Plik Romantyzm Był to ruch artystyczno-intelektualny, który rozwijał się od końca XVIII do XIX wieku. Styl charakteryzował się wyrażaniem silnych emocji poprzez artystyczne przedstawienia.
Był to ruch, który wzmocnił ludzkie emocje, takie jak troska, przerażenie, strach i miłość w obliczu wzniosłej natury. Ponadto podniosła popularną sztukę, język i zwyczaje tamtych czasów.
Romantyzm powstał głównie w Europie jako reakcja na koncepcje proponowane w epoce oświecenia. Wpłynęła na niego także wrażliwość średniowiecza i jego tematy, trendy i techniki..
Podczas gdy Oświecenie wierzyło w rozum i intelekt, nowa era romantyczna zaczęła nadawać priorytet wolności i oryginalności. Te dwie wartości rządziły twórczością ilustrowanych artystów. Ruch był silny w dziedzinie sztuk wizualnych, muzyki, literatury i nauki.
Indeks artykułów
Wraz ze stopniowym osłabieniem ruchu oświeceniowego i neoklasycyzmu w Europie rozwinęła się nowa postawa, która osiągnęła swój szczyt pod koniec XVIII wieku. Idee, które wywyższały rozum i intelekt, obecne w Oświeceniu, straciły wpływ.
Ruch romantyczny pojawił się jako reakcja na radykalny racjonalizm epoki oświecenia; opierał się na odrzuceniu porządku, spokoju, harmonii, równowagi oraz norm społecznych i politycznych arystokracji reprezentującej neoklasycyzm.
Romantyzm był nieuniknioną reakcją na oświecony racjonalizm. Główną ideą, której sprzeciwiał się romantyzm, było myślenie kierowane rozumem, głoszone głównie przez Immanuela Kanta. Społeczeństwo zaczęło tworzyć nowy trend skłaniający się ku wrażliwym.
Romantyczne dzieła literackie i artystyczne stały się bardziej atrakcyjne dzięki odwołaniu się do emocji, miłości i sentymentalizmu. Emocja stała się znacznie silniejszą i głębszą koncepcją niż intelekt, rozum czy wola oświeconego.
Na romantyzm wpłynęła teoria ewolucji i jednorodności, która głosiła, że „przeszłość jest kluczem do teraźniejszości”. Z tego powodu pierwsi romantycy patrzyli z nostalgią na wrażliwość średniowiecza i elementy sztuki dostrzegane w okresie średniowiecza..
W rzeczywistości słowo „romantyczny” pochodzi od terminu „romans”, który składa się z heroicznej prozy lub narracji, która powstała w średniowieczu..
Ruch romantyczny charakteryzował się przywiązaniem do średniowiecznych wartości jako ucieczki przed wzrostem liczby ludności i industrializmem.
Początkowy okres epoki romantyzmu przekształcił się w czas wojny, wraz z rewolucją francuską i wojnami napoleońskimi. Wojny te, wraz z przewrotami politycznymi i społecznymi tamtych czasów, stały się tłem dla powstania romantyzmu..
Podstawowe wartości rewolucji francuskiej, takie jak wolność i równość, były kluczem do promowania powstania ruchu romantycznego. Wraz z rewolucją francuską pierwsi romantycy bronili przewartościowania jednostki i eliminacji oświeconego despotyzmu.
Ponadto konflikty rewolucji posłużyły jako źródło inspiracji do podjęcia kwestii, które społeczeństwo zaczęło uważać za bardziej istotne.
Wraz z rozwojem rewolucji przemysłowej narodziła się klasa burżuazyjna, która zdołała położyć podwaliny pod liberalizm. Powstały też wielkie gałęzie przemysłu i wzrost proletariatu.
Konsolidacja nowych systemów ekonomicznych spowodowała napięcia w różnych klasach społecznych, które pojawiły się w tamtym czasie..
Powstanie liberalizmu, nowe swobody ekonomiczne i indywidualne oraz usprawiedliwienie klasy robotniczej stworzyły ideały, które inspirowały namiętnych romantyków tamtych czasów..
Charakter romantyzmu opierał się na znaczeniu swobodnego wyrażania uczuć artysty. W przeciwieństwie do poprzedniego ruchu artystycznego - opartego na precyzyjnych zasadach i kanonach - dla romantyków „emocje i uczucia były ich prawem”.
Romantyczne ekspresje artystyczne musiały obfitować w spontaniczne uczucia, aby mogły zostać uznane za sztukę. W tym celu uznano, że treść dyscypliny powinna pochodzić z wyobraźni artysty przy jak najmniejszej ingerencji w ustalone z góry reguły..
Artystę romantyczną porwała inspiracja i wyobraźnia, a nie zasady czy technika. Romantyk wywyższał piękno, ideał i indywidualne odczucia każdego artysty.
Artyści romantyczni schronili się w sobie, musieli izolować się i tworzyć swoje prace w samotności. Ponadto zasadą organizującą jest jednostka lub Jaźń, co uczyniło z tego głęboko introspekcyjny ruch..
Wśród wspólnych tematów romantyzmu były: ból, melancholia i rozczarowanie. Romantycy poczuli się ofiarami czasu, w którym żyli; Z tego powodu zdecydowali się wyrazić swój ból poprzez artystyczną ekspresję. W rzeczywistości termin „romantyczny” był bezpośrednio kojarzony z melancholią i miłością..
Romantyków pociągała sztuka średniowieczna, a zwłaszcza sztuka gotycka. Czuli także wielką atrakcję dla ciemności, burz, ruin i ogólnie dla ciemności.
W opozycji do neoklasycyzmu romantyzm podkreślał wolność jako bunt przeciwko ustalonym regułom. Wolność była ideałem i początkiem ruchu romantycznego.
Dla artystów romantycznych wolność była formą sztuki zdolną do odrzucenia tyranii i absolutyzmu reguł. Romantyk nie może akceptować praw żadnej władzy; powinni mieć swobodę wykonywania swojej sztuki za pomocą wszelkich środków wyrazu.
Kreatywność powinna być ponad naśladowaniem starego. Każdy artysta musiał pokazać cechy, które uczyniły go wyjątkowym i oryginalnym..
Pragnienie wolności zaowocowało powstaniem postaci buntowniczych i żądnych przygód, które nie akceptowały zasad ani ustalonych kanonów sztuki..
Neoklasycy zapewniali uporządkowany, słodki i idealny widok na przyrodę. Dla artysty-romantyka natura musiała wyrazić się w sposób dramatyczny, surowy, bez proporcji i przeważnie nocną scenerią..
Natura jest często utożsamiana ze stanem ducha artysty. Ogólnie jego uczucia były melancholijne, ponure i burzliwe.
Literatura romantyczna była przedstawiana jako opowieść lub ballada o rycerskich przygodach, w których nacisk kładziony był na heroizm, egzotyka i tajemniczość, w przeciwieństwie do elegancji literatury klasycznej. Wyrażenia literackie były nieskomplikowane, ale otwarcie emocjonalne i pełne pasji.
W epoce romantyzmu literatura zmniejszała znaczenie jednostki, więc autobiografie pisane przez ówczesnych literatów zaczęły być widoczne. Ponadto pojawiły się nowe gatunki, takie jak powieść historyczna, gotyk i horror..
Poezja wyzwoliła się z neoklasycznych nakazów i mitologicznych wątków, akcentując emocje, marzenia i konwenanse społeczeństw..
Gatunki dydaktyczne neoklasycyzmu zostały zastąpione gatunkami lirycznymi i dramatycznymi, bez poszanowania reguł, które kiedyś sformułował Arystoteles.
Grupa uznanych literatów stanowiła nowy etap romantyzmu w Wielkiej Brytanii. Ten nowy etap naznaczony był przyspieszeniem kultury; stworzył nową atrakcję dla popularnej poezji, tańca, folkloru i elementów średniowiecznych, które wcześniej były ignorowane.
Mary Shelley była angielską powieściopisarką i autorką słynnej powieści pt Frankenstein lub Współczesny Prometeusz. Uważana jest za jedną z najwybitniejszych postaci XIX-wiecznego angielskiego ruchu romantycznego.
Frankenstein stała się jednym z najważniejszych dzieł ruchu romantycznego i wywarła wpływ na innych ówczesnych autorów. Mary Shelley stała się jedyną dramatyczną autorką fiction wśród swoich współczesnych rówieśników, wyróżniającą się w medium zdominowanym przez mężczyzn..
Początkowo jego twórczość była niedoceniana przez krytyków; Jednak stopniowo zdobywała sławę i rozgłos, aż stała się jedną z najlepszych pisarek języka angielskiego XIX wieku..
Mary Shelley wykorzystała techniki z różnych gatunków powieści; styl historyczny Waltera Scotta (jednego z wczesnych romantyków) i powieść gotycka, ściśle związana z gatunkiem horroru.
Perkin warbeck to jedna z najbardziej znanych powieści historycznych Shelley. Autorka poprzez pracę proponuje kobiecą alternatywę dla męskiej władzy politycznej, a także reprezentuje wartości przyjaźni i prostoty..
Poświęcił się także pisaniu innych gatunków literackich, takich jak opowiadania, eseje i biografie. Shelley była awangardą, która stanęła w obliczu czasów, kiedy kobiety nie miały takich samych możliwości jak mężczyźni.
Frankenstein Była to powieść gotycka opublikowana w 1818 roku i napisana przez znaną angielską pisarkę Mary Shelley. Jest uważany za jedno z najtrwalszych dzieł beletrystycznych XIX wieku i ogólnie ruchu romantycznego. Historia była wielokrotnie dostosowywana do filmu, telewizji i teatru.
Jak prawie wszystkie powieści tego ruchu, ma intensywny temat, pełen dramatyzmu i przerażenia. Zamiast skupiać się na zwrotach akcji i fabule, skupia się na mentalnych i moralnych zmaganiach głównego bohatera, Victora Frankensteina..
Intencją brytyjskiego autora było uchwycenie politycznego romantyzmu, który krytykował indywidualizm i egocentryzm tradycyjnego romantyzmu, bez usuwania charakterystycznych elementów ruchu.
Ta praca została uznana za pierwszą historię gatunku science fiction. Chociaż literatura tamtych czasów tworzyła już historie fantasy, Frankenstein rozwiązywał (na razie) współczesne problemy za pomocą eksperymentów naukowych.
Frankenstein opowiada historię Victora Frankensteina, naukowca, który w ramach eksperymentu tworzy potworne stworzenie. Potwór został stworzony z części zwłok w celu ożywienia go..
Opowieść oparta jest na podróży, którą przebywa stworzenie i sytuacjach emocjonalnego bólu, z którymi się boryka.
Muzyka romantyczna charakteryzowała się naciskiem na oryginalność, indywidualność, emocjonalną i osobistą ekspresję oraz wolność..
Kompozytorzy Ludwig van Beethoven i Franz Schubert wyszli poza okres klasyczny, koncentrując się na bardzo osobistym odczuciu. Obaj uważani są za jednych z najwybitniejszych kompozytorów romantycznych XIX wieku..
Dla muzyków romantycznych dramatyczna ekspresja w muzyce była synonimem doskonałości. Ponadto zaadaptowali swoje kompozycje o nowe elementy, takie jak szeroki repertuar instrumentalny oraz z włączeniem oper drugoplanowych..
Powstały nowe formy muzyczne, wśród których wyróżnia się kłamca, liryczna pieśń, której tekstem jest wiersz śpiewany przez solistę i najczęściej przy akompaniamencie instrumentu. Ta technika była typowa dla romantyzmu, ale jej stosowanie trwało przez kolejne stulecie.
Zaczęli oglądać preludium i mazurek, kompozycje muzyczne z towarzyszeniem tańców. Nastrój romantyzmu został zainspirowany poetyckimi tekstami, legendami i podaniami ludowymi.
Muzyka incydentalna to kolejna z charakterystycznych cech romantyzmu; to znaczy, że wiele romantycznych kompozycji było akompaniamentem do sztuk teatralnych, filmów i innych artystycznych form wyrazu.
Głównymi kompozytorami pierwszej fazy okresu romantyzmu byli: Héctor Berlioz, Fédéric Chopin, Félix Mendelssohn i Franz Liszt. Kompozytorzy ci doprowadzili instrumenty orkiestrowe do znacznie wyższej granicy wyrazistości niż w poprzednich okresach..
Ludwig van Beethoven był niemieckim kompozytorem i postacią artystyczną w okresie przejściowym między epoką klasyczną a romantyczną. Gdy umocnił się jako muzyk, całkowicie przywiązał się do stylu romantycznego.
Obecnie uważany jest za najlepszego kompozytora w historii muzyki; mówi się, że żadnemu muzykowi nie udało się przewyższyć swoich wyczynów.
Twórczość Beethovena jako kompozytora została podzielona na trzy okresy: pierwszy, między 1794 a 1800 rokiem, charakteryzował się zastosowaniem techniki z tradycyjnymi dźwiękami z XVIII wieku.
Drugi okres, między 1801 a 1814 rokiem, charakteryzował się większym wykorzystaniem improwizacji, zgodnie z innymi ówczesnymi kompozytorami.
Trzeci okres przypadał na lata 1814 - 1827. Charakteryzował się wielką harmonią oraz różnymi i nowatorskimi teksturami muzycznymi. Wśród jego najbardziej rozpoznawalnych kompozycji wyróżniają się: V Symfonia c-moll napisana w 1808 r., VII Symfonia z 1813 r. I IX Symfonia d-moll z 1824 r..
Beethoven stopniowo stawał się głuchy; pierwsze objawy pojawiły się na początku XIX w. Wkrótce potem ujawnił publicznie swoje problemy ze słyszeniem dźwięków z niewielkich odległości. Jednak utrata słuchu nie przeszkodziła mu w dalszym komponowaniu muzyki..
Plik Symfonia nr 9 D-moll była to ostatnia symfonia Ludwiga van Beethovena, skomponowana w latach 1822-1824. Po raz pierwszy usłyszano ją w Wiedniu 7 maja 1824 roku..
Jest to jedno z najbardziej znanych dzieł w historii muzyki i uważane za najlepsze dzieło Beethovena. Jest wymieniany jako najwspanialsza kompozycja muzyki zachodniej wszechczasów..
Z powodu twojej głuchoty być może nigdy nie słyszałeś ani jednej notatki na temat Symfonia nr 9, jak jego najnowsze kompozycje. Utwór ten został uznany za przykład odrzucenia rygorystycznego racjonalizmu. Podkreśla wartości wolności i sentymentalizmu typowe dla romantyzmu.
Malarstwo romantyczne charakteryzowało się włączaniem do swoich prac obrazów krajobrazów, wsi i ruin porośniętych roślinnością. W ostatniej dekadzie XVIII wieku wielu artystów zaczęło nie zgadzać się zarówno w zakresie dekoracji, jak i klasycznych i mitologicznych tematów poprzedniego ruchu artystycznego..
Wielu artystów zaczęło preferować dziwne, ekstrawaganckie i mroczne motywy z silnymi kontrastami światła i cienia. Malarstwo pejzażowe pojawiło się wraz z pracami JMW Turnera i Johna Constable'a, którzy kładli nacisk na użycie koloru do przedstawiania naturalnych i dynamicznych kompozycji..
W malarstwie romantycznym wojny były stale przedstawiane. Charakteryzowały się dramatycznymi obrazami, pełnymi cierpienia i indywidualnego bohaterstwa..
Eugène Delacroix był francuskim malarzem znanym z bycia największym artystą ruchu romantycznego. Jego idee wpłynęły na rozwój malarstwa impresjonistycznego i postimpresjonistycznego.
Inspiracje czerpał głównie z wydarzeń historycznych związanych z określonym dramatem oraz z tematów związanych z literaturą. Rysował motywy Dantego Alighieriego, Williama Szekspira i znanych wówczas poetów romantycznych.
W 1832 r. Złożył wizytę w Maroku. Wyjazd dostarczył mu różnorodnych pomysłów na egzotyczne tematy. Francuski malarz wyróżniał się swobodnymi i wyrazistymi pociągnięciami pędzla w swoich kompozycjach. Ponadto użył kolorów, które przywoływał zmysłowość i przygodę.
Wolność kierująca ludem Była to kompozycja wykonana przez Eugène Delacroix w 1830 roku dla upamiętnienia rewolucji lipcowej, która właśnie sprowadziła Ludwika Filipa na tron Francji. Ta kompozycja nie została zaczerpnięta z prawdziwego wydarzenia; była to raczej alegoria rewolucji.
To płótno jest uważane za najpopularniejszy ze wszystkich obrazów Delacroix. To zmiana jego stylu, spokojniejszy, ale zachowujący popularne w romantyzmie elementy animacji i wielkości..
Kobieta z nagimi plecami reprezentuje wolność przejawioną w stylu romantycznym. Ponadto trzyma flagę Francji, zapraszając Francuzów do walki aż do zwycięstwa..
Jeszcze bez komentarzy