Plik prześcieradła Są to ekosystemy o klimacie od tropikalnego do subtropikalnego, w których występuje wiele traw, a drzew i krzewów jest niewiele. Wchodzą w skład tzw. Muraw przylegających do łąk, różniących się od nich klimatem i składem gatunkowym. Opady deszczu, żyzność i przepuszczalność gleb decydują o występowaniu sawanny zamiast lasów tropikalnych.
Sawanny są rozmieszczone w większości tropikalnej i subtropikalnej Ameryki, od południowej Ameryki Północnej po Amerykę Południową. Znajdujemy je na dużych obszarach Afryki Subsaharyjskiej, od Atlantyku po Oceany Indyjskie..
Podobnie sawanny występują u podnóża Himalajów, w północnej i wschodniej Australii oraz na Hawajach. Te formacje roślinne mają prostą strukturę z pokrywą zielną zdominowaną przez trawy i kilka rozproszonych drzew..
Sawanny rozwijają się w zmiennych warunkach glebowych od gliny piaszczystej po gliniastą. Wśród czynników wpływających na ekologię tych ekosystemów są pożary (naturalne i spowodowane przez człowieka) oraz roślinożerne.
Indeks artykułów
Geograficzna delimitacja sawann przebiega w strefie międzytropikowej, uwarunkowanej czynnikami klimatycznymi i edaficznymi (gleby). Sawanny rozwijają się na niskich obszarach tropikalnych, z wysokimi średnimi temperaturami i niskimi całkowitymi opadami.
Sawanny mają prostą strukturę, w której drzewa pojawiają się rzadko, a na dużych obszarach są nawet nieobecne. Dominującą warstwą jest pokrywa zielna, złożona głównie z traw, z pewnymi krzewami i krzewami.
Pokrycie traw może mieć wysokość od 0,20 do 3 m. podczas gdy na zalesionych sawannach drzewa osiągają wysokość od 5 do 15 m.
Chociaż na sawannach gleby są zmienne, w większości są to gleby gliniasto-piaszczyste, gliniasto-piaszczyste do gliniastych. Na dobrze odwodnionych sawannach przeważają gleby entisolowe i oxisolowe; natomiast na słabo osuszonych sawannach występują głównie wertyzole i alfizole.
Istnieją również regionalne osobliwości, takie jak gleby popiołu wulkanicznego w Serengeti w Tanzanii.
Pożary są charakterystycznym składnikiem sawann, zarówno naturalnym, jak i spowodowanym przez człowieka. Trawy dominujące na sawannie rozwinęły adaptacje, które pozwalają im przetrwać spalanie.
Te okresowe oparzenia pozwalają na odnowienie biomasy w takim stopniu, że sprzyjają powstawaniu nowych pędów traw.
Sawanny, podobnie jak wszystkie biomy roślin zielnych na świecie, rozwinęły proces koewolucji między roślinożercami a ziołami. Roślinożercy wyspecjalizowali się w ograniczaniu konkurencji i niektóre zjadają głównie trawę, podczas gdy inne zgryzają liście rozproszonych drzew.
Człowiek ma ogromny negatywny wpływ na sawanny, zwłaszcza w rolnictwie, rolnictwie i łowiectwie. W niektórych przypadkach poszerzył granice ekosystemu poprzez wylesianie graniczących z nimi lasów, które są przekształcane w drugorzędne sawanny..
W innych, granice naturalnej sawanny są zmniejszane przez poświęcenie rozszerzenia uprawie zbóż lub hodowli bydła.
Łowiectwo było główną przyczyną spadku liczebności dużych populacji roślinożerców na sawannach. Na przykład intensyfikacja polowań wraz z przybyciem Europejczyków do Afryki znacznie zmniejszyła faunę na sawannach Gwinei i Sahelii..
Sawanny występują w różnych regionach Ziemi:
Sawanny spotykamy w Ameryce od południowej Ameryki Północnej po północną Amerykę Południową w Kolumbii i Wenezueli. Najbardziej reprezentatywne są równiny kolumbijsko-wenezuelskie i guajańskie sawanny, które ograniczają dżunglę Amazonki i Gujany na południu..
Następnie jest Cerrado, rozciągające się przez środkową Brazylię, północno-wschodni Paragwaj i wschodnią Boliwię. Istnieje również rozległa sawanna z Rio Grande do Sul (Brazylia), całego Urugwaju, a nawet części Entre Ríos (Argentyna).
W Afryce sawanna rozciąga się szerokim pasem poniżej Sahary, od Atlantyku po Ocean Indyjski, w tzw. Sahelu. Na południu znajdują się sawanny aż do krawędzi dżungli Konga i inny obszar obejmujący zalesione sawanny Zimbabwe.
W regionie Indomalaya znajdują się sawanny Terai-Duar, u podnóża Himalajów. Ta sawanna o wysokiej trawie rozciąga się na Bhutanie, Indiach i Nepalu.
W tym rejonie świata występują sawanny na północy i wschodzie Australii oraz sawanny krzewiaste na Hawajach.
Rodzaje sawanny można podzielić na różne sposoby:
Fundacja World Wildlife o World Wildlife Fund (WWF), identyfikuje do 50 ekoregionów sawannowych na całym świecie. Każdy ekoregion reprezentuje typ sawanny określony przez kombinację składu gatunkowego, klimatu i gleb..
Biotyp jest ogólną morfologiczną ekspresją rośliny, z której rozróżnia się cztery podstawowe formy: trawa, półkrzew, krzew i drzewo. Na sawannie dominującym biotypem jest trawa, chociaż występują sawanny z rozproszonymi drzewami lub krzewami i półkrzewami.
W tym sensie mówimy o sawannach niezalesionych, sawannach krzewiastych i sawannach zalesionych. Na przykład niezalesione sawanny w Gran Sabana w Gujanie Wenezuelskiej.
Z drugiej strony sawanny krzewiaste północno-zachodniej Tanzanii lub zalesione sawanny miombo środkowego Zambezi od Tanzanii po Angolę.
Kolejnym kryterium klasyfikacji sawann jest reżim wodny; tak więc istnieją sawanny zalewalne i niezapływalne. Na przykład na równinach kolumbijsko-wenezuelskich występują sawanny związane z biegiem dużych rzek, które wylewają się w porze deszczowej..
W tym przypadku mówimy o sawannach sezonowych, sawannach hiperstacyjnych i sawannach półsezonowych, zależnych od czasu trwania pory suchej i deszczowej. Sezonowe sawanny występują naprzemiennie z porą deszczową trwającą 6-8 miesięcy z porą suchą trwającą 4-6 miesięcy, mają dobrze przepuszczalną glebę i nie zalewają.
Hiperstacyjne sawanny mają słabo osuszone gleby i są okresowo zalewane; z porą suchą od 3 do 4 miesięcy. Te sawanny mają w rzeczywistości cztery pory roku: porę suchą, porę deszczową, porę powodzi i porę deszczową..
Z drugiej strony sawanny półsezonowe są podobne do hiperstacyjnych, ale z porą suchą trwającą zaledwie kilka tygodni..
Kryterium, które służy również do określenia typów sawann, jest obecność charakterystycznych gatunków ze względu na ich liczebność lub reprezentatywność. Na przykład w regionie kolumbijsko-wenezuelskim mówią o sawannach Trachipogon (nie można zalać) i arkusze Paspalum fasciculatum (zalewalny).
Sawanny rozwijają się w ciepłym klimacie tropikalnym i subtropikalnym ze zmiennymi opadami deszczu. Na sawannach występują dwie pory roku: pora sucha i deszczowa lub wilgotna; zmienność czasu trwania jednego i drugiego.
W północnej Ameryce Południowej okres suchy trwa od 3 do 5 miesięcy, a deszczowy od 7 do 9 miesięcy. Jednak na australijskich sawannach związek jest odwrotny, z 5-miesięcznymi deszczami i 7-miesięcznymi suszami..
W porze suchej sporadyczne opady nie przekraczają 100 mm. Natomiast w porze deszczowej deszcze są intensywne i długotrwałe. Ilość dostarczanej wody różni się w zależności od regionu, nawet lokalnie, i może wynosić od 600 do 3000 mm.
Średnia roczna temperatura wynosi około 27 ° C, chociaż długość biomu jest różna.
Na australijskich sawannach temperatury są wysokie przez cały rok, maksymalnie od 25 do 35 ° C. W Serengeti (Afryka) średnie maksymalne temperatury wahają się od 24 do 27 ° C, a minimalne od 15 do 21 ° C.
Dominującą rodziną na sawannach są Poaceae, charakteryzujące się ogromną różnorodnością rodzajów i gatunków. Wśród nielicznych krzewów, krzewów i drzew obfitują rośliny strączkowe (Leguminosae lub Fabaceae)..
Gatunki takie jak Tridens texanus, Tridens muticus, Trichachne hitchcockii, Aristida roemeriana Y Bouteloua radicosa.
Z drugiej strony na sawannach równin kolumbijsko-wenezuelskich gatunki z rodzajów Trachypogon Y Paspalum. Inne reprezentowane gatunki to Axonopus, Andropogon, Leptocoryphium, Sporobolus Y Aristida.
Dalej na południe Cerrado to największy region sawann w Ameryce Południowej i jeden z najbardziej bogatych biologicznie na świecie. Oto gatunki takie jak Gymnopogon foliosus, Country panicum, Saccharum asperum, i wiele innych.
Reprezentatywnym drzewem amerykańskiej sawanny jest chaparro (Byrsonima crassifolia Y Byrsonima coccolobifolia). Istnieją również sawanny, w których elementem „nadrzewnym” są palmy, na przykład sawanny równinne (Copernicia tectorum) W Wenezueli.
Na równinach powszechne jest tworzenie się wysepek drzew na środku sawanny, związanych ze stanem lustra wody i płodnością. Wyspy te nazywane są „matas” i składają się z gatunków drzew i krzewów.
Wśród pospolitych gatunków na równinie „krzaki” są ropa (Copaifera officinalis), drzewo świętojańskie (Hymenaea courbaril) i przetoka trzcinowa (Cassia grandis).
Na sawannach afrykańskich przeważają krótkie i średnie murawy z gatunkami traw z rodzajów Sporobolus, Chloris, Digitaria, Eragrostis, Cynodon, Panicum, Pennisetum, pośród innych. Chociaż istnieją również wyższe gatunki, takie jak Hyparrhenia rufa do 3 m.
Na sawannach w pobliżu Sahary występują typowe gatunki tej pustyni, takie jak Panicum turgidum Y Aristida sieberana. Rozwijają się również zalesione sawanny wysokich traw, w których dominującym gatunkiem jest trawa słonia (Pennisetum purpureum).
Spośród drzew sawann Afryki najbardziej charakterystycznymi gatunkami są gatunki z rodzaju Akacja (rośliny strączkowe). Rośliny strączkowe są bogate w białko, które jest bardzo pożądane przez gatunki przeglądające (zjadające liście drzew), takie jak żyrafy.
Jednym z afrykańskich ekoregionów sawanny są sahelińskie sawanny akacjowe, które tworzą ciągły pas od Oceanu Atlantyckiego do Morza Czerwonego. Również ten ekoregion obejmuje Saharę na północy.
Powszechne gatunki drzew w tym ekoregionie obejmują Acacia tortilis, Acacia laeta, Commiphora africana, Balanites aegyptiaca Y Boscia senegalensis. Natomiast na południe od sahelu występują sawanny krzewiaste z przewagą krzewów o Combretum Y Terminalia.
Podobnie można znaleźć sawanny porośnięte drewnem tekowym (Baikiaea plurijuga) Zambezi (Zimbabwe).
Na sawannach indo-malajskich występują wysokie trawy z gatunkami traw Saccharum spontaneum, Saccharum benghalensis, Arundo donax, Narenga porphyracoma, m.in. Sawanny o niskiej trawie występują również z gatunkami takimi jak Imperata cylindrica, Andropogon spp. Y Aristida ascensionis.
Na australijskich sawannach występują trawy z rodzajów Sorgo, Chryzopogon, Aristida, pośród innych. Występują również sawanny o niskiej trawie, takie jak te zdominowane przez gatunek Dichanthium spp.
W przypadku australijskich sawann obficie występują rośliny strączkowe (Akacja spp., Bauhinia spp., Albizia spp.) i myrtaceae (Eukaliptus spp.). Istnieją również gatunki z rodzajów Macropteranthes Y Terminalia z rodziny Combretaceae.
Sawanny są domem dla wielu gatunków zwierząt, w niektórych przypadkach, takich jak te w Afryce o dużych populacjach. Obfitość traw pozwala na rozwój dużych stad roślinożernych, które przyciągają duże drapieżniki.
Na sawannach równin kolumbijsko-wenezuelskich najbardziej znanym zwierzęciem jest kapibara lub chigüire (Hydrochoerus hydrochaeris). Ten ssak jest uważany za największego gryzonia na świecie i żyje w lagunach sawann.
Innym mieszkańcem sawann są jelenie równinne lub jelenie karamerudo (Odocoileus virginianus apurensis).
Sawanny Ameryki są bardzo bogate w ptaki, w tym jabirú (Mycteria Jabiru) i czerwony corocora lub szkarłatny ibis (Eudocimus ruber). Wśród ptaków drapieżnych są chimachimá lub caricare (Milvago chimachima) i czerwony busardo lub czerwony jastrząb (Busarellus nigricollis).
Wśród drapieżników kapibary są duże drapieżniki zamieszkujące sawannę. Wśród nich jest jaguar lub yaguar (Panthera onca), największy kot w Ameryce.
W wodzie anakonda zielona (Eunectes murinus) i kajman Orinoko (Crocodylusmedius). W przeszłości było ich dużo, ale polowanie na ich skórę i mięso doprowadziło ich na skraj wyginięcia..
Kajman Orinoko to jeden z największych krokodyli na świecie, osiągający do 7 m długości. Z kolei anakonda to największy wąż na świecie, osiągający do 10 m długości.
W rzekach i lagunach równin występuje obfitość kajmana okularowego lub baba (Krokodyl kajmański) stosunkowo małe (1-2,5 m). Istnieje również mrówka drapieżna, znana jako mrówkojad olbrzymi lub niedźwiedź palmowy (Myrmecophaga tridactyla).
Wśród roślinożerców afrykańskich sawann gnu (Connochaetes gnou Y C. taurinus) i zebry (Equus quagga, E. zebra Y E. grevyi). Inne zjadacze trawy to gazele (Gazella spp.) i słoń sawanny (Loxodonta africana).
Są przeglądarki takie jak żyrafa (Giraffa camelopardalis), które zjadają liście Akacja. Wśród wszystkożernych jest dzika świnia lub sznurek (Hylochoerus meinertzhageni), który zjada zioła, korzenie, ale może też być padlinożercą.
Symbolicznym zwierzęciem sawann Afryki jest lew (Panthera leo). Podobnie istnieją inne koty, takie jak lampart (Panthera pardus pardus) i gepard (Acinonyx jubatus).
Inne drapieżniki to hieny (Crocuta crocuta) i łaciate dzikie psy (Lycaon pictus), które polują w paczkach. Dodatkowo jest krokodyl nilowy (Crocodylus niloticus), który śledzi stada antylop gnu i zebr podczas ich migracji.
Sawanny u podnóża Himalajów są domem dla największej liczby tygrysów, nosorożców i zwierząt kopytnych w Azji.
Te formacje roślinne stanowią siedlisko słonia azjatyckiego (Elephas maximus).
Wśród zwierząt kopytnych jest nilgó lub niebieski byk (Boselaphus tragocamelus) i bawół wodny (Bubalus arnee).
Zając hispid (Caprolagus hispidus) jest zagrożona, podczas gdy dzik karłowaty (Porcula salvania) jest krytycznie zagrożony.
Na tych sawannach żyje nosorożec jednorożec (Rhinoceros unicornis) i tygrysa azjatyckiego (Panthera tigris), który jest drugim co do wielkości kotem na świecie.
Fauna australijskich sawann nie jest bardzo zróżnicowana w porównaniu z innymi regionami biomu. Istnieje duża różnorodność gadów, w tym Ctenotus rimacola.
Podobnie są małe torbacze, takie jak zając kangur (Lagorchestes conspicillatus), żłobiony kangur (Onychogalea unguifera) i quat z brązu (Dasyurus spartacus).
Na sawannach może istnieć kilka rodzajów działalności gospodarczej:
Gleby sawann charakteryzują się zmienną żyznością i dostępnością wody, z dużymi obszarami użytecznymi dla rolnictwa. Sorgo i proso są uprawiane w niektórych częściach Afryki, a soja, kukurydza, słonecznik i sezam są uprawiane w Ameryce..
Sawanny to ekosystemy związane z wypasem, dlatego idealnie nadają się do ekstensywnego chowu zwierząt. Spora część sawann równin kolumbijsko-wenezuelskich była tradycyjnie poświęcona tej działalności..
Podobnie, dwufunkcyjna hodowla bydła i owiec, głównie na wełnę, na sawannach Urugwaju.
Istnieją chronione sawanny, takie jak parki narodowe lub rezerwaty fauny i na tych obszarach głównym przedmiotem działalności jest turystyka. Na przykład parki narodowe Afryki, w których odbywają się słynne fotograficzne safari.
Historyczne działania na sawannach to polowania, które doprowadziły do wyginięcia wielu gatunków. Na sawannach akacjowych Sahelu ogromne stada kopytnych zostały drastycznie zredukowane przez polowania na europejskich osadników.
Dziś polowania trwają nawet na obszarach chronionych. Na przykład około 200 000 zwierząt ginie rocznie w Parku Narodowym Serengeti w wyniku kłusownictwa..
Jego 13 000 km² rozciąga się na wulkanicznych sawannach Serengeti w północnej Tanzanii, w pobliżu granicy z Kenią. Został utworzony w 1951 roku i stanowi schronienie dla sawann porośniętych lasem akacjowym na płaskich równinach i obszarach pofałdowanych..
Dominującym gatunkiem drzew jest akacja (Akacja spp.) roślin motylkowatych. Z kolei dominującą grupą roślin są krótkie i pośrednie murawy traw.
Wśród dominujących gatunków są Sporobolus spp., Pennisetum mezianum, Eragrostis tenuifolia, Andropogon greenwayi Y Panicum coloratum. Znajdują się również Cynodon dactylon, Chloris gayana Y Digitaria macroblephara.
Jest domem dla ogromnej ilości fauny, zarówno pod względem różnorodności gatunkowej, jak i wielkości populacji. Żyją tu m.in. słonie, gnu, żyrafy, lwy, hieny, gazele, nosorożce.
Zamieszkuje ją także nosorożec czarny (Diceros bicornis) i kaffir buffalo (Syncerus caffer).
Region ten słynie z migracji ogromnych stad, takich jak gnu błękitnego (Connochaetes taurinus), które sięgają 1,3 mln. Ze swojej strony gazele Thomsona (Gazella thomsoni) wypierają do 400 000 osobników i zebry Burchella (Equus burchelli) 200 000.
Zwierzęta te odbywają długą podróż między tym obszarem a ekoregionem lasów Akacja-Commiphora z południa co roku.
To ziemia Masajów, grupy etnicznej, która tradycyjnie zajmuje się hodowlą i rolnictwem. Jednak w ramach tworzenia parku tubylcy zostali przeniesieni na wyżyny Ngorongoro..
Zresztą turystyka jest wysoce rozwiniętą działalnością, która generuje wysokie dochody dla kraju. Jednak istnieją również nielegalne działania, takie jak kłusownictwo, które poważnie wpływają na ekosystem.
Jej 5844 km² rozciąga się między rzekami Cinaruco i Capanaparo, aż do ich ujścia do rzeki Orinoko. Został utworzony w 1988 roku i znajduje się w stanie Apure w południowej Wenezueli, w pobliżu granicy z Kolumbią..
Jest to reprezentacyjny obszar zalanych sawann równin kolumbijsko-wenezuelskich, z płaską rzeźbą, z wyjątkiem niektórych granitowych elewacji..
Trawa Paspalum fasciculatum (Słoma Chigüirera) jest najliczniejsza na tych sawannach. Inne gatunki płycizn (dolne partie) to Imperata kontrakty (żmija) i Leersia hexandra (lizanie słomy).
Następnie w najwyższych partiach (ławkach) znajdziesz Andropogon sealanus, Sporobolus indicus (tupuquén), Paspalum plicatulum (gamelotillo) m.in. Jest kilka krzaków (np .: Cassia tetraphylla) i drzewa (np .: Bowdichia virgilioides, amerykański dąb korkowy).
Ziemie te zamieszkują kapibara lub chigüire, jaguar i jelenie caramerudo. W rzekach są kajman Orinoko, anakonda i piranie. Jak również wydra olbrzymia (Pteronura brasiliensis), żółw arrau (Podocnemis expansa) i delfin różowy lub boto (Inia geoffrensis).
Jeszcze bez komentarzy