. owoce, korzenie, orzechy), leczniczych lub do pozyskiwania błonnika, olejów, wosków, lateksu, esencji aromatycznych, stymulantów, barwników m.in. ..
Około 1600 gatunków roślin było wykorzystywanych przez rdzennych mieszkańców Amazonii do leczenia różnych chorób.
Amazon jest uważany za ośrodek udomowienia roślin, wśród których można wymienić jukę. (Manihot esculenta) i pejibaye (Bactris gasipaes). Obecnie maniok jest ważną rośliną uprawną zapewniającą samowystarczalność rdzennej ludności Amazonii.
W Peru rocznie produkuje się 1,8 mln m³ drewna okrągłego, z czego ponad 221 000 m³ odpowiada pozyskiwaniu nielegalnego drewna, czyli ponad 12% krajowej produkcji.
Produkcja drewna i presja eksploatacji drewna na las może doprowadzić do wyginięcia gatunków o dużej wartości ekonomicznej.
Wśród niedrzewnych produktów leśnych wyróżnia się historyczna eksploatacja kauczuku w celu uzyskania lateksu. Był to ważny przemysł, który osiągnął szczyt w latach 1850-1880. Ten globalny popyt dotarł z różną intensywnością do wszystkich krajów Amazonii..
Innym ważnym produktem niedrzewnym są orzechy kasztanowe lub brazylijskie., Bertholletia excelsa. Jeden z dominujących gatunków w koronach lasów terra firme Amazonii, zwłaszcza w Brazylii, Peru i Boliwii, o szacunkowej powierzchni występowania 325 milionów hektarów.
Rynek nasion tego drzewa stanowi 1 lub 2% całkowitego wolumenu międzynarodowego handlu orzechami.
Uważa się, że jest to jedna z najbardziej realnych alternatyw dla zrównoważonego użytkowania lasów amazońskich, ponieważ metoda zbierania obejmuje minimalne poziomy zmian w lasach..
Peruwiańska dżungla to makroregion bogaty w minerały. Jest w nim między innymi żelazo, mangan, węgiel, cynk, boksyt, złoto i inne minerały dostępne w mniejszych ilościach. Szacuje się, że jego zasoby mineralne stanowią 16% światowych zasobów.
Wydobycie minerałów zagraża lądowym i wodnym ekosystemom dorzecza Amazonki. Wydobycie złota na małą skalę jest szeroko praktykowane w górnym dorzeczu rzeki Madre de Dios, co jest głównym problemem środowiskowym, ponieważ zanieczyszcza wodę rtęcią i innymi metalami ciężkimi, zmieniając bieg rzek..
W amazońskich lasach deszczowych Peru znajdują się jedne z największych w Amazonii złóż ropy i gazu, które można eksploatować. Obecnie region ten produkuje 16 500 615 baryłek rocznie.
W niektórych naturalnych obszarach chronionych dżungli, takich jak rezerwat narodowy Pacaya-Samiria, rezerwat gminny Machiguenga i strefa zastrzeżona Pucacuro, prowadzone są operacje związane z węglowodorami. Sytuacja ta odzwierciedla ogromną presję przemysłu naftowego na ekosystem Amazonii.
Ponadto dżungla ma rezerwy gazu ziemnego. Złoże gazowe Camisea jest jednym z największych projektów energetycznych w Ameryce Południowej. Tam gaz jest pompowany ze złóż położonych na głębokości 4000 metrów w dolnej dżungli Urubamba..
Jeszcze bez komentarzy